Digitale verrukkingen
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
loopfiets
Marjan
Berk
v7
PZC Zaterdag 26 mei 2007
Goede gewoonte in onze familie is het ge
zamenlijk vieren van de verjaardag van
mijn oudste kleinzoon. Deze traditie
heeft er toe geleid, dat ik grote expertise
heb verworven in het kinderuitstapjescircuit. De
Efteling, Walibi, Nemo, Artis, De Amersfoortse
Dierentuin, en last but not least Het Spoorwegmu
seum hebben geen geheimen voor mij. Gelooft U
mij, ik ben in staat in dat laatste museum geheel
op eigen kracht de rondleiding te verrichten!
Het was tijd voor iets nieuws, iets wat voor vier
kleinzoons en drie kleindochters in de leeftijden
tussen achttien jaar en zes maanden vertier en ver
maak moest bieden. Nu had ik al een aantal keren
het nieuwe Museum voor Beeld en Geluid, gele
gen op het Mediapark in Hilversum, in televisie
programma's in beeld gezien. Het grote gebouw is
geplaveid met kleurige vlakken, een vrolijke doos
vol spannende geheimen en zo besloot ik dat hier
het verjaardagspartijtje voor mijn oudste klein
zoon zou worden gevierd. Bovendien is er een
Grand Café gevestigd, aan het eind van de 'expe
rience' was het niet nodig de pizzeria of de chi
nees op te zoeken, ter plekke konden wij het feest
voortzetten!
Wij verzamelden ons op zondagmiddag, logden in
met naam, toenaam en e-mailadres en kregen alle
maal een plastic ring waarmee wij allerlei zaken in
het museum konden activeren. Meestal treden wij
als groep op, maar nu waaierde de familie ogen
blikkelijk op eigen kracht uit. Er was voor ieder
een genoeg te vinden waar hij of zij van kon genie
ten. Ik bleef in het kielzog van de schoondochter
met kleindochter van zes maanden op de arm en
zag hoe ze genoot van de Teletubbies. Ik ook. Daar
na gingen twee kleindochters en één schoondoch
ter in zo'n kinderbakfiets zitten, ik trapte. Dit "alles
werd gefilmd, we zwaaiden naar ons zelf op een
filmscherm, en we zouden later thuis ook dit film
pje op de computer ontvangen!
Ik stak nog mijn hoofd in een gat boven het virtue
le lichaam van Gerard loling, ook dat werd voor
de eeuwigheid vastgelegd en toen kreeg ik zo'n
ontzettend verlangen naar koffie met appeltaart,
dat ik mijn jongste kleindochter ontvoerde en
naar het terras verhuisde om in de zon met haar
'live' mijn volledige repertoire aan kinderliedjes
door te nemen. Zo hadden wij onze eigen geluids-
experience, terwijl mijn familie zich binnen volle
dig uitleefde met het bekijken van bloopers, oor
logsverslaggeving uit 1951, erdivisiewedstrijden uit
1976, toespraken van Luns en den Uyl, Koot en
Bie, André van Duin, Pipo de Clown, Oebele en
de Mounties...
Bekaf kwamen ze na tweeëneenhalf uur naar bui
ten tuimelen om zich te goed te doen aan hambur
gers, frieten en vruchtenslaatjes. Zielstevreden wa
ren ze en het mooie was dat iedereen volkomen
zelfstandig zijn eigen zoektocht had beleefd.
Toen ik later thuis op mijn laptop mijn filmpje
zocht, moest ik mijn leeftijd intoetsen. Toen er
voer ik de beste 'experience'. Ik luisterde naar het
kinderkoor van lacob Hamel en de krakende stem
van Ome Keesje! Negen heit de Klok en de Bonte
Dinsdagavondtrein kwamen ook nog langs... ik
was buitengewoon tevreden met deze digitale ver
rukkingen die voor deze oma de verbinding vor
men tussen haar nostalgisch verleden en het NU!
