'P
Paris, c'est une blonde...
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
wsmgfsfl
naar de haaien
Marjan
Berk
v7
PZC Zaterdag 28 juli 2007
c'r-'i
v'
M&trtiWWWl
fit
aris, c,est une blonde, Paris, reine du
monde..."
Tradities moeten worden voortgezet en
volgehouden. Conventies zullen mij ene worst we
zen, maar traditie... ik blief er pap van!'
Mijn jaarlijkse dagje Parijs, waarmee ik altijd de te
rugtocht van Bretagne naar huis onderbreek, is
een klein feest. Deze keer had ik weer lange ge
sprekken met twee taxichauffeurs die mij van hot
naar her reden. De eerste was een Algerijn. Ik her
inner me dat men ze vroeger 'pieds noir' noemde.
Deze man was vrolijk en zelfbewust en praatte
honderduit. 'Mijn vrouw komt uit Tunesië, we
zijn allebei moslim. Ik ga een maal per jaar terug
naar mijn geboortedorp, de vreselijke slachtpar
tijen die een aantal jaren geleden plaats vonden
zijn veel minder geworden. Persoonlijk heb ik
daar nooit iets van ondervonden. De situatie verbe
tert langzaam.'
Hij bracht me naar het Musée du Luxembourg,
waar een schitterende tentoonstelling van het
werk van René Lalique, de man die de mooiste bij
oux maakte in de jaren tussen 1890 en 1912. Likke
baardend wandelde ik van de ene sprookjesach
tige broche naar de andere waanzinnige hoofd
tooi. Even was ik in grote verwarring: er stond bij
mooie brede banden bezet met juwelen 'collier de
chien'. Kort dacht ik dat in het fin de siècle van de
vorige eeuw kleine luxehondjes werden uitgedost
met kostbare juwelen halsbandjes. Maar het wa
ren er zoveel, dat het langzaam tot mij doordrong
dat het halsbanden voor rijke dames waren. Ik her
inner mij nog de moeder van mijn vader, een klei
ne oude dame, in het zwart gekleed. Zij droeg om
haar hals altijd een fluwelen bandje bestikt met
zwarte gitten. Heel snoezig, een perfekte manier
om het zakkend halsvlees op te vrolijken. Een
'guimpe' werd zo'n bandje ook wel genoemd,
Maar de hondenbandjes die hier lagen waren van
een totaal andere allure. Behalve bijoux ontwierp
Lalique ook vazen en andere ornamenten. En
voor parfumfabrikant Coty maakte hij schitte
rende flesjes, die op het ogenblik onbetaalbare col
lectors items zijn.
Na het bekijken van al dit moois kocht ik voor een
thuisblijvende vriendin een plastic swatch-horloge
met een tekening van Lalique daarop afgebeeld.
Ook leuk.
De volgende taxichauffeur was een Italiaan, afkom
stig uit Milaan. Het beviel hem uitstekend in Pa
rijs. Ik weet niet hoe diep ons gesprek was, maar
hij leek mij een tevreden man.
Wie alleen reist kletst zich suf Tenminste, ik klets
mij suf In restaurants, hotels, winkels, op straat en
in de taxi, ik wil alles weten. En zo hoor je nog
eens wat!
Tot besluit ging ik naar een oude film van Vittorio
de Sicca, Le jardin de Conté Vinzini, naar een be
roemd boek van een door mij vergeten schrijver.
Wat een schitterende film, een totaal niet geda
teerd tijdsbeeld van die verd...de rotoorlog en het
voortwoekerend fascisme in Italië.
Toen was het dagje Parijs op.
In acht dagen Frankrijk had ik een. 'changement
de décor' beleefd dat veel verse zuurstof in mijn
hersenpan had gebracht. Zodat we met frisse
moed weer aan de slag gaan.
