'Mijn hele leven
Raadsleden: Vlissingen moet
toeristen binnen zien te halen
Rechtbank mogelijk in de fout in
zaak over appartementen Dishoek
Activiteiten worden
verspreid over de stad
Bieb krijgt
veel reacties op
'mensen kijken'
30 Woensdag 16 mei 2007 PZC
W
Na omzwervingen
maken raadsleden
eindelijk een keuze.
door Wendy van den Hurk
vlissingen - Geen studentenstad,
geen economische stad, maar een
toeristenstad. Dat moet Vlissingen
zijn.
Toeristen trekken is de ambitie die
raadsleden uit de kadernota van
het college hebben getild. Alleen
mag het niet te veel geld kosten.
Want geld, daar heeft de gemeente
Vlissingen niet veel van. Dus dan
moet het anders.
Het CDA durfde creatief te zijn en
gaf gisteravond, tijdens de behan
deling van de kadernota, voorbeel
den van toeristentrekkers die geen
al te grote investering zijn. Een
stranddisco, een stadscamping in
de Spuikom, van het Bellamypark
een plein maken, het dijktheater
vaker gebruiken. Ga nou eens met
zulke ideeën aan de slag, opperde
het CDA. Dat vond de rest ook; de
motie is aangenomen.
Maar Vlissingen kan ook investe
ren dankzij Europese subsidies.
Maak daar vaker gebruik van,
bracht Gerard Aarden van Progres
sief Ondernemend Vlissingen in.
Ook die motie vond steun. Net als
de gedachte van de Christenunie
dat de stad niet alleen haar imago
naar buiten, maar zeker ook naar
binnen moet oppoetsen. Het voor
stel om een stadsmanager in de
arm te nemen, is aanvaard.
Ideeën van de Christenunie, net
als die van het CDA, deden het
goed.
Zo ook het voorstel om het beeld-
regieplan van de boulevard weer
uit de kast te pakken, te actualise
ren en daar vooral ook burgers bij
te betrekken. Maar ook het plan
om het standbeeld van Michiel de
Ruyter nog even niet zelf te restau
reren, maar te wachten tot helder
is of daar externe subsidies voor te
krijgen zijn.
1^ Waar Vlissingen de komende tijd
op kan rekenen: focus op toeris
me, een stadsmanager, een bou-
ievardplan en het Scheldekwar-
tier. En niet Dokkershaven.
De raad heeft niet alleen gekozen,
maar ook geschoven. Met de mo
ties die onderwijs aangaan, bijvoor
beeld. Ze wacht liever op de onder
wijsnota, in augustus.
Datzelfde geldt voor financiën.
Aan het begin van de vergadering
al kwam een meerderheid van de
raad met een voorstel om het colle
ge eerst een model met financiële
gegevens te laten maken, voordat
ze financiële keuzes maakt. Im
mers, stelden de partijen, zowel de
jaarrekening als de bestuursrappor-
tage zijn er nog niet. Bovendien
vonden ze de kadernota maar
vaag.
Wat nog wel is besloten: het colle
ge gaat voortaan de naam Schelde-
kwartier hanteren. Dat amende
ment van alle fracties, op de Partij
Souburg Ritthem na, vond bij ie
dereen steun. Behalve bij wethou
der Tineke Verhage. Die vond het
maar jammer dat de raad zich fo
cust op de naam en niet op het (in
ter-) nationale succes van de haven
wijk in wording. Die treurnis ten
spijt: Dokkershaven is verleden
tijd.
Wellicht nog meer
vetraging bij uitvoering
van bouwplan.
den haag - De kans is groot dat de
gemeente Veere opnieuw een be
sluit moet nemen over de bezwa
ren tegen de bouw van twee appar
tementengebouwen in Dishoek.
Dat bleek gisteren bij de Raad van
State.
Die behandelde het hoger beroep
van projectontwikkelaar Van Gar
deren en Dekker tegen een uit
spraak van de rechtbank in Middel
burg. Tijdens de zitting kwam
naar boven dat de rechtbank moge
lijk zelf een fout heeft gemaakt en
de kwestie had moeten terugstu
ren naar de gemeente. Als de Raad
van State dat ook vindt, loopt het
door de projectontwikkelaar ge
wenste bouwplan mogelijk nog
meer vertraging op.
De bedoeling is dat er negentien
recreatieappartementen aan de
Verlengde Dishoekseweg en de
Drie Turkenlaan komen. De om
wonenden hebben grote bezwa
ren tegen de hoogte (12,5 meter)
en massaliteit van de gebouwen.
De rechtbank deelde de kritiek
van de omwonenden dat de zol-
De gerechtelijke procedures
rond de bouw van negentien ap
partementen in Dishoek lijken
opnieuw vertraging van de bouw
op te leveren.
derverdiepingen op de apparte
menten als derde bouwlaag gezien
moeten worden. En dat is in strijd
met het bestemmingsplan. Van
Garderen en Dekker en de ge
meente vinden dat de zolder niet
als aparte bouwlaag gerekend
moet worden.
Overigens heeft de projectontwik
kelaar een derde bouwvergunning
gekregen. Volgens die vergunning
komt er geen zoldervloer. Ook
daartegen hebben de omwonen
den bezwaar aangetekend omdat
ze vrezen dat de bewoners zelf een
vloer aanbrengen. De rechtbank
zal zich binnenkort buigen over de
derde vergunning. De Raad van
State doet over enkele weken uit
spraak over de tweede vergunning.
Herinneringen aan het
bombardement van mei
1940 op Middelburg.
door Emile Calon
middelburg - Nog steeds herin
nert Ria Schouten zich de geur
van het Middelburgse bombarde
ment: „Die rooklucht, mijn hele le
ven blijf ik die lucht ruiken."
De geboren en getogen Middel
burgse moet half mei altijd terug
denken aan de 17e mei, de dag dat
het centrum van haar geboorte
plaats werd vernietigd. Het stoort
haar een beetje dat landelijk altijd
het bombardement op Rotterdam
breed wordt herdacht, maar dat de
vernietiging van het hart van Mid
delburg nauwelijks aandacht
krijgt.
De 76-jarige woont inmiddels al
weer heel wat jaren in Breda, maar
ze blijft zich Middelburgse voelen.
Zeker in de meimaand. Het Mid
delburg van haar jeugd beschrijft
ze als warm, knus, lief en mooi.
„Echt mooi", herhaalt ze. Samen
met haar vader, moeder en haar
vier jaar jongere zus woonde ze
eerst in de Lazarijstraat. Op zesjari
ge leeftijd verhuisde ze naar de
Volderijstraat. Haar vader werkte
eerst als lasser bij een Middelburg
se fietsenfabriek maar stapte kort
voor het begin van de oorlog over
naar De Schelde. Ze ziet hem nog
op 10 mei 1940 in de tuin staan,
wijzend naar de lucht waar vlieg
tuigen vreemde pakjes lieten val
len. „Wat wisten wij nu van de
oorlog. Wat wisten wij van bom
men?" Ze geeft zelf het antwoord:
„Niets toch." Die bommen vielen
volgens haar op de meelfabriek.
Zeven dagen later volgde het echte
bombardement. Duitse troepen be
schoten en bombardeerden Mid-
Vreseiijke vrijdag 17 mei
delburg, omdat in Zeeland de Fran
sen nog steeds weerstand boden,
hoewel Nederland zich al had over
gegeven.
Heel wat bewoners van de binnen
stad waren die 17e al geëvacueerd,
herinnert ze zich nog. Deson
danks trokken die ochtend nog tal
van inwoners vanuit het centrum
richting Sint Laurens. Zij bleef,
want haar moeder vertikte het te
vertrekken. Toen de beschieting
en het bombardement iets na het
middaguur begonnen, veranderde
haar moeder niet van gedachten.
Ook niet toen het vuur, als gevolg
van die bommen en granaten, de
woning naderde. „Om vier uur
werd het mijn vader echter te veel.
Hij greep mijn moeder vast en
trok haar naar buiten." Daar gaf ze
haar verzet op en vluchtten ze.
Toen de negenjarige Ria even later
Het verwoeste stadshart van
Middelburg vormde ook
een fantastisch speelterrein
omkeek zag ze de toren van de
Lange Jan vallen.
De volgende dag keerde het gezin
terug naar zijn woning - alles was
nog heel - en troffen een hartloos
en bezet Middelburg aan. „De hele
prachtige binnenstad, alles was
weg. Van de Lange Viele tot aan de
Kaai. Alles. Alles smeulde en rook
te. En overal moffen."
Die verwoeste stad vormde vol
gens haar echter ook een fantas
tisch speelterrein voor haar, haar
vriendinnen en vrienden. „We
klauterden overal op en over."
Tijdens en na de oorlog maakte ze
de wederopbouw mee. „Maar de
sfeer van toen, het Middelburg
van toen, komt nooit meer terug."
Op 17 mei 1940 stierven 22 Middelburgers bij het bombardement.
500 woonhuizen, 177 winkels, 18 openbare gebouwen, 17 kantoren, 5
banken, 5 hotels, 17 bakkerijen, 8 slagerijen, 20 cafés, 5 schildersbedrij
ven, 4 bierbottelarijen, 4 garages en 60 pakhuizen werden die dag geheel
of gedeeltelijk vernietigd.
Het stadsarchief en een groot deel van de Provinciale Bibliotheek gingen
verloren.
Cursisten verhuizen
door vorming van
woonservicezones.
door Maurits Sep
middelburg - Het licht is helder in
het tijdelijke wijkgebouwtje in
Nieuw-Middelburg. Wat dat be
treft zijn de cursisten aquarelleren
en schilderen erop vooruitgegaan.
Maar de ruimte is een stuk krap
per. En bovenal: de Sportlaan is
voor sommigen een stuk verder
weg dan het Ontmoetingscentrum
Dauwendaele, waar ze voorheen
les kregen.
De schildercursussen van het Acti
viteitencentrum Middelburg zijn
verhuisd. Dat is het gevolg van de
vorming van woonservicezones in
Middelburg, legt Mariska Burger
van Stichting Welzijn Middelburg
(SWM) uit. „De gemeente wil dat
mensen overal in hun eigen wijk
terechtkunnen voor hulp en activi
teiten. Wij moeten dat uitvoeren.
Bovendien moeten wij meewer
ken aan de integratie van verschil
lende groepen: ouderen, jongeren,
gehandicapten, allochtonen, noem
maar op. Mensen uit de wijk zijn
ook welkom op middagen met
groepsactiviteiten."
En om dat allemaal voor elkaar te
krijgen, vinden de activiteiten van
het Activiteitencentrum Dauwen
daele niet meer centraal - in Dau
wendaele - maar verspreid door de
stad plaats. De ene cursus in
Nieuw-Middelburg, de andere in
bijvoorbeeld de Magistraatwijk.
„Wij moeten als SWM de grand ca
fés en de activiteitenruimtes in de
woonservicezones exploiteren.
Dan gaan we natuurlijk niet tegelij
kertijd een ruimte huren in het
Ontmoetingscentrum Dauwendae
le", legt Burger uit.
Bij de aquarelcursus in Nieuw-Mid-
De ruimte is krappper maar het licht is beter in het nieuwe leslokaal voor
de cursisten schilderen en aquarelleren. foto Ruben Oreel
delburg zitten mevrouw Puister
en mevrouw Van Straalen naast el
kaar. Puister woont in de Breewijk
en moet dus ongeveer net zover
fietsen als naar Dauwendaele. Me
vrouw Van Straalen daarentegen
woont in Dauwendaele. Natuurlijk
vindt ze dat lastig, zeker als het
slecht weer is. „Maar de locatie is
belangrijker. Ik hoop dat het nieu
we wijkcentrum in Nieuw-Middel
burg, als dat straks klaar is, groot
genoeg is. En met genoeg licht."
Mevrouw Puister vindt, ook al
heeft ze er zelf geen moeite mee,
dat het voor ouderen niet altijd be
ter is dat ze in hun eigen wijk te
rechtkunnen. „Ik hoor van velen
dat ze het ook wel fijn vinden er
gens anders heen te gaan. Boven
dien, het Activiteitencentrum was
een begrip. Iedereen kende het."
middelburg - Meer dan honderd
mensen hebben zichzelf herkend
tijdens de foto-expositie 500 x
Koosje: mensen kijken in de Zeeuw
se Bibliotheek in Middelburg. De
tentoonstelling met 518 opnamen
uit de jaren zestig en zeventig is
nog tot en met zaterdag te zien.
De foto's waarop mensen zichzelf
hebben herkend zijn gemarkeerd
met een rode stip. Ze worden na
afloop opgestuurd. In een brief
roept fotografe Jacqueline (Koosje)
Midavaine mensen op hun per
soonlijke verhaal achter de foto te
vertellen. Zij overweegt die reac
ties op te nemen in een boekje
over haar werk.
De mens doet niets liever dan an
dere mensen kijken, heeft samen
steller Wim Helm gemerkt. „De ge
middelde kijktijd was langer dan
bij andere exposities. Er stonden
steeds veel mensen bij de foto's
die met elkaar in gesprek raakten."
