We zijn niet
Buitengebied
tegen
Graszaad dorsen tussen de buien door
PZC Zaterdag 21 juli 2007 1 9
Collega's noemen haar
nieuwsgierig, eigenwijs, door
zetter, chaotisch en vol com
municatie. Voeg daar enthou
siast en bevlogen aan toe en
de kenschets van Janneke
Donkers, de eerste medewer
ker communicatie van de
Zeeuwse Milieu Federatie, is
compleet. Ze treedt aan op
een moment dat de vereni
ging woelige tijden beleeft.
Veel werk aan de winkel dus.
door Rinus Antonisse
De sollicitatie naar de baan
bij de Zeeuwse Milieu Fe
deratie (ZMF) was een be
wust keus van Janneke
Donkers. „Ik heb veel met natuur
en mi- lieu. Mijn ouders
zijn ook groene mensen. Zelf heb
ik nogal wat op het gebied van
dierwelzijn gedaan, vooral in m'n
studietijd. En ik kende de ZMF.
Niet tot in detail, maar als je in
Zeeland woont en interesse hebt
in natuur en milieu, dan zie je de
ZMF regelmatig voorbij komen."
Geboren in Eindhoven (1982) ver
huisde ze al snel naar Goes. Daar
groeide ze op.
Na een studie communicatie in
Rotterdam, maakte ze een reis
door Zuidoost-Azië en had ze
baantjes als receptioniste bij een
hotel en als consulente bij een uit
zendbureau. De deeltijdbaan (drie
dagen per week) bij de ZMF is
haar eerste in het vak waarvoor ze
is opgeleid: communicatie.
Donkers is zich ervan bewust dat
ze niet in een gespreid bedje te
rechtkomt. Voor een deel van de
bevolking is het werk van de ZMF
niet onomstreden. Kritiek op de
opstelling in bepaalde dossiers, zo
als natuurherstel Westerschelde en
schelpdiervisserij, is niet van de
lucht.
Janneke vindt dat het publiek niet
altijd meekrijgt waar het precies
over gaat door onder meer gebrek
aan achtergrondinformatie.
„Dat is jammer. Mensen krijgen zo
een verkeerd beeld van onze op
stelling. Als je je meer in de organi
satie verdiept, dan zie je dat er
heel veel positieve dingen gebeu
ren. Er is een diversiteit aan goede
en leuke projecten. Maar ja, de aan
dacht gaat vaak het meeste uit
naar de lastige dossiers", stelt Don
kers. „Ik zit hier om dat wat goed
is, ook goed naar buiten te breng
en. Die communicatie is er de
voorbije jaren wel eens bij inge
schoten. De medewerkers waren
vooral met de inhoud bezig en de
communicatie gebeurde via ver
schillende personen. Nu ligt het
centraal bij mij en kan ik het beter
sturen."
Ze hoopt bij te dragen aan een ver
andering van het (eenzijdige)
beeld dat van de ZMF bestaat ('al
leen maar overal tegen zijn'). „Het
is best een stormachtige tijd ge
weest, met pittige dossiers. Ieder
een heeft daar wel een mening
over. Veel mensen vormen zich
een beeld op basis van de media.
Daarin staan dingen groot uitge
meten. Als je zaken uitlegt, merk
je dat er meer begrip ontstaat. Ik
denk dat de ZMF haar werk goed
doet. Het is voor sommige men
sen en organisaties wel eens moei
lijk dat te accepteren."
Donkers onderstreept dat de ZMF
kiest voor overleg in plaats van ac
tie. „In negen van de tien gevallen
zijn we bezig overleg te plegen en
samen te werken. Niet voor niets
is een van onze belangrijkste doel
stellingen ecologie en economie
hand in hand te laten gaan." Als
voorbeelden noemt ze de inzet
voor een klimaatneutrale straat,
biologische catering ('waar we de
plattelandstrofee voor hebben ge
kregen'), samen met het bedrijfsle
ven werken aan duurzaamheid.
„Hoe kunnen we Zeeland duurza
mer maken, het milieu schoner en
het landschap aantrekkelijker. Dat
moeten we in gezamenlijkheid
zien te bereiken."
De ZMF is spreekbuis voor de aan
gesloten natuur- en milieu-organi
saties en de individuele leden. Dat
is af en toe best lastig, erkent Jan
neke. „Maar we halen met alle ple
zier de kastantjes uit het vuur. Het
betekent dat je soms kritiek op
vangt, maar ook dat je successen
oogst. Dat hoort bij je rol als over
koepelende organisatie. We mer
ken dat de achterban die rol waar
deert."
Ze is ervan overtuigd dat de ZMF
nodig is. „Er is behoefte aan onze
kennis op het gebied van natuur
en milieu. Het kan nog steeds be
ter in Zeeland, al hebben we wel
bereikt dat méér dan een aantal ja
ren geleden naar natuur en milieu
gekeken wordt. En we geven niet
zomaar ongezouten kritiek, maar
proberen ook altijd alternatieven
aan te bieden. Dat mag je van een
gedegen gesprekspartner verwach
ten."
Donkers richt zich bewust ook op
de jongere garde. „Ik ben zelf nog
aan de jonge kant en wil dat in
m'n voordeel gebruiken door
meer jongeren bij het werk probe
ren te betrekken. Zo heb ik de
ZMF aangemeld bij Hyves. Dat is
een communicatieplatform op in
ternet, gericht op jongeren. Wie
geen Hyves heeft, hoort er niet
meer bij. Na twee weken zijn er
op www.hieriszmfhyves.nl al 49
vrienden. Door vriend te worden
geef je aan dat je natuur en milieu
belangrijk vindt."
Kamperen
bij de boer
De maatschap Poppe-Dekker heeft een
landbouwbedrijf, paardenpension en mini-
camping De Kreekrug bij Grijpskerke. We
volgen beide families wekelijks tijdens het
kampeerseizoen.
door Miriam van den Broek
Meer nog dan anders
beheerste het weer
deze week het leven
op de boerderij.
Buienradar.nl draaide overuren
bij maatschap Poppe-Dekker.
Het graszaad schreeuwde om ge
dorst te worden. En daarvoor
moest het droog zijn. De paar
den stonden door de regen op
nieuw veel binnen en een aantal
campinggasten met een seizoen
plaats is naar huis gegaan. De gas
ten die bleven, lieten de moed
niet zakken. Het heeft een paar
keer hard geregend, maar nood
weer is het niet geweest. Het was
vooral de dreiging die voor veel
onrust zorgde.
De hectiek klinkt woensdag
door in de stem van Monique
Poppe. „De mannen gaan zo dor
sen. [e kan komen kijken", zegt
ze door de telefoon. „Maar als
het gaat regenen stoppen ze.
Ach, kom maar gewoon", besluit
ze. „Als het nat wordt, bellen we
je wel weer."
Het blijft droog. En bij aankomst
's avonds, zit het meeste werk er
al op. „Afgelopen vrijdag kwam
de zaadfirma kijken of het gras
zaad rijp genoeg was", zegt Ro
nald Poppe. „We kregen toen het
bericht dat we moesten gaan
maaien. Dat hebben we in de
nacht van vrijdag op zaterdag ge
daan. Graszaad maaien, doen we
altijd 's nachts want dan is het ge
was door en door vochtig van de
dauw. Dan valt het zaad er niet
uit. Dauw is beter dan regen.
Want van regen wordt alleen de
bovenste laag nat."
Omdat er in de dagen na het
maaien heel veel regen is geval
len, moest het zaad tot woens
dag wachten om gedorst te wor
den. Met de combine werd het
graszaad gescheiden van het
hooi. Daarna heeft Ronald het
hooi dat achtergebleven is op het
land, uiteen getrokken zodat het
verder kon drogen.
Als Ronald aan het einde van de
dag het graszaad naar de zaadfir
ma brengt, veegt Piet Dekker
met zijn trekker het hooi weer
op hopen. „De loonwerker komt
dadelijk om er balen van te per
sen", zegt hij. Piet heeft daarom
weinig tijd en rijdt vol gas ver
der. De loonwerker gaat door tot
hij 65 grote balen van 400 kilo
per stuk, heeft gemaakt. „Mor
gen komt hij terug om de rest te
doen", zegt Ronald als hij weer
op de boerderij is. „Dat zullen
zo'n tweehonderd balen van
twintig, vierentwintig kilo zijn.
„Maar eerst komt er vanavond
nog een andere machine die de
grote balen luchtdicht verpakt.
Die blijven het hele jaar door bui
ten liggen. De rest bergen we op
in de schuur." Voordat die machi
ne er is, gaat Ronald eerst even
wat eten. „Want daar ben ik van
daag nog niet aan toegekomen."
foto Willem Mieras
Janneke Donkers, eerste medewerker communicatie van de ZMF.
