Ondanks de verdiensten in eigen landzijn Blair en Chirac niet tot Europees leiderschap in Staat geweest Alfred Pijpers, instituut Clingendaal PZC Donderdag 10 mei 2007 13 Adieu! april 1995: Chirac wint de presidentsverkiezingen en wordt opvolger van Mitterrand. "ge- lens te schaal it V naaste L3e tot aan inijn 9 april 1986: Chirac wordt opnieuw premier, ditmaal in cohabitation ('samenleven') met de socialistische president Francois Mitterand (links op foto). Dit duurt tot 10 mei $tM. 1988. 1993: de RPR wordt de grootste - partij in het parlement, Chiracs partijgenoot en vriend Édouard Balladur(op 0*" foto rechts) j kan een kabinet juni 2005: Ondanks aansporingen van Chirac om voor te stemmen, wijzen de Fransen de Europese Grondwet af. 1997: Lionel Jospin wordt premier van de Parti Socialiste (PS), nadat de RPR bij de verkiezingen van dat jaar niet meer zoveel stemmen behaalt. Opnieuw cohabita tion tussen links en rechts. mei 2002: De verkiezingen van 2002 zijn tumultueus: in de eerste ronde haalt Chirac ternauwernood 20 procent van de stemmen. 18 procent gaat naar de extreemrechtse kandidaat Jean-Marie Le Pen, 1 procent meer dan Lionel Jospin, de kandidaat van de PS. Het merendeel van de mensen gaat tóch stemmen, om ervoor te zorgen dat Le Pen geen kans maakt. Bij de tweede ronde haalt Chirac meer dan 80 procent van de stemmen, en krijgt een tweede termijn als president. 11 maart 2007: Chirac maakt bekend dat hij zich niet meer herkiesbaar stelt. 6 mei 2007: Sarkozy wint de verkiezingen en zal Jacques Chirac opvolgen. 79 1980 '81 '89 1990 '91 '92 '93 1983: bij de parlementsverkie zingen wint Blair een zetel in het House of Commons,^ de Britse Tweede Kamer. Hij wordt gerekend tot de gematigd linker vleugel van Labour. 1994: Blair volgt de plotseling overleden John Smith op als Labour-leider. Hij hervormt de partij en schudt de ideologische veren af. 2001bij de verkiezingen handhaaft Labour zijn grote meerderheid in het parlement. Blair blijft aan als premier. 1997: New Labour behaalt bij de verkiezingen een monsterzege en Blair begint aan zijn eerste ambtster mijn als premier. Hoogte punt is het Goede-Vrijdagakkoord in Noord-lerland in 1998. Op de foto Blair met de Noord-Ierse Ian Paisley. maart 2003: Inval in Irak, massa vernietigingswapens worden niet gevonden. Blair krijgt veel kritiek en zijn populariteit loopt fors terug. mei 2005: Blair behaalt toch zijn derde achtereenvolgende verkiezingszege (een unicum voor een Labour- politicus). Al voor de verkiezingen van 2005 kondigt Blair aan dat dit zijn laatste verkiezingen als partijleider zijn. Wel zal hij de derde termijn uitdienen. Wist Chirac door zijn starre verzet tegen de Irak-oorlog een zekere mate van on afhankelijkheid en geliefdheid te oogsten, voor de scheidende pre mier Tony Blair van Groot-Brittan- nië bleek het een molensteen. „Hoewel velen vinden dat zijn Irak-politiek tragisch en mislei dend was, hoopte Blair zelf een er fenis van liberaal interventionisme na te laten. Deze frictie tussen pre mier en volk zorgt ervoor dat hij direct uit ons vizier zal verdwij nen", zegt Martin Bright, politiek redacteur van gevierd opinieblad The New Statesman. Bright heeft in kringen rond de minister-presi dent vernomen dat hij mogelijk di rect zijn spullen pakt. „Hij heeft ontkend zijn functie als Kamerlid gelijk neer te leggen, maar ik moet nog zien hoe lang hij deze taak blijft vervullen." Blair heeft zich herhaaldelijk opgeworpen als wel sprekende woordvoerder namens het Westen, een bijna gladde spre ker die bij ingrijpende wereldge beurtenissen het toneel betreedt en anderen doet verbleken. Toen Lady Di verongelukte, sprake hij over de 'People's Princess', een term die nooit meer is verdwenen. Na de terreuracties in de VS was het Blair, niet Bush, die een gevoe lige snaar raakte bij de Amerika nen met zijn morele retoriek over de 'oorlog tegen terrorisme'. Bright: „Sommigen noemen hem een acteur, maar Blair is een enorm zelfverzekerd politicus. Dat maakt hem internationaal popu lair. Onder de Europeanen en Amerikanen oogst Blair algemeen respect." Pijpers is het daarmee eens: „Hij heeft zich met name binnen de Europese Unie een goe de positie verworven en zich bin nen Europa een sterke leider ge toond. De relatie met Frankrijk en Duitsland is onder hem veranderd 2001na de aanslagen in de VS op 11 september vormen Blair en Bush een alliantie tussen Groot-Brittannië en de VS tegen de Iraakse dictator Hussein. Deze zou over massavernietigings wapens beschikken. 4 mei 2006: De gemeen teraadsverkiezingen zijn een zware klap voor Labour. Als reactie voert Blair veranderingen door in de bezetting van zijn kabinet. 2007: Volgens de krant - The Sun, doorgaans goed op de hoogte van interne Labour-politiek, stapt Blair op 31 mei 2007 op. 7 juli 2005: Blair presenteert tijdens een vergadering van de G8 in Schotland een plan voor verlichting van de schulden lastvan Derdewereldlanden. De bijeenkomst wordt overschaduwd dooreen reeks bomaanslagen in Londen. Een eventuele link tussen de aanslagen en Blairs Irak-beleid wijst hij resoluut van de hand. en niet altijd even soepel geweest. Maar Blair heeft Groot-Brittannië weer een toonaangevende rol gege ven." Zullen de Britten hem nog gaan missen? „Het Engelse landschap is de afgelopen tien jaar enorm ver anderd. Denk aan het rookverbod, de mensenrechtenwet, de wet op de openbaarheid van informatie, het homohuwelijk, arbeidsvoor waarden als het minimumloon, re gelingen om vrouwen weer makke lijker aan het werk te helpen. Maar dat zijn geen persoonlijke verdien sten van Blair, dat zijn verdiensten van Labour. En die blijft gewoon. We krijgen daarom niet een collec tieve zenuwinzinking als Blair ver trekt, maar we zullen zonder hem wel een stuk minder zelfverzekerd in de wereld staan." Voor zowel Blair als Chirac geldt volgens Alfred Pijpers van Clingen daal dat ze Europa er niet sterker op hebben gemaakt. „De Europese invloed in de wereld is kwakkel end. Met het debacle van de Euro pese Grondwet, hebben ze zich in de voet geschoten. Chirac en Blair zijn er als leiders van grote landen niet in geslaagd een Europese een heid te smeden. Ondanks de ver diensten in eigen land, zijn ze niet tot Europees leiderschap in staat geweest."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2007 | | pagina 13