Lang leve de droogtetuin v36 Prisrm Zaterdag 4 augustus 2007 PZC TUINEN door Romke van de Kaa Design voor een prikkie Design heeft de naam duur te zijn, maar topontwerpers flirten steeds vaker met producenten die goedkope artikelen op de markt brengen. En omgekeerd. door Paul Ceerts foto's CPD Een stoeltje van pakweg Cappellini? Dat kost al snel een paar duizend euro. Wie een uniek ontwerp van Marcel Wanders of Maarten Baas wil, is onder de 10.000 euro ook niet klaar. Design heeft de naam duur te zijn. Dat is niet voor niets. Aan het meubilair van gerenommeerde merken als B&B Italia, Leolux, Driade, Magis of Kartell hangt soms een misselijkmakend prijs kaartje. Een kentering lijkt zich echter af te tekenen. Designliefhebbers hoe ven tegenwoordig lang niet meer altijd even diep in de portemon nee te graaien als ze een mooi ont werp in huis wil halen. Reden daarvoor is dat topontwerpers steeds vaker flirten met producen ten die goedkope artikelen op de markt brengen. Zoals Philippe Starck, die in op dracht van het Nederlandse merk Princess een serie verzorgingsarti kelen ontwierp. „Starck was met een enthousiast over de vormge ving van onze producten", aldus directeur Aad Ouborg. Hij beseft dat hij geboft heeft met de inzet van de bekende ontwerper. „Hij ontvangt wel honderd verzoeken per dag. Aan de meeste geeft hij geen gehoor. Zijn uitgangspunt is dat er sprake moet zijn van weder zijdse liefde." Vergelijkbaar is de samenwerking van Marcel Wanders met Holland Electro. Eind vorig jaar doken een aantal betaalbare apparaten op in de collectie van het bedrijf. „Ont werpers doen het nu eenmaal goed", zegt Jef Verkerk van Box- ford, het Zwolse bedrijf dat het merk Holland Electro onlangs nieuw leven heeft ingeblazen. Dat beseffen ze ook bij Ikea. Het Zweedse woonwarenhuis profi leert zich tegenwoordig niet alleen nadrukkelijk met de namen van de eigen ontwerpers, maar scha kelt zo nu en dan ook klinkende namen in. Goed voorbeeld daar van is Hella Jongerius, van wie vo rig jaar de vaas Jonsberg in een op lage van 100.000 stuks verschenen is. Natuurlijk doet Nederlands bekendste ontwerper Jan des Bouvrie het goed. Net als Starck werkt Des Bouvrie sa men met Princess. Nog opmerkelij ker is dat meubilair van zijn hand ook bij Gamma te koop is. Dit na jaar verschijnt een nieuwe collec tie. „Ik heb me met mijn ontwerpen en kleurgebruik altijd heel bewust op het brede publiek gericht", ver klaart Des Bouvrie. „Deze groep wordt door andere ontwerpers on derschat." Al is dat steeds minder het geval. Nieuw is een initiatief van Kwan tum, dat een aantal prominente Nederlandse ontwerpers gevraagd heeft een designlijn te ontwikke len. Die zal vanaf volgend jaar ver krijgbaar zijn in de vestigingen van het woonwarenhuis. Ik heb Al Gore er nog niet over gehoord, maar lang zal het niet meer duren: nog een paar jaar en het besproeien van de tuin met drinkwater wordt als asociaal ervaren. Niet al leen omdat drinkwater kostbaar is, maar ook omdat het reini gen van drinkwater zoveel geld en energie kost, dat je er maar beter zuinig mee om kunt gaan. Als we aan de klimaathype willen meedoen, zullen we de manier waarop wij tuinieren drastisch moeten aanpassen. Weg met gazons, vlijtige liesjes, pompoenen en andere waterslurpers en lang leve de droogte- tuin. Wie inspiratie wil opdoen over planten die droogtebestendig zijn, zou tijdens zijn vakantie in Spanje, Italië of Griekenland de stranden eens de rug moeten toekeren om zich te verdie pen in de lokale flora. Op veel plaatsen bestaat die uit maquis, die in iedere taal een eigen naam heeft. Maquis is meestal een dicht struikgewas van lage heesters die voor het grootste deel 's winters groen blijven. Een struik die je overal rond de Middellandse Zee tegenkomt is de cistus, een heester van een halve tot twee meter hoog, met bloemen die wel wat aan zonneroosjes doen denken, maar dan veel groter. Daarnaast zijn de bloemen van het zon- neroosje meestal effen van kleur, terwijl het bloemblad van de cistus aan de basis van ieder blad vaak een wijnrode vlek ver toont. De hele struik verspreidt - vooral in warm weer - een sterke harslucht, veroorzaakt door een gomachtige substantie, ladanum, die door de takken en iA,„„ m het blad wordt afgescheiden. Weg met gazons, Vroeger werd ladanum in de par- vlijtige liesjes en fumindustrie gebruikt. De oogst verliep simpel: geiten andere waterslurpers die in de maquis grazen, verza melen de ladanum in de vorm van kleverige balletjes in het sikje onder hun bek. De gombal len werden door herders met speciale gekromde mesjes wegge sneden en aan de parfumfabrikanten verkocht. De cistus is een eendagsbloeier, met dien verstande dat één bloem maar één dag bloeit. Soms alleen maar een ochtend. Wel gaan er iedere dag weer nieuwe bloemen open, waardoor de bloei toch zeker zes weken duurt. De cistus groeit als kool en voor wie in een nieuwe tuin snel veel effect wil bereiken, is het een ideale plant. Wat de groeiomstandigheden betreft, kunt u het beste de maquis na bootsen: droge en stenige grond en een standplaats in de volle zon. De cistus is niet betrouw baar winterhard, dat wil zeggen: als we weer eens een Elfsteden tocht-winter krijgen, bent u uw cistus kwijt. Maar een nieu we kost on- ifgg, geveer even- «1 lMÊ| veel als drie y- liter benzine, dus^omhet Cistus ladanifer. danifer, C. laurifolius, C. xcy- foto Romke van de Kaa prius, C. x canascens 'Albus' en C. 'Graysutood Pink'. De laatste, 'Grayswood Pink', is de vroegste bloeier. De bloei be gint al in maart en duurt tot het eind van mei, met roze bloe men en grijsgroen blad. Cistus ladanifer, C. x cyprius en C. lauri folius bloeien van april tot juni - de eerste twee met witte bloe men met een donkere wijnrode vlek op elk van de vijf bloem bladen en de laatste met bloemen met een geel hart. Cistus x canascens Albus' tenslotte heeft egaal witte bloemen van mei tot augustus, aan ordentelijke bolvormige struikjes van nauwelijks een meter hoog. Het blad van C. x cyprius, dat 's zomers grachtengroen is, verkleurt in de winter naar lood grijs. Als ik met één soort moest beginnen, zou ik deze Cistus x cy prius kiezen. Een cistus heeft geen zware snoei nodig. Een lich te beurt met de heggenschaar na de bloei is genoeg.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2007 | | pagina 90