Meningen
Wilco is thuis absoluut niet te handhaven
Mosselvloot
Graskaas
Ontpolderen
Natuurherstel
Wachtlijsten in de
jeugdzorg groeien
sinds januari weer.
LEZERS SCHRIJVEN
PZC Maandag 11 juni 2007 1 1
Brieven richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 31
4460 AA Goes
0113-315660
lezersredacteur@>pzc.nl
Ik weet eigenlijk niet waar het pro
bleem van de haven van Zierikzee
nu precies zit (PZC, 5 juni). Maar
over een ding is blijkbaar iedereen
het eens: de mosselvloot blijft
waar hij is. Dit heeft iets eigens.
Dat de jachthaven van Zierikzee in
het hoog seizoen, zeg zeven we
ken, vol is, is ook logisch, wie wil
Zierikzee niet aandoen tijdens zijn
vakantie. Zierikzee stroomt dan
snel vol. ]e kan de overnachtings-
prijzen zodanig verhogen in het
hoogseizoen dat het aanbod in
evenwicht is met de vraag. Een
nieuw stuk haven realiseren, waar
van de kosten in zeven weken
door de jachteigenaren moeten
worden opgebracht, is geen optie.
Wat natuurlijk helemaal niet kan,
is om gemeenschapsgeld in een
jachthaven te steken, louter voor
het plezier van de passanten. Dan
gaat het schip de wal keren.
Freek Cats
Mulockstraat 66e, Zierikzee
Zeer verbaasd was ik om 7 juni in
de PZC een loflied op graskaas te
lezen. We weten sinds een eerder
PZC-artikel 'Een milieuvriendelij
ke stok achter de deur' toch alle
maal dat we het klimaat moeten
redden door onder meer 'minder
gebruik van kaas en zuivel'? Waar
om dan ons nu zo lekker maken
voor het eten van graskaas en zo
de opwarming van de aarde be
spoedigen? K. Jansen
Bakkersboogerd 14, Wemeldinge
Ontpolderen werkt niet (PZC, 7
juni). De daaraan verbonden ver
dieping van de Westerschelde
wordt niet door Europese regels
voorgeschreven. De domme af
spraak van onze toenmalige minis
ter van Verkeer en Waterstaat
heeft, zonder Zeeland daarin te
kennen, deze beslissing genomen.
Als er in Nederland een vrachtwa
gen te zwaar beladen is dan wacht
een boete. De Westerschelde is
een (water)WEG, daar moeten
ook regels gelden! En wat dat Ne
derlands-Belgische verdrag van
1853 betreft, daar kan België zich
niet op beroepen. Daarin staat
niets over herhaaldelijke verdie
ping van de Westerschelde, omdat
dan nog meer, zeer grote, vaak
slechte, vaak Chinese schepen,
met vaak veel onder zeer slechte
milieuomstandigheden gefabriceer
de goederen en gevaarlijke stoffen
over de Westerschelde kunnen va
ren. De ZMF moet zich toch zor
gen maken, over de mogelijke on
gelukken voor het milieu. Wat ont
polderen betreft, dat doet de zee
zelf wel, zoals met de Selenapol-
der dat Sieperdaschor is geworden.
J. Buijs
Prelaatweg 5 Aagtekerke
In een analyse (PZC, 7 juni) heeft
de heer Antonisse onzes inziens
een te beperkte blik. Hij vergeet de
optie die de Provinciale Staten ter
zijde hebben geschoven. Namelijk
de motie van de Partij voor Zee
land om verdiepen en natuurher
stel los te koppelen om meer tijd
te krijgen voor een degelijke oplos
sing. De vrees van mevrouw Le
Roy dat door tijdsdruk verkeerde
beslissingen worden genomen is
zeer terecht. De bijdrage in Te
Gast (H.M. van Rees) in dezelfde
krant toont wederom aan, dat
men nog veel te weinig kennis
heeft om nu al zulke ingrijpende
beslissingen te nemen. 'Bezint eer
ge begint' zouden we onze Staten
willen voorhouden. En daarbij be
slist geen enkele hectare goede
landbouwgrond verkwanselen,
dus niet terug naar af
P. Dieleman
Aalscholver 15, Terneuzen
door Frouke Tamsma
DEN HAAG - Sinds januari groeien
de wachtlijsten in de jeugdzorg
weer. Kinderen die dringend uit
huis geplaatst moeten worden,
moeten wachten omdat nóg urgen
tere gevallen voorgaan.
Een portret van twee radeloze ge
zinnen.
Voor de meeste mensen is de zo
mervakantie een tijd om naar uit
te kijken. Maar Aline van Nijhuis,
moeder van drie zoons, ziet er als
een berg tegenop. Want de school
gaat dicht en dat betekent dat haar
oudste zoon, Wilco (14) een jon
gen met ernstige gedragsproble
men, straks acht lange weken
thuis is.
Wilco staat al een half jaar op de
wachtlijst voor een beschermde
leefgroep in het Gelderse Lochem,
maar er is nog lang geen plaats. Ali
ne: „Wilco is thuis absoluut niet te
handhaven. Hij kan eigenlijk geen
dag meer blijven."
Ook de vijftienjarige Michel wacht
op een plek in een leefgroep. Mi
chel kon de scheiding van zijn
ouders, nu twee jaar geleden, niet
verwerken. Sindsdien spijbelt hij
en is hij depressief. In december
2005 gebruikt hij voor het eerst ge
weld, tegen zijn moeder. „Hij
'Als ik drugsverslaafd was,
dan was er al lang een
oplossing gevonden'
Aline van Nijhuis met haar zoon Wilco. Wilco heeft een ernstig gedragsprobeem en staat al een halfjaar op de wachtlijst voor een beschermde leefgroep
in het Gelderse Lochem, maar er is nog lang geen plaats. foto Marco Hofste/GPD
sloeg me hard in mijn gezicht",
vertelt zijn moeder Maruschka
van Mullem. „Wij schrokken er al
lebei van."
Wilco en Michel staan symbool
voor duizenden kinderen die op
de wachtlijst staan voor een plaats
bij jeugdzorg. Na een financiële in
jectie vorig jaar van honderd mil
joen euro van het ministerie van
Volksgezondheid werden de
wachtlijsten min of meer wegge
werkt, maar sinds begin dit jaar
zijn zij weer terug.
Minister André Rouvoet van leugd
en Gezin maakt eind deze maand
bekend hoe lang de wachtlijsten
nu zijn en of er ook dit jaar extra
geld bij komt.
Het is de vraag of jongens als Wil
co en Michel daar nog wat aan heb
ben. Na nog een keer door Michel
bedreigd te zijn geweest, schakelde
Maruschka van Mullem Jeugdzorg
in. De ambulante hulp - hulp aan
huis - die het gezin kreeg, was on
toereikend. „Ik kon er na die be
zoeken weer even tegenaan, maar
Michel had er niets aan." Hij
moest in therapie bij een kinder
psychiater, maar ook daar was een
wachtlijst van maanden.
November vorig jaar sloegen de
stoppen door. „Michel sloeg me he
lemaal in elkaar. Ik bleef achter
met gekneusde ribben, een gek
neusde kaak en een gekneusd
schaambeen."
De crisisdienst rukte uit, maar
weer werd Michel niet uit huis ge
plaatst. Zij adviseerden Maruschka
wel aangifte te doen. „Tegen mijn
eigen zoon. Ik kon het niet over
mijn hart verkrijgen." Langzaam
maar zeker sloop bij de moeder de
angst erin. „Dat realiseer ik me nu
pas. Ik ging hem ontzien, wilde
niet dat de situatie verder uit de
hand liep."
Ten einde raad stelde zij voor om
Michel maar uit huis te plaatsen.
Michel vond het zelf een goed idee
om naar een leefgroep te gaan.
Maar twee maanden geleden kre
gen moeder en zoon slecht
nieuws: het duurt nog anderhalf
jaar voor er een plek vrij komt.
Michels bereidwilligheid om naar
de leefgroep te gaan, daalt met de
week. „Misschien is dat nog wel
het ergste", zegt Maruschka. „Als
er vandaag plaats voor hem is, dan
heb ik het gevoel dat ik hem 'bin
nenboord' houd. Ik sluit niet uit
dat hij zichzelf anders iets aan
doet."
Ook Wilco's ouders zijn de grip
op hun zoon verloren. Laatst zat
hij een middag in een politiecel
omdat hij op school wiet had ver
kocht. Hij presteerde het om zijn
adhd-pillen mee naar school te
smokkelen en rond te delen aan
klasgenoten. En bij het fikkie sto
ken vloog de grote schuur op hun
erf in de brand. Per ongeluk, maar
toch.
In een leefgroep van Pactum leugd-
zorg in Lochem moet Wilco's le
ven weer structuur krijgen. Hij zal
daar wonen, naar school gaan en
sporten. Maar daar is op zijn
vroegst pas in september plaats.
Een ambulante hulpverlener, die
het gezin meermalen per week be
zoekt, probeert nu de maanden
tot de uithuisplaatsing te overbrug
gen.
„Onmogelijk", meent Aline, „Wil
co heeft onmiddellijk hulp nodig.
Ons hele gezin gaat eraan onder
door."
„Bij beide jongens denk je: dit kan
zo geen dag langer", zegt Henk Rei-
mert, directeur van jeugdzorgin
stelling Bredevoort in het Gelderse
De Glind.
„En toch moet het omdat er nog
urgentere gevallen zijn die 'voor
dringen' op de wachtlijst. Als de
veiligheid van kinderen in gevaar
komt, bijvoorbeeld omdat een
kind thuis mishandeld wordt, dan
ben je blij dat er binnen vier uur
hulp is."
Aline van Nijhuis vindt dit wrang.
„Als mijn man en ik drugsver
slaafd waren, dan was er al lang
een oplossing gevonden voor Wil
co."
