Ik ben nu eenmaal
gek op mensen
v4
'Ik weet hoe het toegaat hij de bevolkingwant ik zat daar dus zelfbij'
Zaterdag 4 augustus 2007 PZC
Als ze haar strot opentrekt, krijg je kippenvel: Yvonne Bom kan zingen
als de beste. Ze beschikt over het talent haar toehoorders zowel te
kunnen amuseren als te ontroeren. In een vertrouwde omgeving laat
ze zich gelden. „Als ik me op mijn gemak voel, heb ik erg de neiging
haantje de voorste te spelen", erkent ze. Ze gedijt het beste met
familie, vrienden en bekenden om zich heen. „Maar ais ik ergens
vreemd ben, waar ik niemand ken, ben ik in staat teruggetrokken in
een hoekje te gaan zitten om eerst de kat uit de boom te kijken."
door Ali Pankow
foto Mechteld Jansen
Yvonne Bom is geboren
en - voorzover je dat
met 21 jaar al kunt zijn
- ook getogen in Zierik-
zee. Hoewel het ouder
lijk nest in de Manhuisstraat er met
toegewijde ouders nog steeds aan
trekkelijk bijligt, staat ze op het
punt haar vleugels uit te slaan.
Sinds amper een week beschikt ze
over een eigen huis in Tilburg dat
ze samen met haar één jaar oudere
zus Annet en haar goede vriendin
Anne van Hekke gaat bewonen.
Voor samenwonen met haar
vriend Danny Graf ('uitspreken als
graaaaaf, want hij is Duits van ge
boorte en hij heeft een Oostenrijk
se vader') acht zij het nog veel te
vroeg. De liefde tussen hen is nog
pril. „We waren eerst gewoon
vrienden'", zegt Yvonne, „gewor
den via internet", voegt ze er een
beetje besmuikt aan toe. Inmiddels
echter greep de vlam van verliefd
heid om zich heen en zijn Yvonne
tograaf of persfotograaf. Maar wer
ken voor PR-materiaal, flyers en
posters maken, spreekt me ook
aan. Dan blijf ik toneelspelen en
zingen voorlopig maar als hobby
uitoefenen.
Voor ik voor Sint Joost koos, heb ik
eerst nog auditie gedaan bij de mu
sicalopleiding aan de Fontys Hoge
school in Tilburg, maar daar werd
ik afgewezen op het onderdeel
'Dans'. Ik heb ook nog een poging
gedaan bij het Conservatorium en
een auditie voor de musical Evita,
maar alleen zingen vind ik weer te
weinig. Die fotografie lijkt me voor
lopig erg leuk."
Vroeger wilde Yvonne straaljagerpi
loot worden. Maar ja, ze had slech
te oren. „Tenminste, buisjes erin en
zo bij het zwemmen. Dan kun je
geen straaljagerpiloot worden, leer
de ik al vroeg. Toen werd het
brandweervrouw of verpleegkundi
ge op de ambulance, net zoals mijn
vader."
naar de repetities komen voor het
nieuwe spektakel De Kraankinderen
dat in september 2008 in première
gaat. Na de mavo bleek Yvonne
overigens nog niet toe aan scholing
in expressieve richting. Het werd
SPW: sociaal-pedagogisch werk. Ze
volgde die opleiding met plezier.
„Vooral het laatste stagejaar bij Itha-
ka, de jongerenafdeling van Emer-
gis in Goes, vond ik heel gaaf. Ik
kon daar ook een baan krijgen,
maar ik was nog maar negentien
en dat vond ik te jong om al met
leren te stoppen."
Yvonne is 'van huis uit' gerefor
meerd, maar het geloof heeft ze al
tijd een moeilijk onderwerp gevon
den. „Als kind ging ik altijd mee
naar de kerk. Ik heb dat nooit als
dwang ervaren, het hoorde er ge
woon bij. Wat later zei het me niet
meer zoveel, ik voel de kerk niet als
meerwaarde voor het geloof. Ik ga
nu alleen nog met feestdagen naar
de kerk. Voor de sfeer en omdat ik
mijn ouders daar een plezier mee
doe. Ik vind dat iedereen daar vrij
in moet zijn, hoor. Zelf zoek ik het
geloof meer in iets doen voor je me
demens. Ik geloof ook wel dat er
een God is, maar dat heeft niet zo
veel effect op mijn levensvragen",
vertelt Yvonne.
Politiek gezien zit ze in de
hoek van Groenlinks en
SP. Tenminste dat wijst de
Stemwijzer uit en afhanke
lijk van het aantal punten waarop
zij principieel van mening ver
schilt, maakt ze haar definitieve
keuze tussen deze twee partijen.
Verder wil de jonge Zierikzeese
en Danny voor elkaar gevallen. Met
behoud van belangrijke vrijheden
weliswaar.
In haar persoonlijk toekomstper
spectief ziet Yvonne zichzelf best
als 'echtgenote van' en als moeder
van één of meerdere kinderen,
maar nu nog niet. Voorlopig valt er
nog zoveel te doen en te ontdek
ken. De vierjarige opleiding Au-
dio-Visuele Vormgeving, richting
fotografie aan Kunstacademie Sint
Joost in Breda bijvoorbeeld. Op ba
sis van een pittige toelatingstoets is
ze daarvoor aangenomen.
Alles wat ze daarvoor heeft gedaan
draagt bij aan haar zelfvertrouwen
en vaardigheden. „De opleiding
mbo-plus Artiest klinkt mooi hè?",
vindt Yvonne zelf. Die studie volg
de ze de afgelopen twee jaar in 's
Hertogenbosch. Ze rondde hem
met succes af. „Bij de beoordeling
van mijn toelatingstest in Breda zei
den ze dat ze konden merken dat
ik iets geleerd heb op het gebied
van regie. Dat konden ze aan mijn
foto's zien. Ik werk graag met mo
dellen en denk dan helemaal uit
hoe ik ze wil fotograferen, ik ben
nou eenmaal gek op mensen.
Mijn beroep later? Dat weet ik nog
niet precies, ik denk aan portretfo
Wat het ook werd en nog zal wor
den, zingen loopt als een rode
draad door haar nog prille leven.
„Mijn vader zegt altijd dat hij mij
als zangeres heeft ontdekt. Tijdens
de afscheidsmusical op de lagere
school mocht ik solo zingen. Toen
hij dat lied hoorde, heeft hij zang
docente Liesbeth Franken in Zierik-
zee gevraagd eens naar mijn stem
te luisteren. Ze vond dat ik een bij
zondere stem heb met een breed
register, dus zowel heel hoog als
heel laag. Mijn latere zangleraar om
schrijft het als 'dramatische so
praan'.
Zang in de producties van
de Stichting Historische
Spelen Zierikzee was
ook van invloed op haar
keus mee te doen met de opvoe
ring van het jaarlijkse openlucht
spektakel op Schouwen-Duiveland.
'Dat wil ik ook', wist ze meteen het
eerste jaar dat ze haar moeder zag
optreden in Het Oproer van Zierik
zee. De hechte band die met vele
anderen binnen de cast ontstond,
is een belangrijk argument deze
club trouw te blijven. Ook straks
als ze echt in Tilburg woont, zal ze
zo veel mogelijk woensdagavonden
zich daadwerkelijk inzetten voor
mensen die het ergens op de we
reld aanzienlijk minder hebben
dan zijzelf Als een soort ambassad
rice zet zij zich op Schouwen-Dui
veland in voor World Servants en
Livingstone. Dat zijn twee christelij
ke organisaties die bouwprojecten
in de Derde Wereld organiseren of
zomerkampen voor kinderen opzet
ten. Yvonne offerde ettelijke zweet
druppeltjes in Zambia waar ze in
augustus 2004 drie weken lang mu
ren metselde bij de bouw van een
highschool in het dorp Miloso. Vo
rig jaar vertoefde ze in Spring
Mount op Jamaica voor een ander
bouwproject. Natuurlijk deed ze
dat samen met anderen. Yvonne
put immers kracht uit vriendschap
en groepsverband.
Het waren geen luxe all inclusive
vakantiereisjes, maar dagenlang
zwaar werk onder hoge temperatu
ren. Waarbij de bouwers vaak wer
den geconfronteerd met buikgriep,
darmkrampen, diarree en sanitaire
voorzieningen die niet veel meer
waren dan een gat in de grond.
Yvonne zag veel armoede, maar
ook veel levensplezier onder de lo
kale bevolking. Wie deelneemt aan
deze projecten moet minstens een
beetje avontuurlijk en vooral niet
te angstig zijn. Het is geen uitzonde
ring dat er een slang vanuit het gras
voor je voeten kronkelt. „Zelfben
ik ook elke keer weer een beetje ze
nuwachtig voordat ik vertrek,
hoor."
De bewoners in Miloso
en in Spring Mount
hoorden graag verhalen
uit de Bijbel, constateer
de Yvonne. „Het vertellen daarvan
hoort er echt bij, maar het was niet
mijn bedoeling zieltjes te winnen,
ik ging om scholen te bouwen."
Op dit moment is ze ook weer weg
voor een project. Wat minder ver
dit keer. Tot volgende week ver
toeft ze in de Oekraïne. Niet om te
bouwen, maar om een zomerkamp
voor weeskinderen te verzorgen.
Haar kennis op het gebied van acte
ren, zingen, regisseren en vormge
ving zullen haar van pas komen,
verwachtte ze voor haar vertrek.
Voor Yvonne is er geen betere ma
nier te bedenken om haar vakantie
te besteden. „Ik ben nog maar 21 en
ben toch al in Zambia en Jamaica
geweest. Ik heb daar ook wel toeris
tische locaties bezocht,maar ik
weet ook hoe het er bij de bevol
king zelf toegaat, want ik zat daar
dus zelfbij. Dat beleef je dan alle
maal voor relatief weinig geld."
Na terugkomst van voorgaande rei
zen was het voor haar een rare ge
waarwording weer in de overvloe
dig gevulde Albert Heijn in Zierik
zee te staan, waar ze op vrijdaga
vond en zaterdag een parttimebaan
vervult als cassière en medewerk
ster van de infobalie. „Vooral als
mensen dan bijvoorbeeld komen
zeuren over een dubbeltje heb ik
wel eens de neiging om te zeggen:
'Ga eens even in Afrika kijken'.
Maar het is jammer dat ik zelf ook
weer snel in het oude patroon te
rugval."
Paspoort
Naam: Yvonne Marije Bom
Geboren: 18 juni 1986 in Zie
rikzee
Woonplaats: Tilburg (sinds en
kele dagen)
Opleiding: Basisschool, Buys
Ballot College (mavo) Goes,
D-HBO (doorstroomopleiding
hoger beroepsonderwijs),
MBO-plus Artiest.
Banen: Afgestudeerd activitei
tenbegeleidster; artiest; mede
werkster infobalie en cassière
in een supermarkt.
Burgerlijke staat: Ongehuwd,
relatie met vriend Danny Graf.
Hobby's: Zingen, toneelspelen,
fotografie, tapdans, films bekij
ken.
