III
Gravel
Transportfiets voor opa
Ontwerp een maathemd
24 Zaterdag 16 juni 2007 P2C
KOOP
door Wouter Klootwijk
De snelheid van een fietser wordt uitgedrukt in kilome
ters per uur. Zo komt het dat veel mensen de auto ne
men om even een pak vla te halen. Een fiets gaat 15.
Een auto 180. Het is een vergissing. De kans is groot dat de au
tomobilist voor dat pak vla 8 kilometer per uur gereden heeft,
gemiddeld. En een fietser 20 kilometer per uur.
Ja, naar Moskou, andere koek, dan verliest de fiets. Men staat
er versteld van, na nauwkeurig turven, hoeveel kleine eindjes
in een auto worden afgelegd met een bespottelijk lage gemid
delde snelheid. Dat gemiddelde van 8 kilometer is al eens ge
meten met taxi's in Rotterdam waarvan de beweging perma
nent via een satelliet kon worden gevolgd. Veel stadsritjes gin
gen gewoon niet harder. Pakjescouriers ontdekten - ook in Rot
terdam - dat ze sneller konden bezorgen en ophalen met een
transportfiets. Je ziet er veel, in grote steden, fietscouriers met
een helm op en een rugzak om. Omdat ze sneller zijn. Ze ha
len wel 30 kilometer per uur op een racefiets. Kan ik ook,
maar ik wil niet zo warm op
m'n werk komen.
Je hebt plezierfietsers die het
om het fietsen gaat, niet om af
stand. Je hebt zaterdagochtend
mannen in een Rabopakje die
hun record alsmaar verbeteren,
maar die je niet moet vragen om een pak vla mee te brengen,
en je hebt er die het niet om het fietsen gaat maar om ergens
te komen. Of iets te gaan kopen. Zo een ben ik. Op een trans
portfiets.
Een paar jaar geleden begon het en lijkt niet meer te stuiten.
De elektrische fiets raakt in de mode. Ik heb er een van de eer
ste lichting gehad en stuk gemaakt. Een fiets van een kleine
werkplaats in Arnhem. Hij had een zware loodaccu die bij
koud weer weinig waard was. De trappers vielen er af en de
elektromotor begaf het. Het principe was prachtig. De motor
doet niks als je niet trapt. Pas als je zelf wat doet, wil de geruis
loze motor meehelpen. Nieuwe modellen hebben lichtere ac
cu's van andere materialen en de Arnhemse werkplaats (An-
tec) maakt nu een fiets, model rookworst, met een kleine liti-
um-ionaccu in een zadeltasje.
Er is een tiental merken elektro's. Ook
sportfietsenfabrikant Koga Miyata
heeft er een. Soms wordt dezelfde
fiets onder twee merknamen ver
kocht. Sparta maakt ook die
van Batavus en in deze
modellen is de accu
zo goed verstopt
dat je niet ziet
dat het een elektrofiets
Bijna alle elektrische
fietsen zijn
recreatiefietsen
Uit een recente
test (internet:
http://fietsen.
web-log.nl/ en
klik op 'elektri
sche fietsen')
kan voorzich
tig geconclu
deerd worden
dat ze er allemaal
mee door kunnen.
Er is ook een Zwitser
se met zijspan te zien op de
zelfde website. Een taxi.
Er zijn al meer traptaxi's met elektromotor, maar bijna alle
elektrische fietsen zijn recreatiefietsen, niet voor het grote nut.
Ze worden voornamelijk gekocht door ietsje oudere mensen
die het hijgen zat zijn. Niet vaak door kantoorgangers en werk
lui die met hun timmerkist naar de bouw fietsen. Het zijn fan
tastische fietsen, welzeker - ik heb er weer een op proef - maar
het zijn geen werkpaarden. Dat zou ik van de mijne wel verlan
gen. Er moeten meiden mee voorop of kratten Belgisch bier.
Meer nog dan voor een deftige damesrecreatiefiets is de elek
tromotor een uitkomst in het wiel van een onverwoestbare
transportfiets. Eindelijk kan je een mud aardappelen naar huis
fietsen zonder dat je gaat stinken.
Ik het er een gevonden. Sparta in Apeldoorn denkt een potje
hip te doen. Op een tutoyerende website staat een elektrofiets
voor jonkies (www.sparta.nl/ionstyle). Een zichtbaar sterk mo
del in door de jonge koper zelf samen te stellen kleurencombi
naties. Roze frame met paarse spatborden en een groene voor
vork. Te gek geinig hoor, jong ding, maar kijk nou, er zit een
rek voorop. Het is in wezen een oerdergelijke transportfiets.
Met elektrische hulp haal ik met gemak 25 kilometer per uur.
Doe mij een saaie. Helemaal zwart.
„Bij mij in de kast hingen vijftien
overhemden. Daarvan droeg ik er
drie tot vier vaak. Ik vroeg me af:
hoe kan dat? Die andere bleken
toch niet lekker te zitten of de pas
vorm was het niet helemaal", zegt
Jeroen Beumer, die voorheen
werkte in de marketing voor on
der meer Sara Lee/DE en Nutricia.
Beumer besefte dat veel mannen
niet van winkelen houden en daar
naast grote waarde hechten aan
kwaliteit en comfort. Hij broedde
een systeem uit. Op de site van Ca
pe Comfort begint het maatwerk
met invoeren van lichaamslengte,
boordmaat en gewicht. Die infor
matie wordt aan de hand van een
database met de maten van
200.000 mannen vertaald in de
precieze pasvorm. „De foutmarge
is maar 2 procent. Misschien is dit
systeem zelfs beter dan persoon
lijk opmeten."
Online passeren alle details de re
vue. De ene keuze na de andere
wordt ons voorgelegd: van kleur,
dessin, getailleerd, boord, man
chet, borstzak tot rugplooi en kno
pen. Willen we de stof thuis zien
en voelen, dan kan dat door gratis
stalen te bestellen. En de prijs?
Een maatoverhemd kost tussen de
zestig en honderd euro.
De zaken lopen naar tevreden
heid. „Onze grote uitdaging is om
meer klanten te krijgen." Op jaar
basis verkoopt Cape Comfort in
middels meer dan duizend maat
hemden. „De reacties van klanten
zijn heel goed. 60 procent komt
binnen een maand terug voor een
vervolgaankoop", weet Beumer.
De klant hoeft zijn maten niet op
nieuw in te vullen.
Cape Comfort biedt meer dan
maathemden. Ook sokken, onder
goed en lamswollen truien zijn te
koop. Later volgen broeken en jas
jes. „Maar we zullen nooit in pak
ken stappen. Dat is eenstap te
www.capecomfort.
I rir
Om alles goed op het schermpje te lezen heb je een leesbril nodig, foto CPD
door Maarten van de Rakt
foto CPD
oeval? In één
week krijgen
we thuis de be
schikking
over draadloos inter
net, een spiksplinter
nieuwe Gravel van
Commodore en een
leesbril. Dat treft. Vo
rig jaar september
maakte Commodore
zijn comeback op de elek
tronicabeurs IFA in Berlijn. De
Nederlanders lieten trots hun nieu
we product zien, de Gravel In
Pocket. Een handzaam spelertje
dat simpel gezegd muziek en films
Via internet kun je een perfect pas
send shirt laten maken. foto CPD
