drinken
'Lekker mag
Misschien overbodig maar
Maple syrupzoet uit boom
M l
20 Donderdag 24 mei 2007 PZC
ETEN MET PUCK
door Puck Kerkhoven
Sommige heerlijkheden uit de keuken druipen van de
folklore. Bij maple syrup mag je dat zelfs letterlijk ne
men. De unieke winning ervan vindt plaats in het vroe
ge voorjaar, als de sneeuw begint te smelten en de bomen lang
zaam tot leven komen. Zodra het sap in de bomen begint te
stromen, komen de saptappers in de suikerbossen in actie. Ze
boren de stammen aan van de nog kale maple-bomen (ook
suiker-esdoorn of ahorn genoemd), plaatsen een tapje of pijp
je en hangen daar emmertjes onder, die het sap opvangen.
Een volwassen boom (tussen 40 en 140 jaar oud) levert drup
pel voor druppel per dag zo'n twaalf liter sap. Als de knoppen
opengaan, wordt de smaak onaangenaam en stopt het tappen.
De beste kwaliteit maple syrup (A of AA) wordt gestookt van
de vroegste tap. Voor één liter siroop is ongeveer 40 liter sap
nodig. Vandaar dat het best prijzig is, circa 4 euro voor 250 mil
liliter.
In die korte productieperiode zijn hele families actiefin het
bos. Vaak geholpen door vrienden en buren, want ze moeten
het sap zo snel mogelijk verwerken. Het wordt opgehaald,
vroeger van boom tot boom met de arrestee. Tegenwoordig
vloeit het via een systeem van plastic buisjes naar verzamel-
tanks. Midden in het bos staat een houten hut met daarin een
stookinstallatie, waarvoor veel hout nodig is. Vandaar de vele
traditionele houthakwedstrijden, waar duizenden belangstel
lenden op afkomen.
Op het slotfeest, de sugaring-off party, eten ze gerechten die
druipen van de maple syrup. Kinderen krijgen maple taffy: ko
kend hete stroop, uitgeschonken
over verse sneeuw. Ze draaien
het om stokjes tot toffeeachtige
lollies.
Maple was eeuwenlang dé
zoetstof voor de oorspronkelijke
bewoners van noordelijk Ameri
ka. De exotische rietsuiker ken
den ze niet en de honingbij
kwam in die koude contreien
amper voor. Ook de Europese
kolonisten die zich er later ves
tigden, moesten het zonder sui
ker doen. Ze keken de techniek
van het aftappen van maplesap
af van de indianen, die met hun
tomahawk v-vormige inkepin
gen in de stam maakten. Ze
kookten het sap in grote ijzeren
of koperen ketels in tot goud
kleurige stroop, die ze bewaar
den in potten of afgesloten va
ten. Zo hadden ze het hete jaar
zoetstof Voor hen was de map
le een onmisbare boom. Niet
voor niets prijkt het rode maple-
blad op de Canadese vlag en de
munt. Het favoriete Canadese
en Amerikaanse ontbijt bestaat
nog steeds uit luchtige dikke pannenkoekjes van circa tien cen
timeter, gevuld met bosbessen en overgoten met maple syrup.
Verder wordt de stroop gebruikt in gebak.
Zie bijvoorbeeld het recept van deze week voor een toffeeach
tige notenkoek. Ik maak hem met grofgehakte gemengde no
ten, maar ook met verse walnoten is hij onweerstaanbaar. ]e
proeft de bossen.
Het rode maple-blad
prijkt op de Canadese
vlag en de munt
-
Notenkoek met maple syrup
p 150 gram bloem, 50 gram poedersuiker, 60 gram koude boter, 30
gram boter, 100 ml maple syrup, 50 gram bruine suiker, 1 eetlepel
zure room, 1 zakje vanillesuiker, 200 gram gemengde noten
p Warm oven voor op 180 graden.
p Meng bloem, poedersuiker en in kleine blokjes gesneden boter
met koele hand tot een korrelig deeg (het vormt geen bol). Druk
stevig in een ingevet boterkoekblik met een doorsnee van 22 cm.
Bak bodem in oven in ca. 15 minuten lichtbruin.
p Vermeng maple sirup met bruine suiker, vanillesuiker, boter en zu
re room in een kookpan. Breng aan de kook en laat ca. 2 minuten
inkoken, zodat het iets indikt. Voeg grofgehakte gemengde noten
toe. Roer goed door en bedek de bodem met noten-stroopmeng-
sel. Bak in ca. 20 minuten tot koek stevig is. Laat helemaal afkoe
len en snijd in puntjes. Heerlijk bij thee of koffie.
p Tip: combineer met bol roomijs, dot slagroom en scheutje maple
syrup en u hebt een heerlijk toetje. Garneer met verse aardbeien
of bosbessen.
Mag lekker er ook lekker
uitzien? Sterker nog, het
móet. Wat we verwachten
van een zitzak, mobiele
telefoon, zomerjas of
mountainbike, geldt ook
voor de dagelijkse
boodschappen in de
supermarkt. Ze moeten u
verleiden tot aankoop.
door Puck Kerkhoven foto's CPD
Marielle Bordewijk en
Nina Rosens verdie
pen zich dagelijks in
de X-factor van ont
bijtkoek, appelstroop en bosvruch
tenthee. Nieuwe producten verzin
nen is hun vak.
Stap een willekeurige supermarkt
binnen en ze wijzen je op het ene
na het andere sterke staaltje van
food design en verpakkingskunst.
Neem de driehoekige Toblerone
chocoladereep. Echt handig is hij
niet, maar iedereen herkent hem
onmiddellijk aan zijn afwijkende
vorm. Ook de paarse verpakking
van Milka knalt 'eruit. Vroeger was
paars voor chocolade ondenkbaar.
Puur hoorde in een rode en melk
in een blauwe wikkel. Paars was
een kleur voor cosmetica en sham
poo. Milka weet zich er knap mee
te profiteren.
De vorm maakt het product vaak
tot wat het is. De bekende u-vorm
van onze rookworst bijvoorbeeld.
Ooit had hij een functie, toen de
slager zijn rookworst nog over een
stok schoof, om ze in de rookkast
te kunnen hangen. Met de produc
tiemethoden van tegenwoordig
zou hij net zo gemakkelijk recht
kunnen zijn, maar het lijkt wel als
of een rookworst met die ver
trouwde bocht lekkerder, winter-
ser smaakt.
V; -
M
lijp
Waarom zit Yakult in zo'n onhan
dig klein flesje? Waarom zijn er zo
veel verschillende vormen pasta?
Waarom moeten chips knapperig
kraken en stroopwafels taai mee
buigen? Omdat een goed product
zoveel meer is dan alleen de
smaak. Structuur, geur, kleur,
vorm, klank, alle sensorische eigen
schappen moeten kloppen in de
beleving van de consument, weten
food designer Marielle Bordewijk
(34) en verpakkingsspecialiste Ni-
na Rosens (48). Beiden hebben
hun eigen ontwerpbureau in
Utrecht.
Bordewijk studeerde voor industri
eel vormgever aan de TU in Delft.
Zij ontwerpt nieuwe voedingsmid
delen in opdracht van grote fabri
kanten als Douwe Egberts, Unile
ver en Friesland Food. Maar ze be
denkt ook nieuwe broodjes voor
de warme bakkers en gezonde
snacks voor de kiosken op NS-sta-
tions.
Rosens is grafisch ontwerpster. Ze
heeft zich gespecialiseerd in de uit
straling van verpakkingen. „Dat
gaat veel verder dan een mooi
plaatje. Ook de vorm van de ver
pakking en het materiaal moeten
het juiste verhaal communiceren.
Stoer of juist elegant, luxe of juist
betaalbaar, geheimzinnig of juist
puur en eerlijk. Product en verpak
king, je kunt ze bijna niet los zien
van elkaar. Vandaar dat Marielle
en ik regelmatig samenwerken."
Toch koop je soms een product in
de supermarkt waarvan je op basis
van de verpakking heel wat ver
wacht. Maak je het thuis open,
dan blijkt er een kleurloze prak in
te zitten en bekruipt je een gevoel
van 'is dat alles?' Bordewijk her
kent het. „Wij noemen dat in vak-
Een lolly van verse aardbeien.
door Jacques Hermus foto CPD
De Italiaanse keuken is
blijkbaar onuitputtelijk.
Jaar in jaar uit verschij
nen er tientallen boe
ken over Italiaans eten, drinken,
drinken en eten, pasta's, kazen,
pasta's met kazen en ga maar
door. Nu is de Italiaanse keuken in
al zijn eenvoud en schoonheid
ook een mooie inspiratiebron voor
de thuiskok, maar soms word je
wel een beetje moe van al die boe
ken vol 'fantastische foto's en ver
rukkelijke, maar eenvoudige recep
ten'.
Daarom kijken we met enige twij
fel naar het boek van Laura Zavan,
My Little Italy. Alleen al door de ti
tel, want Laura Zavan is geboren
en getogen in de buurt van Vene
tië en woont sinds twaalf jaar in
Parijs. Hoezo dus een Engelse titel
voor een oorspronkelijk Frans
boek? Zavan werkt regelmatig als
styliste en als receptenschrijfster
voor vele bekende tijdschriften, zo
als Elle.
Ze heeft, naar eigen zeggen, een
passie voor producten met een ge
schiedenis en haalt haar inspiratie
voor recepten vaak uit haar geboor
testreek en het zuiden van Italië.
Haar kookstijl is eenvoudig en gast
vrij.
Dat blijkt ook uit het tweede deel
van het boek: de recepten zijn in
derdaad eenvoudig te maken,
maar ook-niet bijster origineel.
Alle twijfels worden goedgemaakt
