Luik allang niet
meer grauw
nisn; v29
PZC Zaterdag 21 juli 2007
La Batte
De terrassen van de Citadel
Detail van het beeld van Simenon
van markt en café, is de rust en
het groen op de hellingen van de
Citadel, de vroegere vesting boven
op de heuvel die het centrum be
grenst. Je komt er via de
Hors-Chateau, een mooie straat
met zeventiende en achttiende
eeuwse panden. Aan deze straat,
die vroeger buiten de stadswallen
lag, grenzen diverse doodlopende
steegjes met arbeidershuisjes en
hofjes die soms ware paradijsjes
zijn. De terrassen van de Citadel
zijn bereikbaar door aan de voet
de Montagne de Bueren linksaf te
slaan, een poort door te gaan en
vervolgens een kleinere trap op.
De tocht gaat langs huizen met
prachtige ommuurde tuinen. Be
halve veel weelderig groen is er
een mooi uitzicht op de daken van
de stad en twee binnenhoven van
het prins-bisschoppelijk Paleis.
Van het enorme paleis, dat tegen
woordig als rechtbank en zetel van
de provinciale overheid in gebruik
is, is alleen de eerste binnenhof
vrij toegankelijk.
De inwoners van de 'vurige
stad' zijn zeer op hun vrij
heid gesteld. Het 'perron'
op het Place du Marché staat sym
bool voor die vrijheid en autono
mie. Een perron is een zuil met
daarop een dennenappel en een
kruis. Het symbool komt op veel
plaatsen terug, onder meer in het
stadswapen, vergezeld van de let
ters L G, die staan voor libre gens
ofwel vrije mensen.
Afscheid nemen van Luik kan niet
zonder even stil te staan bij
Georges Simenon, de schrijver die
wereldberoemd werd met zijn se
rie van 84 boeken over inspecteur
Maigret. De in Luik geboren Sime
non verliet de stad al op 19-jarige
leeftijd, maar in zijn boeken komt
de sfeer van Luik regelmatig terug.
Hij werd geboren in het centrum
en groeide vervolgens op aan de
andere kant van de Maas, in de
wijk Outremeuse. Aan beide kan
ten van de Maas heeft hij een
standbeeld. Het mooist blijft ech
ter de tekst die de Afrikaanse eige
naresse Joséphine op zijn geboorte
huis zette: 'Simenon is hier gebo
ren, Joséphine vindt hier haar ge
luk'. Het verhaal wil dat een ande
re Joséphine, de beroemde danse
res Joséphine Baker, een van de on
telbare vrouwen was met wie Si
menon een affaire had.
Luik is een vurige stad
langs de Maas in België.
Wij verbleven een
weekend in de Waalse
stad die groot werd
dankzij kolen en staal,
maar waar de grijze sluier
allang is verdwenen.
tekst en foto's Boris Peters
Het perron op het Place du Marce.
NEDERLAND
Montagne
de Bueren
FRANKRIJK
Luik is zowel per trein als auto goed bereikbaar. De la Batte markt heeft elke
zondag plaats van 8.00 tot 14.00 uur. De markt begint op de Quai Roose
velt en eindigt aan het begin van Quai Saint-Leonard gelegen langs de Maas.
Café Lequet is gelegen aan de Quai sur Meuse 17.
www.liege.be/tourisme
Een kind wordt op de bar
gezet en speelt met de bier
tap. Diensters lopen af en
aan om bij de tafeltjes be
stellingen op te nemen. Een typi
sche zondag in café Lequet bij de
Luikse La Batte markt.
La Batte is Waals voor kade en dat
is precies waar de enorme markt
plaatsvindt, langs de kade van de
Maas. Zo'n vijfhonderd kramen,
goed voor een lengte van ruim
vier kilometer, worden er weke
lijks opgezet. Deze markt is niet al
leen een van de grootste van de Be
nelux, het is ook een van de
oudste. Al in 1621 had de veemarkt
hier plaats. Enkele jaren later volg
den de kramen met groenten en
fruit. De handelaren in groot vee
zijn allang uit Luik verdwenen
maar verder is op La Batte vrijwel
alles te vinden.
Luik groeide dankzij de mijnen, de
staalindustrie en de wapenhandel.
De mijnen zijn decennia geleden
al gesloten en ook van de staal- en
wapenindustrie is weinig meer
over. Wat is gebleven, is het imago
van een grauwe industriestad. Dat
is jammer, want Luik biedt aange
name autovrije winkelstraten,
mooie historische gebouwen waar
onder vele kerken en, hoog boven
de Maas, verrassend groen.
Na een paar uur slenteren op de
markt, wacht de rommelige gezel
ligheid van café Lequet, zoals ge
zegd een begrip in Luik. Jong en
oud, Luikenaar of toerist, het
mengt zich hier moeiteloos. Er is
een menukaart, maar nodig is die
eigenlijk niet. Vrijwel iedereen eet
hier immers al jarenlang hetzelfde:
Luikse gehaktballen overgoten
met een bruine, wat zoete saus en
frites met huisgemaakte mayonai
se. Goed eten, waar niets beter bij
smaakt dan een Luikse peket
(graanjenever) of een in Luik ge
brouwen Jupiler pint.
Een groot contrast met de drukte
infographic CRW
