Een heilige met het hart van een apostel v16 Spec Zaterdag 2 juni 2007 PZC Beeltenissen van pater Karei. foto CPD Als iemand een standbeeld verdient voor de heiligverklaring, morgen, van de Munstergeleense pater Karei Houben, is het wel zijn moeder Johanna Elisabeth Luyten. Al vanaf zijn geboorte, n december 1821, beschouwt zij Andreas (zijn doopnaam) méér als een zoon Gods dan als haar eigen kind. Ironisch genoeg heeft zij hem nooit in een toog gezien. In 1844 overlijdt zij, een jaar voordat Andreas intreedt bij de paters passionisten. door Jos Adriaens en Guus Urlings Dolf Dormans (80) uit Mun- stergeleen speelt een centra le rol in het verhaal van pa ter Karei. Het was zijn gene zing in 1999 die het dossier voor de heiligverklaring van loannes Andreas Houben - 'Mijn trouwe vriend' - compleet maakte, hoewel uit de Ierse jaren van pater Karei wonderen vaker zijn ge meld. De in 1893 overleden Limburgse pa ter wordt zondag heilig verklaard door paus Benedictus. Een borstbeeldje van pater Karei staat pon tificaal op het televisietoestel in de woon kamer. Tussen de tientallen ingelijste fami liefoto's op het kastje in de hoek prijkt het bidprentje van pater Karei. Hoe vaak hij zijn verhaal in de aanloop naar de heilig verklaring van pater Karei Houben al heeft verteld, durft hij niet te zeggen. Vervelend? „Helemaal niet. Ik ben op zijn voorspraak genezen. Dan moet je ook iets terug willen doen. Als mijn verhaal ertoe kan bijdragen dat de devotie van pater Ka- rel meer bekendheid krijgt, dan doe ik dat graag. 1 loewel al heel wat mensen hem kennen, natuurlijk. Als hij die nog allemaal moet verhoren..." Het is zaterdag 29 maart 1999. Dolf Dor mans heeft hevige buikpijn. „Ik dacht: buikgriep. Dat heerste toen nogal, maar het werd steeds erger." De huisarts kan niets vinden. Naar het ziekenhuis dan maar, en foto's maken. De boodschap van de behandelende specialist: „Het is in jouw buik zo'n gribus, dat we op de foto niets kunnen zien. We zullen je open moe ten maken." Door een gesprongen blinde darm blijkt zowat zijn hele buikinhoud aangetast. Dormans neemt de boodschap voor kennisgeving aan, legt zijn leven in handen van de behandelende artsen. En van pater Karei. gen. Als ik toch nog wat langer bij mijn vrouw en kinderen mag blijven, dan heel graag..." Nog geen 24 uur later ontwaakt Dormans uit zijn coma. Het onverklaarbare is ge beurd. „De chirurg had het al direct over een medisch wonder. Ik heb hem toen ge zegd: een medisch wonder? Uw handen waren het werktuig, maar het is pater Ka- rel die me genezen heeft." De biografie Een Limburgsche Heili ge, die prof dr.Keulers in 1923 over de molenaarszoon publi ceert, bevestigt dat de heiligverklaring ruim acht decennia later eigenlijk een for maliteit is. Een heuglijke formaliteit welis waar, maar al tijdens zijn leven eren de Ie ren hem als de heilige father Charles. Tijdens zijn schooltijd blijkt Andreas Hou ben geen begenadigd leerling. Vooral La tijn kost bloed, zweet en tranen. Op zijn 18e roept de plicht en wordt hij ingelijfd bij het tste regiment van de infanterie. Al gauw koopt vader Houben zijn zoon vrij uit het leger, waarna hij zijn studie Latijn hervat. Op zijn 23e komt het onafwend baar afscheid. Met Allerzielen knielt hij de laatste keer bij het graf van zijn moeder. Om vervolgens zijn vader, broers en zussen vaarwel te zeg gen. Hij vertrekt naar het Belgische Ere, om daar als eerste Nederlander in te tre den bij de paters passionisten. Verklaringen van tijdgenoten, geschriften van confraters en Houbens eigen brieven leggen een leven van kinderlijke eenvoud en gehoorzaamheid bloot. Bijna slaafs volgt hij zijn principes: eens in het klooster, voor altijd in het klooster. De jonge kloosterling gaat voortaan door het leven als Carolus a Sanao Andrea. Tot zijn dood blijft hij trouw aan de ontberingen: ruwe pij, barrevoets lopen, vasten en 's nachts bidden. Net 29 wordt hij eind 1850 tot priester ge wijd. In 1853 volgt overplaatsing naar Aston Hall, waar hij kennismaakt met Ier se landverhuizers. Een gemoedelijk volk, dat hem doet denken aan de Limburgers. Vier jaar later verkast hij naar Mount Ar gus, bij Dublin. Het eerste wonder van pater Karei in Ier land verwijst naar een verlamde jongen van 12, die na de zegen van father Charles kan lopen. Later gevolgd door een vrouw met vliegende jicht, die zegt door zijn ze gen te zijn genezen. Van heinde en verre komen mensen naar Mount Argus. Zelfs uit dorpen op honderd uur lopen. Onder de pelgrims ook veel protestanten, die zich laten bekeren. In 1866 wordt pater Karei verbannen naar Engeland. Artsen zien in hem een gevrees de concurrent. Als hij acht jaar later terug- keen naar Dublin, komen opnieuw uit alle windstreken massa's pelgrims. Zo'n drie honderd per dag. Opnieuw ook verhalen over wonderbaarlijke genezingen. Van Josephine Cassin bijvoorbeeld: blind, maar na zijn zegen genezen. Of de 6-jarige Charles O'Brien. Artsen willen zijn been amputeren, maar pater Karei voorkomt dit. Dankzij duizenden Ierse emigranten worden zijn 'heldendaden' geëxporteerd naar Amerika en zelfs Australië. Een Limburgse priester die, ondanks zijn krakkemikkig Engels, wereldwijd wordt be jubeld? Volgens prof Keulers heeft het er mee te maken dat pater Karei nooit een dichter, kunstenaar of filosoof is geweest. Maar een heel eenvoudige heilige, met het hart van een apostel. Een apostel die zijn laatste jaren vaak bidt om een 'gelukzalige dood'. Het knielen wordt steeds pijnlijker, vanwege een niet geheelde beenbreuk. Pater Karei hoort slecht en heeft reuma. Zijn laatste brief da teert van december 1892. Grote, bevende letters tonen de hand van een stervende. Kort daarop constateert zijn arts belroos, een ziekte die hem op 5 januari 1893 fataal wordt. Na 47 trouwe jaren ligt de passionist opge- baard op een houten tafel. Zijn hoofd op een steen, bestrooid met de as van boete. Tijdens een vier dagen durende rouwperio- de trekken duizenden mensen door de sneeuw om hem een laatste groet te breng en. Aanvankelijk krijgt hij een eenvoudige grafheuvel, maar in 1949 wordt hij bijgezet in de kerk van Mount Argus. Nog dagelijks bezoeken mensen het Ierse graf van de in 1988 zalig verklaarde pater Karei. En hoewel hij als twintiger Munster- geleen voor eeuwig de rug heeft toege keerd, wordt hij anderhalve eeuw later ook in zijn geboorteplaats nog massaal ver eerd. Jaarlijks branden 120.000 kaarsen in de kapel bij zijn ouderlijke woning. En bid den talloze zieken dat zij de volgende Dolf Dormans mogen zijn. Dolf Dormans bij het geboortehuis van pater Karei in Munstergeleen. foto Peter Schols „Pater Karei is mij al sinds mijn kinderja ren heel vertrouwd. Mijn ouders vereer den hem. Zijn beeld stond op de kast in de huiskamer, en als er iets gebeurde - als ie mand ziek werd, of examen moest doen - was het altijd: even naar pater Karei, een kaarsje opsteken. Het was dus logisch dat ik meteen bij pater Karei aanklopte." Als duidelijk wordt dat het echt ernst is met de ziekte van Dolf Dormans, laat hij zijn echtgenote de reisrelikwie van pater Karei ophalen. „Vóór elke operatie bad ik tot pater Karei, en vroeg hem de handen van de chirurg te zegenen." De boodschap van de specialisten laat aan duidelijkheid niets te wensen over. „Ze hadden al het mogelijke gedaan, zeiden ze. Mijn dunne darm was zó poreus, als ze hem hier dichtmaakten, ging hij daar weer kapot. Als ik nog iets wilde regelen, dan moest dat snel gebeuren 'want over enkele uren raakt u in coma en daaruit zult u niet meer ontwaken'. Het was over en uit." Dormans ontvangt de laatste sacramenten, neemt afscheid van zijn familie. „Ik weet nog dat ik op het laatste moment tot pater Karei gebeden heb. U heeft me niet kun nen helpen, zei ik, maar ik hoop wel dat u me daarboven een goed plekje kunt bezor

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2007 | | pagina 134