Walcheren ligt aan je voeten
Zaterdag 21 juli 2007
foto Lex de Meester
Want na de dijk klim je vrolijk de
trap op en denk je het pad te vol
gen. Nee dus, dat loopt dood bij
een soort uitkijkpunt, de Hoge
Hilt genaamd. Daar hadden ze wel
even een bordje kunnen zetten.
Het is gelukkig niet ver.
Bij Zoutelande lopen vier dames
die er duidelijk uitzien als een
wandelgezelschapje. Stevige schoe
nen aan en vastberaden gezichten.
Twee dames uit Nijmegen en twee
uit Eindhoven. Moeten ze niet in
Nijmegen zijn? „Nee, juist niet.
Die drukte willen we ontlopen",
zegt een van hen. Elk jaar gaan ze
een week ergens wandelen en nu
was de keus op Zeeland gevallen.
Ze hebben er geen spijt van. On
danks het toerisme is Zeeland toch
nog kleinschalig. En de Zeeuwen
zijn vriendelijk vinden ze. Een van
hen vindt het prettig dat het op de
stranden allemaal zo goed en dui
delijk geregeld is. Op het ene
strand mag je vliegeren, het ande
re is weer voor honden. Dat is ten
minste duidelijk, is de conclusie.
Verder naar Valkenisse en Dishoek
gaat het. Langs bunkers en bos.
Steeds op en neer. De lucht wordt
dreigend donker. Er is de laatste
tijd in de media wel erg veel aan
dacht voor blikseminslagen. Daar
word je niet vrolijk van als je 50
meter boven het maaiveld op een
duintop loopt. En jawel hoor, daar
komen de eerste druppels al. Vlis-
singen ligt grijs in de verte. Te ver.
Dat wordt een duinovergang op
zoeken en snel naar een strand
tent. Ook wel leuk.
Een bult in de duinen ter hoogte van Dishoek.
Een kilometers lange
wandeling over de
duinen.
door René Schrier
Het is gek. Je groeit op in
Zeeland, kent de provincie
door en door en toch reali
seer je je niet dat er prachtige of
unieke plekken zijn waar je bijna
dagelijks aan voorbijgaat.
Zoiets unieks is bijvoorbeeld het
wandelpad over de duinen op Wal
cheren. Je kunt bijna van het wind-
orgel in Vlissingen over de duinen
wandelen tot voorbij Domburg.
Oké, af en toe moet je er wel eens
even af, omdat het pad onderbro
ken wordt, maar het is te doen als
je er de tijd voor neemt.
En vooral vanaf de hoge duinen,
bijvoorbeeld in de buurt van Zou
telande, is het uitzicht spectacu
lair. Heel de polder Walcheren ligt
aan je voeten.
Het is een zonnige doordeweekse
dag. Ter hoogte van Domburg
heeft het duinpad een sjieke naam
gekregen; Boulevard Van Schagen,
naar dichter J. C. van Schagen. Het
is er druk met hardlopers, een
amazone en strandgasten. Er is
ook voorzien in een verklarende
tekst over het pad. Zo blijkt het op
die plek te zijn aangelegd om
streeks 1899. De rode daken van
Domburg blinken in de zomer
zon.
Op de Hoge Hil is een kunstwerk
als oriëntatiepunt aangelegd. Het
is een wegwijzer naar verschillen
de Walcherse dorpen en steden.
Carla Smok uit Gelsenkirchen
neemt een foto van haar man Jür-
gen. Ze zijn voor drie dagen in Ne
derland en maken een wandeling
van Oostkapelle naar Zoutelande.
Nooit eerder waren ze in Zeeland,
maar uit verhalen hadden ze ge
hoord dat het er wel leuk moest
zijn. „Volgende keer komen we ze
ker langer", weet Carla nu al.
Ze waren wel eerder in het
Noord-Hollandse Sint Maartens
zee, maar daar ligt het wandelpad
veel verder van de zee vandaan.
„Hier zie je alles, het strand, de
schepen op zee, de natuur en af en
toe passeer je een dorpje."
Op de Domburgse golfbaan
De karretjes van de golfbaan
kunnen helaas geen trappen
nemen.
zoeven mannen op leeftijd in elek
trische karretjes. Het is dat je met
zo'n karretje de trappen van het
duinpad niet kunt nemen. We
stappen dus verder. lammer dat de
bramen nog niet rijp zijn.
Richting Zoutelande moeten we
een paar keer van de duinen af!
Jammer dat we even onze hoge uit-
kijkpositie moeten verlaten. Het
waterschap meldt dat er gewerkt
wordt aan de bescherming van de
duinen en dat betreden verboden
is. Dus daar even geen pad.
In Zoutelande loop je ter hoogte
van het dorp over een dijk. Ga je
trouwens de andere kant op, rich
ting Westkapelle, dan stoot je bij
Zoutelande nog lelijk je neus.
Kilometerslang slingert het wandelpad over duinen. Zo kun je, met soms een onderbreking, van Vlissingen tot
Domburg lopen. foto Ludo Goossen
