Onderzoek Keihard door het leven
naar moord
loopt dood
Adviesraden gemeente Sluis
vrezen voor hun eigen toekomst
Is er nu wel of niet betaald
dat is de vraag in St. Anna
--
22 Dinsdag 24 juli 2007 pzc
Z
Dood van moeder in
Gouwestraat Terneuzen
nog altijd een mysterie.
door Raymond de Frel
terneuzen - Het onderzoek naar
de moord op de Terneuzense Ner-
min Kutlu zit volledig op een
dood spoor. De politie focust zich
niet langer intensief op de zaak,
maar zet het onderzoek wel 'in stil
te' voort.
De dertigjarige alleenstaande moe
der van drie kinderen werd vorig
jaar op zondag 12 november in
haar woning aan de Gouwestraat
om het leven gebracht. Tot een
aanhouding van een mogelijke da
der is het nooit gekomen. „Er zijn
bepaalde gegevens bekend en we
hebben sporen gevonden, maar
die hebben ons niet tot de aanhou
ding van een verdachte kunnen
brengen. Natuurlijk hebben ook
wij allerlei geluiden gehoord. Eer
wraak, problemen in de drugssce-
ne... het is allemaal mogelijk, maar
we kunnen het niet hard maken",
zegt politiewoordvoerster Esther
Boot.
Buurtbewoners meldden vrijwel
meteen na het drama dat voor de
moord een hevige ruzie in het
Het politieonderzoek naar de
moord op de dertigjarige Nermin
Kutlu in de Gouwestraat in Ter
neuzen zit volledig op een dood
spoor.
huis geweest was. Zij leidden dat
af uit het lawaai dat rond half zes
uit het huis klonk. De straat werd
direct na de ontdekking van het
stoffelijk overschot afgesloten.
De politie zette aanvankelijk der
tig dienders op de zaak. Precies
een week na het drama hielden zij
in de vroege avond een buurton
derzoek, waarbij aan passanten
werd gevraagd of zij zeven dagen
eerder ook in de buurt van de
Gouwestraat waren geweest. En zo
ja, of hen toen iets was opgevallen.
Het speurwerk had maar weinig ef
fect. In januari werd de sterkte van
het rechercheteam al aanzienlijk te
ruggebracht, nu is er geen speciale
aandacht meer voor de zaak. „We
verliezen het misdrijf natuurlijk
niet uit het oog, maar er wordt
niet meer zo intensief gezocht.
Het onderzoek gaat in stilte ver
der, maar vooralsnog zitten we op
een dood spoor", aldus Boot. Ook
de aanwezigheid van de drie kinde
ren (alledrie basisscholieren) tij
dens de moord heeft niet tot con
crete aanwijzingen geleid. Boot:
„Zij waren tijdens het misdrijf op
de bovenverdieping aan het spelen
en hebben niemand zien wegrij
den of lopen. Bovendien zijn zij
nog veel te klein om aanwijzingen
te geven. Zij waren logischerwijs
ontzettend geshockeerd toen ze
hun moeder zo zagen liggen, dat
ze er niet meteen aan dachten
door wie dat zou kunnen zijn ge
daan."
door Frank van Cooten
sint anna ter muiden - De Vlaam
se kunstenaar Elie Lambert be
weert de financiering rond te heb
ben voor de aankoop van het voor
malige stadhuisje in Sint Anna ter
Muiden. „Het geld is in handen
van mijn advocaat. Hij heeft con
tact gehad met de notaris over de
verdere afwikkeling."
Lambert was met 325.001 euro de
hoogste inschrijver van de veiling
van het stadhuisje op het kantoor
van de Oostburgse notaris. De ge
meente Sluis wil echter van Lam
bert af omdat hij niet aan zijn fi
nanciële verplichtingen voldoet.
ffWfi ALMANAK
BI
Detector
Het is bijna niet voor te stellen,
maar zo af en toe is het best aange
naam strandweer in Zeeland. Za
terdag was het zo'n dag. En dan
maak je daar natuurlijk meteen ge
bruik van.
Bij het hok van de strandwacht op
het Vlissingse Badstrand komen
dan uiteenlopende vragen binnen.
Waar de toiletten zijn, waarom
Terneuzense schrijver
Nicky de Wit imponeert
met 3 nieuwe romans.
door Annelies Vlaanderen
terneuzen - Zo rap als een
stand-up comedian grappen uit zijn
mouw schudt, zo snel schrijft
Nicky de Wit zijn romans. Debu
teerde hij nog geen twee jaar gele
den met De dag van morgen, deze
maand liet zijn uitgeverij maar
liefst drie boeken tegelijkertijd op
de lezers los: Wilde bloemen, De zo
nen van de profeet en De wereld
werd zwart om me heen. „Ik knal ze
eruit", geeft hij in zijn eigen be
woordingen aan. Voordeel: ze le
zen als een TGV op topsnelheid.
Drank, drugs, seks en geweld. Dat
zijn de ingrediënten waarmee
Nicky de Wit zijn romans kruidt.
Wat de Terneuzenaar, die gisteren
zijn 35e verjaardag vierde, zijn le
zerspubliek voorschotelt is rauw,
puur en pittig gepeperd. Vrouwen
worden verkracht, mannen neerge
schoten, drugs verhandeld. Daar
hoort een zeker taalgebruik bij:
'Verdomme, Do. Wat is er?'
'Fuck, Glenn. Laat me maar, joh.'
(Uit: Wilde bloemen, b!z. 19)
Toch vind je er ook liefde in, en
hoop, op een betere wereld, op
een samenleving waarin mensen
elkaar geen pijn doen.
Wie schrijft zulke boeken? Wie
heeft die fantasie, als het al fanta
sie is? In het ene boek confron
teert hij je met oorlogstaferelen in
voormalig Joegoslavië, in het ande
re boek met een escalatie van mos-
lim-extremisme en in het derde
boek met een alleenstaande verloe
derde moeder wier dochter in de
netten van een loverboy verstrikt
raakt. Wat voor mens is die Nicky
de Wit?
'ledereen heeft zijn eigen
geheim, niemand is
zonder zonden'
Goedlachs. Hartelijk. Gelukkig
met zijn vriendin Linda, gelukkig
met zijn zoontjes Damian en Mi
lan. Gelukkig met zijn tuincen
trum Hof Tuinservice in Biervliet.
Een doodgewone Zeeuw, zou je
zeggen. Ware het niet dat hij acht
jaar beroepsmilitair is geweest in
voormalig Joegoslavië. En dat
vormt je, hoe dan ook. „Ik heb er
geen trauma aan overgehouden",
- -
Hij was er vorige week niet in ge
slaagd het verschuldigde bedrag
over te maken.
„Het geld is nog steeds niet bin
nen bij de gemeente", zei een
woordvoerster gisteren. „De over
eenkomst met de heer Lambert is
beëindigd."
Volgens Lambert is dat de schuld
van de geldverstrekker, waar hij
eerst zaken mee probeerde te
doen. „Die bank besteedt klaarblij
kelijk meer aandacht aan contract
verlengingen voor wielrenners
dan aan klanten. Mijn nieuwe
bank had de zaak binnen vijf da
gen geregeld."
vertelt De Wit (pseudoniem van
Gilles Faas), maar ik heb in die
acht jaar wel alles meegemaakt. En
met alles bedoel ik ook alles."
Drank, drugs, seks en geweld dus.
Is de samenleving dan zo verziekt?
En zo ja, dan toch ver van ons af,
toch niet in Zeeland? „Nee hoor",
schudt hij lachend zijn hoofd, „In
Terneuzen is toch een hele groep
Kosovo-Albanezen actief? Die ne
men langzaam maar zeker de pros-
titutiehandel over in Zeeuws-
Vlaanderen. En bij Goes is laatst
toch een bende loverboys opge
rold?"
Niets wat hij schrijft, is verzonnen
of overdreven, stelt De Wit. Naast
zijn ervaringen als militair put hij
nog uit meerdere bronnen. „Ik
ben een fervent stapper. Voorheen
ging ik het hele land af maar de
laatste tijd doe ik het rustiger aan,
gewoon in Terneuzen. Wat je daar
hoort, wat je daar ziet: allemaal
groepjes, hun eigen taaltjes en han
deltjes. Ik sla dat allemaal op."
Verder doet hij heel veel aan re
search, voornamelijk door te sur
fen op internet. „Wat je daar, als je
goed zoekt, tegenkomt aan gorig-
heid, is echt bijna niet te geloven."
Deze jongen van De Wit schrikt
evenwel nergens van. Hij heeft
zelfs vaak mededogen met men
sen die het verkeerde pad op zijn
gegaan. „Ik heb de bedoeling met
mijn romans dat mensen er iets
van hun eigen omgeving of van
zichzelf in herkennen. Want ieder-
een heeft zijn eigen geheim, nie-
mand is zonder zonden. En het 1
kan iedereen zomaar gebeuren. 1
Dat gevoel van identificatie heb- 1
ben ze niet bij échte literatuur, die J
staat veel verder van ze af. Wat ik
schrijf, is puur realistisch."
In zijn hoofd is de schrijvende ho
venier al bijna klaar met de volgen
de roman. Die gaat over een feeder,
iemand die er (seksueel) genoegen
in schept zijn vrouw moddervet te
mesten. Ook weer uit het leven ge
grepen, verzekert De Wit. „Dacht
je echt dat zulke mensen alleen iri
de VS woonden? Welnee! Ook
hier. Daar schrik je van, hè?"
r^l Boeken van Nicky de Wit kosten j
19,95 en zijn verkrijgbaar inde
boekhandel.
Nicky de Wit was acht jaar beroepsmilitair. Tk heb alles meegemaakt.
At fa malz1zfli*on fa se subsidie van dertienduizend eu- maar één vertegenwoordiee
Tip? redactie@pzc.nl
een strandwacht fluit als er een
schip voorbij komt.
Antwoorden rolleti er meestal
vloeiend uit. Tot een badgast de
strandwachten confronteerde met
een groot gemis in de standaarduit
rusting.
„Ik ben mijn gouden kettinkje ver
loren. Hebben jullie ook een me
taaldetector?"
„We mekkeren te
veel en we zijn
alleen maar lastig."
door Frank van Cooten
sluis - De gemeente Sluis doet er
alles aan de adviesraden Gehandi
captenbeleid, Sociale Zaken en Se
nioren de nek om te draaien. Dat
zegt voorzitter Caroline Paepe van
de adviesraad Gehandicaptenbe
leid. Zij spreekt ook namens de
twee andere adviesraden.
„De gemeente Sluis is ons liever
kwijt dan rijk. Wij mekkeren te
veel en zijn in ogen van de ge
meente alleen maar lastig."
De adviesraad Gehandicaptenbe
leid bestaat al vanaf 1994. „Er is
nog steeds veel behoefte aan onze
vorm van dienstverlening."
De gemeente Sluis wil volgens
haar echter stoppen met de jaarlijk
se subsidie van dertienduizend eu
ro voor de drie adviesraden.„De
wethouder zegt dat er geen geld
meer is en dat er dus moet wor
den bezuinigd."
Door de gemeente Sluis is een
startnotitie burgerparticipatie Wet
Maatschappelijke Ondersteuning
(WMO) geschreven. „In deze noti
tie is opgenomen dat de adviesra
den binnen twee jaar ophouden te
bestaan."
In de plaats daarvan komt een
WMO-raad, bestaande uit dertien
leden die vrijwel de hele bevol
king moet vertegenwoordigen. Vol
gens Paepe zal dat in de praktijk
nooit werken. „Zo is er straks nog
De adviesraden Gehandicapten-
beleid, Sociale Zaken en Senio
ren in Sluis protesteren tegen
mogelijke opheffing. De adviesor
ganen blijven nodig, vinden ze.
maar één vertegenwoordiger voor
de gehandicapten terwijl we nu
met zes tot acht mensen omko
men in het werk. Wij adviseren
onze achterban goed en ondersteu
nen ze in de contacten met de ge
meente. De WMO-raad krijgt dat
nooit voor elkaar."
Wethouder Carien Bolijn
discussieert niet via de krant. „Het
is echter niet waar dat wij de ad
viesraden de nek om willen
draaien. Het budget wordt doorge
sluisd naar de WMO-raad. Deze
raad neemt uiteindelijk een besluit
over het voortbestaan van de ad
viesraden. Wij heffen de adviesra
den niet op." Het gaat Bolijn te ver
nu al te roepen dat de WMO-raad
in de praktijk niet zal functione
ren. „Want dat zou een brevet van
onvermogen zijn." Bolijn komt zo
snel mogelijk met een advies naar
het college en de raad.
