V
V
L
v35
PZC Zaterdag 9 juni 2007
Vanaf de hooggelegen straatjes in Castiglione della
Pascaia heb je in één keer het karakter van de Ma-
remma te pakken. De zee, duinen en dennen
woud, moerasachtig laagland, en in de verte de
bergen. Het is Toscane, maar net even anders dan we het
kennen van de noordelijker gelegen gedeeltes rond Florence
en Siena.
Dit is het land van de steeds wisselende vergezichten, geva
rieerder dan het heuvelachtige landschap waarmee we Tos
cane altijd identificeren. Laagvlaktes, ruige bergen en bos
sen wisselen elkaar af alvorens de burchtdorpen, wijnran
ken en typerende cipressen het beeld weer bepalen.
Waarbij de indruk bestaat dat de streeknaam Maremma
ook wordt geplakt op Toscaanse gedeeltes die eerder nog
niet zo heetten. „Oorspronkelijk was het alleen de strook di
rect achter de kustlijn. Maar in de loop der jaren is de hele
streek zo gaan heten, ook het berggebied meer landin
waarts", zegt onze gids.
Niet dat het uitmaakt. In dit dunbevolkte gebied op een
paar uur rijden van Rome en Siena zie je overal de sporen
van een rijk historisch verleden. Kastelen, vestingstadjes en
uitkijktorens, ze zijn er in overvloed, overblijfsels van een
tijd waarin nobelen eikaars bezit op leven en dood bevoch
ten of zich tegen piraten moesten verdedigen.
Als hoofdstad van de Maremma geldt Grosseto, in de delta
van de Ombrone, na de Arno Toscane's grootste rivier. Een
vestingstad in een omgeving die pas in 1953 malariavrij
werd verklaard, na een wanhoopsoffensief met tonnen
DDT.
Tot in de twintigste eeuw was de levensverwachting er niet
hoger dan 25 jaar. Nu is het een levendige stad, die geken
merkt wordt door een hoge zeshoekige vestingwal, met een
prachtig uitzicht op de veelal middeleeuwse gebouwen.
Grosseto is de uitvalsbasis voor bezoeken aan het vijftien-
de-eeuwse kustplaatsje Castiglione della Pescaia en aan het
100 vierkante kilometer grote natuurpark Maremma. Cow
boys hoeden er kuddes longhorn-koeien, een ras dat in Ita
lië met uitsterven wordt bedreigd en hier wordt gekoesterd.
Ook toeristen mogen meedoen.
Wie liever te voet gaat langs een van de tien wandelroutes
die het park doorsnijden, moet niet schrikken van een vos
of wild zwijn, die zich hier opvallend geciviliseerd gedra
gen. Wie dat toch te wild vindt, zoekt zijn heil misschien
beter aan de enkele tientallen kilometers verder gelegen
Costa Argentario, met het voor Nederlandei's bekende Por
to Ercole.
Het veelkleurige vissersdorpje in een baai doet denken aan
St. Tropez. Jackie Kennedy had er ooit een huis, koning Fa-
<X
Nauwe straatjes en middeleeuwse huizen bepa
len het straatbeeld in Castiglione delle Pescaia.
hd van Saoedi-Arabië en onze eigen koninklijke familie.
Dat huis staat momenteel te koop. Een inwoner weet te ver
tellen dat koningin Beatrix elk jaar ruimhartig het lokale
klassieke muziekfestival sponsort.
Verder dan maar langs de weg die zich rond het schier
eiland slingert, met uitzicht op een azuurblauwe zee en bo
ven het groen uitstekende villa's. Ooit was hier nog een
beetje wijnbouw, maar de druiven bleken een te grote lek
kernij voor de zeehonden, luidt het verhaal. Nu zijn de
wijngaarden bebouwd en laat geen zeehond zich meer
zien.
In het binnenland is het deze voorjaarsdag met zo'n 27 gra
den nog net uit te houden. De weg voert naar een weer heel
ander stuk Maremma, dat rond Monte Amiata, een 1738 me
ter hoge berg waar vóór de klimaatverandering 's winters ge
skied kon worden. Piepkleine slingerweggetjes voeren langs
wijn- en olijfgaarden, door bossen en langs metersdiepe ra
vijnen. Het uitzicht is overweldigend, en de dorpjes zijn in
alles Toscaans. Het is een cliché, maar hier lijkt de tijd werke
lijk te hebben stilgestaan.
Ver in de diepte ontwaren we bij Sant' Antimo een abdij,
prachtig gelegen, en nog niet eens zo heel lang geleden
nieuw leven ingeblazen door monniken uit Frankrijk. Het
in de twaalfde eeuw gestichte bouwwerk raakte ernstig in
verval, tot de Franse geestelijken het zo'n twintig jaar gele
den overnamen. Ze restaureerden waar nodig maar lieten de
rest in tact. Zeven keer per dag is er nu een mis, in het Gre
goriaans. Vanaf het klooster lopen er tal van wandel- en
fietsroutes de bergen in, dwars door de wijngaarden.
Wijn is de hoofdmoot hier. In Montalcino torent
een fors wijnkasteel, Castello Banfii, hoog uit ho
ven de bergen in de omgeving. 1 let is het domein
van de Brunello, een lekker maar prijzig wijntje dat ter plek
ke geproefd kan worden.
Ook in Montalcino zelf, weer zo'n bergdorp met vesting en
ooit schuiloord voor kustbewoners op de vlucht voor pira
ten, is het drinken geblazen. Van elke wijnboer in de omge
ving, meer dan honderd, kan in het fortezza de wijn wor
den geproefd. De goedkoopste fles is zo'n 25 euro, de duur
ste 1.500.
De meeste bezoekers komen hier voor het agri-toerisme.
Veelal gaat het dan om een appartement met zwembad op
een wijn- of olijfgaard, waar je verrassend weinig merkt van
de bedrijfsactiviteiten, bezweert een Belgische agritoerist.
Veel andere toeristen komen speciaal voor het eten en drin
ken. Zoals voor topkok Alain Ducasse, de enige in de wereld
die twee driesterrenrestaurants (Parijs en Monaco) heeft. In
Castiglione della Pascaia heeft hij I.'Andana, een exclusief
kuuroord en hotel-restaurant, waar alleen de superrijken ko
men.
Goed eten hoeft niet duur te zijn, zoals iedere Italiëganger
weet. In bergdorp Santa Fiora staat in het gelijknamige ho
tel-restaurant een kok te koken zonder de sterren van Ducas
se, maar met een gelijkwaardig resultaat. Zijn wild zwijn is
een openbaring.
Grote publiekstrekker van de Maremma is hoe dan ook het
landschap. Wie per auto -
de hoofdwegen links
laat liggen, raakt al snel
verslingerd aan de uit
zichten en bevangen
door het verlangen er
nog dieper in te duiken.
Er aan toegeven is de
enige juiste optie.
Deze reportage kwam tot
stand met medewerking van
Hotelplan.
www.hotelplan.nl
De Maremma is het best te be
reiken vanuit Rome, dat op zo'n
twee uur rijden ligt. Huur van
een auto is aan te bevelen, het
openbaar vervoer speelt nauwe
lijks een rol in het gebied. Wie
vanuit Nederland de auto mee
wil nemen, moet rekenen op
minimaal twee dagen rijden: de
afstand vanaf Utrecht tot Gros
seto is 1.500 kilometer.
Een bezoek aan dit deel van Tos
cane kan ook gecombineerd
worden met Florence en Sien
na. Daarbij moet wel rekening
gehouden worden met enorme
drukte in het hoogseizoen.
OOSTENRIJK
HOHCARIJ
IOVINIË
KROATIË
L
•nfographic FVv
u
