fheeleuten moet het niet worden'
PZC Dinsdag 7 augustus 2007 1 7
oretta Schrijver (51) was
ut 1 juni (duo)presentator
sn RTL Nieuws. In
ieptember treedt ze, als
opvolgster van Catherine
!eyl, aan in Max Si Loretta,
je talkshow van Max.
door Maurits Schmidt
Zullen we de onvermijdelij
ke eerste vraag bij deze
overstap laten vallen
„Graag. Ik heb al genoeg
sms'jes gehad met 'ben je niet nog
ie jong?' Nee dus. Ik ben twee jaar
49-plus. Waar de commerciëlen
tot die leeftijd gaan, begint Max."
Haar ik heb zwart-op-wit dat u na
het AVRO-uitstapje in 2000 RTL
nooit meer zou verlaten.
„Tja. Max-voorzitter Jan Slagter
tornt langs en weg is ze. Na zijn
janbod dacht ik: misschien over
een paar jaar. Ik had immers de
mooist denkbare werkplek. Ster
ker nog, ik had voor het eerst na
twintig jaar een vastedienstcon-
tract. Toch denk je door, en ont
dek je met bepaalde ideeën niet
uit de voeten te kunnen als
nieuwslezer. Nee, van beestjes trek
ik me wat terug. Dat staat wel op
de kaart. Geen RTL-Nieuws of het
milieu komt nu aan bod. Maar er
is zoveel meer."
U had ook naar Llink gekund, die
zelfs nog meer aan dieren doet.
„Dat hoef ik dus nu even niet.
Max Loretta mag ik zelf invullen
tot een jasje dat me goed zit. Als ik
het format van Max Catherine
had moeten overnemen, had ik
het niet gedaan."
Sterker nog, daar hebt u nogal op af
gegeven. Dat iedereen zich tegen
woordig maar slachtoffer voelt,
kwam mede door haar program
ma's, vond u.
„Daarmee duidde ik meer op de
oude Catherineshows, vol slachtof
fers van wat ook. Daardoor werd
ik me de slachtofferrol in het alge
meen bewust. Iedereen is wel er
gens slachtoffer van."
Zoals u via uw joodse vader een
tweede generatie oorlogstrauma
hoort te hebben.
„Dat wilde ik niet. Ik had na zijn
overlijden wel het gevoel dat ik de
fakkel moest overnemen. Maar bij
Catherine moest je al slachtoffer
zijn als je de jongste van vijf kinde
ren was. Klagen, somberen. Van
dat soort drama heb ik afkeer."
Dat deed Catherine bij Max dus min
der. Toch wilt u een ander program
ma maken.
„Nou ja, ik ben Loretta. Niet dat ik
mijn wereldvisie ga verkondigen.
Ik wil wel boeiende, niet aan het
dagnieuws gerelateerde onderwer
pen doen die dicht tegen mijn per
soonlijk interessegebied aanzitten.
Het moet een dimensie toevoegen
aan wat ik al gedaan heb."
Waarom zou u niet uw visie geven?
Na twintig jaar nieuws volgen mag
u er ook wat van vinden.
„Nog wel langer. Inclusief de We
reldomroep vijf-en-twin-tig jaar!
Maar niet alles wat ik vind, is voor
iedereen interessant. Ik zoek het
straks ook in kunst, cultuur, litera
tuur. Ik ben nu aan 't knippen ge
slagen, knip, knip, knip: da's een
leuk onderwerp, da's een interes
sante gast."
En dat vast in een nieuw decor.
„Beetje huiselijk. Ik gedij het best
in een Lorettasfeer. Rommelig.
Niet dat strakke: gesprek één, ge
sprek twee."
U bent gekozen tot de populairste
nieuwslezer van het jaar 2005. Dat
word je pas als je het al jarenlang
bent. Waar zit dat in?
„In niets voor vanzelfsprekend ne
men. Alles heeft een achtergrond,
een oorsprong. Heeft alles met be
grip te maken. Ook bij dat soms
saaie nieuws weten waarom je een
onderwerp brengt. Bij alles ben ik
me bewust van wat ik doe. Daar
zal wat talent bij zitten dat ik me
in dat nieuws kan verplaatsen, inle
ven, het begrijpen, en het daar
door kan overdragen. Dat kan har
de nieuwsfeiten betreffen, maar
ook lieve sprookjesverhalen."
Het verhalende element zal er straks
bij u ook meer inkomen?
„Denk het wel. Iets moois vertel
len, iets met elkaar delen. Niet al
leen maar rozenblaadjes. Wel mis
schien een schilderij van Gary Jen
kins in de studio ophangen. Ik kan
alleen doen wat ik lekker vind.
Het zou leuk zijn als dat bij veel
mensen zo aanvoelt."
Maar niet het cocoonen van de thee-
leuterij waarvoor dat tv-uur be
stemd lijkt.
„Cocoonen, theeleuten? Nee, dat
moet het niet worden. Het tijdslot
is al anders: half zes-half zeven.
Op dat tijdstip kunnen we mis
schien mooi een brug slaan tussen
leeftijdsgroepen, waarbij ouderen
nu eens niet worden buitengeslo
ten. De onderwerpen zijn zo
breed als de maatschappij breed is.
Het is moeilijk over de formule te
praten omdat het nog zo abstract
is. Het heeft nog geen kleur, er ligt
nog maar een lichte schets."
ander financiert, althans een deel van de kosten,
met de poet van Barendrecht. En nu willen ze
samen een winkel beginnen. Lekker ver weg,
zodat het niet in de gaten loopt.'
'En Antoinette?' vraagt Job. 'Is die erachter
gekomen, en is ze toen om zeep geholpen?'
'Ai.' Leonie moet toegeven dat Cees van Dordt nu
weer heel verdacht wordt. 'Wat nu?' vraagt ze.
Op dat moment gaat de telefoon. Ze neemt op.
Zonder geluid vormt ze voor Job met haar lippen
het woord O-li-vier.
'Mijn vader ligt in het ziekenhuis,' zegt Olivier.
'Hij is op straat gevonden in een achterafwijk van
Leiden. Ze denken dat hij mishandeld is en daarna
uit een auto is gegooid of zo.'
'Wat verschrikkelijk.'
'Ik ga er nu heen,' zegt Olivier met een
doorschijnende stem. 'Het komt me allemaal iets
te dichtbij. Eerst bel ik Marisa natuurlijk. Die
logeert weer bij haar vriendin. Daar had ze zelf zin
in.'
Job en Leonie zwijgen. Ze begrijpen wat er
gebeurd moet zijn. Barendrecht en zijn kliek
weten inmiddels dat Job niet voor de politie werkt
en ze zijn met volle kracht weer achter hun geld
aangegaan. Blijkbaar zijn ze ervan overtuigd dat
Van Dordt het heeft en ze hebben hem gemarteld
om hem te laten bekennen. Zo moet het gegaan
zijn. Misschien heeft hij bekend. Misschien heeft
hij het geld zelfs teruggegeven. Misschien ook kon
hij het geld niet teruggeven, omdat hij het al heeft
uitgegeven.
Ze overleggen en bellen Olivier terug om te
zeggen dat ze vinden dat hij naar de politie moet
gaan en nu toch echt moet vertellen over
Barendrecht en zijn handlangers.
'Ik ben het ermee eens. Doen jullie het maar,'
antwoordt Olivier.
De volgende morgen al kunnen ze terecht bij
Jorinde Goedhart in Rijswijk. Job en Leonie
mogen haar allebei direct. Ze kijkt kwiek uit haar
ogen en vooral: ze lijkt begaan met de familie Van
Dordt. Over het feit dat Job en Leonie zich met de
zaak zijn gaan bemoeien, doet ze helemaal niet
moeilijk, al vraagt ze wel wat hun belang erbij is.
'Mijn vader houdt van de waarheid, ik ook
trouwens.' zegt Leonie. 'We willen weten wat er is
gebeurd.'
'U bent een idealist?' vraagt Jorinde aan Job.
'Het is niet alleen idealisme. Er begint iets in mij te
borrelen als zich een mysterie voordoet. Ik wil
weten hoe het zit. En Leonie is bijna psychologe.
Die is dus ook vakmatig geïnteresseerd in de
roerselen van de menselijke ziel.'
'Uw naam komt me zo bekend voor,' zegt Jorinde.
'Ik ben veroordeeld geweest voor de moord op
mijn oom, Bart van den Heuvel,' zegt Job zonder
omwegen.
'Hij was onschuldig en dat is inmiddels bewezen,'
zegt Leonie. 'Zoek maar op in je archief.'
'Als dat zo is, begrijp ik iets meer van uw
motieven,' zegt Jorinde. 'Ik zal u zeggen wat mijn
volgende stappen zijn. Ten eerste zorg ik voor
politiebewaking van Cees van Dordt. Ten tweede
zal ik Barendrecht aan de tand voelen. Grote kans
dat we de moordenaar van Antoinette van der
Geest op de hielen zitten.'
'Hou je ons op de hoogte?' vraagt Leonie.
'Dat ben ik jullie beslist verschuldigd.'
Morgen aflevering 32.
Fridus heeft iets te vertellen
Loretta Schrijver
Geboren op 16 mei 1956, New York
Dochter van zakenman Max en moe
der Aletta
Hoogste opleiding: gymnasium alfa,
en een weinig geschiedenis en ver
taalkunde
Vorige baan: presentator RTL Nieuws,
met korte onderbreking sinds 1989
Mooiste wapenfeit: komt nog
Laatste boek: De eeuw van het dier,
Marianne Thieme
Wil nog: orang-oetans op Kaliman-
tan bezoeken
««SSSSp*j.'
%-
het best in een Lorettasfeer."
Loretta Schrijver: „Ik gedij
door Sanne Terlouw
en Jan Terlouw
Van Jan Terlouw en
Sanne Terlouw zijn eerder
verschenen De charmeur
Aflevering 31
Waarin Job en Leonie Jorinde ontmoeten
Manon heeft de aantekeningen van Leonie
via de telefoon overgenomen en zo goed
mogelijk geïnterpreteerd. Ze vermoedt
dat ze de juwelen wel zal kunnen thuisbrengen als
ze ze ziet. Job voelt een kleine teleurstelling omdat
ze niet voorstelt de informatie tijdens een tweede
etentje uit te wisselen. Maar ze heeft wel beloofd
onmiddellijk te bellen als ze nieuws heeft. Een dag
later al belt ze Job op. Ze juicht haast als ze meldt
dat een gouden Jugendstil broche die Leonie
noemde, nergens is te vinden en dat ze ook de
granaten ketting met triple snoer niet heeft
kunnen ontdekken bij Daniëls nieuwe aankopen.
En verder had Leonie gesproken over een set
zilveren bekers met vogels erin gegraveerd.
Nergens te bekennen. Reken maar dat Daniël ze
voor zichzelf heeft gehouden. Manon twijfelt er
niet aan. Hij heeft ze beslist van zijn eigen geld
gekocht en opgeslagen in zijn privé kluis.
Ze aarzelen voordat ze ophangen. Even valt er een
stite waarmee ze allebei niet goed raad weten. Dan
hakt Manon de knoop door. 'Tot gauw dan,' zegt
ze. 'En succes.'
'Nou, dat is duidelijk,' zegt Leonie. Ze heeft pret
omdat er weer schot in de zaak lijkt te zitten.
'Dikke Daniël en de vader van Olivier werken
samen. De een heeft de expertise en koopt in, de
