tegen
'heren achter de tafel'
.JL. rook zitten omdat mijn
medestudenten hun verslaving niet kon
den onderdrukken. Onrechtvaardig vond
ik dat, temeer omdat ik lijd aan astma. Ik
heb toen een actie op touw gezet en de
universiteit zover gekregen dat roken tij
dens tentamens in de ban werd gedaan.
Op die overwinning ben ik nog altijd trots.
Ik ben een idealist, altijd al geweest. Als
voorman van de VEB kom ik op voor de
belangen van de aandeelhouders, mensen
die hun zuurverdiende geld in een bedrijf
steken en het alleen niet redden tegen
machtige bestuurders en commissarissen.
Niet uit ijdelheid, maar omdat ik een bood
schap heb. Ook de 'heren achter de tafel',
zoals ik de topmannen noem, moeten ver
antwoording afleggen.
v12 j
Zaterdag 4 augustus 2007 PZC
Terriër, pitbull, blond keffertje en
zelfs luis in de pels. Bij vriend en
vijand roept Peter Paul de Vries
(40) dierlijke associaties op. Zelf
ziet de scheidend directeur van
de Vereniging voor
Effectenbezitters (VEB) zich het
liefst als underdog strijdend
tegen arrogante topmannen.
door Jasper van de Kerkhof
foto David van Dam
echtvaardigheid is mijn
I Ji drijfveer. Toen ik student
was in Rotterdam, moest
I ik tijdens tentamens in de
Als kind moest ik opboksen tegen twee
oudere broers en een grote zus, die wel
wisten wat goed voor me was. Ik was bo
vendien klein, begon pas laat te groeien.
Daardoor leerde ik voor mezelf opkomen
en mijn mondje te roeren. Ik heb er boven
dien grote sympathie voor de underdog
aan overgehouden. Ik ben altijd voor diege
ne die achterstaat, desnoods wissel ik hal
verwege de wedstrijd van favoriet.
Ondernemersbloed zit er nauwelijks in on
ze familie, medici en onderwijzers hadden
we des te meer. Ik zeg wel eens dat ik vroe
ger kinderjuf wilde worden, maar dat
klinkt zo flauw. Architect of journalist leek
me ook wel wat. Ach, het gaat erom of je
bent geworden wat je zelf wilde of wat ie
mand je heeft aangepraat. Wat dat betreft
heb ik altijd mijn hart gevolgd.
Ik ben een echte cijferfreak. Als kind
schreef ik rijen sportuitslagen in schriftjes,
rondetijden bij het schaatsen, tussenstan
den bij het voetbal of het gemiddelde in
een wieleretappe. Toen ik voor het eerst
een beurspagina zag, ging er een wereld
voor me open. Al snel knipte ik stukjes
met bedrijfsnieuws uit de krant en besprak
die dan met mijn leraar economie. Zo ben
ik ook voor het eerst gaan beleggen. Vijf
tien was ik toen.
Toen ik in Rotterdam economie studeer
de, verzamelde ik op mijn kamer jaarversla
gen. Ik kende nog een stuk of tien andere
fanatiekelingen met dezelfde tik. Onze in
formatie haalden we bij de Amrobank aan
de Coolsingel. Soms schreef ik kritische
Underdog
brieven aan bestuurders van bedrijven, die
ik ondertekende als 'directeur van De
Vries Vermogensbeheer'. Dan had ik meer
kans op een antwoord.
In de laatste jaren van mijn studie ging ik
bij de VEB aan de slag. Een buitenkans,
want op studeren was ik uitgekeken. Mijn
opleiding was een eenheidsworst waar
tweeduizend studenten doorheen werden
gedraaid. Bij de VEB ging het om de prak
tijk en had ik alle informatie binnen hand
bereik waarvoor ik eerder bij Amro in de
rij had moeten staan.
Toen ik zes jaar later directeur werd van
de VEB was ik pas 28. Ik ben autodidact.
Boekhoudregels, ondernemersrecht of om
gang met de media, alles heb ik mezelf aan
geleerd. Daar ben ik trots op, al had ik wel
eens wat meer op een presenteerblaadje
aangereikt willen krijgen, zoals mijn vrien
den, die in het bedrijfsleven werken.
Echt bekend werd ik pas in 2000 met de
zaak rond World Online van Nina Brink.
Binnen de kortste keren had ik allerlei bij
namen. Keffertje, pitbull, luis in de pels.
Eerst vond ik dat niks, maar nu zie ik het
als een geuzennaam. Het bewijst dat je kri
tisch bent en dat de gevestigde orde je las
tig vindt.
Peter Paul de Vries
Geboren op 13 mei 1967 te
Apeldoorn.
Zoon van een lerares Frans
en een radioloog, vierde uit
een gezin met vijf kinderen.
Na middelbare school (athe
neum) in Ermelo studie be
drijfseconomie aan de Eras
mus Universiteit in Rotter
dam. Studeerde af in 1990
met een scriptie over de in
vloed van aandeelhouders op
bestuursbenoemingen.
Sinds 1989 in dienst van de
VEB (Vereniging voor Effec
tenbezitters). Volgde in
1995 Robert de Haze Winkel
man op als directeur.
De Vries woont samen met
zijn vriendin in Wassenaar.
Dit najaar gaat hij trouwen.
Hij heeft een zoon (4) en
dochter (1) uit een eerdere
relatie.
Ik vind mezelf overigens niet rellerig. Maar
als me de mond wordt gesnoerd, moet ik
andere middelen in de strijd gooien. Pim
Fortuyn heb ik nooit ontmoet, ik heb niet
op hem gestemd of dat zelfs maar overwo
gen. Maar de scherpte van zijn boodschap
en de brutaliteit waarmee hij nuances weg
liet, dat maakte indruk op me. Zo moet je
het leven leven, zeggen waar het op staat
ook al bevalt dat niet iedereen. Sinds For
tuyn ben ik gestopt met het schrijven van
columns onder pseudoniem.
Ik heb een flinke dosis lef, dat is in dit
vak soms nodig. Dat ik tijdens de aan
deelhoudersvergadering van ABN
Amro naar het podium stormde, was
niet van tevoren bedacht. Ik moest een
half uur wachten om het woord te krijgen
en kreeg geen antwoord op mijn vragen.
Moet ik dat accepteren? Ik wacht niet af
maar ga erop af.
Aandeelhoudersvergaderingen zijn net
een potje schaak. Ik weet op welke vragen
ik antwoord wil, maar nog niet hoe ik dat
voor elkaar moet krijgen. Voordeel is dat
als ik niet weet wat ik ga doen, de heren
achter de tafel het zéker niet weten.
Improvisatie is hun achilleshiel. Ik heb het
