De band met vier opa's stopt
im v9
Tk zong op de automatische piloot. Mijn
hoofd was bij de eventuele miskraam'
PZC Zaterdag 9 juni 2007
BZN in 1978. Basgitarist Jan Tuijp, pianist Thomas Tol, zangeres Annie Schilder, gitarist Cees
Tol, drummer Jack Veerman en zanger Jan Keizer (vlnr) proosten op hun eerste successen.
BZN in 2006. Gitarist John Meijer, Jack Veerman, Jan Tuijp, Jan Keizer, zangeres Carola Smit
en pianist Dick Plat (vlnr) kondigen in hotel Spaander in Volendam hun afscheid aan.
De Band Zonder Naam is na 41 jaar toe aan zijn laatste
vaarwel. Na 55 hits in de Top 40, 85 bekroonde albums
en hun beeltenis op een postzegel is het mooi geweest.
Op 16 juni wordt het allerlaatste concert gegeven. In
BZN, Tot Ziens! zijn de columns gebundeld die de
bandleden ten afscheid schreven voor het Noordhollands
Dagblad. Een bloemlezing.
Er zijn van die ongrijpbare mo
menten waarop het leven volle
dig op zijn kop wordt gezet,
zegt lack Veerman, drummer
van BZN. Zo'n moment is er
ook in de geschiedenis van BZN geweest:
de eerste plaats in de hitparade van Mon
Amour. „Wat een blijdschap, en wat een
opluchting! Wekenlang leefden we in een
feestroes en zweefden we van het ene op
treden naar het andere, van nóg een inter
view naar wéér een tv-programma."
Hoe anders was dat in de jaren daarvoor,
toen BZN nog een rockbandje uit Volen
dam was. „Toen ik er in 1974 bij kwam, wa
ren we nog steeds elk weekeinde volge
boekt met optredens. Echt veel platen ver
kochten we nooit en langzamerhand
kwam ook de klad in de boekingen. De
meeste jongens waren toen al getrouwd,
en er moest toch brood op de plank ko
men. Jan Tuijp werd leraar aan de middel
bare school, Cees Tol gaf gitaarles, anderen
gingen garnalen pellen. Ik pakte de troffel
weer op en ging metselen."
„Het enige succesje dat we nog boekten,
was ons optreden in 1975 tijdens de kerst
nachtmis in de Mariakerk in Volendam.
We speelden kerstliedjes (natuurlijk),
maar ook liedjes uit Jesus Christ Superstar.
Met zangeres Marietje Kwakman (ze was
toen een jaar of 15) erbij klonk dat gewel
dig. De kerkgangers applaudisseerden na
elk nummer, hoogst ongebruikelijk tijdens
een mis. Dit bracht ons op het idee om
mét een zangeres een heel andere weg in
te slaan. Annie Schilder kwam erbij en we
hadden toevallig nog een aardig melodie
tje op de plank liggen, dat we niet eerder
hadden gebruikt: Mon Amour."
Zo begint het dus in 1976, met de Volen-
damse 'palingsound' doorbrekend naar me-
gasucces. In die tijd trad BZN vaak op in
Valkenburg, herinnert (an Tuijp, basgita
rist en man van het eerste uur zich. „Bouw-
vakkend Nederland ging in de Scala Jum
bo Dancing en in Het Paviljoen compleet
uit zijn dak. Dat waren feesten, waar het
er heftig aan toe kon gaan."
Het waren ook lange ritten ernaartoe met
veel files. Dat bracht Tuijp op het idee te
gaan kamperen in Oisterwijk, in het mid
den van het land. „Al gauw zagen ook
mijn collega's de voordelen in van deze
kampeerpartij en zij volgden mijn voor
beeld. We stonden dan wel twee maanden
door Ans Bouwmans foto's ANP
op camping De Reebok. Overdag met el
kaar badminton spelen, 's avonds de büh
ne op. Vaak namen we na terugkomst van
het optreden op de camping nog een pils
je. Op de prachtige omgeving rond Oister
wijk zijn we nu nog steeds verliefd."
Roem is relatief, dat zou het levensmotto
van BZN kunnen zijn. Het is zo rond 1982
als BZN en The Rolling Stones toevallig te
gelijkertijd in de Wisseloord Studio's in
Hilversum zijn. Zanger Jan Keizer: „We za
gen die gasten af en toe wel eens door de
gang lopen, maar verder kwam het niet
omdat wij niet opdringerig wilden zijn."
„Nu waren wij daar langzamerhand kind
aan huis geworden, en daarom konden wij
onszelf tijdens de rustpauzes uitstekend
zelf redden achter de bar. Toen ik een keer
tje een kopje thee voor mezelf inschonk,
hoorde ik ineens iemand achter mij vrien
delijk vragen: 'Can I have a cup of tea, sir?'
Nadat ik mij had omgedraaid, keek ik Mick
Jagger recht in zijn ogen. Hij was kennelijk
in de veronderstelling dat ik de ober was.
Ik schikte mij onmiddellijk in die rol: Wilt
u de thee met of zonder melk? vroeg ik
hem in het Engels. Naderhand bleek ie
mand de Stones-zanger te hebben uitge
legd dat ik in Nederland een heel bekende
zanger was. Want hij kwam prompt netjes
zijn excuses aanbieden voor het voorval."
Keizer is de man van de typetjes, want hij
houdt wel van een geintje. „De leukste
vond ik misschien wel Nelvis, de zus van
Elvis. Ik had mij uitgedost in zo'n pak, pre
cies zoals Elvis Presley er indertijd uitzag.
Alleen had ik dan geen broek aan, maar
een rok en ik liep op naaldhakken. We
hebben zelf ook in een deuk gelegen."
41 jaar bijeen, dat betekent klein maar ook
groot leed. Thuiskomen 's nachts, doe je in
stilte, vertelt John Meijer, gitarist. „Heel
voorzichtig zet ik mijn auto in de garage.
Ik wil mijn buren niet storen. Vervolgens
doe ik zachtjes de achterdeur van mijn
huis open en fluister ik droevig: 'Dag lieve
Troela'. Want Troela is niet meer. Twaalf
jaar lang werd ik in het holst van de nacht
begroet met enkele enthousiaste likken
over mijn gezicht. Nu staar ik naar een le
ge bank, en is er de doodse stilte die mij
overvalt." Dus die nieuwe hond komt er.
„Ik wil 's nachts weer overrompeld wor
den door pure hondenliefde, een natte
tong en speelse beten in mijn hand."
Zangeres Carola Smit, de opvolgster van
Anny Schilder, krijgt in 1987 een hersenin
farct. Het wordt niet het einde van BZN,
maar ook later krijgt Smit het zwaar te ver
duren. „Ik was toen net zwanger, voor de
derde keer. Een dag voor het concert (de
Symphonic Night van 1998, red.) kreeg ik
voortekenen van een miskraam. Dat was
wel even schrikken en een grote teleurstel
ling. Ik wist het niet zeker en ik kon pas
op 24 december een echo laten maken in
het ziekenhuis. Ik had alleen Dick de Boer,
onze manager, hierover ingelicht. Het was
een schitterende avond, maar Dick liep al
leen maar te ijsberen en ik zong op de au
tomatische piloot. Mijn hoofd was bij de
eventuele miskraam en ik was maar met
één ding bezig: als ik deze avond maar
doorkom zonder ellende. De volgende och
tend zagen we op de echo geen hartje
meer kloppen. Ik moest het van de dokter
nog maar even afwachten, en als het te
lang zou duren werd er ingegrepen. Op
eerste kerstdag was het al zover: ik kreeg
een miskraam. Als je al twee kinderen
hebt, valt die klap wel mee. Gelukkig heb
ben we daarna nog een kanjer van een
dochter gekregen. Dat concert in Utrecht
vergeten Dick en ik nooit meer."
Het is wennen, het idee dat BZN na 16
juni niet meer bestaat. Pianist Dick Plat:
„Iedereen heeft zo zijn plannen. Jan Keizer
gaat door met zijn solocarrière, John heeft
zijn studioactiviteiten, Jack gaat ongetwij
feld in een andere band spelen, Carola gaat
een cd maken en ik ga verder met een aan
tal muzikale projecten. Alleen )an Tuijp
heeft aangegeven dat hij zijn gitaar aan de
wilgen hangt. Dat zou in mijn geval on
voorstelbaar zijn, want ik ben een muzi
kant die elke dag muziek maakt. Of ik nou
optreed of niet, dat zal altijd zo blijven."
Afscheid nemen maakt weemoedig. „Op
een door mijn vader zelfgemaakte basgi
taar leerde ik van bladmuziek te spelen.
We oefenden tot onze vingers er gaar van
waren en waren blij met elke klus. Het po
dium was vaak niet meer dan een omge
bouwd biljart in een donkere hoek van
een kroeg, maar dat mocht de pret niet
drukken", zegt Jan Tuijp, een van de op
richters van BZN in 1966.
„Artiesten rijpten niet meer op een biljart
in het café. Ze worden als een raket gelan
ceerd in Idols, X Factor en real-lifesoaps.
Gelukkig hebben wij nog de herinnering
aan al die enkele reizen naar de hemel, die
we met BZN hebben gemaakt."
Op reis met BZN stond voor een andere
wereld, eentje waarin je niet sprak over
thuis. Dat is veranderd, zegt Smit. „Er spe
len nu vier opa's in de band: de twee Jan
nen, lack en Dick. Ze zijn daar zó trots op,
dat ze er honderduit over vertellen. Dat is
toch wel een verandering, hoor. Die is ook
heel goed te begrijpen, want daardoor be
seffen we de betekenis van 41 jaar BZN.
De band heeft twee generaties overleefd."
BZN, Tot Ziens! (14,95 euro) is samengesteld door
Peter Visser en ligt vanaf 18 juni in de boekhandel.
