Wisselwerking tussen water Waterstad borduurt voort op traditie Zeeuws-Vlaanderen biedt veel keus Zaterdag 28 juli 2007 PZC We beschermen ons met zware dijken en dammen tegen het water. Keren het water liefst de rug toe. Staan met de handen in het haar als de boel bij hevige regenval onderloopt. Toch willen veel mensen graag aan het water wonen. Aan plannen ervoor bestaat in Zeeland geen gebrek. Op het water wonen, een drijvend huis, is nu nog een brug te ver, maar het zit eraan te komen. door Rinus Antonisse Water en wonen - er is sprake van een zekere gespletenheid, erkent stedenbouwkundige Huub Droogh. „Met de rug naar het wa ter staan komt gewoon voort uit de eeuwenlange strijd tegen het water. De hang om aan het water te wonen, heeft te maken met het zoe ken naar grenzen." Want een grens is voor de mens altijd interessant, legt Droogh, partner bij architectenbureau Rothui zen Van Doorn 't Hooft, uit. „Kijk maar als je in een bos wandelt. Je zoekt altijd naar de bosrand, die is in teressanter. Grenzen scheppen contrasten, ze bieden meer afwisseling aan. Mensen zoeken die, misschien nog wel meer in onze tijd van zapcultuur dan vroe ger." Natuurlijk hebben de marktpartijen, oftewel de pro jectontwikkelaars, grote invloed, merkt Droogh op. Zij propageren waterwonen, omdat ze er brood in zien. Ze appelleren handig aan de verlangens van mensen: mooi uitzicht, gevoel van ruimte en vrij heid, de wisseling van de seizoenen beleven. De stedenbouwkundige tekent aan dat het tot nu toe vooral gaat om wonen aan het water, ook in de mees te plannen die op stapel staan. Er is nog weinig sprake van een echte wisselwerking tussen wonen en water. Het volstaat doorgaans met zicht op. Droogh vindt dat jammer. „Het mag best avontuurlijk zijn. Gecontroleerd weliswaar, maar toch avontuur." De manier waarop wonen langs het water gestalte krijgt, is onvoldoende aangepast aan de omstandighe den. Dat geldt nog sterker voor wonen op het water. Het is alsof de harde grenzen van de deltadammen en -dijken worden doorgetrokken. „Mensen in de Delta hebben altijd met het water geleefd. Ze moe ten dat weer opnieuw leren. Daar zit de kracht van de Delta in", stelt Droogh. Het betekent bijvoorbeeld accepteren dat je kelder eens in de zoveel jaar onder loopt. Of het ritme van eb en vloed bewust onder gaan. „Je moet uiteraard wel kunnen kiezen of je zo iets wilt." Er komen heel wat waterwonen-plannen aan. De ste denbouwkundige is benieuwd wie straks in al die plannen komen te wonen. „Het gaat toch om veel huizen. De aantallen kloppen wellicht wel, maar ik vraag me af of we wel het juiste type bouwen." Wonen aan het water kan een rol spelen bij het aan trekken van nieuwe Zeeuwen. Iets wat het provin ciaal bestuur graag wil. Voorwaarde is dan wel dat de huizen en omgeving iets bijzonder te bieden hebben. Voor een appartement van dertien in een dozijn verhuist iemand niet zo gauw naar Zeeland. Droogh: Ie moet je wel onderscheiden van meer van hetzelf de." Hij noemt als voorbeeld de plannen die in het kader van Innovation Island zijn ontwikkeld voor het smalstadje Brouwershaven. Daar is een nadruk kelijke wisselwerking tussen wonen en water gevon den. Het verloederde bedrijventerrein aan de oost kant ontgraven en in dat nieuwe water op terpen huizen bouwen. Per woning is een fluistersloep beschikbaar voor de verbinding met het stadje. Eigenlijk helemaal terug naar vroeger, naar de tijd dat mensen zich zonder dijken moesten redden. Droogh: „Uiteraard geavanceerder en de auto zal toch wel bij de woning moeten komen. Maar onderscheidend. Hiermee kun je zeker een bepaalde groep mensen trekken." Havengebied Goes wordt omgevormd tot Waterstad. foto Willem Mieras door Frank Balkenende Het is nu een nat bedrijventer rein in verval. Over tien, vijf tien jaar moet het de mooiste wijk van Goes zijn, een moderne inter pretatie van oud-Hollandse waterste den zoals Delft, Amsterdam, Leiden en, dichter bij huis, Middelburg, Veere en Zierikzee. Met hippe waterwonin gen, bochtige straatjes, bruggetjes die de 'eilanden' verbinden, speedbootjes aan steigers en de bruine vloot aan de kaden. Hollands Glorie revisited. Op de fundamenten van het Goese ha venindustriegebied verrijst Waterstad, ingeklemd tussen de binnenstad en het Goese Meer. Zo'n tweeduizend wo ningen komen er, maar het wordt be slist geen Vinex-eenheidsworst. Goes heeft de internationaal vermaarde land schapsarchitect Adriaan Geuze van bu reau West 8 uit Rotterdam aangetrok ken om er een juweel van te maken. Hij borduurt voort op de traditie van de Goese binnenstad, met zijn stadsha- ven en kaden. Logisch, want het haven industriegebied was vroeger de mon ding van de Goese haven, compleet met schansen en bastions. Geuze, die gruwt van wijken als het Goese Meer - 'Florida in de polder' - trekt als het wa re de binnenstad door. Voordeel: het havengebied kent inet zijn insteekha- vens nu al een soort grachtenstructuur. Nadeel: bestaande (watergebonden) be drijven moeten worden verplaatst. Het centrale eiland vormt het hart van Waterstad, waar plaats is voor wat ho gere gebouwen, zoals een kerk. Straks zie je er terrasjes en winkeltjes. Op de scherven is plaats voor een school, wijkgebouw en eensgezinswoningen aan groene hofjes en bochtige straatjes. Elk gevel krijgt een andere kleur. Het plan telt ook nogal wat appartemen ten, zowel goedkoop als duur. Toch wordt het niet louter een wijk voor snobs die hun jacht voor de deur wil len afmeren. Twintig procent van de woningen is bestemd voor mensen met een wat dunnere portemonnee. De bouw begint in 2009 aan de noord kant, waarna de metamorfose zich stap je voor stapje voltrekt. door Conny van Gremberghe In Zeeuws-Vlaanderen wordt op verschillende fronten gewerkt aan mogelijkheden voor wonen aan het water. Veel is nog in een stadium van plannen maken. Maar in het Terneuzense nieuwbouwplan Othene domineren kanaalgravers en huizen bouwers al jaren het beeld. In met na me het deelplan Rietlanden is water een wezenlijk onderdeel van het wo nen ter plekke. Nieuw aangelegde kre ken kronkelen zich door de wijk en monden uit in de grote Otheense Kreek. GroenLinks vindt dat Rietlanden niet brengt wat is beloofd. Een wijk waarin water - de natuur - steen - het wonen - overheerst. De partij wil het tweede deel van de wijk groener maken. En de boorden van de kreken mogen niet lou ter het domein worden van de nieuwe rijken die de Terneuzense Rietlanden bevolken. De kritiek wekt de indruk als horen het water en de kreekranden niet meer tot het publieke domein. Onzin. Slechts een handvol nieuwe wijkbewo ners kan via een steiger van tuin zo het water op. Veel vaartuigen zijn in de wa teren van de Rietlanden trouwens niet te ontwaren. Wie in de toekomst elders in Zeeuws- Vlaanderen aan het water wil wonen, kan kiezen. Bijvoorbeeld voor het plan Perkpolder. Een stukje Normandie aan de Westerschelde. Met een grote jacht haven, een golfterrein en tientallen hectaren aan nieuw schor. Wat er op en bij het oude veerhaventerrein alle maal gaat gebeuren is nog niet precies duidelijk. Het wachten is op het nieu we bestemmingsplan. Dan is er ook het plan Sluis aan Zee. Lex Verstraeten, oprichter van de Fun- dex Groep, ziet het project als een ont wikkelingskans die de regio West- Zeeuws-Vlaanderen niet moet laten lo pen. Goed, de eerste plannen waren iet wat overdreven. Een kanaal van Cad- zand naar Sluis, met net buiten de wal len een jachthaven voor honderden jachten waaromheen een trits aan ap partementen geprojecteerd was. Vers traeten, gesteund door de Zeeuws- Vlaamse bouwer Van der Poel, lanceer de aan aangepast plan. Over de haal baarheid is hij duidelijk: er is veel be langstelling van mensen uit heel Neder land en België.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2007 | | pagina 28