Royalty
'Duitse bladen willen graag Maxima'
m
A
Wat te doen
met koningin
Sonja?
-
20 Zaterdag 7 juli 2007 PZC
De vraag naar foto's van
koninklijke evenementen,
prinsen, prinsessen en hun
jonge kinderen neemt nog
steeds toe. Om aan die
behoefte te voldoen, heeft
fotograaf Albert Nieboer
(42) zich geheel toegelegd
op het volgen van alle
koninklijke evenementen
over de hele wereld.
door Hans Jacobs foto Albert Nieboer
Er is vandaag (zaterdag) een
bruiloft in het Zuid-Duitse
Mainau. Een ver familielid
van de Zweedse koning
trouwt. Loont het de moeite daar
naar toe te gaan? De van oor
sprong Groningse royaltyfotograaf
Albert Nieboer wikt en weegt.
Deze week reist Nieboer met bus
en boot in het kielzog van de jari
ge Noorse koningin Sonja en haar
verjaardagsgasten, onder wie ko
ningin Beatrix en prinses Maxima.
Die maken, ondanks de overvloed
aan regen vanuit Stavanger, een
cruise langs de fjordenkust.
De tijd is voorbij dat een royaltyfo
tograaf zijn werkzaamheden tot ei
gen land beperkt Hollywood
heeft zijn filmsterren, Europa haar
prinsen en prinsessen. Die sieren
de voorpagina's van week- en rod
delbladen. Albert Nieboer is een
van de leveranciers. Hij is een van
de weinigen die zich helemaal in
koninklijke gebeurtenissen heeft
gespecialiseerd.
Vijfjaar geleden is Nieboer ermee
begonnen. Zijn toenmalige werk
als graficus beviel minder en dit
leek hem een leuke uitdaging.
„In het begin was het schrapen. Je
moet je contacten opbouwen, afne
mers vinden, weten waar je moet
Fotograaf Albert Nieboer heeft zich helemaal toegelegd op het volgen van
koninklijke evenementen. Hij is deze week in Noorwegen, waar koningin
Sonja (links) en koningin Beatrix momenteel verblijven.
zijn om foto's te maken, wat de
mogelijkheden zijn en wanneer de
fotosessies en bijzondere feesten
plaatshebben", vertelt Nieboer in
Stavanger.
Hij heeft snel geleerd wie meetelt
én wie verkoopt in de koninklijke
wereld. „Ik fotografeer vaker in De
nemarken dan in Noorwegen. De
Deense kroonprinses Mary ligt erg
goed bij de Duitse bladen, de
Noorse kroonprinses Mette-Marit
minder. Maxima willen ze ook
graag." De oudere generatie - alle
koningen en koninginnen zijn
rond de zeventig - heeft de plek
op de covers allang moeten af
staan.
Het internet is naast de camera's
een onmisbaar instrument. „Bijna
alles loopt via internet. Zonder dat
zou ik dit werk niet kunnen
doen." De beelden gaan via de
elektronische snelweg naar de afne
mers, de hoven sturen hun infor
matie via e-mail of zetten het op
hun website. „Maar dat niet alleen.
Terwijl ik hier zit, komen via
e-mail ook opdrachten binnen
van weekbladen, verzoeken om af
drukken van foto's en - zoals daar
net - de aankondiging van een
persontmoeting met de Deense ko
ningin."
Reizen is inmiddels zijn twee
de natuur. Deze week Noor
wegen, volgende week komt
de Britse koningin naar België en
op 14 juli viert de Zweedse kroon
prinses Victoria haar dertigste ver
jaardag.
Nieboer is vanwege zijn werk twee
jaar geleden dan ook uit Gronin
gen verhuisd naar 'koninklijk' Den
Haag. Het is een vecht- en groei
markt. Bij de fotosessie van Wil-
lem-Alexander en zijn gezin staan
vijftig fotografen, die allemaal die
ene mooie plaat willen, én de bes
te stek. Het is dan hollen, duwen
en trekken.
Stiekeme foto's maakt Nieboer uit
principe niet, maar dat staat de
groei van het werk niet in de weg.
Partner Albert van der Werf
neemt tegenwoordig ook de came
ra's ter hand. „Op die manier kun
je naar twee evenementen op één
dag. Is de één in Madrid en de an
der in Edam", legt Nieboer uit.
Noorwegen wordt deze week sa
men gedaan. „Dat moet ook wel.
Er zijn 22 koninklijke gasten en
drie koninklijke boten. Beatrix en
Maxima bijvoorbeeld slapen ieder
op een andere boot. Om dat alle
maal in de gaten te houden, moet
je wel met zijn tweeën zijn", aldus
Nieboer.
Inmiddels heeft hij navraag ge
daan: dat huwelijk aan het Boden-
meer levert te weinig interessante
beelden op. Hij gaat niet naar
Duitsland. Misschien dat hij in
plaats daarvan naar Amsterdam
gaat, waar prinses Laurentien van
daag de Centrale Bibliotheek
opent.
SI
www.royalblog.nl
Wat doen we met konin
gin Sonja? Aan het
Noorse hof en in het
parlement werd in januari 1991 die
vraag gesteld, kort na het overlij
den van haar schoonvader, koning
Olav V. Noorwegen had toen vijf
tig jaar geen koningin meer gehad.
Olavs vrouw was al gestorven toen
hij de troon besteeg en zijn vader
Haakon was bijna twintig jaar we
duwnaar geweest.
Bij de troonsbestijging van koning
Harald V bestond onzekerheid
over de rol van zijn vrouw. Moest
zij bijvoorbeeld wél of niét mee
naar de jaarlijkse opening van het
parlement? Er waren destijds parle
mentsleden die meenden dat Son
ja beter thuis kon blijven, zo is de
ze week voorafgaande aan de festi
viteiten ter ere van haar zeventig
ste verjaardag bekend geworden.
Als echtgenote van het staats
hoofd heeft de koningin geen
grondwettelijke taak of functie.
„Dus hoort zij niet thuis in het par
lement", aldus een toenmalig Ka
merlid van de Arbeidspartij.
Anderen waren bang dat de 'domi
nante' Sonja haar wat kleurloze
man zou overvleugelen of over
schaduwen. Ze kon daarom beter
op afstand worden gehouden.
Koningin Sonja won uiteindelijk
het pleit. „Waarom hebben we an
ders een koningin als ze niet met
de koning mag" meekomen", was
één van de veelgehoorde tegenar
gumenten.
De positie van de Noorse konin
gin staat tegenwoordig niet meer
ter discussie, al zei koning Harald
(70) deze week in een tv-gesprek
dat ze enkele jaren zeer was ge
raakt door kritiek in de media.
Sonja zou bij de restauratie van
het koninklijk paleis een gat in de
hand hebben gehad, zo meenden
de kranten. Toen de paleisdeuren
weer opengingen, verstomde de
kritiek. Het geld was goed besteed.
X j
b
J
HÉL
X X
'v - 7
W-
- x L.
i
door Sanne Terlouw
en Jan Terlouw
Aflevering 10: Waarin een oplossing
voor de apotheek wordt gezocht
Bij een plotseling sterfgeval heb je het
verdriet, maar er zijn ook de
beslommeringen. Enerzijds een ellende,
anderzijds een genade. Er moeten kaarten worden
verstuurd, waarvoor adressen moeten worden
opgezocht. De begrafenis moet worden geregeld.
Wie zal er spreken? Welke muziek? Moet er een
graf worden gekocht, of gehuurd, hoe gaat dat?
Dit was allemaal achter de rug. Het had Cees en de
kinderen toch een beetje afgeleid. Dat was de
genade. Als je dan na de begrafenis thuiskomt, als
de gasten zijn vertrokken, nadat ze je hartelijk
hebben omhelsd en je sterkte hebben gewenst,
nadat de een na de ander heeft verzekerd dat hij of
zij er altijd voor je zal zijn, je hoeft maar te bellen,
dan is er de leegte.
Cees stortte zich op zijn werk, hij was veel weg. Te
veel, voor een vader van drie intens verdrietige
kinderen, al waren ze nauwelijks meer kinderen.
Ze waren het weer, kon je zeggen. Of ze zouden
het nooit meer worden. Ze wisten zich geen raad
met zichzelf
Er was trouwens nog iets belangrijks te regelen. De
apotheek. Hoe moest het daarmee? De assistenten
hielden hem draaiend, onder, op afstand, het
toeziend oog van een bevriende apotheker uit
Den Haag. Cees van Dordt wou de hele handel
liefst verkopen. Diep in zijn hart was hij altijd een
beetje jaloers geweest op de status die de apotheek
Antoinette had verschaft. Hij had altijd gevonden
dat hij er kaal bij afstak. Hij noemde het als
terloops tegen Olivier.
'Ik wou de apotheek maar verkopen.'
Olivier schrok. 'Over twee jaar ben ik
afgestudeerd.'
'Dacht je dat je zo'n grote apotheek zomaar ineens
zelf zou kunnen leiden?'
Olivier was een nogal secundair reagerende
jongen. Hij wist niet wat hij moest zeggen.
'We hebben het er nog wel over,' zei zijn vader en
hij vertrok voor een afspraak.
Olivier, Sander en Marisa aten samen. Olivier
begon over de apotheek.
'Cees wil hem verkopen,' zei hij. 'Wat vinden
jullie daarvan?'
'Tja,' zei Sander, maar Marisa riep spontaan: 'Daar
ga jij toch in als je afgestudeerd bent?'
'Zou je dat willen?' vroeg Sander.
'Ik denk eigenlijk van wel.'
'Nou, dan moet dat gebeuren,' constateerde
Sander.
Waarom kennen mijn broer en zus me zoveel
beter dan mijn vader? vroeg Olivier zich af. Of
overzien ze de problemen niet die er bij komen
kijken? Nee natuurlijk overzien ze die niet. Ikzelf
ook niet.
'Er zijn natuurlijk heel wat problemen op te
lossen,' zei Sander, alsof hij gedachten kon lezen.
'Die lossen we dus op,' constateerde Marisa.
Sander had zich nooit veel aan zijn vader gelegen
laten liggen. Olivier was anders. Hij was de
redelijke, de genuanceerde, de zorgvuldige. Hij zag
altijd alle kanten van een probleem. Hij woog af,
hij delibereerde, hij was met redelijke argumenten
te overtuigen.
Sander zei tegen hun vader dat de apotheek
natuurlijk voor Olivier behouden moest blijven,
hij zei het op een toon alsof het een uitgemaakte
zaak was.
'Ik denk niet dat jullie beseffen hoe lastig dat is in
financieel opzicht,' zei Cees.
'Hoezo?'
'Jullie moeder en ik waren op huwelijkse
voorwaarden getrouwd. Mama was eigenaar van
de apotheek, en daar rust nog een kleine
hypotheek op. Jullie erven een kindsdeel, ik erf de
helft van de waarde plus een kindsdeel. De notaris
die de erfenis regelt, zal erop aandringen dat jullie
deel van de erfenis wordt uitgekeerd.'
'Ik hoef het niet te hebben,' riep Marisa meteen.
'Ik vind het best leuk om over een beetje geld te
kunnen beschikken,' zei Sander, 'maar dat kan ook
wel anders. Verhoog de hypotheek en betaal ons
een redelijke rente over het deel dat ons toekomt.'
'Ik zal eens zien wat er te regelen valt,' zei Cees.
Er werd vrij gemakkelijk een oplossing gevonden.
Een jonge apotheker, Ludger Wieringa, acht jaar
ouder dan Olivier, die al vijfjaar praktijkervaring
had, was bereid om voorlopig tegen een vast
inkomen de apotheek te runnen. Cees zelf zou als
manager optreden, de winst- en verliesrekening
bijhouden, de cash flow in de gaten houden,
enzovoorts.
Dinsdag aflevering 11
Olivier gaat op onderzoek
Van Jan Terlouw en
Sanne Terlouw zijn eerder
verschenen De charmeur
en Venijn.
