Frisse container va
ook bron van erge
i
Droogboeketten, brrrrrr
<2? fflS'
v42 I Prisma
Zaterdag 19 mei 2007 PZC
TUINEN
door Romke van de Kaa
Er zijn mensen die niet van snijbloemen houden. Ze vin
den het maar niks, zo'n boeket van afgesneden bloemen
in hun kamer. Je zet toch ook geen vaas met geamputeer
de armen en benen neer? Ik begrijp de gedachtegang, maar ik
laat mij er niet door uit het veld slaan. Ik ga zelden de tuin in
zonder een snoeischaartje in mijn achterzak en ik kan het
zelfs niet laten om bloemen te plukken waarvan ik weet dat ze
het niet langer dan een dag op water uithouden.
Pas als je een bloem in een vaas voor je neus hebt staan, kun
je hem goed leren kennen, zo maak ik mijzelf wijs. Maar ik
heb een andere afwijking: ik kan niet tegen droogbloemen.
Vooral als je die aanraakt, bezorgt het gekraak en geritsel van
de dorre bloemblaadjes mij kippenvel. Droogboeketten, brrrr.
Het zijn niets anders dan dorre stofnesten.
Dat neemt niet weg dat ik het jammer vind dat de droogbloe
menteelt in Nederland zo goed als verdwenen is. Ik kon altijd
wel genieten van de droogbloemenakkertjes op het eiland Tho-
len en in de Flevopolders, maar daaraan heeft de import van
zijden bloemen een eind gemaakt. Als het tenminste zijde is
waar al die kunstbloemen van gemaakt worden. Want de
blaadjes van de kunstklimop die in een wegrestaurant naast
mijn tafeltje hingen toen ik daar een punt appeltaart at, leken
mij van nylon gemaakt. Datzelfde gold trouwens ook voor de
appeltaart.
Het feit dat je een bloem kunt drogen, hoeft natuurlijk geen
beletsel te zijn om die in de tuin
te planten. Drogen is facultatief
Daarom vind ik het ook jammer
dat de judaspenning uit de mo
de dreigt te raken. Kennelijk zijn
wij zo op onmiddellijk resultaat
gericht, dat het concept van een
tweejarige plant niet meer in ons denkraam past
Judaspenning mag dan tweejarig zijn, je hoeft de plant slechts
eenmaal in je leven te zaaien. Daarna is het een kwestie van
de zaailingen uittrekken op plaatsen waar je ze niet hebben
wilt. De bloemen van judaspenning zijn variabel van kleur.
Als je voor het eerst Judaspenning zaait, neem dan meteen de
beste variëteit: de dieppaarse Munstead Purple. Mooi in april
en mei, met blauwe boshyacinten.
Droogbloemenliefhebbers zaaien de Judaspenning om de zil
verwitte tussenschotjes die je overhoudt als je in het najaar de
bruine omhulsels van de zaadpeulen afwrijft. Maar ook lang
voor die tijd, als ze nog groen zijn, kun je de uitgebloeide bloe
men in boeketten gebruiken.
In schaduwhoeken is de witte judaspenning effectief Zaai er
zoveel dat je er ook van kunt plukken en je zult ontdekken dat
Judaspenning in de kamer geurt, terwijl er van geur in de tuin
alleen op heel warme dagen iets te bespeuren valt.
De meest klassieke droogbloemen zijn de papierbloem en de
strobloem. Beide zijn eenjarig. De papierbloem, Xeranthemum
annuum, wordt 60 centimeter hoog en heeft spitse bloemblaad
jes in tere schakeringen van licht- en donkerroze. Dit zijn de
bloemen die je ondersteboven aan een balk in het schuurtje
hangt. Ik ben niet dol op die suikergoedkleurtjes, maar ik heb
een zwak voor de strobloem, Helichrysum bracteatum, met
knisperende bloemen in allerlei Rembrandteske tinten als ko
perrood en bestoft
Droog strobloemen
niet in de schuur maar
in de magnetron
oranje.
Strobloemen zaai je in
het voorjaar, in de vol
le grond en meestal
zie je ze op rijtjes
staan omdat dat de
oogst vergemakkelijkt.
Maar je zou ze ook in
een zonnige border
kunnen zaaien, samen
met eenjarige siergras-
sen, goudsbloemen,
komkommerkruid en
juffertje-in-het groen,
waarmee je een alter
natief veldboeket
creëert.
Omdat ik ook de be
roerdste niet ben, nog
één tip voor het geval
u een ongeneeslijke
bloemendroger bent:
droog uw strobloe
men niet in de schuur
maar in de magne
tron.
Strobloemen.
foto Romke van de Kaa
Als de temperaturen stijgen, verandert de groenbak
in een verzamelplaats voor ongedierte. Om dit te
voorkomen, melden zich steeds meer
reinigingsbedrijven op de markt. Maar
waakzaamheid is geboden. „Negen van de tien keer
komen bedrijven hun afspraken niet na."
door Paul Geerts illustratie Willem de Visser
Honderden, misschien
wel duizenden ma
den zijn de afgelo
pen weken door zijn
vingers gegaan. Peter van de
Wiel van de Groenbakreiniger
in Nijmegen begrijpt dan ook
waarom mensen hun groenbak
liever niet zelf schoonmaken.
„Ze vinden het vies, onhygië
nisch." Zelf schoonmaken is
volgens hem zeker een optie.
Met de hogedrukspuit verdwij
nen de vieze resten moeite
loos. Maar de ervaring van Van
de Wiel is dat de meeste men
sen daar geen zin in hebben.
Gemakzucht, denkt hij. „We rij
den ook liever onze auto door
de wasstraat dan dat we hem
zelf op straat gaan staan was
sen."
Bo de Wit, hoofd klantenservi
ce van BDR Containerreini
ging heeft dezelfde ervaring.
„Natuurlijk kun je de groenbak
zelf schoonmaken, maar men
sen vinden het smerig en doen
het niet graag. Daarom stellen
ze het steeds weer uit."
Dat is volgens De Wit de be
langrijkste reden waarom parti
culieren steeds vaker in zee
gaan met een reinigingsbedrijf
Dat spoelt de container meest
al een keer per maand aan de
straatkant schoon nadat deze
l is door de vuilnisman-
Dat reinigen geen overbodige
luxe is, bleek de afgelopen
maand. Onder invloed van het
goede weer veranderde menig
groenbak in een verzamel
plaats voor ongedierte. Dat is
niet zo gek, want we bieden
steeds meer huishoudelijk af
val aan. In 1995 zetten we met
z'n allen maar liefst 9,13 mil
jard kilogram aan de straat, zo
blijkt uit cijfers van Milieu Cen
traal. Omgerekend is dat jaar
lijks 562 kilo per persoon. Daar
van bestaat 197 kilo uit orga
nisch afval als etensresten en
tuinafval. Weer 110 kilo daar
van verdwijnt in de groenbak.
Volgens groenbakreiniger Van
de Wiel is het bijna niet te ver
mijden dat dit organisch afval
gaat stinken. „Maar door er
niet alles zomaar in te gooien,
kun je er wel voor zorgen dat
de minicontainer minder snel
vies wordt. Uitwerpselen van
dieren zijn ranzig. Toch zijn er
nog altijd genoeg mensen die
het grit uit de kattenbak in de
groenbak gooien. Doe dat lie
ver niet."
Om ervoor te zorgen dat de
groenbak na reiniging langer
schoon blijft, behandelt Van de
Wiel de minicontainer met
een fris ruikend desinfecterend
middel. Doordat een dun laag
je aan de binnenkant hecht,
laat het vuil gemakkelijk los.
Van de Wiel weet dat de
branche waarin hij opereert
een behoorlijk slechte naam
heeft. Even surfen op internet
levert tal van klachten over ver
schillende bedrijven op. Bak
ken worden niet goed gerei
nigd, niet regelmatig of zelfs he
lemaal niet schoongemaakt.
Het blijkt bovendien nogal las
tig om van een eenmaal afgeslo
ten contract af te komen. „Ne
gen van de tien keer komen be-
Wel in de groenbak
etensresten, schillen en resten van groente, fruit en
aardappelen, eierschalen, doppen van noten en pin
da's en pitten van vruchten, brood, kaas en kaaskor-
sten, koffiefilters en koffiedik, theebladeren en thee
zakjes, snijbloemen en kamerplanten (zonder kluit),
jus, vet, botjes, visgraten en vleesresten, aardappel
schillen in een krantje, kleine hoeveelheden pot
grond (aan plant), loof, gras, stro, bladeren en blad-
resten, takken en grofhout mits verhakseld, onkruid,
klein snoeiafval en plantenmateriaal.
