Formentera in
Vrienden voor het leven
v30
Zaterdag 2 juni 2007 PZC
REIZEN
door Derk Bolt
Rondom Poltava, 350 kilometer ten zuidoosten van Kiev
willen we de laatste dag een paar opnamen maken die
het leven in Oekraïne goed typeren. Zodoende verplaat
sen wij ons naar een dorpje waar de tijd nogal lang heeft stil
gestaan. Ik vermoed dat Nederland er in de jaren vijftig zo
moet hebben uitgezien, maar zeker weten doe ik dat niet. Ge
lukkig is het deze filmdag mooi weer. Dat maakt het allemaal
nog wat dragelijker. In de druilerige regen die we de rest van
de week hadden, lijkt het land een aaneenschakeling van per
manente depressies. Nu het droog is en lekker warm, voelt het
simpele landleven een stuk behaaglijker. Afijn, filmend breng
en we de laatste dag door in Oekraïne. Maar dan volgt er een
vreemde wending.
Wanneer we uiteindelijk een kilometer of dertig moeten terug
rijden naar ons hotel doe ik dat zonder na te denken. Het
weer is prima, de weg is breed, verkeer is er nauwelijks. Ik ben
zeker geen coureur en houd dus een fatsoenlijke snelheid aan.
F.en kilometer of 90 per uur moet mijns inziens kunnen. Ik
ben niet op de hoogte van het Oekraïense verkeersreglement
en er staan zoveel elkaar tegensprekende borden langs de kant
van de weg dat ik me daar manmoedig niets van aantrek.
F.r staat deze zondagmiddag wel veel politie langs de kant van
de weg. Omdat we een fijne filmweek achter de rug hebben,
voel ik een zekere sympathie voor deze noeste uniformen.
Wanneer ik een zwaaiende agent langs de kant van de weg
zie, zwaai ik dan ook vriende-
De collega die even
niet kijkt, laat ons door
lijk terug!
Een paar kilometer later staat
er weer zo'n vriendelijke dien
der. Ditmaal heeft hij zijn auto
schuin op de weg staan en hij
zelf springt met ware doodsver
achting midden op de rijbaan. We moeten stoppen. Ik weet
niet precies wat er aan de hand is, maar ik heb duidelijk iets
verkeerd gedaan. Helaas kan ik de man niet verstaan en daar
om blijf ik volharden in het stompzinnig lachen en vriendelijk
knikken.
Uiteindelijk wordt mij in woord en gebaar duidelijk gemaakt
dat ik te hard heb gereden. )e mag 90 en ik reed 2 kilometer te
hard. En ik heb een stopteken genegeerd. Het enige woord dat
ik in deze conversatie begrijp is 'jail'. Professioneel houd ik me
van den domme en na veel steunen en zuchten mogen we
doorrijden.
I lelaas is het 10 kilometer later weer raak. Een zwaaiende
agent, ik stoppen, we reden 65 in plaats van 60. Ditmaal houdt
Bromsnor voet bij stuk. Binnen de bebouwde kom mag je niet
harder dan 60, punt uit. En hoewel ik in de verste verte geen
bebouwde kom kan zien, wordt het bonnenboekje onverbidde
lijk tevoorschijn gehaald.
We kunnen elkaar niet verstaan, maar de zwaargebouwde en
stevig besnorde veldwachter heeft een zekere guitigheid over
zich. Hij stelt de boete vast op 120 Hrivna's, een kleine 20 eu
ro. Met een knipoog maakt hij duidelijk dat het ook best 50
Hrivna's kunnen worden, maar dan zonder bonnetje. Het
briefje van vijftig verdwijnt in een borstzakje. De collega die
even niet kijkt, krijgt te horen dat hij ons moet doorlaten.
Ons hotel ligt tegenover het politiebureau. De bar is de verza
melplaats voor alles wat goed en slecht is in Poltava. Na het
eten drink ik erheen biertje. Plotseling worden wat glazen wod
ka voor onze neus geschoven. Van de heren aan een tafel in de
verte. Ik herken meteen onze politieman. Hij lacht breeduit,
z'n duim omhoog. Het is duidelijk een goede zondag geweest.
En hoewel ik tegen corruptie ben, moet ik er om lachen. Ster
ker nog, het laatste rondje is voor mijn rekening. En dat is nou
het mooie van zo'n raar land. Ik heb er meteen een vriend bij.
Een vriend voor het leven.
Dit jaar zin in een vakantie
met veel zon, zee en zand?
Liefst niet te ver weg en net
even anders? Denk dan eens
aan zonnig Formentera. Het
op één na grootste eiland
van de Pityusen en een
paradijsje voor
zonaanbidders en
watersporters.
tekst en foto's John May
FRANKRIJK
FORMENTERA
PITYUSEN
Middellandse Zee
FORMENTERA
Cap de Barbaria
PLATEAU
PIAT|A VAN LAMO.A
DE MIGJORN A c
SA TALAISSA Farode
la Mola
Middellandse Zee
infographtc FSvO
Een agent maant ons tot stoppen.
foto Derk Bolt
Nog nooit van de Pityu
sen gehoord? Dat is
heel goed te begrijpen.
Want zelf wisten wij
aanvankelijk ook niet waar we de
ze archipel moesten zoeken. Toch
liggen de Pityusen verrassend
dichtbij. Namelijk in het westen
van de Middellandse Zee waar ze
het meest zuidelijke deel van de
Balearen vormen.
Het grootste eiland van de Pityu
sen is Ibiza. Beroemd (zo niet be
rucht) vanwege de wilde feesten
die er iedere zomer tot diep in de
ochtend in gigantische discothe
ken plaatsvinden.
Het eiland Formentera is bij ons
minder bekend. Dat komt onder
meer omdat Formentera geen
vliegveld heeft en uitsluitend va
rend te bereiken is. Hetgeen het ei
landgevoel zeer ten goede komt.
Als in de loop van de avond de
laatste veerboten vanuit Pon de la
Savina, in het noorden van For
mentera, naar Ibiza-Stad of het
Spaanse vasteland (Valencia) zijn
vertrokken, daalt er een vredige
rust neer op deze overdag zo be
drijvige havenplaats. En in feite
ook over veel andere delen van het
eiland. Toegegeven, Formentera
heeft twee discotheken die in het
hoogseizoen drukbezocht worden,
maar echte feestbeesten weten wel
beter. Die pakken 's avonds de laat
ste ferry naar Ibiza om pas de vol
gende ochtend weer terug te ke
ren.
Formentera is niet groot. Het is
zo'n 20 kilometer lang, met een
grootste breedte van 15 kilometer,
terwijl het eiland op z'n smalst
niet meer dan 1,5 kilometer meet.
Ondanks dit vrij kleine oppervlak
is Formentera landschappelijk ge
zien verrassend veelzijdig. Met in
het oosten het plateau van La Mo-
Es Pujols is de belangrijkste toeristische plaats.
