Juf, zegt zo'n
Familie betaalt studie
vergeten bombardement
Inwoners Nieuwdorp hebben
veel last van grote vliegenplaag
"Nooit verwacht dat Oranjepolder
onderwerp discussie zou worden'
26 Donderdag 31 mei 2007 pzc
W
Echtpaar wil met
stichting geld ophalen
voor activiteiten.
door Emile Calon
middelburg - Een tentoonstelling,
een studie, een boek en een sym
posium moeten het bombarde
ment van Middelburg op 17 mei
1940 voor altijd een plaats in de ge
schiedenis van de Tweede Wereld
oorlog geven. Op die manier wil
het echtpaar Van Westreenen uit
Laren voorkomen dat het 'het ver
geten bombardement' blijft.
Via de Adriaan van Westreenen
Stichting wil het echtpaar in totaal
90.000 euro geven om een groot
deel van de activiteiten te financie
ren. De gemeente Middelburg en
het Zeeuws Archief leggen voorlo
pig samen veertien mille bij maar
zijn bereid om later nog meer bij
te dragen.
Oud-bankier C. van Westreenen
was veertien jaar oud toen zijn
ouderlijk huis op 17 mei werd ver
woest door Duitse bommen en
Provincie en gemeente
zoeken na klachten naar
oorzaak van overlast.
door Harmen van der Werf
NIEUWDORP - Een vliegenplaag teis
tert Nieuwdorp. Het komt volgens
secretaris Hans van Dam van de
dorpsraad vaker voor dat in
Nieuwdorp sprake is van overlast
door vliegen, maar zo erg als de af
gelopen week heeft hij het niet
eerder meegemaakt. De provincie
en de gemeente Borsele stellen na
meerdere klachten een onderzoek
in, maar een aanwijsbare oorzaak
is nog niet gevonden.
Nieuwdorp ligt tegen haven- en in
dustriegebied Vlissingen-Oost
aan, met op enkele honderden me
ters afstand van het dorp de oude
vuilstortplaats Midden-Zeeland.
De beschuldigende vinger gaat bij
een vliegenplaag al snel in die rich-
granaten. Tijdens zijn loopbaan in
de financiële wereld werd hij vaak
geconfronteerd met het gegeven
dat maar heel erg weinig Nederlan
ders weet hebben van dat bombar
dement van Middelburg. „Hoog
stens vijf tot tien procent. Meer
echt niet." In vergelijking tot het
bombardement van Rotterdam
vindt hij dat zeer mager. De ver
woesting van de Zuid-Hollandse
havenstad is volgens hem alge
meen bekend. Als slachtoffer van
het Middelburgse bombardement
vindt hij dat altijd een beetje treu
rig en onterecht.
Samen met zijn vrouw heeft hij
een aantal jaren geleden een stich
ting opgezet met een tweeledig
doel: arme, zieke en gehandicapte
kinderen in vooral Indonesië on
dersteunen. En meer studie ver
richten naar allerlei aspecten van
Familie wit 90.000 euro geven
om te voorkomen dat bombarde
ment van Middelburg het verge
ten bombardement blijft. Ge
meente omarmt het plan.
ting. „Als het goed warm is ge
weest", vertelt dorpsraadbestuur
der Van Dam, „wil het wel eens
een paar dagen erg zijn met vlie
gen. Vooral in de buurt die het
dichtst tegen het Sloegebied aan
ligt, de Hertenweg en omgeving,
maar de laatste dagen is het in het
hele dorp raak met vliegen,"
Op het sportpark van Nieuwdorp
vond maandag het familie De Vos-
toernooi plaats. Vliegen verpest
ten het evenement. Peter de Vos,
één van de organisatoren van het
De Vos-toernooi en wedstrijdse
cretaris van voetbalvereniging
Nieuwdorp, vond het 'bizar'. „Het
is een plaag. Je hoort er iedereen
op het dorp over klagen. We moes
ten tijdens het toernooi allerlei
voorzorgsmaatregelen nemen, zo
als de broodjes in plastic verpak
ken. Anders zaten ze zo vol met
vliegen. Ze zijn ook nog chagrij
nig. En ze zijn behoorlijk taai. Je
de Tweede Wereldoorlog. „Het
bombardement van Middelburg
hoort daar absoluut bij." Volgens
hem is nog lang niet alles grondig
vastgelegd. „Nu er nog getuigen le
ven moet die kans worden aange
grepen."
Het Middelburgs college van burge
meester en wethouders en het
Zeeuws Archief hebben het idee
van de familie omarmd. Met de
steun van de familie zien ze kans
de gebeurtenissen rondom het
bombardement definitief vast te
leggen. Daarnaast biedt het vol
gens hen een mooie gelegenheid
om samen met de getuigen van
dat bombardement zeventig jaar
na dato nog eens stil te staan bij
de verwoesting van het Middel
burgse centrum. Ze willen dan
ook dat in 2010 het boek uitkomt
en de tentoonstelling en het sym
posium worden gehouden.
Plaatsvervangend directeur P. So-
niek van het Zeeuws Archief gaat
de komende jaren die studie ver
richten, zo blijkt uit de voorlopige
opzet.
moet ze echt flink pletten." De
Vos heeft eveneens klachten ge
hoord van werknemers van bedrij
ven in het Sloegebied. Uit andere
dorpen rond het Sloegebied -
Nieuw- en Sint Joosland, Ritthem,
Lewedorp, 's-Heerenhoek en Bors-
sele - zijn geen klachten. „Het is
erg vroeg in het jaar", zegt De
Vos, „en de boeren zijn nog geen
mest aan het uitrijden op het
land. Daar kan het niet aan lig
gen."
Bij de gemeente Borsele zijn tot
nu toe meer dan tien klachten uit
Nieuwdorp binnengekomen. „Dat
is veel", aldus woordvoerder Da
niël Rouw, „want mensen bellen
nooit zo snel." Borsele heeft con
tact gezocht met de provincie. Een
aanwijsbare oorzaak is nog niet ge
vonden. Natuurkenner Chiel )aco-
busse, werkzaam bij stichting Het
Zeeuwse Landschap, zoekt bij
mest de oorzaak.
Hoe de Vlissingse
Ravensteinschool
worstelt met armoede.
door Wendy van den Hurk
vlissingen - De Ravensteinschool
in Vlissingen vangt alles op: kinde
ren uit crisisopvang, asielopvang.
Kinderen die geen Nederlands pra
ten, met een rammelende buik op
school komen en vaak te laat, om
dat ze thuis geen wekker hebben.
Een school in een kleine stad, met
de problemen van een grote stad.
Alleen mist ze die erkenning.
„Goeiemorgen juf', klinkt het, en
nog eens en nog eens en nog eens.
Directrice Yvonne van Dijk houdt
de deur open; leerlingen druppe
len binnen. Bijna allemaal hebben
ze een donkere huidskleur. De Ra
vensteinschool, in het Vlissingse
Middengebied, is negentig procent
zwart, zoals dat heet. Zoals Van
Dijk het liever niet hoort.
„We zijn geen zwarte school, maar
een taalschool, zeg ik altijd. Ik heb
hier veel kinderen met een taalach
terstand. Van wie de ouders soms
nog veel slechter Nederlands spre
ken, of helemaal niet. Die probe
ren we te helpen met een taalcur
sus. Voor kinderen hebben we een
voorschool, en naschoolse begelei
ding. Dat kost leerkrachten extra
tijd, de school extra geld. De subsi
die voor project NT2, Nederlands
als tweede taal, is gestopt."
Zo kan Van Dijk nog even door
gaan. Het stempel van onderwijs
kansen is haar school ook kwijt.
En daarmee de zestigduizend euro
die ze elk jaar kreeg. „Dat geld kon
den we supergoed gebruiken. Net
als het geld dat je als school krijgt
voor kinderen die korter dan één
jaar in Nederland zijn. Enige voor
waarde is dat een gemeente er
twaalf van moet hebben en dat
heeft Vlissingen niet. Nét niet."
Weg geld, maar niet weg kinderen.
Want weigeren doet Van Dijk niet.
Ook niet de kinderen uit de crisis
opvang, als die buiten de teldatum
vallen. „Je krijgt als school subsi
die als een kind op 1 oktober staat
ingeschreven. Niet als die 2 okto
ber komt. Sommige scholen geven
zo'n kind dan geen schriftje, maar
een stapel blaadjes. Wij niet. Ze
hebben al zo'n rottijd gehad."
Daar heeft de Ravenstein er veel
van; ze hebben bijna allemaal wel
wat. „Kinderen van verslaafden, ge
detineerden, vluchtelingen. Uit ge
zinnen met huiselijk geweld, mis
bruik. Of een moeder, die vier kin
deren heeft van allerlei vaders en
haar nieuwe vriend komt voorstel
len. Zwanger. Juf, zegt zo'n kind
dan, mijn hoofd zit zo vol."
Hun buikjes 's morgens niet altijd.
Veel kinderen komen zonder ont
bijt op school. Daarom staat de
koelkast van de Ravenstein stee
vast vol. „Dat moet van ons school-
budget af We hebben ook kinde
ren die niet meezwemmen, omdat
ze geen zwempak meekrijgen. Om
dat er gewoon geen geld is. Zwem
maar in je onderbroek, zeggen ze
thuis. En dan gaan wij een zwem
pak halen. Hup, weer twintig eu
ro. Of naar de Hema om een wek
ker, omdat zo'n kind altijd te laat
komt. Want ja, thuis hebben ze
geen wekker. Waarom zouden ze
ook? Als je geen werk hebt, kun je
'Speciaal, dat zijn we. Want
welke schooldirecteur staat
nou kleren uit te delen?'
net zo goed in bed blijven liggen
en waarom zou je je laatste centen
dan aan een wekker besteden?"
De Ravenstein kent weinig ouders
die vrijwilligerswerk doen: de over
blijf doen leerkrachten zelf. Ook
de vrijwillige bijdrage, dertig euro
per jaar, loopt de school vaak mis.
„Ouders hebben dat geld gewoon
niet altijd. Dat betekent dat kinde
ren in principe, ik zeg in principe,
niet mee mogen op schoolreis. On
ze school gaat creatief om met het
weinige geld dat ze heeft. Als de ge
meente de speeltoestellen van het
oude schoolplein niet kan verplaat
sen hierheen, hangen we wel een
simpel basketbalnetje op."
Al die financiële frustraties, achter-
standscholen in grote steden hoor
je er weinig over. „Natuurlijk niet,
die hebben tien scholen maal drie
honderd leerlingen. Die krijgen de
toeslagen. Wat ben ik nu met mijn
110 kinderen? De gemeente was al
tijd een goede partner, maar die
heeft het nu zelf ook zwaar. Ik heb
eens voorgesteld om ons als spe
ciaal onderwijs te betitelen. Dat le
vert geld op. En speciaal, dat zijn
we. Welke schooldirecteur staat er
nou 's ochtends te klaaroveren en
's middags kleren uit te delen?"
De SP dient in de commissie van 11
juni een motie in om extra geld vrij
te maken voor de Ravensteinschool.
door Emile Calon
arnemuiden - lo Kodde kan zich
voorstellen dat er ooit een verzoek
komt om in het zuiden van de
Oranjepolder bij Arnemuiden wo
ningen te bouwen. Als mede-eige
naar van een fiks gedeelte van die
polder beseft hij dat er dan wat
landbouwgrond opgeofferd moet
worden. Maar de hele polder opof
feren aan water en woningen, zo
als deze week naar voren kwam tij
dens een sessie over de toekomst
van het gebied, gaat hem echt te
ver. Daar is hij mordicus tegen,
zegt hij als boer in bijna-ruste.
Zestien jaar geleden verhuisde hij
samen met zijn neef vanuit Bigge-
kerke naar de Oranjepolder om
daar samen een nieuw landbouw
bedrijf op te zetten. Ze verhuisden
om zo plaats te maken voor ruil
verkaveling aldaar.
Dat nieuwe bedrijf opzetten is ge
lukt. Nimmer had hij echter kun
nen denken dat er nu weer ge
praat wordt over uitkopen. Per
soonlijk denkt hij dat het ook niet
zover komt en dat zijn polder voor
het belangrijkste gedeelte land
bouwgrond blijft zodat ook zijn
zoon en zijn neef en hun opvol
gers daar nog lang kunnen boeren.
Maar zekerheid heeft hij niet.
Want onder een deel van de bevol
king van zijn dorp leeft het idee
dat die polder wel opgeofferd mag
worden aan de vooruitgang.
Kodde is niet alleen als eigenaar be
langhebbende bij de toekomst van
die polder. Als raadslid - hij is frac
tievoorzitter van het CDA - moet
hij straks ook een oordeel vellen
over het advies dat nu wordt voor
bereid. Een werkgroep vanuit de
bevolking bekijkt wat er er moet
gebeuren met zijn polder alsmede
enkele andere. Kodde geeft aan dat
hij als raadslid afstand zal bewaren
om de schijn van belangenverstren
geling te vermijden. Maar als di
rect belanghebbende hoopt hij
wel dat de voorstanders van zijn
polder als landbouwgebied de an
deren weten te overtuigen. Daar
naast denkt hij ook dat uit finan
ciële overwegingen dat plan wel
zal zegevieren. De Oranjepolder
ligt immers hoger dan de omrin
gende polders. Alleen daarom is
het volgens hem al aannemelijk
dat er gekozen wordt voor water
in de Wilhelminapolder. Want wa
ter tot aan de boorden van Arne
muiden, dat ziet hij als inwoner
wel zitten. „Dat kan het toerisme
een impuls geven."
Jo Kodde is 16 jaar geleden uitgekocht in Biggekerke en vertrok naar de
Oranjepolder. Nu wordt weer naar zijn grond gekeken, foto Lex de Meester