Groot, groter, gfOOtSt
v16
Zaterdag 28 juli 2007 PZC
Een economisch wonder,
noemen ze het. Geen staat ter
wereld die zo snel groeit als
Dubai. Ruimtegebrek? Geen
punt. Voor de kust van het
oliestaatje leggen Nederlandse
baggeraars nieuwe eilanden aan.
Privé-strandje erbij? Garage voor
de verlengde Hummer? Geen
probleem. Dubai is een bos van
bouwkranen onder een hemel
van ambities.
door Jan Vriend
foto ANP
Hoe moest het verder met Du
bai? De olie die het landje
rijk maakte, is bijna op.
Hoog tijd voor een nieuwe
economische motor, bedach
ten ze. Toerisme dus. Want een land met
iedere dag zon en 75 kilometer kust aan de
blauwe Arabische Golf, heeft de vakantie
ganger wat te bieden. Overal strand en
weelde. Grote winkelcentra, vol met de
nieuwste snufjes in elektronica en mode,
luxe hotels vol marmer en bladgoud en res
taurants waar je het lekkerste van over de
hele wereld kunt bestellen.
Een wereld van weelde. Met zóveel dure
auto's dat iedere parkeergarage iets weg
heeft van de AutoRai. Een dagje geen zin
in het strand? Bind dan de ski's onder op
de overdekte skipiste bij het winkelcen
trum. Want ook al is het buiten tegen de
40 graden, binnen laten ze het 4 graden
vriezen om je door de sneeuw te laten sui
zen. Als energie weinig kost, kan alles.
Zoek in Dubai vooral niet naar monumen
ten of musea, want de geschiedenis van
het staatje in de Verenigde Arabische Emi
raten is nog jong. Tot er in 1960 olie werd
gevonden, had het havenplaatsje zo'n
30.000 inwoners. In 1994 waren dat er een
half miljoen, nu anderhalf miljoen.
Dubai doet er alles aan om de economi
sche motor te zijn: je kunt er binnen een
dag een bedrijf oprichten en belasting beta
len is niet nodig. Dat maakt de stad tot een
magneet van groeiende bedrijvigheid.
Naar verwachting wonen er over vijfjaar
ruim drie miljoen mensen en komen er
jaarlijks vijf miljoen toeristen langs.
Om die mensenstroom op te vangen,
schiet het ene bouwwerk na het andere uit
de grond. Overal zie je groeistuipen: bouw
kranen lijken een wedstrijdje te doen om
als snelste het zoveelste appartementen
complex of hotel neer te zetten. Eind vol
gend jaar moet 's werelds hoogste wolken
krabber klaar zijn. In de woestijn buiten
de stad kunnen vakantiegangers straks te
recht in Dubailand, het grootste pretpark
op de aardbol.
Groot, groter, grootst. Ook bij de aanleg
van het nieuwe vliegveld draait alles om
ambitie. Het is de bedoeling dat Dubai de
grootste luchthaven ter wereld krijgt: de
centrale overstapplaats voor vliegverkeer
Voor de kust van Dubai verschijnt een compleet nieuwe wijk in de vorm van een palmboom.
tussen Azië, Europa en Amerika. Ze mik
ken op maar liefst 120 miljoen passagiers
per jaar.
Sjeik Mohammed is hier de leider die alles
voor het zeggen heeft. Hij bestuurt het
land als een bedrijf. Niet praten, maar
doen. Zonder parlement, zonder bezwaar
procedures en met een zak vol geld kun je
lekker opschieten als plannenmaker. Kijk
maar naar de landwinningprojecten voor
de kust. In een paar jaar tijd legden bagge
raars van de Nederlandse firma Van Oord
hier een compleet stuk stad in het water
aan: een wijk in het patroon van een palm
boom. Op de stam ligt een brede verbin
dingsweg, de takken links en rechts vor
men de straten. Inmiddels staan hier de
eerste huizen, met allemaal een strandje
voor de deur.
„Het verhaal gaat dat deze woningen bin
nen 72 uur waren verkocht", zegt Peter
Meijer, commercieel manager bij Van
Oord. Hij is lid van The Netherlands Busi
ness Councel, een klankbordgroep voor
het Nederlandse bedrijfsleven in Dubai.
Bij een rondleiding wijst hij op de kasteel
tjes aan zee. „De eerste huizen gingen voor
acht ton in euro's van de hand. Inmiddels
wordt er bijna drie miljoen voor betaald."
Dat smaakt naar meer: een tweede en een
derde schiereiland zijn in de maak.
Minstens zo prestigieus is de eilanden
groep De Wereld die nu voor de kust
wordt opgespoten. Stukken land die sa
men op schaal de werelddelen vormen. Sa
men 500 hectare groot, beoogde woonplek
ken voor de allerrijksten. Allemaal je eigen
eilandje, compleet met haven of helikop
terlandingsplaats. Zin in Schotland? Ge
woon even meer bieden dan Rod Stewart
en je hebt het. Australië voor jezelf? Het
kan. Al moet je er zelf riolering en stroom
regelen. David Beckham is al langs ge
weest. Met gevoel voor pr liet de sjeik zich
in het verkoopkantoor fotograferen met
de Britse tennisser Tim Henman.
Vanaf een schip dat naar het werk
vaart, zien we dit kleine Austra
lië ontstaan. Hier maken ze de
wereldkaart opnieuw. Waarmee
we getuige zijn van een soort schepping,
kijk maar hoe een sleephopperzuiger van
Van Oord in een paar uur duizend kuub
zand op de zeebodem stort.
Rainbowen heet het in vaktaal, vanwege de
regenboogvorm waarin het zand wordt ge
spoten. Het zand is een paar uur eerder
tien kilometer buiten de kust opgezogen.
Sinds de eerste opdracht - in 2002 - ver
werkte Van Oord 800 miljoen kuub zand
bij Dubai. Nog een biljoen kuub te gaan.
Illustratief zijn ook de cijfers over de perso-
neelsgroei van dit bedrijf In 2001 opende
het een bescheiden kantoortje in Dubai,
nu werken er 1500 mensen voor deze vesti
ging en komt 35 procent van de bedrijfs-
omzet uit het Midden-Oosten. Bij elkaar
werken er ongeveer vierduizend Nederlan
ders in Dubai. We komen er draaideuren
tegen van Boon Edam, ABN/Amro heeft
er een kantoor en ook Unilever regelt hier
de zaken voor het Midden-Oosten.
Nederlanders zijn bij lange na niet de eni
ge buitenlanders. Met zo'n golf immigran
ten maken de Arabieren nog maar zo'n 15
procent uit van de bevolking. Opvallend
zijn vooral de stromen gastarbeiders uit Pa
kistan en India. Tegen lage lonen doen zij
het handwerk. Hun vrouwen en kinderen
blijven in eigen land, zodat de totale bevol
king van Dubai voor bijna driekwart uit
mannen bestaat. De vrouwen van Dubai
kom je vooral tegen in de winkelcentra, ge
kleed in abaya's (een soort boerka) bij de
Starbucks laten ze zien dat traditie en ver
nieuwing hier hand in hand gaan.
Groter, hoger, blitser. De weelde en de
groei lijken grenzeloos. Onroerendgoedprij-
zen in Dubai bleven maar stijgen, de laat
ste jaren. Nu lijkt die gekte bij buitenland
se investeerders een klein beetje getem
perd, maar de stad blijft blaken van het
zelfvertrouwen. Logisch, vindt Peter
Meijer. „Dubai hoeft het geld niet per se te
verdienen met onroerend goed. Zolang de
mensen maar blijven komen."
