i a 7,?;,' Cultuur
Culturele duizendpoot viert jubileum
Mensen en het landschap anders bezien
PZC Vrijdag 27 juli 2007 35
Johan Sinke: „Ik doe eigenlijk veel te veel. Als ik me alleen op de muziek
had gecontreerd, had ik beter gespeeld." foto Ruben Oreel
■Daar maakte hij, naast boeiende aan. Ik was 53 en kreeg te horen
en obligate fotoreportages, alle au- dat ik maar weg moest gaan. Daar
dio-visuele producties en schreef heb ik toch wel zo'n jaar of twee
hij voor het personeelsblad. last van gehad", erkent Sinke.
„De klap van de reorganisatie die Zijn betrokkenheid bij de commer-
na elf jaar een eind aan die functie ciële zender Radio Coolfm op Wal-
maakte, kwam dan ook keihard cheren deed zijn bevlogenheid
Werk van Ulrike Siecaup, foto's in combinatie met kinderlijke tekeningen Schilderijen in de serie Having Fun van Jan Zembsch
Johan Sinke kan niet
zonder zijn foto's,
muziek en taal.
door Ali Pankow
MIDDELBURG - Als datum waarop
het allemaal echt begon, houdt hij
29 april 1957 aan. Johan Sinke(67)
uit Middelburg beleefde die dag
zijn eerste optreden als jazztrom-
pettist tijdens een concours in
Oost-Souburg. Hij viert dit jaar
zijn gouden jubileum als muzi
kant, maar zeker ook als fotograaf
en als dichter. Op al die creatieve
terreinen is hij autodidact. Kunsta
cademie of conservatorium? „Ach,
daar dacht je niet eens aan. Dat
soort opleidingen waren alleen
voor de elite", zegt Sinke. Zonder
spoortje verbittering overigens.
Met een zelfgemaakte trommel
van een oud Maggiblik en een rub
beren binnenband en met een sim
pel cameraboxje van de firma Cor-
nelisse aan de Korte Delft baande
hij zijn eigen paadje door het artis
tieke landschap.
Ter gelegenheid van zijn vijftigja
rig jubileum verschijnt er eind dit
jaar een boek met 35 verhalen die
hij voor Radio Coolfm heeft ge
schreven en verteld en met 35 op
merkelijke fotocollages van zijn
hand. Veel eerder al - vandaag en
morgen tijdens de Kunst- en Cul
tuurroute Midden Walcheren - is
er werk van Sinke te zien op het
adres Oostkapelseweg 31 in Seroos-
Werk van Jan Zembsch,
Dave Meijer en Ulrike
Siecaup in Kunstruimte.
door Ali Pankow
VLISSINGEN - De essentie van het
Hollandse landschap met horizon,
vloedlijnen en dijken. Dat is de
voor de hand liggende, spontane
reactie bij het zien van de collage
met 121 schilderijtjes van Dave Me
ijer bij-de expositie in Kunstruim
te deWillenvj in Vlissingen. Wie
langer kijkt, ziet en voelt echter
steeds meer.
Schoonheid van vlakken en lijnen
is één, maar het bijna manische se
riewerk van Meijer roept ook nau
welijks te verwoorden onrust op.
Mijmeren over verre einders laten
de talrijke fragmentarische afbeel
dingen niet toe. De schilderijtjes
kerke. Daar treedt hij zaterdagmid
dag tussen 14.00 en 17.00 uur ook
op met zijn Jazztrio Backstage sa
men met Jacques Outermans (key
board) en Rien Mondeel (bariton
sax).
De Dutch Swing College Band
deed half jaren vijftig de vonk
voor jazz bij johan Sinke over
slaan. „Ik was helemaal verkocht
toen ik ze had zien optreden in
Vlissingen. Mijn enthousiasme
voor fotografie ontstond rond die-
zelfd tijd. Dat kwam door toedoen
van een klasgenoot op de ULO, la
ter een vooraanstaand sportfoto-
graaf in Rotterdam", memoreert
hij.
Verhalen en gedichten schrijven,
doet hij eveneens met passie
Voordat hij uiteindelijk het geluk
had al zijn hobby's in zijn beroep
te kunnen verenigen, zag Sinke
zichzelf een beetje wegkwijnen in
diverse kantoorfuncties. „Ik denk
dat ik op een dag snikkend het ge-
'Ik denk dat ik op een dag
snikkend het gebouw was
uitgerend'
bouw was uitgerend als niet net
op tijd die functie van bedrijfsfoto-
graaf bij de gemeente Middelburg
beschikbaar was gekomen."
Zijn mooiste beroepsjaren beleef
de Sinke tussen 1983 en 1994 bij
de PZEM (tegenwoordig Delta).
roepen sterken beelden op die de
beschouwer prikkelen daar meer
vat op te krijgen.
„Ik kan een week worstelen met
één verfspetter", luidt een uit
spraak van Meijer, die aangeeft dat
de maker zelf ook duidelijk iets te
bevechten heeft.
Wie de moeite neemt ook naar de
'ruimte te luisteren' en dus tijdens
het kijken de koptelefoon opzet,
krijgt de compositie van Dies le
Due er extra bij.
Het gevaar daarbij is wel dat je als
toeschouwer wilt gaan duiden: die
klank hoort bij dat beeld en die va
riatie in de compositie geldt als
muzikale vertaling voor die zwarte
lijn of driehoek. Maar uitleg doet
geen optimaal recht aan het werk
van Meijer.
Kijken en openstaan voor de erva
ring verdient aanbeveling.
lÊÊÊÈ;
Dat geldt ook voor het werk van
Jan Zembsch in Studio7 op de bo
venverdieping in deWillem3. De
eerste aanblik wekt herkenning
met het werk van Meijer, maar die
indruk verdient bijstelling.
De overeenkomst is wel dat ook
Zembsch de bezoeker dwingt de
omgeving eens op een andere ma-
'De afdruk van de pootjes
van de kat heeft een aandeel
in een van de schilderijen'
nier te bezien. Zijn werk levert as
sociaties op met de specifiek Hol
landse vlakverdeling van het land
schap. Zembsch biedt impressies
van zijn persoonlijke beleving van
de omgeving en van de sfeer die
daar heerst.
De omschrijving van zijn materia
len bij elk werk roept een glimlach
op als ook de afdruk van de poot
jes van de kat een aandeel in een
van de schilderijen blijkt te heb
ben. Verder gebruikt de kunste
naar zogeheten styrozeep voor
zijn intrepretatie van een Sunday
Morning.
Felle kleurvlakken in roze of geel
op een contrasterende ondergrond
maken deel uit van zes schilde
rijen in de serie Having Fun. Wie
wil zou er een collage in kunnen
zien van vrolijke locaties die bij
voorbeeld in de trein aan je voor
bij trekken.
Afwijkend in uitvoering en vorm
en daardoor ook blikvanger is het
werkje The Fan met als subtitel
Hospital Pieces.
Ulrike Siecaup komt op deze ak-
tuele kunstexpositie met de pre
echt herleven. Hij verzorgt voor de
ze zender het tweewekelijks pro
gramma Dolend in de tijd met co
lumns, verhalen en muziek en om
de twee maanden het jazzprogram
ma Jazzealand met vaak prominen
te muzikanten als gast.
Sinke lijkt op alle terreinen het bes
te te floreren in vriendschappelijk
contact met anderen. Hij stond in
1958 aan de wieg van de eerste Jaz
zclub op Walcheren, de Middel
burgse jazz Society. Hij speelde
zelf (trompet, bugel en saxofoon)
in bands als Lazy River jazzband,
de Dixie Daddies en de Top Hats.
„Naast ons vaste trio waar ik zater
dag dus mee optreed, speel ik nu
alleen nog als invaller in diverse
ensembles. Ik heb dan voorkeur
voor het modernere, lichtere reper
toire. Dat heeft met de leeftijd te
maken. Een Bossa Nova speel je ge
makkelijker dan When the Saints
bijvoorbeeld", licht Sinke toe. Hij
zucht eens en constateert: „Ik heb
zoveel verschillende dingen ge
daan. Als ik me alleen op de mu
ziek had geconcentreerd, had ik
nu beter gespeeld. Maar ja, dat was
een keuze."
Een leven zonder fotografie kan
hij zich immers ook niet voorstel
len. Tijdens de Kunst-en Cultuur
route vandaag en zaterdag expo
seert hij enkele fotocollages met
zeer eigen signatuur. „Met de
komst van de digitale camera kwa
men al mijn jongensdromen uit",
zegt Sinke daar zelf over.
foto's Lex de Meester
sentatie a Message from Home. Het
betreft een collectie foto's in com
binatie met kinderlijke tekenin
gen, die evengoed omschreven
kunnen worden als modellen uit
modebladen van de jaren zeventig.
Broeken met wijde pijpen, zwart
omlijnde ogen, verhoogde taille en
kapsels met buitenrol en lokken in
het gelaat versterken dat beeld.
De confrontatie van tekening en
foto levert een mooie spanning
op. Bij het bekijken trilt onder
huids het besef van het vaak onte
rechte streven op een plaatje te wil
len lijken.
Ipl Expositie Aktuele Kunst, de Wil-
Iem3, Oranjestraat 4, Vlissingen
tot en met 2 september, donderdag
tot en met zondag, 12.00 - 17.00
uur.
