Familie
Geen kind meer aan je
Verlofdagen voor kinderen
20 I Vrijdag 22 juni 2007 PZC
OPVOEDEN
door Annie de Vreugd
Zij leert van haar
ouders een belabberd
arbeidsethos
Bij de bakker staat Madelon. Ze haalt een paar taarten op,
er valt blijkbaar iets te vieren. Toch vreemd dat ze er op
dat tijdstip staat. Is er geen school dan? „Viel er een
lesuur uit?", informeer ik voorzichtig terwijl ik een brood be
stel. „Eh, nee", zegt Madelon aarzelend. „Maar ik ben ziek."
Meteen begrijpt ze dat deze smoes niet erg geloofwaardig over
komt als je stralend met een paar dozen taart in je handen
staat. „Alleen ik ben vandaag vrij", vervolgt ze snel. Ik kijk
haar peinzend na als ze met de stapel dozen bij haar moeder
in de auto stapt.
Ziek, vrij? Na hier en daar een balletje te hebben opgegooid,
kom ik erachter dat de jongedame helemaal niet ziek was. Ze
vierde die dag haar verjaardag. Haar moeder-had haar ziek ge
meld, zodat ze van de taart, de cadeautjes en de visite kon ge
nieten. „Dat doen er zoveel", beweren mijn bronnen. „Als ie
mand een dag naar het strand wil of gezellig wil gaan shop
pen, schrijven zijn ouders toch gewoon een briefje dat hij naar
de tandarts moet. Geen mens
die dat controleert. Trouwens,
docenten zijn er toch ook vaak
niet? Waarom mogen leerlingen
dan niet een dag verlof nemen?"
Geen tijd gehad om een proef
werk te leren, nog moe van de
fuif van gisteravond. Een dag eerder op vakantie om de files te
ontlopen. Een dagje pretpark om de verjaardag van oma te vie
ren. Steeds meer ouders melden hun kind dan met een stalen
gezicht ziek op school. Terwijl overheid en schooldirecties de
strijd aangaan tegen spijbelen, lijken steeds meer ouders hun
kind te leren dat 'ongeoorloofd schoolverzuim' normaal is.
De maximale straf die daarvoor staat - een maand gevangenis
straf of een boete van ongeveer 2.500 euro - schrikt hen niet
af Wie controleert er nu of hun kind echt ziek is of bij de
tandarts zit? Geen haan die er naar kraait.
Deze ouders spelen met de Leerplichtwet. Deze wet werd in
1994 aangescherpt en schrijft voor dat kinderen tussen 5 en 17
jaar naar school moeten. Ouders hebben de plicht erop toe te
zien dat hun kind daadwerkelijk de lessen volgt. De leerplicht
ambtenaren van de gemeentes controleren of ouders deze wet
telijke plicht nakomen. Kinderen die ouder zijn dan 12 jaar,
worden ook zelf op hun verantwoordelijkheid aangesproken.
Madelon zal echt geen grote leerachterstand oplopen van een
extra dagje vrij. Wat zij wel leert van haar ouders, is een belab
berd arbeidsethos. Als je later werkt en je hebt een keer geen
zin, dan meld je je gewoon ziek. Regelmatig halen ouders hun
kind een dag voor de zomervakantie al van school om voor de
files uit naar Spanje te rijden.
Voor kinderen is de laatste schooldag één van de belangrijkste
dagen van het jaar. Ze nemen afscheid van de kleutertijd, van
de basisschool en van hun geliefde juf of meneer. Een klap
zoen, samen de klas opruimen, de ceremonie voor de school
verlaters; ze missen het allemaal. Met de laatste schooldag
wordt een periode afgesloten, afscheid nemen is een wezenlijk
deel van ons leven. Ouders die hun kind een dag eerder van
school halen, ontnemen hun kinderen dit sociaal-emotionele
leermoment.
Anderzijds wordt het voor tweeverdieners steeds lastiger hun
vakanties gezamenlijk te plannen. Schoolvakanties lopen soms
ook niet parallel, het ene kind is vrij en het andere niet. De
wet loopt bij deze maatschappelijke ontwikkeling achter. Als
blijkt dat ouders hun kinderen steeds vaker ongeoorloofd la
ten verzuimen, wordt het tijd de Leerplichtwet te evalueren.
Kennelijk werkt deze wet dan niet in de praktijk. Misschien is
het verstandig kinderen de mogelijkheid te geven een paar da
gen per jaar geoorloofd te laten verzuimen. Iedere werknemer
kan voor zijn verjaardag, voor een lang weekeinde weg of tij
dens een hittegolf een dag vrij nemen. Kin
deren kunnen dat niet, voor hen geen
baaldagen. Docenten zijn om de haver
klap afwezig, kinderen moeten zich
elke dag weer op school melden.
Wordt echter in de wet opgeno
men dat kinderen enke-
illustratie
Eliane Duvekot
le verlofdagen per
jaar mogen opne
men, dan komt dat
hun werkhouding
ten goede. Ze le
ren dan al tij
dens hun
schoolperiode
dat je zo nu en
dan best een dag
weg kan blijven.
Maar dat doe je
dus niet stie-1
kern.
Tot de dood
ons scheidt
Geliefden die elkaar in een vlaag van passie ombrengen. Is dat in boeken vooral
spannende fictie, in de werkelijkheid van alledag is het een bloederige zaak.
Welk soort mensen doodt hun partner? Zijn zij toerekeningsvatbaar?
™t
'i i
door Catheleyne van der Laan illustratie Helen van Vliet
Regelmatig staan er berich
ten in de krant waarach
ter grote drama's schuil
gaan: man wurgt vrouw
met telefoonsnoer, vrouw steekt
echtgenoot met keukenmes. Een
crime passionel is een daad waar
menigeen met opwinding over
leest en denkt aan zinderende pas
sie, brandende liefde en een vlaag
van verstandsverbijstering die de
minnaar tot zijn daad brengt.
Het klinkt als een roman, maar
blijft een misdrijf. In Nederland
zijn in de periode 1992-2001 liefst
474 mensen door hun partner ge
dood, blijkt uit het rapport Moord
en doodslag in Nederland van het
Centraal Bureau voor de Statistiek.
„Op dat moment knapte er iets in
me. Ik zag haar praten, maar hoorde
het niet meer. Opeens werd ik ra
zend, een woesteling. Ik vloog op
Alice Fuldauer
Alice Fuldauer is freelance jour
naliste en publiceerde in onder
meer Elle, De Tijd en het NRC.
Ze schreef onder meer Fatale
liefde, ook in Duitsland versche
nen, en de bundel Huwelijkse
voorwaarden en ander ongerief.
Ze maakte de
bloemlezing Ge
vaarlijke vrouwen
en de documen
taire Het liefdesde
lict. Recent
schreef ze het
boek, Hoe over
leef ik de zorg?
haar af en legde mijn handen om
haar keel. Ik kreeg kramp in mijn
handen, trok haar bh los en snoerde
die om haar hals. Ik dacht nog
steeds dat ze leefde. Nog altijd stopte
ik niet, kon het niet tegenhouden.
Het was alsof ik keek naar een film
waarin ik zelf speelde. Een keer riep
ze heel hard 'schoft'. Dat is, geloof
ik, het laatste dat zij heeft gezegd."
(Uit interview met dader in het
boek Fatale Liefde van Alice Fuldau
er)
„De donderslag bij heldere hemel
moet je met een flink pond zout
nemen", bromt Ardaan de Boer.
Hij was twaalf jaar forensisch psy
chiater bij het Pieter Baan Cen
trum en promoveerde op het on
derwerp partnerdoding. Hij ziet
het aantal partnerdodingen rap
toenemen. Was dat van 1950 tot
1980 nog één doding per maand
onder autochtone Nederlanders,
in 1990-2000 was dat er één per
week. Dat een crime passionel al
tijd onverwacht gebeurt, is volgens
hem onzin. „Als je goed kijkt, kun
je het vaak aan zien komen. Bij
brave huisvaders met vaste baan,
geen drank- of drugsgebruik en
creatieve hobby's komt het weinig
voor."
Wat zijn de aanwijzingen voor een
fatale liefde? „Er is sprake van een
mateloze liefde en opgepompte
liefdesidealen. Meestal kwamen de
daders in hun jeugd liefde tekort
en willen ze dat inhalen. Het is
een smachtende liefde, waar wei
nig ratio meer bijzit. Als er dan
een vermeende rivaal of een schei
ding dreigt, slaat de bui om."
Ook de Belgische advocaat Jeff Ver-
massen, die het boek Moordenaars
en hun motieven schreef, wijst op
•1
een ongezonde liefde als oorzaak.
„Meestal is het een escalatie van
een langlopend conflict, waarin ge
liefden elkaar systematisch hebben
vernederd en gekwetst", zegt hij.
Welk soort mensen komt tot een
crime passionel? Vermassen heeft
het over gewone mensen met een
blanco strafblad, die de daad blij
vend betreuren. „Mooipraterij",
stelt De Boer, die na bestudering
van 124 partnerdodingen conclu
deerde dat van de mannelijke da
ders 60 procent eerder is veroor
deeld; eenderde voor geweldsdelic
ten. „Het zijn geen brave burgers
die hun partner plots de hersens
inslaan. Er zit altijd een vlek aan:
De vakantie staat voor de deur.
Vader en moeder piekeren zich
suf over de vraag hoe ze de
kinderen op de achterbank zoet
gaan houden tijdens de
honderden kilometers naar
Zuid-Frankrijk. Goed nieuws: de
ontwikkelingsafdelingen van VW
en Audi denken mee.
door Rob van Ginneken foto GPD
Ook deze zomer zal op
weg naar verre vakan
tieoorden vaak die ene
vraag vanaf de achter
bank klinken: 'Papa, hoe ver is het
nog?'. Waarop vader meldt dat het
nog maar één straat is. Wijselijk ver
zwijgt hij dat die straat Route du
Soleil heet.
Het is een probleem van alle tijden.
Hoe hou je de kinderen op de ach
terbank bezig tijdens de lange va-
kantierit? Vorige week lieten VW
en Audi zien dat ze het kind serieus
nemen. Het project 'KIDsCAR'
(kinderauto) is een ideeënbus voor
accessoires die koters en ouders
heel blij maken. Samen met acces-
soirepartner Votex worden al een
voudige speeltjes geleverd voor de
VW Caddy. Andere automodellen
zullen volgen. Als maar de helft
van de getoonde ideeën werkelijk
heid wordt, zal er een zucht van
verlichting door vakantievierend au-
toland gaan.
In twee prototype auto's lieten Au
di en VW hun fantasie de vrije
loop. Zo wordt de 'hoe ver is het
nog'-kwestie opgelost met een navi
gatiesysteem voor de kids achterin.
Animatiefiguur Willy de Tijdworm
begeleidt de reisroute op het beeld
scherm. Hij toont waar de auto is,
wijst op details langs de route, doet
spelletjes met de kids en laat ze be
wegingsoefeningen in hun stoel
doen. En hij probeert ze in slaap te
sussen door zelf de ogen te sluiten.
Dit snufje is nog niet productie-
