Vos herstelt zich kn Ze heeft h Marianne DSB-renster houdt maar net stand in levendige slotetappe Rabo Ster. Prominenten ontrafelen het geheim van Marianne Vos. 30 Maandag 25 juni 2007 PZC VRAGEN AAN DORIEN JANSE De uit Zeeland afkomstige wielrenster Do- rien Janse is vorig jaar teruggekeerd in het peloton. Ze werd gelijk Nederlands kampioe ne bij de B-vrouwen. Naam: Dorien Janse Leeftijd: 32 Wielerploeg: Het Snelle Wiel Woonplaats: Amersfoort Beroep: fysiotherapeute door Frits Bakker Jij was al een beetje uit beeld verdwenen als sportster. Al lang gestopt met schaatsen en toch ook metfietsen? „Ja, schaatsen deed ik al heel lang niet meer. En'vijf jaar geleden ben ik ook gestopt met wielrennen. Ik had het te druk met mijn werk en mijn prestaties waren ook niet best. Toch liep ik met het gevoel dat ik het niet had afgemaakt. Vorig jaar heb ik het weer opgepakt. Ik ben meer gaan trainen en werd gelijk Nederlands kampioene bij de B-vrouwen. Dat heeft me geïnspireerd om weer een A-licentie aan te vragen. En eerlijk gezegd heb ik dat ook gedaan om mee te kunnen doen aan de Rabo Ster Zeeuwsche Eilanden. Voor eigen publiek, dat blijft leuk." Maar je bent wel al heel lang weg uit Zeeland. „Voor mijn studie ben ik op mijn achttiende jaar naar Groningen ver trokken. Ik ging bewegingswetenschappen studeren en later ben ik in Breda een deeltijdstudie fysiotherapie gaan doen. Dat is nu mijn beroep. Drie jaar geleden ben ik voor mijn werk naar Amersfoort verhuisd." Hoe was het om terug te zijn in het fietsen? En nog wel in een topkoers als de Rabo Ster Zeeuwsche Eilanden. „Verschrikkelijk leuk, omdat ik met de koers zaterdag ook nog langs mijn ouderlijk huis ben gereden. Dat was best emotioneel. En ik voel me ook wel weer thuis in het peloton." Wat is je niveau na die comeback op de fiets? „Beter dan het geweest was, want ik heb zelfs in IJsselstein al een wed strijd gewonnen en in de Omloop van Strijen was ik zevende. Maar hier in de Raboster heb ik het moeilijk gehad tegen al die toprensters. In de tijdrit was ik 6te, vrijdag zestigste. En zaterdag kwam ik in een groepje terecht met Anne Eversdijk, op zo'n tien minuten van de kopgroep. Jam mer dat we uit koers moesten." "T e zal toch maar zo onver- I schrokken hard kunnen I fietsen, dat de toeschou wers, organisatoren en spon sors na een koers in de rij staan voor een foto en een kus. Marianne Vos is twintig jaar, kijkt nog zó onschuldig de wereld in en heeft nu al de routine om al dat gelebber met een glimlach te onder gaan. Het hoort nu eenmaal bij de status van een wielren ster van wereldklasse. Op het podium van de meest prestigieuze Zeeuwse vrou- wenkoers, de Rabo Ster Zeeuwsche Eilanden, moest het Brabantse meiske zater dag na een briljante race tot vervelens toe heen en weer flaneren. Zes kussen van een snelle jongen van de Rabo bank, een stevige omhelzing van een rondborstige boerin en poseren tot ze er tureluurs van werd. En bij één van die kusscènes vroeg de speaker ook nog langs zijn neus weg: „Heb je al een vriendje, Ma rianne...?" Ze schudde even heftig met het hoofd en trok weer een volgende trui aan. Zwaaien met de beker, de bloemen en vooral blijven la chen naar de camera's. Wat Lance Armstrong altijd met zichtbare tegenzin deed, laat Marianne Vos nog braaf over zich heen komen. Dat is wel prettig voor de koers, die door Klaas Lenstra op de ka lender is gezet en elk jaar een beetje meer tot de verbeel ding spreekt. De slotrit was za terdag pure propaganda voor het damesfietsen. De Rabo Ster kreeg in het spoor van de wereldkampioe ne ook andere toppers aan de start, zoals Zoulfya Zabirova, Ina-Yoko Teutenberg en alle Nederlandse toprensters. Dat is nog eens een andere cul tuur dan bij de Delta Profron de, waar Michael Boogerd, Erik Dekker en Karsten Kroon nooit aan de start wil len komen. De eenvoud van de vrouwen ronde blijft aandoenlijk. De oud-Tourrenner Jos van der Vleuten stond gewoon met een vlag op een kruispunt te zwaaien. Gaby Minneboo, veelvoudig wereldkampioen achter de grote motoren, is nooit te beroerd om overal een handje toe te steken. Marianne Vos komt ook zon der kapsones, gewoon omdat ze vindt dat ze er bij moet zijn en nog moet winnen ook. Zaterdag liep ze, om bij de start te komen, met een paar andere meiden vrolijk door een weitje waar ze tot haar en kels door de modder moest banjeren. Met donkere luch ten boven de Oosterschelde als een dreigend decor. En bij de huldiging kreeg ze de babbelaars met scheppen over zich uitgegooid. Als dat geen echte Zeeuwsche ronde is, zoals de naam van de koers het zo treffend weergeeft. Frits Bakker door Roeland van Vliet RENESSE - Marianne Vos had het zaterdag even niet meer, kort na de laatste etappe van de Rabo Ster. Gebroken hing de wereldkampioe ne over haar stuur. Andrea Bos man, haar ploeggenote bij de DSB-wielerploeg, vond het een vermakelijk gezicht. „Da's pas koer sen, Marianne", zei ze lachend. De reden dat Bosman na de onge woon levendige etappe van Kam perland naar Renesse (138,7 kilo meter) kon grinniken, was omdat Vos de driedaagse wedstrijd nog wel had gewonnen. Het was ech ter kantje-boord geweest. Kirsten Wild van AA-Drink en Mirjam Melchers van Team Flexpoint, die na twee dagen op respectievelijk 18 en 19 seconden achterstand stonden, roken tijdens de slotrit bloed. Maar ze kregen de twintigja rige topwielrenster niet klein. „Ge lukkig niet", zei Vos. „Maar ik heb niet vaak zo voor mijn overwin ning moeten vechten. Dit was écht zwaar." Dat had ze, bekende de Brabantse, aan zich zichzelf te wijten. Na de eerste sprint voor het puntenklas sement in Renesse, die ze nota be ne won, liet ze zich ver terugzak ken in het peloton. Te ver, zo bleek. Ze miste namelijk de haast beslissende slag. „Het was een enorme fout van me." Vos moesten toezien hoe een kop groep van dertien rensters, met daarin onder anderen Wild en Marianne Vos mist een belangrij- ke slag. De nummer één in het klassement moet de rest van de koers in de achtervolging. Maar ze houdt uiteindelijk stand. Marianne Vos: een zeldzame combinatie van talent en karakter. door Frits Bakker RENESSE - Het ziet er zo mooi, zo speels en zo springerig uit, maar de kracht en de klasse stralen er vanaf. Het geheim achter het feno meen Marianne Vos? „Een zeldza me combinatie van talent en karak ter", zegt Jean Paul van Poppel, de vroegere sprinter. „Met de gedre venheid en eerzucht van Eddy Merckx", zegt de Russin Zabirova, drie jaar geleden de eerste winna res in de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen. Het rondje langs renners, ploeglei- T-Mobile-renster Ina-Yoko Teutenberg wint in Renesse de sprint van de slotetappe. Marianne Vos rijdt vlak achter haar, fi

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2007 | | pagina 32