Een Landje Apart
-4$
zomertijd
RECREATIE ZOMER 2007
sitii
De Scheldedijk bij Terneuzen; waar zie je de schepen zo vlak voor je voorbijvaren?
door Wout Bareman
Zeeuws-VIaande-
ren noemt zich
zelf Een Landje
Apart. En dat is
het ook. De Zeeuws-Vla
ming voelt zich bij tijd en
wijle in de steek gelaten
door de Zeeuwse en Neder
landse bestuurders. Om de
rest van het land te berei
ken dienen ze tol te betalen
voor een passage van de
Westerscheldetunnel en
komt er in België toch ooit
een wegenvignet, dan zijn
de rapen helemaal gaar.
Dan is er voor de
Zeeuws-Vlaming geen en
kele mogelijkheid meer de
rest van de wereld nog te
bereiken zonder de beurs
te trekken. Ooit trok een
grote delegatie van de ruim
100.000 bewoners van de
'vergeten' regio op naar
Den Haag om er vrije ve
ren te eisen. Want waarom
moest een Zeeuws-Vla
ming betalen om de rest
van het land te bereiken.
De 'opstandelingen' over
wogen zelfs een heuse vrij
staat op te richten. Zover
kwam het nooit, maar het
Calimerogevoel blijft altijd
onderhuids aanwezig.
Terecht? Absoluut niet!
Zeeuws-Vlaanderen is in
derdaad Een Landje Apart,
maar dan wel in positieve
zin. Er wonen en werken
sterrenkoks, de mosselres
taurants in Philippine zijn
vermaard en zelfs voor as
perges schuiven Nederlan
ders en vooral Belgen aan
in een pittoresk gehucht als
Zuiddorpe.
De folder van de VW
heeft niet zomaar als onder
titel 'Kom en proef
Zeeuws-Vlaanderen... een
landje apart' meegekregen.
Een citaat in bloemrijke fol
dertaai: 'Een landje vol con
trasten, vol sfeer en gezellig
heid. Cultuur en traditie
van eeuwenoude stadjes
gaan hand in hand met
zee- en strandplezier aan
de kust. In de bruisende ha
vens ervaart u het rijke en
maritieme verleden en het
hypermoderne heden'. Dat
doet de geboren en geto
gen Zeeuws-Vlaming in
stemmend knikken.
„Zeeuws-Vlamingen zou
den best wat trotser mogen
zijn op hun streek en niet
alle lof, die ze soms krijgen
toegezwaaid, moeten incas
seren met een schouderop
haal", zegt ambtenaar Kees
van Dorst van de gemeente
Terneuzen. „Kijk, de char
me van de vestingstadjes
als Hulst en Sluis en de culi
naire hoogstandjes, dat ken
nen we. Maar er is veel
meer. Neem de Scheldedijk
bij Terneuzen, de boule
vard. Een Terneuzenaar
gaat er nonchalant en iet
wat nors aan voorbij, maar
een Vlaming herkent de
pracht van die machtige
voorbijvarende container
schepen en het gekrioel
van al die binnenvaart-
scheepjes. Een Vlaming
gaat eerst kijken op de dijk,
drinkt er een kop koffie en
zakt vervolgens af naar Phi
lippine om er mosselen te
gaan eten. Maar wij zien
dat allemaal niet. Jammer."
Schrijver en humorist (Jisk-
efet) Herman Koch ont
vluchtte Amsterdam en be
trok een dijkhuisje in
Graauw in Oost-Zeeuws-
Vlaanderen. Kijkt hij naar
buiten, dan ziet hij een uit
gestrekte polder, tot aan de
volgende dijk met populie
ren. „Die ruimte, die verge
zichten. Mij moet je niet in
een bos neerzetten. Ik wil
een plek waar je ver kunt
kijken, of het nu over wa
ter is of over land. Die
drang heb ik altijd gehad."
Zeeuws-Vlaanderen staat
ook, zoals gezegd, op culi-
foto Camile Schelstraete
nair gebied hoog aange
schreven. Met Sergio Her
man van restaurant Oud
Sluis in Sluis als belangrijk
ste ambassadeur en Edwin
Vinke van De Kromme Wa
tergang in Slijkplaat als goe
de tweede. Vinke over de
producten van eigen bo
dem: „Waarom zou ik een
prei via de veiling laten ko
men, terwijl ik hier vlakbij
de mooist denkbare prei
tjes zo uit de klei kan trek
ken?! Het zou fantastisch
zijn als alle restaurants in
onze eigen regio hun eigen
leveranciers om de hoek
zouden hebben. We zou
den moeten samenwerken
zodat iedereen er zijn voor
deel mee kandoen." Sergio
Herman over West-
Zeeuws-Vlaanderen: „Ik
houd van dit stukje, waar
het strand dichtbij is en de
Belgische en Nederlandse
eetcultuur elkaar vinden. Ik
zou nooit ergens anders in
Nederland willen wonen."
Zo is dat.
Sas van Cent op zijn mooist.
