Bewoners van
Ik was er niet bij toen dat huis gekraakt werd
Onrust Vlissings stadhuis groeit
volgens OR uit tot 'heuse crisis'
Man bekent moord op Vlissingse
26 1 Donderdag 26 juli 2007 pzc
W
Directeur Schipperheijn
ligt onder vuur van
OR en ambtenaren.
door Maurits Sep
VLISSINGEN - De onrust op het Vlis-
singse stadhuis is ondanks de ver
vroegde terugkeer van twaalf naar
huis gestuurde ambtenaren alleen
maar gegroeid. Behalve wethouder
T. Verhage staat nu ook algemeen
directeur D. Schipperheijn onder
steeds grotere druk.
De Ondernemingsraad verliest het
vertrouwen in een goede afloop
van de kwestie, die wat de OR
befreft inmiddels een 'heuse crisis'
genoemd kan worden. Ook onder
ambtenaren is het vertrouwen in
de directeur tanende.
In een brief aan Schipperheijn
wordt haar verweten slecht te com
municeren. Eerdere brieven van
de OR zijn niet beantwoord, toe
zeggingen over het verstrekken
van gevraagde informatie over het
onderzoek door extern deskundi
gen naar het Scheldekwartier zijn
niet nagekomen. De OR wil hier
over nog deze week met haar over
leggen.
„De situatie op het stadhuis is eer
der verslechterd dan verbeterd",
verklaart OR-voorzitter M. Kap-
tein. „In plaats van de-escalatie
groeit de onrust juist. Een gemeen
te is er voor de burgers en dus
moeten ambtenaren hun werk
kunnen doen. Wij vragen daarom
aan de hoogste ambtenaar om
maatregelen te nemen. Het is nu
nog te vroeg om te beoordelen of
zij dit kan bereiken."
De positie van Schipperheijn heeft
zwaar te lijden onder de crisis.
Weliswaar heeft het college van B
en W begin juli besloten twaalf
ambtenaren naar huis te sturen in
verband met een onderzoek naar
hun handelen in het project Schel
dekwartier. Maar zij is als alge
meen directeur de belangrijkste ad
viseur van het college. Dat maakt
haar mede verantwoordelijk voor
de ontstane crisis.
Het onbegrip onder de Vlissingse
ambtenaren over het naar huis stu
ren van collega's was in eerste in
stantie al groot. Zeker de manier
waarop dat gebeurde - onder bege
leiding van beveiligers en na het
PW De Ondernemingsraad heeft
steeds minder vertrouwen in een
goede afloop van de crisis. De
raad uit stevige kritiek op alge
meen directeur Schipperheijn.
meenemen van computers en dos
siers - zorgde voor commotie. Dat
de groep niet drie maanden hoef
de weg te blijven maar na ander
halve week alweer welkom terug
werd geheten, wakkerde de kritiek
verder aan. Kennelijk, luidde de
conclusie, was er te weinig aan de
hand om de harde maatregel te
rechtvaardigen.
In deze sfeer van groeiend wan
trouwen worden Schipperheijn in
middels ook andere dingen nage
dragen, die met de crisis zelf niets
van doen hebben. Haar betrokken
heid bij de organisatie Avatar, een
afsplitsing van de Scientology
Church, heeft Schipperheijns auto
riteit aangetast.
Avatar is in 1986 opgericht door
een Amerikaans ex-lid van de
Scientology Church, Harry Pal
mer. Hij ontwikkelde een cursus
waarin mensen leren zichzelf te
ontwikkelen en hun bewustzijn af
te stemmen op wat ze willen berei
ken. Schipperheijn is een zoge
noemde master bij Avatar en geeft
cursussen. Masters die nieuwe cur
sisten meebrengen, krijgen daar
voor betaald.
Schipperheijn wilde gisteren niet
reageren. Zij heeft vandaag een af
spraak met de Ondernemingsraad.
Politie sluit meer
aanhoudingen in
moordzaak niet uit.
door Nadia Berkelder
MIDDELBURG - De 59-jarige verdach
te van de moord in de woning aan
de Vlissingse Rembrandtlaan heeft
een bekentenis afgelegd. Dat heeft
de politie gisteren bekend ge
maakt. „Hij heeft in de loop van
de verhoren bekend", zei politie
woordvoerster E. Boot. „Hij werd
vanaf het begin af aan verdacht.
Hij moest zijn verhaal doen en dat
moest natuurlijk overeenkomen
met de sporen die zijn aangetrof
fen op het plaats delict."
De man heeft de vrouw doodge
schoten. De politie wil niet be
kend maken of ze één keer of
meer dan eens is beschoten. „Dat
zijn details die pas tijdens de zit
ting naar buiten worden ge
bracht." Het is niet duidelijk wie
de politie heeft gebeld over de
moord. „We zijn maandagavond
getipt, er is gebeld dat er iets ge
beurd was in die woning. Of dat
de man zelf is geweest? Dat weten
we niet."
De vermoorde vrouw (55) kende
haar moordenaar. Eerder al maak
te de politie bekend dat ook het
motief'in de relationele sfeer' lag.
„Het had iets te maken met hun re
latie, inderdaad. Het was iets per
soonlijks", aldus Boot. De verdach
te was volgens de politie overigens
geen familie van de vrouw.
De politie meldde gisteren dat het
niet uitgesloten is dat er in ver
band met de moord meer aanhou
dingen plaatsvinden. Boot kan
niet zeggen waarop die medede
ling gebaseerd is. „Het onderzoek
kan nog een bepaalde wending ne
men. De mogelijkheid bestaat dat
we nog meer verdachten aanhou
den, maar daar kunnen we niet op
vooruit lopen. Voor hetzelfde geld
blijft het hierbij."
De verdachte wordt morgen voor
geleid aan de rechter-commissaris.
Die moet beslissen of de man in
voorarrest moet blijven.
Vrijwilligers wandelen
elke woensdagochtend
mee met rolstoelers.
door Carla van de Merbel
domburg - Elke woensdagochtend
trekt een stoet rolstoelers door
Domburg. Bewoners van zorgcen
trum Simnia maken dan, geduwd
door vrijwilligers, een wandeling
door het dorp. Telkens wordt een
andere route gelopen. Vorige week
ging de tocht nog naar de boule
vard; gisteren werd een ronde ge
maakt over het nabij gelegen va
kantiepark.
Gerrit Jobse is één van de vrijwilli
gers. Hij loopt al bijna vijf jaar -
sinds het begin van Simnia - mee
met de wandelingen. Op woens
dagochtenden komt lobse rond ne
gen uur naar het zorgcentrum. Hij
kijkt of de rolstoelen in orde zijn
en pompt als het nodig is de ban
den op. Om kwart voor tien verza
melen bewoners die willen wande
len en vrijwilligers zich. Na een
bakje koffie gaan ze op pad. Ach
ter lobse aan, want hij bepaalt de
route. „Nou ja, dat is zo gegroeid.
In het begin liepen we wat rondjes
om het gebouw, maar dat waren
we snel zat. Hoe we lopen, hangt
af van het weer. Gisteren heeft het
veel geregend, dus dan moet je
niet met die rolstoelen over een
schelpenpad gaan rijden."
Vandaag zijn er 22 bewoners die
meegaan. Veel van hen kunnen
nog wel lopen, maar voor de lange
wandeling buiten gaan ze in een
rolstoel. De een wordt geduwd
door een zoon of dochter; de an
der door een vrijwilliger. Me
vrouw de Korte-de Vos loopt bin
nen nog met een rollator, maar
vanochtend buiten laat ze zich
graag duwen in een rolstoel. „Als
je moe wordt, moet je 't zeggen
hoor, dan ruilen we."
De 91-jarige mevrouw de Korte
blijkt een gezellige wandelgenoot.
Ze vertelt dat ze nog maar kort in
Simnia is. Daarvoor woonde ze
nog zelfstandig in Oostkapelle.
Haar man is negen jaar geleden
overleden. Nu mist ze vooral haar
kat, die in haar huis is achtergeble
ven en verzorgd wordt door haar
zoon. Ze had hem mee kunnen ne
men naar Simnia, maar dan moest
ze er wel zelf voor zorgen en dat -
zag ze ook zelf wel in - zou voor
de kat geen oplossing zijn. Hoe ze
het vindt in Simnia? „Het is nog
wennen hè, ik kan er nog niet veel
van zeggen." Maar ze is blij met
haar ruime kamer en de verzor
ging die ze krijgt. En het eten is
goed. „Ik eet altijd alles op. Dat
ben ik zo gewend hè, van vroe
ger."
Martin de Kort (73) duwt de rol
stoel van een andere Simniabewo-
ner. Het is zijn tweede keer als vrij
williger tijdens de wandeling. „Ik
woon sinds een paar jaar met mijn
vrouw op Pare Zonnehove. We
fietsen veel en toen we een keer in
Simnia gingen koffiedrinken zag ik
die vrijwilligers tippelen met de
wagens. Ik zei toen: 'als ik thuis
'In het begin liepen we wat
rondjes om het gebouw,
maar dat waren we snel zat'
klaar ben met klussen, ga ik dat
ook doen'. Vorige week was de eer
ste keer. Het was meteen een fikse
wandeling. We moesten een heu
vel op om op de boulevard te ko
men. Met zo'n zware rolstoel was
dat best pittig. Maar het is vooral
heel gezellig. 'Je komt toch volgen
de week weer', zeiden de mensen.
'Natuurlijk', zei ik. Ik ken nie
mand, maar ik maak makkelijk
contact, dus dat zal wel gaan luk
ken."
Mevrouw de Korte vertelt verder.
Over vroeger en nu. Ze is geboren
in Vrouwenpolder en opgegroeid
bij Oranjezon. Haar vader was sto
ker bij het pompstation. Hij is bij
het bombardement op Middel
burg in 1940 om het leven geko
men. Na haar trouwen is me
vrouw de Korte in Oostkapelle
gaan wonen. Ze heeft twee zonen
en vier kleinkinderen. „M'n kinde
ren vonden het beter dat ik in Sim
nia ging wonen. Ze hebben het
beste met me voor, daar luister ik
dan maar naar. Ik wil ook geen ge
zeur. En het gaat goed hoor, maar
ik mis wel m'n poes."
Kraakster Koningstraat
vindt haar arrestatie
niet terecht.
door Nadia Berkelder
MIDDELBURG - Ze heeft na haar ar
restatie twee nachten niet kunnen
slapen. „Ik dacht dat ze weer zou
den komen", zegt Michelle Touw.
Vorige week is ze door de politie
opgepakt in een kraakpand aan de
Koningstraat in Middelburg. Onte
recht, vindt ze. „Ik was er niet
eens bij toen mijn vriend dat huis
kraakte. Hij heeft alleen op het bu
reau gezegd dat hij daar met mij
ging wonen."
De twee wonen al langer in een
huis aan de Koningstraat, samen
met nog een ander stel. Vorige
week besloten ze in een ander leeg
staand pand in de straat te gaan
wonen. Haar vriend ging melden
dat hij het huis gekraakt had. Hij
werd meteen gearresteerd wegens
vernieling.
Michelle Touw werd gearresteerd
terwijl ze in het pand zat dat al lan
ger gekraakt was. „Ze kwamen
met een aantal politiemannen,
vier of zes. Ze klopten op de deur.
Toen er niet meteen open werd ge
daan kwamen ze naar binnen. Ze
zeiden niet waarvoor ik opgepakt
werd. Ik moest mijn id-kaart laten
zien en ik moest meelopen. 'Ie
vlucht toch niet hè', zeiden ze.
'In de cel ging ik
hyperventileren, ik ben ook
bijna flauwgevallen'
'Dan hoef je niet in de boeien'.
Eén van hen zei dat hij het huis
zoekingsbevel in zijn borstzak had.
Ik heb het niet gezien, het was bi
zar."
„Ik ben in een busje meegenomen
naar het politiebureau. Onderweg
heb ik al gezegd dat ik claustrofo
bie had. Daar is niet op in gegaan.
De onbewoonde panden aan de Koningstraat in Middelburg zijn vorige
week dichtgespijkerd om kraken te voorkomen. foto Lex de Meester
Toen ik de cel zag op het bureau
heb ik weer gezegd dat ik dat niet
ging trekken. Ik heb nog gevraagd
of ik niet gewoon bij hun kon zit
ten, in de boeien, maar dat mocht
niet omdat het te druk was. Ze
hebben me in een speciale cel ge
stopt, met een camera. Daar ging
ik hyperventileren, ik ben ook een
paar keer bijna flauw gevallen, ik
heb op een matje gelegen. Nee, er
kwam niemand kijken."
Een paar uur later stond ze weer
op straat, samen met haar vriend.
„Hoe het nu verder gaat? Dat weet
ik niet. We hebben helemaal niets
meer gehoord. Ik denk dat de offi
cier van justitie het wel door de
vingers ziet. Anders komt de poli
tie in de problemen, want dit had
den ze helemaal niet mogen doen.
Ook mijn vriend had niet gearres
teerd mogen worden. Dat kan al
leen als je echt betrapt wordt bij
het openbreken van een slot. En
dat was niet zo."
„Ze weten gewoon niet hoe kra
ken in elkaar zit. En ze willen niet
dat de hele straat gekraakt wordt.
Wij hebben vanaf het begin ge
zegd dat we eruit gaan als de ge
meente een bouwplan heeft en als
ze gaan beginnen. De burgemees
ter weet dat gewoon. We hebben
er zelf ook niets aan om daar tij
dens de bouw te blijven zitten."
De politie kon gisteren geen com
mentaar geven op het verhaal van
Michelle Touw.
