Een ster moet lijden
TOL VAN DE ROEM
Gerard Joling
v11
PZC Zaterdag 21 juli 2007
ik
Gerard Joling stond dit jaar weer ouderwets twee keer op
nummer één in de hitlijsten. Héérlijk vindt hij het. Niet alleen
om die verslavende aandacht. Nee, vooral vanwege de
erkenning. „Want ik bén natuurlijk zanger." Héérlijk. Omdat
cijfers ook zo lekker onomstotelijk bewijzen dat het nog lang
niet voorbij is met de artiest Gerard Joling.
door Jan Vriend foto Rob Verhorst
In de zomerserie 'De tol van de roem' komen
mensen aan het woord die op hun vakgebied
succesvol zijn. Welke prijs betalen ze daar
voor?
Vandaag aflevering 4: Gerard Joling
Even zoeken. Waar had hij die
nieuwe cd van hem ook alweer
gelaten? Hij rommelt wat in de
kofferbak van zijn Mercedes op
het pad naast zijn huis in Aals
meer. De bodem van de wagen is bedekt
met confetti. Souvenir van een feestje. „La
chen toch? Het leven is een feest, maar je
moet zelf de slingers ophangen."
Gerard loling (47) is gelukkig. Hij heeft net
een nieuw contract met SBS binnen om
weer twee jaar shows te presenteren. Een
bést contract. „Want als je ruim een mil
joen kijkers trekt, kun je wat eisen."
Zijn zes concerten met De Toppers in de
Arena zaten weer vol. Twee nummer-één-
hits in één jaar. Eind december staat hij so
lo twee avonden in Ahoy. Te veel aanvra
gen voor optredens om aan te kunnen.
„Ik heb een naamsbekendheid van 98 pro
cent. Wetenschappelijk onderzocht, hoor.
Dat zeg ik niet om op te scheppen, maar
omdat ik er trots op ben. Als artiest ben je
bezig om een publiek te bereiken. Dan
mag je toch blij zijn als bijna het hele land
je kent? Andere artiesten met wie ik vroe
ger op het podium stond, liggen weer on
der een auto om als monteur de kost te
verdienen. Bij mij hangen 35 gouden en
platina platen in de gang. Dan mag je toch
niet mopperen?"
Hij is de jongste in een gezin van drie. Eén
broer, één zus. Alles heeft hij ervoor ge
daan om artiest te worden. En vooral: om
artiest te blijven. De Soundmixshow bete
kende in 1985 zijn grote doorbraak. Zon
der te winnen pakte hij de roem. No more
bolero's scoorde in 22 landen. Toen de hit
bron later opdroogde, bleef hij in beeld als
tv-presentator, bond hij de schaatsen on
der in Holiday on Ice en stortte hij zich op
de schnabbeltoer. De tol van de roem
school in de neerbuigende reacties in zijn
hitloze periode. Geen hits, geen aanzien,
leek het. 'Het is voorbij met loling', gniffel
den zijn vijanden al smalend.
„Het is zó Nederlands om artiesten na hun
eerste succes af te branden. Zodra ze maar
voelen dat je op je retour bent, zijn ze er
als de kippen bij om dat onder een ver
grootglas te leggen. Ik heb plakboeken vol
met verhalen over de hoge noot die ik bij
het Songfestival niet haalde. Als ik op mijn
bek ga bij een ijsgala wordt dat fragment
honderd keer herhaald. Maar deze jongen
is altijd opgestaan en naar de volgende
klus gereden. Ik heb me nooit ergens te
goed voor gevoeld. Ik stapte op circuspaar-
den en stond in de lucht op een stuntvlieg
tuig om te laten zien wat ik durf En zes da
gen per week werken, hè? Want ze kun
nen alles van me zeggen, maar niet dat ik
lui ben of geen talent heb.
„Soms zat ik bij de stomste spelletjes en
quizjes, om maar met mijn kop op de tele
visie te komen. Dan dacht ik: Geer, dit is té
erg. Maar het hielp om bij het publiek in
beeld te blijven. Ook zonder hits deed ik
altijd nog zeker 180 optredens per jaar.
„Zo'n programma als Jensen heb ik natuur
lijk helemaal niet nodig, maar ik ga er wel
heen. Want als ik nu ga, bellen ze me over
een paar jaar weer. Dan ben ik misschien
weer blij dat ze me vragen."
Met 'zusje' Gordon maakte hij het pro
gramma Joling en Gordon over de vloer. Het
werd het best bekeken programma bij
Tien. De laatste serie deed hij met tegen
zin. „Ik heb nog onderzocht of ik er onder
uit kon, maar het zat contractueel zó dicht
dat het me een kapitaal zou kosten als ik
me terug zou trekken. Toch hoor je me
niet klagen over het programma, want het
heeft mijn carrière weer in de lift gebracht.
Maar soms was het natuurlijk té erg. We
waren doorgeschoten met dat scheten en
dat boeren. Mijn moeder begon er ook
steeds over. Dan kreeg ze weer klachten
op de kaartclub en de zwemclub. Zelf keek
mijn moeder niet eens meer.
„Ik heb me voorgenomen nooit meer iets
over collega's te zeggen, maar Gordon
heeft me wel een moeilijke tijd bezorgd.
Hij is een leuke artiest, maar niet de mak
kelijkste om mee te werken. Je kunt toch
niet overal om lachen? Als je bij mensen
op bezoek bent die hard moeten werken
voor een klein beetje geld kun je het toch
niet alleen hebben over je dure schoenen
en je mooie zonnebril? Van huis uit ben ik
met meer respect grootgebracht. „Voorlo
pig heb ik het even gehad met die samen
werking. Best mogelijk dat Gordon door
wil gaan, maar ik hoef even niet. Ik moet
nog zien met wie hij anders zo'n program
ma kan maken."
De openbaarheid van het artiestenleven
kan hard zijn. Toen zijn vriend vader
werd, was dat al nieuws. Toen bleek dat de
moeder de zus van Marco Borsato was,
werd het gróót nieuws. Nieuws dat tege
lijk koeltjes onthulde dat Gerard loling op
mannen valt. „Het was de moeilijkste pe
riode van mijn leven. Niet omdat de we
reld opeens wist dat ik homo ben. Dat was
toch wel een keer naar buiten gekomen.
Het ergste was dat ik moest accepteren dat
ik mijn vriend moest loslaten. Dat verdriet
overheerste. Dat daarbij mijn gevoelswe
reld op straat kwam te liggen, deed me
niet zo veel meer. Dat kon ik er wel bij
hebben. Gelukkig zijn Wino en ik nog al
tijd bevriend. Hij regelt mijn zaken en rijdt
me meestal naar optredens. In die zin heb
ik nog altijd steun aan hem.
„Voor mijn populariteit is die ellende hele
maal niet nadelig geweest. Hoe dieper het
dal, hoe meer het publiek je omarmt. Een
ster moet lijden. Wie alleen komt te staan,
krijgt de sympathie. Kijk maar naar Wen
dy van Dijk, kijk maar naar Willeke Alber-
ti. Het publiek houdt van verliezers. Bij te
genslag wordt een ster weer gewoon. Dat
zien de mensen graag."
Nog een keer die openbaarheid.
Toen er in een Amsterdamse
kroeg klappen vielen, deed het
slachtoffer aangifte van mishan
deling. Gerard Joling was de dader, beweer
de hij. „Het is verschrikkelijk als je iets niet
doet en er tóch de schuld van krijgt. Dat
hele strafproces van de rechter tot het ho
ger beroep duurde drie jaar. Je dacht toch
niet dat justitie zich zo in zo'n klein geval
letje had vastgebeten als het om een ander
was gegaan? Dan was die zaak allang gese
poneerd. Nu het om Gerard loling ging,
werd het nieuws en beet iedereen zich er
in vast. Dat heb ik nou altijd. Als ik te hard
rijd, komt het op de voorpagina. Als ik van
een paard val, komt het op tv.
Henny Huisman belde me een keer om
me te feliciteren. Hij lachte zich rot dat het
me in één week vijf keer was gelukt om de
kranten te halen. Hij zei: welke artiest
krijgt zo veel promotie?"
Een ongeschreven wet zegt dat artiesten
nooit iets mogen zeggen over de politiek.
Het zou hen fens kunnen kosten. „Daar
heb ik lak aan. De wereld mag van mij we
ten dat ik het niet op links heb. In dit land
word je toch gestraft als je werkt? Ik heb
echt geen geldgebrek, maar de belasting en
de regeltjes hier zijn toch dodelijk? Ieder
een mag van mij weten dat ik op Rita Ver
donk heb gestemd. Zij zegt waar het op
staat. Daarom vind ik het jammer dat ze
door haar eigen club buitenspel wordt ge
zet. Dat krijg je als zo'n vrouw een beetje
succes heeft. Wat dat betreft zijn politici
net artiesten."
Het genadeloze van de artiestenloopbaan.
Altijd aandacht krijgen, zelden aandacht
kunnen geven. „Ik ben voorzichtiger ge
worden met het toelaten van nieuwe men
sen om me heen, maar af en toe komt er
een leuk type logeren. Want de pony
moet wel blijven grazen. Met de eenzaam
heid valt het erg mee. Van mij mag er een
vogeltje in het kooitje komen vliegen, naar
ik zoek niet naar een relatie. Misschien is
het wel goed zo. Met zo veel succes en zo
veel leuke mensen om me heen, mag ik
toch ook wel een keer tevreden zijn? |e
hoeft toch geen partner te hebben om ge
lukkig te zijn? Ik ben getrouwd met mijn
jongensdroom."
Gerard Joling: „Het is zó Nederlands om artiesten na hun eerste succes af te branden.
