Boogerd zorgt voor vrolijkheid
Terwijl ik mijn krabbel op de borst
zet, slaat de schrik mij om het hart
Draag een steentje bij
pzc Zaterdag 28 juli 2007 I 43
Dekker ziet bevestiging
dat het goed was om
Tour niet te verlaten.
door Ad Pertijs
angoulÊme - Zelfs in de ploeglei
derswagens van Discovery Chan
nel zaten Johan Bruyneel en Dirk
Demol te 'supporteren' voor Mi
chael Boogerd. „We gunden Boo
gie de zege. Niet uit compassie,
maar voor de manier waarop hij af
gelopen weken heeft gereden", zei
Demol na afloop.
Het mocht niet baten. In de finale
van de warme rit naar Angoulême
zag Boogerd geen kans de etappe
zege naar zich toe te trekken. Hij
moest het doen met een vierde
plaats. Vierde van de vier vluch
ters, die het grootste gedeelte van
de koers voorop hadden gereden.
Ploegleider Erik Dekker stapte
toch trots lachend op hem af. De
twee wisselden een blik, de cou
reur sprak van overmacht. „Hij
was wel goed die Casar", zei Boo
gerd. De twee hadden erop gegokt
dat de Fransman bij het aangaan
van de sprint zijn kruit al had ver
schoten. Niet dus. „Natuurlijk ben
ik nu teleurgesteld", liet Boogerd
weten. „Na alles wat er is gebeurd,
speelde het vandaag een paar keer
door mijn hoofd dat ik mezelf op
het einde van mijn laatste Tour le
gendarisch had kunnen maken."
Hij verbeet zijn deceptie in cynis
me: „Als je een keer tot vier uur 's
nachts doorzakt en twaalf Grim-
bergens leegdrinkt, kun je daar
een paar dagen last van krijgen."
Boogerd hield de vragen over de
man die de 'Nacht van Rasmus
sen' had ingeleid liever van zich af
Drieënhalf uur had hij toen gesla
pen. „Afgelopen nacht zes uurtjes
meer."
Na het ontbijt van donderdagmor
gen kwam de spirit terug. „We zei
den tegen elkaar: vandaag gaan we
weer koersen." Michael Boogerd
knalde naar een groepje van drie
renners: Casar, Lefèvre en Wil-
lems. De laatste viel weg na een
aanrijding met een hond en Axel
Merckx - ook al bezig aan zijn laat
ste Tour - sloot even later aan.
„Ik was de sterkste van de groep",
wist Boogerd. Hij zag in de finale
echter geen kans om de sprint te
ontlopen. „De finale was voor mij
niet lastig genoeg." Een colletje
van de derde categorie in de finale
had hij nodig gehad, volgens Dek
ker.
In de finale gokte hij erop dat
Casar met een eerste aanval zijn
beste krachten had verspeeld. Dat
bleek een misrekening. „Ik kreeg
het gat naar hem al moeilijk dicht-
gereden", vertelde hij Dekker.
De ploegleider leek minder teleur
gesteld dan de renner. „Het zou
een fantastisch verhaal zijn ge
weest als Michael had gewonnen.
Het belangrijkste was echter dat
Boogerd er bij zat. Dat hij zich zo
herpakt heeft binnen 24 uur vind
ik knap. Je zou er bijna vrolijk van
worden. Dit heeft ook de andere
jongens goed gedaan."
Voor Dekker was het nogmaals
het bewijs dat de ploegleiding er
Michael Boogerd denkt dat hij
de sterkste is in een kopgroep
van vier renners. De Fransman
Sandy Casar is echter de rapste
na een lange vlucht.
goed aan gedaan heeft de renners
om te praten in koers te blijven.
„Ik ben blij dat we het gedaan heb
ben. Naar huis gaan is de slechtste
optie. Thuis ben je ook chagrijnig.
Vanochtend merkte ik dat het al
wat meer over de koers ging. Ze
zeiden: het wordt geen massa
sprint. We gaan meespringen."
De emoties zijn er volgens Dekker
'uiteraard' nog altijd. Hijzelf
bracht Rasmussen in de bewuste
nacht naar een ander hotel. „Dan
zie je zo'n klein zielig hoopje
mens. Dan stel je op dat moment
verder geen vragen."
De ochtend erop moest hij de ren
ners wekken. „Dat lukte dus niet.
Vind je het gek. Ze waren laat
gaan slapen in de gedachte dat ze
de andere dag toch naar huis gin
gen. Toch heb ik gezegd: doe een
nummer op en ga rijden." Dat ze
eerst niet wilden, snapte Dekker
wel. „Sommigen waren alleen al
bang voor de fluitconcerten. Van
daag stonden er de eerste zestig ki
lometer heel veel Nederlanders
langs de kant. Ze riepen harder
dan ik ooit Nederlanders heb ho-,
ren roepen. Dat doet je dan toch
weer goed."
De latere etappewinnaar Sandy Casar wordt geholpen door de rondearts. Hij was meegesleurd door Frederik Willems, die was gevallen door een overste
kende hond. Michael Boogerd (links) aanschouwt het tafereel. foto Oliver Weiken/EPA
Astana niet welkom in
Ronde van Duitsland
hamburg - De organisatoren van
de Ronde van Duitsland zijn van
plan Astana in de komende editie
niet toe te laten. Dat zei de koersdi-
recteur gisteren. De Ronde van
Duitsland begint op 10 augustus.
Astana bezit een ProTour-licentie
en zou op grond daarvan het recht
hebben te starten in deze ronde.
Volgens de Duitsers vormt echter
de positieve controle van kopman
Aleksandr Vinokoerov in de Tour
de France een te groot obstakel.
Rogge: Wielrennen
blijft olympische sport
Belgrado - Het Internationaal
Olympisch Comité is niet van
plan wielrennen van de Spelen te
weren. Dat zei voorzitter Jacques
Rogge van het IOC gisteren. „Wiel
rennen uitsluiten van de Spelen is
geen oplossing", reageerde de Belg
op de dopingperikelen in de Tour.
„Wat er momenteel in Frankrijk
gebeurt, is het eerste teken dat de
mentaliteit van de sporters snel
aan het veranderen is en dat het
controlesysteem goed werkt."
aan de restauratie van 'Hoeve van der Meulen'
Het is de ochtend na het ontslag
van Rasmussen. Dus bij het ver
trek gaat het maar om één ding.
Een journalist van Radio 1 vraagt
of hij mij een vraag mag stellen en
uiteraard stel ik me beschikbaar.
Op de achtergrond staat een man
met een geboetseerd vrouwen
beeld. In het geel met daarop de
route van de Tour van dit jaar. In
het voorbijgaan had ik hem al toe
geroepen dat dat er goed uitzag.
Als het interview is afgelopen,
komt hij op mij af voor een hand
tekening. Nu moet ik heel veel
handtekeningen zetten voor ver
trek: Op shirts, petten, papiertjes
en boeken. Ik ben het dus gewend.
Maar de man vraagt om een hand
tekening op de linkerborst.
Terwijl ik de krabbel zet, slaat de
schrik mij om het hart. Ik voel me
raar. Wat een kolere-Tour denk ik.
Ik vlucht naar de bus en daar bel
ik mijn moeder. Vandaag kreeg ze
de uitslag van de operatie van haar
borst met het daarbij behorende
vervolgtraject. Door die hele Ras
mussen en alle trammelant daar
omheen zou ik bijna vergeten te
bellen. Ik kom in de bus en De
Jongh ziet mijn geschrokken ge
zicht. 'Nieuws?', vraagt hij. Ik weet
het niet. Ik herinner me alleen de
dag waarop we het nieuws kregen
en hoe verschrikkelijk ik gehuild
heb, een week voor de Tour. En in
de Tour maak ik me vervolgens al
leen druk om een paar dommeri
ken die totaal geen respect op kun
nen brengen voor iedereen om
zich heen.
Mijn moeder neemt vrolijk op en
vraagt hoe het met me gaat. Ik
vraag of ze de uitslag al heeft.
„Om twee uur." We praten nog
wat en ik vertrek. Het beeld laat
me niet meer los. Twee perfect ge
vormde borsten. „De linker heb ik
voor jou bewaard", had de man ge
zegd. De koers gaat voorbij, weder
om zonder een kans op een etap
peoverwinning voor mij. Maar het
kan me niet schelen.
Na de finish in de bus bel ik eerst
mijn moeder. Die vraagt weer vro
lijk hoe het ging. Ik ben alleen
geïnteresseerd in de uitslag. „Niet
zo goed, ik moet nog een keer geo
pereerd worden, ik baal er echt
van. Maar maak je niet druk, het
komt wel goed." Moeders zijn er
voor kinderen en niet andersom.
De Tour duurt nog drie dagen.
