Buitengebied
Dijk in plaats van huizen
De tour is dood
Nieuwe raadkaart
PZC Zaterdag 28 juli 2007 21
Deze keer uit de collectie van Hans Lindenbetgh een ansichtkaart van
een vakantiegebied dat al voor de TWeede Wereldoorlog veel gasten
trok. De vraag is als gewoonlijk: om welke plaats gaat het? Informatie
over de afgebeelde situatie en de huidige, is van harte welkom.
Oplossingen kunnen tot en met uiterlijk donderdag 2 augustus worden
gezonden naar: Redactie PZC Buitengebied, postbus 31,4460 AA Goes;
fax 0113-315669, e-mail redactie@pzc.nl.
Onder de inzenders van een goede oplossing worden drie waardebon
nen verdeeld.
door Rinus Antonisse
Afgaande op het grote aan
tal inzendingen - alsofhet
geen vakantietijd is - was
de raadkaart van vorige
week een makkie. Het vooroorlog
se Zoutelande met de Langstraat
geniet ruime bekendheid.
In het huis met de ene dakkapel is
Ida den Heijer-Oosthoek geboren.
Ze schrijft dat aan de achterkant
van het huis ook zo'n uitbouw
was. Daarin woonde tijdens de
Tweede Wereldoorlog heel lang
een onderduiker.
André Cijvat uit Zoutelande be
schikt over een origineel van de
raadkaart en dat is zo handig voor
de details. „Het schip van de kerk
heeft de witte bepleistering nog
die men bij de restauratie in 1929
verwijderde. Rechts van de kerk
de in 1906 gebouwde consistorie."
Deze inzender geeft aan dat op de
voorgrond rechts huis en schuur
van Adriaan Lievense staan. „Daar
achter met de drie dakkapellen ca
fé de Roode Leeuw. De heer En-
tink nam het café rond 1918 over
en begon in het huisje links ervan
een souvenirwinkeltje." Cijvat
merkt op dat bijna alles wat op de
kaart staat, in 1958 voor dijkaanleg
is afgebroken. Hij dateert de kaart
omstreeks 1925, uitgegeven door
bakker Chr. van Hoorn.
L. Adriaanse uit Zoutelande weet
dat de herberg rechts destijds be
woond werd door Mart van Vlaan
deren. „Achter de voordeur was
een halvemaanvormige ruimte,
door een stevige wand afgeschei
den van de herberg. Achter het ge
bouw was gelegenheid tot stalling
van paarden en Jan Pleziers."
Rechts is de kolenbergplaats van
de vereniging Eensgezindheid te
zien. Later is daar een woning ge
bouwd voor de familie Pleyte. Vol
gens Adriaanse en C. P. Fase uit
Sint-Annaland gebeurde de aan
voer van kolen per tjalk. „Inwo
ners van Zoutelande, aangevuld
met Westkappelaars, zorgden on
der toezicht van Jan Kleinepier
Abrzn voor het lossen. Voor de
vloed kwam, moest het scheepje
leeg zijn."
Voor Coby Nieuwelink-Sturm uit
Terneuzen is het een plek met her
inneringen. „Staand op het duin
keken m'n zus - die al 51 jaar in
Chicago woont - en ik over ons ge
liefde Walcheren. Voor haar was
de laatste keer in 1990, maar ik ga
nog vaak."
D. Onderdijk-Riemens uit Seroos-
kerke (W) logeerde bij haar groot
ouders in de Langstraat. „Ik herin
ner me nog goed de winkel van
Jan de Visser, de smederij van
Leynse en veldwachter Nieuwen-
huyzen met snor."
J. Coppoolse uit 's-Heer Arendsker-
ke komt met gezin al 49 jaar in het
dorp. „Volgens ons het mooiste
strand wat te vinden is, keurig on
derhouden door de mannen van
de strandexploitatie."
De waardebonnen gaan naar:
Terpstra, Vlissingen, Coppoolse,
's-Heer Arendskerke en R. Doens-
van Gessel, Terneuzen.
Ik dienke in deze daehen aolmè meer an de
ronde van Frankriek uut de vuuftiger jaeren.
An de tied van de landenploegen mee vö
ons land onvergetelijke figuren as Wim van
Est en Wout Wagtmans, Jan Nolten en Gerrit
Voorting, Hein van Breemen en Gerben Kar
stens, d'n énigen die een vaoder scheen t'ebben
en die notaris was in Leiden. En nog zövee meer
renners uut binnen- en butenland. Ik was 'klaer
Tour', kende aole naemen en hieng iedere mid-
deg om drie uren van strange om te han luuste-
ren nè Jan Cottaar, die a aoles nét nie zó goed
kon zie en toch de spanning bie mien in uus
opvoerde en vooral d'oop op mooie dingen
van landgenoten. Laeter zag Theo Koomen as
verslaggever vee meer, mè of'n 't werkelijk
zag....?!
Vö mien was 'de Tour' geweldig, de renners
waere helden en as joen hloofd'ik zonder meer
in een eerlijk gevecht op kasseien en in ohe
berrehen. De Tour was gewoon 'schoon'. Pas
laeter las en oord'ik over pillen en omkopen,
over afspraken en wondermiddeltjes. Toen
kreeg ik zö'n bitje 't zelfde gevoel as een kind,
die a deu kriegt da Sinterklaas nie bestaet.
Wan ik dee nog meer in die drie weken, dat de
ronde duurde. lederen aeven speelde ik de
etappe van die dag nae. Op d'eên of andere
manier ao'k zö'n zestig pionnetjes, van Mens
erger je nie, van Halma en van Gansenbord.
Mee die pionnetjes, die spilletjes en mee 'ver
bindingswegen' van damstenen en domino-
blokken maekt'ik op de vloer in de weunkae-
mer een etappe klaer. Iedere pion was een ren
ner en mee dobbelstênen hienge oal mien
'renners' over de 'cols' van damstênen en de
vlakke wegen van een gansenbord. Zestig pion
nen kwaeme pas zö'n twi uren laeter over
d'eindstreep en krehe aol een plekke en een
tied toegeweze in een speciaol divo angeleid
schrifje. As zo aol 'binnen' waere, begon ik
een algemeên klassement, een bergpries en
aol die dingen, wi a'k overdag over horen ao.
Een êlen aeven was ik er zoete mee, drie we
ken lang.
Mè ik kan 't noe wé zeie, die Tour van mien
was ook nie êlemaele zö 'schoon' as 'n d'r uut
zag. M'n dobbelstênen waere de Nederlandse
'renners' wé eêl gunstig gezind. Hin ploeg, wi
a zövee de 'zesse' gegooid wier a maekte ik
m'n eihen wies, dat het toeval was. André
Darrigade, in 't echt een onverslaenbaere
sprinter, moest het bie mien afleie tegen Gerrit
Voorting. De gele trui wier angedae deu Wim
Suykerbuik, in z'n echte leven een nuttige wae-
terdraeher. En ook de erkende klimgeite Baha-
montes uut Spanje kon nie op tegen de Neder
landse 'pionnen' op de 'Col de Damsteên'. Mè
tegen de tied, da'k aoles verwerkt ao in m'n
schrifje, hieng 'k er zelf in hlove dat het toeval
was. Hroös liet ik d'uutslaehen zie an joengers,
die ook zöies deeê. En ook di was 'oranje bo
ven'. Niemand ao 't over valsspelen, schuve
mee dobbelstênen en nèt de goeie pion pakke
op 't juuste moment. Niemand, die 't zag. Ik al
léén kende de pionnen op kleur en nummer...!
Het was toch zö mooi, as Jan Cottaar deu de ra
dio schreêuwde, da Daan de Groot een kwar
tier vö d'andere uutree. En net zö mooi was 't,
dat in mien 'twide leven Tour' de Nederlanders
't vö 't zeien aode. Ie was stikke blie, a was je be
zig j'n eihen te verneuken.
Meer dan vuuftig jaer laeter bin d'r die a 't zelfde
doe. Vino en Rasmussen, ze verneuke nie alleen
d'r eihen mè eêl vee andere! Gelukkig beginne
ze wi te voetballen, di doen ze zukke stomme
dingen nie...!
Frans van der Heijde
