Teloorgang Bush
'Bill Clinton
had zijn
agenda al
afgehandeld'
1 2 Woensdag 6 juni 2007 PZC
-w- "w* et is tragisch. Hoe
I I een leider zo'n
I enorme goodwill
.1. JL en slagkracht
moest inleveren. Na 9 septem
ber 2001 kon Bush de geschiede
nis in gaan als een groot presi
dent. Zelden is zo'n grote kans
gemist"
Als er één president is die vol
gens Willem Post nu in aanmer
king komt voor de titel 'lame
duck', dan is het wel George
Bush. Vleugellam in vele opzich
ten. De Amerika-deskundige
van het instituut t'.lingendael
wil wel een vergelijking trekken
met Bill Clinton, die ook in
zwaar weer terechtkwam. De vo
rige president loog over zijn af
faire met Monica Lewinsky en
zag zich zelfs geconfronteerd
met een afzettingsprocedure.
„Ze zijn beiden plattelandsjon
gens. Dat imago koesteren ze be
wust. Maar daarna is het wel ge
daan met de overeenkomsten.
Bill Clinton is van nature een po
litiek dier. En hij heeft ook nog
eens behoorlijk doorgestudeerd,
onder meer in het buitenland.
Hij heeft charme, is handig en
onvoorstelbaar pragmatisch. Hij
moest jarenlang opboksen tegen
een Republikeinse meerderheid
in het Congres en deed dat uit
muntend."
„George Bush wil vooral cow-
hoy zijn, wil bouwen op loyali
teit, maar laat de zaken op hun
beloop. In zijn eerste zomer als
president ging hij vier maanden
op vakantie. Hij heeft veel min
der gestudeerd en altijd dicht bij
huis. Nu hij voor het eerst te ma
ken heeft met een Democrati
sche meerderheid, lijkt dat nog
niet tot hem door te dringen."
Waar Clinton van Amerikanen
het koosnaampje 'Bubba' kreeg,
een zuidelijke term voor een aar
dige oudere broer, doet Bush vol
gens Post aan als de Texaanse
nep-cowboy. „Die prachtige
ranch, de stoere meubels die
er staan, zijn rijlaarzen: Bush
heeft ze allemaal pas in de ja
ren negentig aangeschaft.
Hij komt to
taal niet au
thentiek over."
„In de aanloop
naar het president
schap werd Bush als
gouverneur van
Texas, vooral in die
staat is dat een be
hoorlijk ceremonieel
baantje, dagelijks in
zijn ambtswoning bijgespijkerd
door Republikeinse politici over
nationale en internationale on
derwerpen. Nu hij ze overigens
écht nodig heeft, nemen veel Re
publikeinen afstand van hem.
Dat had Clinton ook met de De
mocraten in zijn laatste jaren,
maar die had zijn grote agenda
punten allemaal al afgehandeld
en had daarnaast nog genoeg in
vloed om zich bijvoorbeeld tot
het laatst nuttig te maken voor
het vredesproces in het Mid
den-Oosten."
George Bush zal vandaag, als hij aanschuift bij de G-8 in
Duitsland, zijn best doen als krachtig leider over te komen.
Veel zal het niet helpen, de president van de VS heeft nog
maar weinig vrienden over. Zijn tweede termijn gaat als een
nachtkaars uit.
door John jas illustratie Ruben L Oppenheimer
Lame duck is een gevleu
gelde uitdrukking in
Amerika. In de vorige
eeuw zijn zeker vijf lei
ders aan te wijzen die in
hun tweede ambtstermijn dat pijn
lijke predikaat kregen. Woodrow
Wilson, Harry Truman, Dwight Ei-
senhouwer, Lyndon lohnson en
Richard Nixon waren in meer of
mindere mate krachteloos na her
verkiezing. Wilson was te ziek,
Truman en Johnson voerden sle
pende oorlogen (Korea en Viet
nam) 'Ike' Eisenhouwer had geen
ideeën meer en 'Tricky Dick'
Nixon raakte verwikkeld in Water
gate.
Ook bij Ronald Reagan en Bill
Clinton werd de typering 'vleugel
lamme eend' van stal gehaald.
Maar zij bleven ondanks de Con
tra-affaire (Reagan) en de seks met
Monica Lewinsky (Clinton) over
eind dankzij charisma, charme en
pragmatische eigenschappen.
Anders is het gesteld met George
W. Bush. De populariteitscijfers
van de 43e president van de VS
breken alle records. Laagterecords
wel te verstaan. Kort geleden ge
loofde nog maar 28 procent van
zijn landgenoten in hem.
Bush wordt inmiddels ook door
veel van zijn eigen aanhang gezien
als een arrogante lichtgewicht, een
brekebeen, een koppige en onhan
dige 'cowboy' die zijn ambt niet
waardig is. Zijn presidentschap
lijdt natuurlijk onder het enorme
militaire fiasco in Irak. Maar ook
zijn karakter en de manier van po
litiek bedrijven in de aanloop naar
de oorlog, spelen Bush parten.
Ex-minister van Financiën Paul
O'Neill (2001-2002), typeerde kabi
netszittingen in het Witte Huis
ooit als merkwaardige bijeenkom
sten. Bush gedroeg zich steevast
'als een blinde man in een kamer
vol doven'. De president was abso
luut niet geïnteresseerd in het ad
vies van zijn ministers. Hij stelde
alleen belang in de mening van
een viertal mensen: de clan havi
ken bestaande uit vice-president
Dick Cheney, Defensieminister
Donald Rumsfeld, adviseur Ri
chard Perle en Paul Wolfowitz (on
derminister Defensie). Zij konden
met hem doen wat ze wilden. Dat
is een kenmerk van Bush: hij
zoekt een groepje vertrouwelingen
en geeft zich daar vervolgens aan
over. Een eigen oordeel laat hij va
ren en als hij dat tóch nodig heeft,
zegt hij zijn intuïtie te gebruiken.
Inmiddels is het groepje intimi aar
dig uitgedund. Rumsfeld en Perle
overleefden politiek niet als gevolg
van de verkeerde besluiten over
Irak. Wolfowitz was al naar de We
reldbank verhuisd, maar is na ont
slag vanwege de salaris-affaire
rond zijn vriendin inmiddels weg
gevallen als steunpilaar. Alleen
Cheney is over, maar de tweede
man houdt zich erg koest. Zijn
Presidentschap Bush lijdt
onder het enorme
militaire fiasco in Irak
ex-stafchef, Lewis Libby, is net ver
oordeeld voor het laten uitlekken
van de naam van een ClA-agente.
Hierachter ziet het publiek de
hand van Cheney, die wraak zou
willen nemen op )oe Wilson, de
man van de agente. Deze Wilson
leverde de regering Bush ooit een
rapport waarin werd tegengespro
ken dat Irak uranium had gekocht
in Afrika. Bush en consorten wil
den juist het tegendeel horen. Lib
by hoort binnenkort de strafmaat.
Deze hele affaire kenmerkt zich
door een gebrek aan regie vanuit
het Witte Huis. Bush liet anderen
