Meningen
Montenegrijnen verdringen oorlog
Buurland Servië wordt
liever niet herinnerd
aan pijnlijk verleden.
Natuurherstel
Kamperen
Parallelweg
Uruzgan
PZC Woensdag 20 juni 2007 1 1
door onze correspondent
Marloes de Koning
BELGRADO - De broer van Radovan
Karadzic heeft een café in de Mon-
tenegrijnse hoofdstad Podgorica.
Hij schaamt zich niet voor zijn fa
milielid, één van de meest gezoch
te vermeende oorlogsmisdadigers
van voormalig Joegoslavië, maar
een interview over zijn broer ge
ven wil hij niet. Ook de dochter
van Slobodan Milosevic - een Mon
tenegrin - is vaak in Montenegro,
en houdt zich ook stil, zoals de
Montenegrijnse autoriteiten dat
graag hebben.
De Montenegrijnen worden liever
niet herinnerd aan hun gedeelde
verleden met buurland Servië. De
arrestatie van de Serviër Vladimir
Djordjevic in de Montenegrijnse
kustplaats Budva komt Montene
gro dan ook slecht uit. De afgelo
pen maanden ontkende de rege
ring in Podgorica meermaals dat
zich in het land voortvluchtige oor
logsmisdadigers zouden bevinden.
Volgens Servische media woonde
Djordjevic, een vertrouweling van
Milosevic, er echter drie jaar lang.
Zijn vermomming bestond uit een
baard en een baan als metselaar.
Hij gebruikte de naam 'Novica Ka
radzic'.
Tijdens de oorlogen in voormalig
Joegoslavië, trokken de Serviërs en
Montenegrijnen grotendeels sa-
'Montenegro ontliep met
succes de aanklacht van
Bosnië over genocide'
men op. Ze vochten aan dezelfde
kant en vormden tot begin 2003 sa
men de federale republiek Joegosla
vië. Veel Montenegrijnen hadden
hoge posities in voormalig Joego
slavië. In 1991 vielen door Monte
negrijnen gedomineerde Joegosla
vische troepen het zuiden van
Kroatië binnen en schoten onder
meer de nabijgelegen Kroatische
kuststad Dubrovnik in puin. Er vie
Premier Zeljko Sturanovic (r) van Montenegro ontmoet de met uitbreiding van de Europese Unie belaste EU-commissaris Olli Rehn. foto Boris Pejovic/EPA
len honderden doden. Montene
gro heeft een aanzienlijke Servi
sche minderheid en heel Servië
houdt vakantie aan de Montene
grijnse kust. Een grens tussen de
twee staten was er tot voor kort in
feite niet, het landnummer voor
de telefoon was hetzelfde.
Vanaf de tweede helft van de jaren
negentig zijn de twee uit elkaar ge
groeid. De Montenegrijnse pre
mier Milo Djukanovic, ooit een
protégé van Milosevic, distantieer
de zich vanaf 1997 van zijn collega.
Montenegro zou 'naïef zijn ge
weest in de manier waarop het
met Servië meedeed in de gevech
ten in Bosnië en Kroatië. Hij bood
namens Montenegro excuses aan
voor de vernieling van Dubrovnik.
De verwijdering tussen Servië en
Montenegro werd met de jaren
groter. Het geweld in Kosovo
kwam volledig op Servisch conto.
Djukanovic profileerde zich na
drukkelijk als 'Montenegrijn' en
zette de onafhankelijkheid van
Montenegro op de agenda. In 2003
werd 'Joegoslavië' omgedoopt tot
de 'statenunie' Servië en Montene
gro. Ruim een jaar geleden stapte
Montenegro ook daar uit. Servië
bleef achter als enige wettelijke erf
genaam van het voormalige Joego
slavië. De genocide-aanklacht van
Bosnië trof daarom uiteindelijk al
leen Servië. De Montenegrijnen
hadden zich er met succes onder
uit gewerkt. De Europese Unie be
vroor vlak voor de Montenegrijnse
afscheiding de onderhandelingen
met Servië en Montenegro over
een Associatie- en Stabilisatie Ak
koord, als straf voor het niet op
pakken en uitleveren van verdach
ten van oorlogsmisdaden. Monte
negro kon al snel verder met de on
derhandelingen en ondertekende
enkele maanden geleden het ak
koord.- Servië kon pas vorige week
de gesprekken hervatten. Het liefst
zien de Montenegrijnen zichzelf
ook als slachtoffer van Servië.
Maar daarvoor is de realiteit te
weerbarstig en zijn de herinnerin
gen te vers. Dat wees afgelopen
zondag de arrestatie van Vladimir
Djordjevic in Budva weer uit. In
Dubrovnik zijn Montenegrijnen
nog altijd niet welkom.
mis, maar in Keulen schijnen nog
wat moskeebouwers van het ver
keerde soort te wonen, dat is dan
lekker dichtbij. Misschien kun je
die eens de goede richting uit stu
ren.
Paul Heuff
Sardijngeullaan 4, Dishoek
Ronduit teleurstellend is de hou
ding van CDA, SGP en CU te noe
men in het niet steunen van de
motie van de WD dat natuurher
stel niet noodzakelijk door ontpol-
deren hoeft te geschieden en het
gehele Deltagebied voor natuurher
stel in beeld is (PZC, 16 juni). De
verkiezingen zijn voorbij, de belof
tes naar de kiezer: geen ontpolde-
ring indien dit niet noodzakelijk is
voor de veiligheid, zijn blijkbaar
vergeten.
Alleen de 300 ha. in het middenge
bied is nog in beeld. Heeft men de
overige 300 ha, Hedwige-polder
en Zwin, reeds verkocht? Het lijkt
er wel op. De meerderheid van de
Zeeuwse bevolking is tegen ontpol-
dering. De meerderheid van hun
vertegenwoordigers is er blijkbaar
voor?! Als onze politici zich zo ge
dragen, is het toch niet verwonder
lijk dat er weinig belangstelling is
voor verkiezingen.
M. Poissonnier
Philipsweg 8, Waterlandkerkje
Een beetje triest dat interview met
de heer Troost in de PZC van 13
juni. Dat ook het kamperen niet
ontkomt aan de vooruitgang hoe
ven we niet te betreuren, autono
me ontwikkelingen zijn niet tegen
te houden. Als mensen 40 euro
voor een nacht kamperen willen
betalen moet je ze daartoe in de ge
legenheid stellen. Zelfs aan kampe
rende honden valt goed geld te ver
dienen, aldus Troost.
Het is allemaal zijn goed recht als
eigenaar van twee grote campings.
Maar als afdelingsvoorzitter van
brancheorganisatie Recron permit
teert hij zich een vorm van neer
buigendheid en arrogantie die
hem niet siert.
Voor mensen die nog heel eenvou
dig willen kamperen heeft hij nog
wel een paar van die natuurplaat-
sen achter de hand.
De minachting klinkt er in door.
En wat te denken van zijn om
schrijving van het authentieke
kamperen, een beetje willen rom
melen op het kooksetje. Wie dit
zegt, geeft er blijk van niet alleen
niet te weten waarover hij het
heeft, hij heeft zelf nog nooit ge
kampeerd.
Cees Wiersma
Kievithof 32, Middelburg
Omwonenden zien niets in de aan
leg van een parallelweg (PZC, 16
juni). Dit is tevens het standpunt
van enkele natuurorganisaties. Er
zijn dan wel niet veel omwonen
den aan het betreffende stuk weg,
het is echter wel zo dat de menin
gen over het wel of niet aanleggen
van een parallelweg verdeeld zijn.
Er zijn bewoners die graag zien
dat er wel zo'n parallelweg wordt
aangelegd. In de krant van zater
dag wordt dus een volstrekt ver
keerd beeld geschetst.
De huizen die aan dat gedeelte
van de weg liggen waar doorgaans
het snelst wordt gereden, hebben
hier namelijk zeer veel baat bij.
Het is een risicovolle onderne
ming om van het erf de weg of het
fietspad op te komen. Dit staat los
van de discussie of er 60 of 80 gere
den mag worden, als de weg blijft
zoals zij is zal er niets veranderen
aan de onveilige situatie. We we
ten immers allemaal hoe er met
snelheid wordt omgegaan.
Dat er bij een herinrichting met
grote zorg aan de natuur gedacht
moet worden, is natuurlijk duide
lijk. De bomen die verdwijnen
door de herinrichting zullen op
nieuw geplant moeten worden.
Dat is het mooie van bomen, die
plant je opnieuw. Dit kan helaas
niet bij een verloren mensenleven
aan de weg.
F. Kuipers
Middelburgsestraat 124, Koudekerke
In de PZC van 18-06 staat dat het
volk geen draagvlak meer zou heb
ben voor voortzetting van missie
Afganistan. Bijna een kwart wil on
ze troepen nu al terugtrekken.
Maar wat vinden onze soldaten en
hun commandanten daar nu zelf
van? Daarna zijn de meningen van
familie en vrienden nog tienmaal
belangrijker dan die van het 'dwa
ze' gepeupel. Ik hoop dat onze be
roepsmilitairen bestand zijn tegen
al dat gepeil in het thuisland. Kijk,
een electriciën kiest voor dat be
roep, omdat hij het lef heeft om
veilig te werken aan een in bedrijf
zijnde E-installatie, maar als hij
dat niet meer mag (arbeidsinspec
tie), waarom zou hij dan nog elec
triciën zijn? Hoe moeten wij nog
aan brandweerlieden, politiemen
sen, reddingswerkers, zendelingen
enz. komen als de angsthazen de
algemene opinie nog meer gaan
bepalen?
Onze militairen moeten blijven,
zolang zij daar goed gemotiveerd
zijn, dit naar eigen oordeel en dat
van hun commandant(= regering).
Daarbij is de morele steun van fa
milie onmisbaar en het straatge-
peupel mag naar de volgende stem
bus! Een gedemotiveerde soldaat
moet natuurlijk wel naar huis kun
nen, want we zijn niet in oorlog
(vrijwilligers genoeg)!
Jan de Vaan
Hattingalaan 2, Hulst
