Zeeland
Mooier dan In
Beter Uit wil nog steeds een
vakantiepark op Oranjeplaat
Schaap van Lewedorp oogt
alweer bijna zoals vroeger
Vlissingen kan niet om
provincie en Rijk heen
22 Dinsdag 31 juli 2007 PZC
Gemeente steekt stokje
voor plannen van hotel
bij Arnemuiden.
door Nadia Berkelder
ARNEMUIDEN - Het Beter Uit Hotel
op Oranjeplaat in Arnemuiden
blijft plannen indienen, de ge
meente blijft ze allemaal afwijzen.
Het hotel wil uitbreiden. De ge
meente Middelburg staat dat toe,
maar alleen onder voorwaarden.
Onlangs is opnieuw een nieuw-
bouwplan afgekeurd.
„Het hotel zoals we het nu hebben
is te klein", zegt J. van den Bosch,
directeur van Beter Uit. „Kleine ho
tels kunnen niet overleven. Overi
gens draait het hotel wel als een
trein, het is natuurlijk ook een
zeldzaam mooie stek. Maar het toe
risme in Zeeland heeft wel een be
hoorlijke klap opgelopen. Je ziet in
plaatsen als Domburg dat het ren
dement oplevert als er goed geïn
vesteerd wordt." Beter Uit werkt
inmiddels samen met een project
ontwikkelaar, Bogor uit Gorin-
chem, om ook daadwerkelijk te
kunnen investeren.
Beter Uit - een reisorganisatie op
christelijke grondslag - heeft het
hotel op Oranjeplaat destijds ge
kocht met de bedoeling er een va
kantiepark omheen te bouwen,
zegt Van den Bosch. De gemeente
wil de bouw van huisjes niet toe
staan. „Bij het eerste plan dat werd
ingediend bleven de oevers van
het Veerse Meer niet openbaar toe
gankelijk", zegt wethouder H.
Kool-Blokland (CDA, ruimtelijke
ordening). „Daarna diende men
een plan in dat wel acceptabel
was, maar daar kwam het hotel
zelf niet uit, omdat men moest
compenseren voor bouwen in het
bos. Daarom heeft Beter Uit dat
plan weer ingetrokken. En het
plan dat er nu ligt vinden we te
grootschalig."
Twee jaar geleden hebben overhe
den en instanties, die iets met het
Veerse Meer te maken hebben, sa
men bepaald hoe het meer er in
Opnieuw is een nieuwbouwpian
van het Beter Uit Hotel in Arne
muiden afgewezen. De gemeente
Middelburg vond het plan deze
keer te grootschalig.
de toekomst uit moet zien. Nieu
we plannen voor Oranjeplaat wor
den sindsdien beoordeeld op een
aantal criteria, vertelt Kool: of het
plan kwalitatief goed is, of de
oevers openbaar blijven en of het
plan onderscheidend is van de re-
creatiebedrijven die er al zijn.
„Het gaat niet zonder slag of
stoot", zegt Van den Bosch. „Er
wordt zorgvuldig afgewogen of de
plannen wel in harmonie zijn met
de natuur en dat vind ik ook te
recht, maar je moet veel geduld
hebben. Het is heen en weer schui
ven van plannen. Gelukkig is ieder
een ervan overtuigd dat er wat
moet gebeuren."
Kool verwacht dat de gemeente
het wel eens wordt met Beter Uit.
„Daar heb ik alle vertrouwen in.
Er zitten ook goede elementen in
het plan." Ook Van den Bosch is
niet negatief over het overleg met
de gemeente. „Hopelijk kunnen
we ooit nog eens een Beter Uit Va
kantiepark in Zeeland openen."
Dat park zal zich niet uitstrekken
over het strandje bij Oranjeplaat,
belooft Kool. „Want dat blijft zoals
het is."
Gedeputeerde wil
betrokken worden bij
affaire Scheldekwartier.
door Maurits Sep
vlissingen - Hoe de gemeente
Vlissingen omgaat met haar ambte
naren, moet de gemeente zelf we
ten. Maar de provincie laat zich
niet passeren in de affaire rond het
Scheldeterrein, waarschuwt gede
puteerde Harry van Waveren.
Hij stuurde wethouder Tineke Ver-
hage mede namens het ministerie
van Vrom een brief over de kwes
tie, met het verzoek tekst en uitleg
te komen geven over de proble
men met het project en het onder
zoek dat daarnaar loopt. De eerste
reactie van Verhage daarop heeft
hem-verbaasd. „Zij heeft het een
brief als duizenden genoemd. Dat
is het niet. De ingreep die het colle
ge van Vlissingen heeft verricht, is
uitzonderlijk, en dat is deze brief
ook: uitzonderlijk."
De gedeputeerde gaat ervan uit
dat provincie en Rijk nog voordat
het onderzoek klaar is, op de hoog
te worden gesteld van het hoe en
waarom van 'de ingreep' - het
naar huis sturen van twaalf ambte
naren voor een onderzoek naar de
integriteit van hun handelen in
het project Scheldekwartier.
„Want de wethouder ziet dit wel
als een gemeentelijke zaak, maar
dat is het absoluut niet. Het minis
terie heeft subsidie verstrekt en als
provincie zijn we ambtelijk en be
stuurlijk betrokken. Wij willen hel
pen, maar dan moeten we wel die
kans krijgen."
Van Waveren is niet van plan de
regie naar zich toe te trekken, zo
als de provincie wel deed bij het
project Kenniswerf „Dat project
verkeerde in een andere, vroegere
fase. Daarvoor was nog geen con-
Gedeputeerde Harry van Waveren
creet plan gemaakt." Hij maakt
zich wel grote zorgen over de affai
re. „Eén van de grootste transfor
matieprojecten in steden in Zee
land, heeft een enorme knauw ge
kregen. Dat is slecht voor het ima
go van het project en van de ge
meente. Bovendien vraag ik mij af
of het onderzoek in deze mate en
op deze wijze nodig is, en of de
commotie gerechtvaardigd is. Dat
moet men maar eens uitleggen."
Restanten van oud
koopmanshuis komen
terug naar Middelburg.
door Maurits Sep
MIDDELBURG - Een mooier gebouw
in de Vlaamse renaissancestijl
heeft Middelburg nooit gehad.
Zelfs in heel Noord-Nederland
kende het zijn weerga niet. In de
steenrotse, aan de Dwarskaai nabij
de hoek met de Rouaansekaai,
ging in 1940 verloren bij het bom
bardement van de stad.
Alleen de gevel stond nog over
eind. Een deel van het monumen
tale puin werd in de kelder opge
slagen. Daar ging het alsnog verlo
ren toen het pand in september
nog verder instortte. Uiteindelijk
bleven niet meer dan wat brok
stukken bewaard. Ze lagen ergens
in de kelder van een huis aan de
kaai - in Middelburg of in Veere,
daarover doen verschillende verha
len de ronde. Peter Sijnke van het
Zeeuws Archief in Middelburg
kent de plek niet. „Ik heb het colle
ga Peter Blom van het archief in
Veere wel eens gevraagd, maar ook
hij wist van niks."
Hier houdt het spoor dus ook op
voor Henk Holsbroek. Zijn voorou
ders van moeders kant bewoon
den het pand ooit. „Zij heette Dy-
serinck. De familie komt oorspron
kelijk uit België en trok nog voor
het begin van de Gouden Eeuw
naar Middelburg."
Hun koopmanshuis In de steenrot
se is gebouwd in 1590, door de
Vlaamse steenhouwer Andries de
Valckenaere. Vooral de rijk versier
de gevel sprong in het oog.
Holsbroeks moeder erfde een schil
derij van het huis zoals dat er in
de Gouden Eeuw uitzag, een door
de schilder Anton Mauve
(1838-1888) gemaakte kopie van
een schilderij, om precies te zijn.
„Thuis spraken we altijd over dat
mooie huis van de familie. Dat het
zo jammer is dat het is vernietigd.
En hoe leuk het zou zijn als we
stukken ervan kunnen terugvin
den", vertelt de Hilversummer.
Nu Holsbroek is gestopt met wer
ken, heeft hij de taak op zich geno
men de stenen te gaan zoeken.
Met het doel, als hij ze vindt, ze te
hergebruiken. „Liefst op de plek
waar het huis heeft gestaan, op de
Dwarskaai. Dat zou het allermooi
ste zijn. Ik ben bereid er tijd en
geld in te steken."
Dat is niet nodig. En ook zijn zoek
tocht kan al stoppen voordat die
goed en wel is begonnen.
„Wat er aan brokstukken bewaard
is gebleven, is in bezit van de Vere
niging Hendrick de Keyser. Het
zijn panelen met afbeeldingen. En
die wil de vereniging bij ons in de
tuin plaatsen", vertelt Frans Lau-
rentius van kunsthandel Lauren-
tius in Middelburg.
Het huis In de steenrotse was een
van de eerste panden die de Vere
niging Hendrick de Keyser ooit
aankocht. Het was net helemaal ge
restaureerd toen het weer in puin
werd geschoten op 17 mei 1940.
Maar, weet Laurentius, belangrijke
gevelstenen zijn er nog. „In de ge
vel zaten twee rijen panelen: de bo
venste met bijbelse afbeeldingen,
de onderste reeks laat de stappen
zien van steengroeve naar steen-
'Thuis spraken we altijd
over dat mooie huis
van de familie'
houwer. Van de bijbelse reeks zijn
alleen fragmenten over, maar de
panelen van de steenhouwer zijn
nog redelijk intact."
De twee reeksen panelen verwij
zen naar het beroep en het geloof
van de bouwer, Andries de Valcke
naere. De bijbelse taferelen verwij
zen naar het boek Exodus, en de
rotssteen in Horeb, schrijft de vroe
gere stadsarchivaris W.S. Unger.
De Vereniging Hendrick de Keyser
'wilde er iets leuks mee doen', ver
volgt Laurentius. „Omdat ons
pand (Huis 's-Hertogenbosch aan
de Vlasmarkt, red.) ook van de ver
eniging is en semi-openbaar, men
sen kunnen dankzij de kunsthan
del ook het pand en de tuin zien,
is de gedachte ontstaan om de ge
velstenen bij ons in de tuin te zet
ten. Wanneer dat gaat gebeuren,
weet ik niet. Het laatste contact
hierover dateert van januari van
dit jaar."
Een pracht van een geschenk, be
aamt Laurentius. „De gevel van In
de steenrotse heeft langdurig tot
de verbeelding gesproken. Het was
ook een knaller."
Holsbroek is aangenaam verrast
over het nieuws. En blij met het
plan om restanten van het pand
weer te gebruiken. „Als dat cul
tuurhistorisch verantwoord is,
vind ik het prachtig."
door Harmen van der Werf
LEWEDORP - Hier en daar nog een
spatje verf weghalen en het schaap
van Lewedorp oogt weer als van
ouds. Ian Karelse, chef werkplaats
van de gemeente Borsele in Hein-
kenszand, heeft het met gele verf
besmeurde kunstwerk schoon ge
kregen. „In het gemeentehuis wil
den ze dit karwei uitbesteden,
maar ik zei 'wij proberen het wel
eerst'. En het is gelukt. Al met al
was het een dag werk."
Karelse heeft de klus met liefde ge
daan. Hij pakt drie potten erbij,
met middeltjes die hij allemaal
heeft geprobeerd om de gele verf
te verwijderen. „Gewone verfafbijt
werkte het beste. Eventjes laten in
werken en dan met de hogedruk-
reiniger schoonspuiten." Gemakke
lijk ging het niet. Stukje bij beetje
liet het schaap zich schoonmaken.
„Ik ben er wel tien keer mee bezig
geweest."
De chef werkplaats deed het graag
zelf Uit beroepseer, maar ook om
dat hij het kunstwerk van Wies de
Bles uit Heinkenszand 'iets' vindt
hebben. „Een schaap kijkt nor
maal altijd naar de grond. Dit kijkt
juist de andere kant op, naar bo
ven. Als je er langs rijdt, denk je
de eerste keer: 'Wat is er met dat
schaap aan de hand?' En je kijkt
nog eens om. Dat is het aardige
van dit beeld."
Wat Karelse van het schaap zegt,
was precies de bedoeling van kun
stenares Wies de Bles uit Hein
kenszand. Het in 2005 onthulde
object kreeg de titel 'jong schaap
en de verwondering' mee. „Een
schaap dat eens wat anders doet
dan grazen met de kop omlaag."
Dat haar ontwerp emoties op
roept, verwachtte De Bles. Zij had
niet verwacht dat mensen het no
dig zouden vinden er iets aan toe
te voegen. „Een bordje 'te koop'
stond er al eens bij", weet zij, „en
onlangs dan die gele verf Aan
dacht is leuk, maar niet van die ne
gatieve."
Spikkeltjes verf in de plooien van
de vacht moeten er wellicht nog af
en het brons moet worden be
werkt. Na de bouwvakantie over
pakweg drie weken kan het
schaap terug naar de rand van Le
wedorp. Het dier krijgt een nieu
we sokkel, de oude is gesneuveld
bij het verwijderen van het beeld.
Niemand in het dorp denkt aan
een andere plek. De Bles: „Dit
werk hoort juist op de Lewedijk,
bij de toegang tot het dorp."
