Zeeland
'Slachtoffer worstelt nog
Fotohandel vreest flink
verlies aan inkomsten
versluis willeboer
36 Zaterdag 30 juni 2007 PZC
Zedenrechercheur
Warrens: 'Mensen zijn
vaak zo beschadigd'.
Gemeenteambtenaren
gaan straks zelf
pasfoto's maken.
ZEVEN VRAGEN AAN
RICKS MEPPELDER
Bereikbaarheidsnormen, aanrijtijden, triage,
spoedhulp, acute zorg: ziekenhuiszorg staat
bol van de verhullende termen. Waar het
om gaat: hoe snel ben je in het ziekenhuis?
Naam: Ricks Meppelder
functie: medisch manager Regionale Ambulan
ce Voorziening Zeeland
Woonplaats: Kattendijke
Leeftijd: 53 jaar
door Claudia Sondervan
Er zijn wettelijke normen voor aanrijtijden van ambulances en dan heb je
nog de bereikbaarheidsnorm voor acute zorg. Wat betekenen die termen?
„De bereikbaarheidsnorm is een algemene planningsnorm. Die zegt
niets over de kwaliteit van zorg, maar is tot absolute maat verheven. In
feite is het traject van melding tot hulp in mootjes van tijd gehakt."
Stel: ik bel 112. Hoe gaat het tijdsverloop verder?
„De meldkamer heeft twee minuten om de melding af te handelen.
Gegevens vragen, situatie inschatten en de auto oproepen. Die tijd gaat
af van de vijftien minuten waar in de ambulancedienst na de melding
een ambulance ter plaatse moet hebben. In die dertien minuten moe
ten chauffeur en verpleegkundige naar de auto, gaan rijden en aanko
men."
Gaat op dat moment de bereikbaarheidsnorm van 45 minuten tellen?
Nee, daar is dan al vijftien minuten van op. Formeel is er dan nog vijf
minuten om de patiënt in de auto te krijgen en 25 minuten om in het
dichtstbijzijnde passende ziekenhuis te komen. Dat kan echter langer du
ren. Bij aankomst begint de ambulanceverpleegkundige met behandelen
en stabiliseren van de patiënt. Bij een hartstilstand wordt defibrillatie of
hartmassage gegeven. Er kan een infuus nodig zijn. Een bloeding wordt
gestelpt, een breuk gespalkt of een ademweg vrijgemaakt."
Het dichtstbijzijnde passende ziekenhuis lijkt hier de sleutelterm. Als in Goes
de uitgebreide acute zorg te vinden is en in Vlissingen een 'spoedplein', waar
stopt een ambulance met een Walcherse patiënt?
„De hulpverlener vertelt de meldkamer wat hij aantreft. Het is aan de
meldkamer om te bepalen wat het dichtstbijzijnde passende ziekenhuis
is. Dat kan Rotterdam zijn bij een ernstig trauma of, bij brandwonden,
Beverwijk. Of Goes. Maar ook Vlissingen, eventueel met de trauma-arts,
als een patiënt niet goed stabiel te krijgen is. Soms is het moeilijk te zien
hoe ernstig iets is. Een arts werkt altijd beter in een ziekenhuis dan in
een ambulance. Daar kun je een echo maken, of een foto en gebruik ma
ken van voorzieningen. Daarna kun je rustig kijken waar de patiënt
heen moet. Een ziekenhuis ontvangt dan een patiënt waar al meer over
bekend is en kan gerichter behandelen."
Mensen zijn ongerust over de concentratie van de acute zorg in Goes. Is dat
terecht of komt dat door een gebrek aan inzicht in de medische gang van za
ken?
„Beide. Het ziekenhuisplan is een acceptabele oplossing. Het is niet opti
maal gezien de wegstructuur in Zeeland. In de Nederlandse zorg wer
ken we vanuit de schaarste. We zijn bereid er zoveel voor te betalen en
daar kunnen we bepaalde dingen van doen. Je kunt ook kiezen om te
betalen voor twee intensive care-eenheden van hoger niveau."
Is de Zeeuwse ambulancevoorziening toegerust op de nieuwe situatie of moe
ten er nieuwe middelen worden ingezet om op verafgelegen plaatsen snel ter
plekke te zijn?
„We moeten bekijken wat het betekent voor de paraatheid van de ambu
lances. We hebben in Zeeland overdag twintig auto's klaar staan en na
kantoortijd en in het weekeinde elf. Als er geen betere intensive care in
Goes komt, moeten er meer patiënten naar ziekenhuizen buiten Zee
land en zijn we ambulances langer kwijt. Motorambulances kunnen hel
pen om hulp snel in Zeeuwse plaatsen te krijgen die verder weg liggen.
Maar dat gaat ten koste van de inzet van auto-ambulances als daar geen
extra geld voor komt."
En die Zeeuwse helikopter?
„De traumahelikopter die nu vliegt is geen vliegende ambulance maar
een transportmiddel voor de trauma-arts. Als een Zeeuwse helikopter
patiënten moet meenemen vergt dat een andere insteek."
Arnesteinweg 27 Middelburg
tel. 0118-629056
bezoek onze website
www.versluisenwilleboer.nl
VLAKGLAS, KUNSTSTOF- EN
ALUMINIUM KOZIJNEN
door Emile Calon
TERNEUZEN - Zeventien jaar is Ma
rian Warrens uit Terneuzen al ze
denrechercheur. Ondanks die ja
renlange ervaring komt ze nog ge
regeld met zaken in aanraking die
haar verbazen. Nog jonger, nog ge
welddadiger, nog extremer is het
misbruik waar ze mee te maken
krijgt. Maar het 'gewone' werk
blijft ook voortduren. Figuurlijk ge
sproken holt ze samen met haar
collega's van de ene zaak naar de
andere. Van de ene incestzaak
naar het volgende geval van mis
bruik. „En het stopt niet. Het blijft
maar doorgaan."
De 47-jarige spreekt dan ook heel
wat mensen die alle vertrouwen in
mannen, vrouwen, broers, zussen,
vaders, moeders of grootvaders
hebben verloren. Maar toch, on
danks al dat leed en die ellende,
vindt ze dat ze de mooiste baan
heeft die er maar te vinden is bij
de Nederlandse politie. Want bij
mij begint de verwerking, zegt ze.
„Door het doen van een aangifte
begint de verwerking voor de
slachtoffers. Tijdens zo'n aangifte
moeten ze heel hun verhaal vertel
len. Daarna kunnen ze leren het
een plaatsje te geven."
Wie regelmatig de Middelburgse
rechtbank bezoekt krijgt het idee
dat er toch wel heel wat mannen
zijn die hun handen en andere li
chaamsdelen niet thuis kunnen
houden. Zowat elke week staan
WÊÊff0
foto Lex de Meester
daar mannen terecht voor sek
sueel misbruik. Dat gaat van onze
delijk betasten tot en met jaren
lang verkrachten van de eigen kin
deren.
Warrens werkt nu 27 jaar bij de po
litie. De eerste tien bij de uniform
dienst. Daarna stapte ze over naar
de recherche en kwam direct bij
de afdeling zedenzaken. Eerst in
Middelburg. Nu werkt ze alweer ja
ren vanuit het bureau aan de Rose-
gracht in Terneuzen. Ze leerde tij
dens verschillende cursussen het
een en ander over de diepere mo
tieven van zedendelinquenten. Ze
geeft echter ronduit toe dat ze nog
steeds niet echt goed snapt waar
om mensen elkaar zoveel leed aan
doen. Want seksueel misbruik ver
oorzaakt leed, heel veel leed. De
slachtofferverklaringen getuigen
daarvan. Jaren later, als de daders
hun daden vaak al lang zijn verge
ten, worstelen die slachtoffers nog
met de gevolgen van dat misbruik.
Met nadruk: „Mensen zijn vaak zo
beschadigd."
Een deel van de daders kan vol
gens haar niet omgaan met macht.
Anderen -hoe triest- weten niet be
ter want ze zijn zelf op jonge leef
tijd misbruikt, Daarnaast heb je
'Door het doen van
een aangifte begint
de verwerking'
volgens de rechercheur ook nog de
categorie 'zieke geesten', mensen
die uit frustratie anderen misbrui
ken.
Ze zag tijdens haar loopbaan bij
de zedenrecherche internet opko
men als seksparadijs voor mannen
en als heel gevaarlijk voor kinde
ren. Ze kent legio meisjes die niets
vermoedend in de val liepen van
gewiekste 'chatvriendjes' en zich
letterlijk blootgaven voor een web
cam. Daarbij beseften ze meestal
niet dat die beelden vervolgens
van Terhole tot Tokio waren te
zien. Dankzij voorlichting lijkt de
ze vorm van seksueel misbruik
door Willem van Dam
GOES - Staatssecretaris Bijle-
veld-Schouten van Binnenlandse
Zaken heeft de fotohandels flink
in de gordijnen gejaagd met haar
voornemen om gemeenten zelf fo
to's te laten maken voor paspoor
ten.
„Broodroof', zegt Melanie Ko
ning, mede-eigenaar van Foto
Back in Vlissingen. „Als dit door
gaat, valt alle grond onder mijn
zaak weg", verzucht Hannelore Et-
man van Pasfotoboetiek Carfo in
Middelburg. „Dit kost me tussen
de vijf en tien procent aan omzet",
schat directeur-eigenaar Arjen Ver-
schoore van Foto Verschoore.
Begin volgend jaar zullen aanvra
gers van een paspoort in een aan
tal gemeenten bij de balie van het
gemeentehuis op de kiek moeten,
in plaats van bij een fotograaf Ge
meente-ambtenaren krijgen een
training in het maken van pasfo
to's. Het gaat om een experiment.
Indien de proef slaagt, wordt het
systeem in juni 2009 in alle ge
meenten ingevoerd. Daarmee wil
de staatssecretaris het voor burgers
makkelijker maken om een pas
poort op te halen.
Voorzitter George Kral van de
Stichting Nederlandse Fotovakhan-
del zei gisteren, dat de maatregel
gegarandeerd leidt tot faillissemen
ten. Jaarlijks maken fotozaken zo'n
2 miljoen pasfoto's voor paspoor
ten. Met een gemiddelde prijs van
ongeveer 10 euro loopt de branche
20 miljoen euro mis.
|<J<I Staatssecretaris Bijleveld-Schou-
ten wil dat pasfoto's voor pas
poorten voortaan op het gemeen
tehuis worden gemaakt; 'brood
roof', vindt de fotobranche.
Directeur-eigenaar Arjen Verschoo
re van Foto Verschoore (8 vestigin
gen in Zeeland) 'snapt het verhaal
niet zo goed'. Nog niet zo lang gele
den hebben fotozaken aanzienlijke
investeringen moeten plegen om
te kunnen voldoen aan de recente
eisen die het ministerie aan pasfo
to's voor paspoorten stelt. „En ver
volgens halen ze die pasfoto's in
eens bij ons weg."
Melanie Koning van Foto Back in
Vlissingen voorziet dat er 'klappen
gaan vallen'. „Wij leven voor een
deel van de inkomsten die het ma
ken van pasfoto's oplevert. Als dat
wegvalt scheelt ons dat toch al
gauw acht procent aan omzet.. En
ik weet dat er collega's zijn die
straks 20 tot 25 procent kwijtra
ken."
Hannelore Etman van Pasfotoboe
tiek Carfo in Middelburg vreest
sombere tijden: „Ik ben bang dat
ik mijn hoofdbron van inkomsten
kwijtraak."
