Agenda
De gemiddelde acteur is tekstopzegger,
knap of minder knap. Als gevallen taart.
Lekker, maar geen gezicht.
PZC Maandag 21 mei 2007 21
FILM
Schuttershof,
Paris je t'aime: 20.00 uur.
TERNEUZEN
AGENDA
OP PAD
Boeken- en verzamelmarkt
Middelburg, Markt, 11.00-17.00 uur.
Bijeenkomst
Bondenberaad Groot Goes houdt een bij
eenkomst over de thuiszorg in het kader
van de wet maatschappelijke ondersteu
ning.
In het Gasthuis in Goes, Kievitlaan 64.
Aanvang 14.00 uur.
Avondvierdaagse
In 's-Gravenpolder houdt gymnastiekvere
niging DAW de avondvierdaagse.
BERGEN OP ZOOM
Cinem'actueel,
Spider Man 3: 20.00 uur; Mr. Bean's holi
day: 20.00 uur; Requiem: 20.30 uur.
MIDDELBURG
Merral,
Fracture: 20.00 uur; Next: 20.00 uur; Spi
der Man 3: 20.00 uur.
VLISSINGEN
CineCity,
Pirates of the Caribbean deel 2 om 19.00
uur en deel 2 om 22.00 uur; Assepoester
en de keukenprins: 13.45 uur; Blades of
Glory: 14.00 en 19.00 uur; Bridge to Tera-
bithia: 13.45 uur; Epic movie: 16.15 uur;
Fracture; 16.15, 19.00 en 21.45 uur; Haai
baai: 14.00 en 16.00 uur; Mr. Bean's holi
day: 14.00 uur; Next: 22.00 uur; Spider
Anthony Hopkins in een scene in
Fracture.
WÊÊÊIÊÊtËÊÊtÊÊÊÊÊÈÊÊÊÊSBÊÈÊÊÊBÊ
UITGAANSTIP
Glas en grafiek staan centraal bij twee exposities in Terneuzen.
In de hal en de passerelle van het stadhuis is de tentoonstelling
'Achter Glas' ingericht met werk van diverse Zeeuwse kunste
naars.
Uitgangspunt voor hun inzending is glas en grafiek. De expositie
is vandaag geopend van 13.00 tot 17.00 uur. Verder zijn ook bij
Toonbeeld, instituut voor kunstzinnige vorming glasobjecten te
zien als onderdeel van de expositie van cursisten beeldende vor
ming. Deze presentatie is vandaag tussen 10.00 en 17.00 uur ge-_
opend voor het publiek.
„Glas creëert een denkbeeldige doorkijkruimte, maar door
gaand is het niet", zegt Elke Flossie, de jongste exposante in het
Terneuzense stadhuis. Zij zit nog op de Hogeschool St. Lucas in
Gent en heeft een voorliefde voor wiskundige vormen.
De tentoonstelling 'Achter Glas' biedt verder werk van onder an
deren Carlo van Gremberghe. Hij maakt vaak ruimtelijk werk in
steen, hout en brons, maar heeft ook een voorkeur voor glas.
Van Frans Kegels is hier het kunstwerk 'In Zonnedans' te zien.
Op de foto een glasobject van Boris Sipek bij de expositie bij
Toonbeeld. foto Peter Nicolai
Start bij sporthal De Zwake vanaf 18.00
uur.
Meer agendanieuws op www.pzc.nl
Man 3: 13.15, 16.00, 18.45 en 21.45 uur;
Teenage mutant Ninja turtles: 14.00 uur;
The number 23: 16.00, 19.00 en 21.45
uur; The Queen: 16.15 en 19.00 uur; The
reaping: 16.15 en 21.45 uur; Wild hogs:
19.15 uur; Sneak: 22.00 uur.
Avondvierdaagse
In Oostburg start de wandelvierdaagse,
deze duurt tot donderdag. De te lopen af
standen zijn 5 en 10 km.
De start is om 18.30 uur in Oostburg,
donderdag worden de lopers ingehaald
door de muziekverenigingen Veronica en
de Harmonie om de laatste km af te leg
gen.
Oostburg, Zwincollege a/d Baljuwvelters-
weg, 18.30 uur.
NADER BESCHOUWD
door Willem Nijssen
Het was de afgelopen week bijzonder rus
tig op de Zeeuwse podia. Het einde van
het seizoen nadert. Ik herinner me nog
uit de tijd dat ik wekelijks twee, drie voor
stellingen recenseerde, dat je daar naar uit
kon kijken. Natuurlijk gun ik acteurs een
mooie zomervakantie. Herbronnen en
uitdenken moet. In de tuin werken en zit
ten ook. Maar het heeft ook wel iets
vreemds, zo'n toneelloos tijdperk. Straat-
en zomerfestivals kunnen daar toch niet
echt in voorzien. Er gaat binnenkort dus
wel een tijdelijk einde komen aan deze ru
briek. Maar het toneelplezier is nog niet
helemaal op. En de lust om er over na te
beschouwen ook nog niet. Nader be
schouwen kan ook met enige vertraging.
Zo heb ik in de week voor vorige week
nog wel meer gezien dan die 'onvergetelij
ke' dood van een handelsreiziger. (Die
aanhalingstekens zijn mijn besef, dat je
niet te veel met grote woorden moet smij
ten). Het was ook de week van The Sun
shine Boys, twee dagen maar liefst in De
Mythe in Goes. Een voorstelling om naar
uit te kijken. Van de schrijver (Neil Si
mon) die na Shakespeare het meest ge
speeld wordt. 'The King of Comedy'. Die
het ooit presteerde, en geen ander deed
het hem voor of na, om vier stukken tege
lijkertijd op Broadway te hebben. Broad
way... de gevreesde scherprechter van het
theater. The Sunshine Boys, ook meer
maals verfilmd, eentje bekroond met een
Oscar, de ander met Woody Allen in de
hoofdrol! En nu dan een Nederlandse ver
tolking met twee topkomieken (de voor
malige Mini Maxi) in de hoofdrollen.
Durf dat maar eens niet fantastisch te vin
den.
En toch. En ik zat er echt niet als de ver
zuurde criticus, die er altijd wel wat op
aan te merken heeft. Er scheelde gewoon
iets. Er waren wel de gulle-lach-momen-
ten, de nu-komt-het-vervullingen, de
ping-pong dialoog, de deurbel of de tele
foon op het hoog- of dieptepunt. En een
volle zaal die voelbaar en hoorbaar ge
niet. Zoek dan maar eens het steentje in
je schoen. Eentje kon ik er nog tamelijk
snel vinden. De onderschatting van de bij
rol. Prima een paar topkomieken in de
hoofdrol te plaatsen. Karei de Rooij en
Peter de Jong zijn geweldig - niet zozeer
als klassieke tekstacteurs, maar wel als ac
teurs met lichaamstaal. Het verhaal
stroomt gewoon van hun kleren, hun
loopjes, hun grijnzen zomaar over de
rand van het podium de zaal in. Maar
wat een afknapper als de bijrollen dat to
taal niet kunnen bijbenen. Dan valt extra
op, hoezeer de gemiddelde Nederlandse
acteur een tekstopzegger is, knap of - zo
als hier - minder knap, maar hoe dan ook
niet meer dan dat. Een taart uit een geval
len doos. Wel lekker, maar geen gezicht.
En verder, aan het verhaal klopt ook iets
niet. Twee voormalige komieken worden
weer bijeengebracht, nadat een 40-jarige
samenwerking in vijandschap is geëin
digd. Nog één keer wordt hen gevraagd
hun beroemde dokterssketch te doen in
een speciale televisieuitzending. Geen
van beiden durft nee te zeggen. Maar van
verbroedering is geen sprake. Dat kan alle
maal bestaan, ook al is het stuk gebaseerd
op een echt (Amerikaans) vaudevil
le-duo, Joe Smith and Charles Dale, dat
wél levenslang bevriend is gebleven. Net
als Karei de Rooij en Peter de Jong, trou
wens. Maar als het dan moet bestaan,
zo'n geëxplodeerde vijandschap, dan
moet er ook een lont zijn. Wat heb je aan
een kruitvat zónder? Je moet hartelijk
kunnen lachen om het kleinmenselijke,
maar je moet wel kunnen zien waarom
dat er is. En dat ontbreekt in dit stuk. Dat
is als een legpuzzel zonder de stukjes van
de rand. Dat komt nooit echt goed.
Toch gelachen, dus. Maar niet écht geno
ten. Dat was weer wél het geval bij Frank
Groothof, diezelfde week in het Arsenaal
theater. Z'n grote naam in zo'n (relatief)
klein theater? Misschien wil hij dat zelf)
hij heeft altijd graag contact met zijn kin-
derpubliek, loopt altijd vóór de voorstel
ling tussen de babbelmondjes die even la
ter zullen openvallen. Misschien ook is
zijn grote faam een beetje over. Maar dat
is dan niet terecht, hij kan nog altijd ge
weldig fabuleren, acteren, jongleren. Met
taal, met muziek, met make-belief. Een ac
teur die zich gewoon op het podium kan
omkleden van kamerheer naar sultan en
omgekeerd en nog eens, zonder het ge
loof in een van die twee te verspelen, dat
is voor mij tóp. Dan wil ik ineens weer
de verhalen van Sheherazade herlezen.
foto Roy Beusker
Karei de Rooij en Peter de Jong in The Sunshine Boys.
