De zorg om de
Bouw nieuw zwembad
IJzendijke niet haalbaar
Sluis gaat door met alle
langlopende projecten
Dubbele bodems van vrede
en vrijheid van meningsuiting
26 Dinsdag 8 mei 2007 PZCZ
Gemeente Sluis vindt
maken van plan voor
bad tijdverspilling.
door Frank van Cooten
IJZENDIJKE - De bouw van een
nieuw zwembad met een multi
functioneel centrum in IJzendijke
en de privatisering van de plaatse
lijke voetbalvereniging is onhaal
baar.
Dat vindt het dagelijks gemeente
bestuur van Sluis. „Het verder uit
werken van het plan is een onnodi
ge verspilling van tijd en energie",
stelt het college in een voorstel aan
de raad.
Het gecombineerde plan is een ini
tiatief van Stichting 't Watergat, de
W IJzendijke en de dorpsraad.
Stichting 't Watergat komt voort
uit een groep van verontruste in
woners van IJzendijke die protes
teerden tegen de sluiting van het
zwembad door eigenaar Frans Lie-
vens. Omdat het protest niets uit
haalde, is een alternatief plan ge
maakt.
Het Sluise college zet echter grote
vraagtekens bij een gezonde exploi-
College vreest bij
afblazen plannen onder
meer schadeclaims.
door Frank van Cooten
SLUIS - Het dagelijks gemeentebe
stuur van Sluis zet alle lopende
projecten voort. In het bestuurs
akkoord 'Sluis betrouwbaar be
stuurd) in balans' werd een kriti
sche analyse van het projecten-
boek aangekondigd.
Om kosten te besparen werd beke
ken welke projecten wel en welke
niet door zouden gaan. Uit een uit
gevoerde inventarisatie blijkt ech
ter dat stopzetting van een aantal
lopende projecten geen aanzienlij
ke besparing zal opleveren. Het col
lege verwacht dan immers of veel
tatie. Ook planologisch is het plan
nauwelijks haalbaar, constateert
het college. Het dagelijks gemeente
bestuur acht het daarom niet zin
vol hiermee verder te gaan.
Het te bouwen zwembad staat te
dicht bij de woningen, het plan
van de initiatiefgroep is in strijd
met de bestemming 'agrarische
doeleinden' en het complex past
niet in het landschap, aldus het col
lege.
Om het zwembad wel netjes in
het landschap te integreren, is
meer grond nodig voor het zetten
van bomen en struiken. Deze
grondaankoop en de kosten van
een kwalitatieve landschappelijke
inpassing zijn niet in de begroting
van de initiatiefgroep meegeno
men.
Het college stelt ook vast dat de ini
tiatiefgroep de gymzaal in het pro
ject meeneemt. Binnen de ge
meentelijke organisatie zijn echter
Dagelijks bestuur van Sluis zet
vraagtekens bij een gezonde ex
ploitatie van een zwemvoorzie-
ning met multifunctioneel cen
trum in het stadje.
maatschappelijke weerstand, of
dat toegezegde subsidies terugbe
taald moeten worden of dat parti
culiere ondernemers, die inmid
dels ten behoeve van projecten in
vesteringen hebben gedaan, forse
schadeclaims zullen indienen. Uit
de raad kwam de kritiek dat de ge
meente Sluis met de hoeveelheid
aan projecten te veel hooi op de
vork neemt.
Gezien de schaal van de gemeente
werd dit als onverstandig bestem
peld. In verband met de slechte fi
nanciële positie van de gemeente
heeft het college daarom een se
rieuze afweging gemaakt over het
al dan niet doorgaan van reeds ge
starte of nog te starten projecten
bij de projectorganisatie. Tien pro
jecten zijn tegen het licht gehou-
geen signalen ontvangen dat de
scholen instemmen met een gym
zaal aan de rand van het dorp. De
kosten van eventueel busvervoer
zijn ook niet in de kostenraming
opgenomen, stelt het college.
„Wij stellen vast dat het plan een
uiterst lage kans van slagen heeft.
Gelet op voornoemde planologi
sche beperkingen moet zelfs het
plan onhaalbaar worden geacht."
Het college vraagt daarom aan de
raad of het zinvol is met dit plan
verder te gaan. Het is volgens het
college immers in het belang van
de initiatiefnemers duidelijkheid
te geven over de (onmogelijkhe
den.
Nu volgens het college de onhaal
baarheid bij voorbaat vaststaat,
wordt dit ook niet als keuzemoge
lijkheid voorgelegd aan de IJzen-
dijkse bevolking.
Het college vindt het zinvoller in
te zetten op een derde veld voor
de voetbalvereniging IJzendijke,
een grote wens van het bestuur
van deze vereniging, en de bouw
van een multifunctioneel centrum
in het centrum van het dorp, los
van het zwembad.
den. Variërend van diverse projec
ten in Breskens, het ontwikkelings
plan voor Cadzand-Bad, Sluis aan
Zee, Groede Podium, het Kustfiets-
pad der Lage Landen en de ont-
haalparkeerkamers tot een land-
schaps- en wandelnetwerk, wel
komst- en informatieborden, Wa-
terdunen en een kwaliteitsslag bij
recreatiebedrijven. Deze exercitie
levert dus geen resultaat op.
Het college is echter wel van plan
de raad in de toekomst op een an
dere wijze en vroeger bij de ont
wikkeling van projecten te betrek
ken.
Aan de hand van actualisering van
het projectenboek en een meer
planmatige opzet van nieuwe pro
jecten, hoopt het college daaraan
te kunnen voldoen.
Pastoor Miel Erpelinck
viert zijn 40-jarig
priesterschap.
door Peter Oggel
SAS VAN CENT - Van collega Omer
Gielliet krijgt hij eens te horen dat
hij 'ontroomst' is. Aan het adres
van een pastoor klinkt dat wellicht
wat onwerkelijk, maar voor Miel
Erpelinck zijn de 'grote vraagstuk
ken' binnen de katholieke kerk -
noem abortus of euthanasie,
noem homoseksualiteit of con
doomgebruik- nimmer leidend ge
weest in zijn functioneren. „Zon
de van de tijd", vindt Erpelinck.
„Er is zoveel meer te doen."
Het is juist dat wat Gielliet met
zijn uitspraak heeft bedoeld. 'De
zorg om je parochianen staat voor
op', zegt hij in 1992 in een inter
view. De uitspraak staat, vijftien
jaar later, wat hem betreft nog
steeds. Geluk, gelukkig zijn. Tref
woorden die de leidraad vormen
bij het veertigjarig priesterjubi
leum van Emiel lacobus Erpelinck.
En ook: gerechtigheid. Lees de pro
feet Jeremia, hoofdstuk 23 vers 6:
'De Heer, ónze gerechtigheid'.
Proef de nadruk op 'onze', doceert
hij. Eens moet deze tekst gebeiteld
staan in de grafsteen ter nagedach
tenis aan Miel Erpelinck.
Wereldlijk draagt Jeremia zondag
13 mei de jubiieumdienst in de
Cuyperskerk (10.30 uur). Een wel
overwogen keuze, het thema van
zijn jubileum. Min of meer een
vervolg op dat van zijn koperen
priesterjubileum. Destijds: 'Mens
worden', nu 'Mensen, wij zijn ge
roepen om te leven!'. Het tekent
de loopbaan van Erpelinck. De
mens, diens levensgeluk, centraal.
Ofj in bijbelse taal: 'Je naaste lief
hebben als jezelf.
Het gaat niet alleen om kerkelijke,
maar ook om politieke overtui
ging. Een kritisch pastor, strijdbaar
als het gaat om zorg, om het wel
zijn van mensen, indien nodig
ook op de barricaden. Schuwt, ze
ker in de jaren 70, actie in woord
en daad niet. Deelt met gelijkge
stemden op een nieuwjaarsrecep
tie van de voormalige gemeente
Sas van Gent 'blauwe brieven' uit
om verbetering van leefomstandig
heden af te dwingen. Want, zegt
hij, kerk is liefde en dus 'heeft ie
der mens recht op geluk, op een
goede leefwereld'. Erpelinck, „Het
is onze taak daar een bijdrage aan
te leveren. In zorg voor mensen
dien je God."
Geboren op 5 maart 1940 'op de
sluis' in Boschkapelle. Een buiten
wijkje van tien landarbeidershuis
jes, waarin naar de katholieke
maatstaven van toen grote gezin
nen huizen. „We hadden niks om
mee te spelen, maar we speelden
altijd, tenminste: als we niet op
het land moesten werken." Twee
de uit een gezin van vier, allemaal
jongens. Vader is landarbeider,
werkt later in Sluiskil op de l'Azo-
te. Zijn ouders moeten sappelen
om de jonge Miel te laten leren.
Pas veel later ontdekt hij dat ook
zijn oudste broer heeft gewerkt
om zijn studie te bekostigen. Hij
spreekt er met eerbied over.
Een 'buitengewoon' katholieke op
voeding, met dagelijks kerkgang en
rozenkrans. Waar leeftijdsgenoot
jes dromen van een toekomst als
brandweerman of agent, weet de
kleine Miel als achtjarige al wat hij
wil worden: priester. Het woord
'roeping' wuift hij weg. „Dat
noemt men wellicht zo, ik zie dat
niet zo." Vier jaar later verhuist hij
daadwerkelijk naar Brabant, naar
het klein-seminarie bij de paters
Lazaristen in Wernhout. Aanslui
tend het groot-seminarie in Pan-
ningen, waar hij in mei 1967 tot
'Pas in Sas van Cent
heb ik die onnozelheid
verloren'
priester wordt gewijd. Miel verruilt
Panningen voor de Katholieke Uni
versiteit Leuven, waar hij kennis
maakt met sociale omwenteling en
studentenopstanden. Want het
zijn de jaren zestig, met turbulen
tie in kerk en wereld. In de katho
lieke kerk is er het tweede Vati
caans Concilie (1962-1965), met ver
gaande besluiten over de moderni
sering van de kerk. En buiten die
kerk verandert ook de wereld in ra
zend tempo. Erpelinck: „Ik heb ze
ker geen slechte herinneringen,
maar als seminarist was je omslo
ten door muren, van de buitenwe
reld wist je niet veel. Ja, ik had op
het groot-seminarie Vrij Neder
land. Maar ik zeg wel eens: ik was
behept met een grote mate van on
nozelheid. Pas in Sas van Gent heb
ik die verloren." Het is 1970. Miel
Erpelinck vraagt bisschop Ernst
van Breda om een plaatsje in zijn
Kinderen beantwoorden vragen bij de tolerantiezuil in de Vredesfabriek in
Cadzand. foto Peter Nicolai
door René Hoonhorst
CADZAND-DORP - Vrede krijg je
niet in de schoot geworpen: aan
vrede moet je werken. De interac
tieve tentoonstelling over oorlog,
vrede, geweld, vrijheid, macht en
tolerantie heeft niet voor niets de
titel De Vredesfabriek meegekre
gen.
Woordvoerster E. van Venrooij
van de Stichting Vredesvlam Cad
zand legt scholieren van enkele ba
sisscholen maandagmiddag uit dat
vrede nooit vanzelfsprekend is. De
Sluise burgemeester J. Sala, die sa
men met wethouder C. Bolijn de
tentoonstelling mocht openen,
legt het de kinderen nog eens op
een andere manier uit. „Je kunst 's
ochtends niet agressief wakker
worden om vervolgens 's avonds
als vredestichter naar bed te gaan."
Sala prijst het initiatief om kinde
ren én volwassenen te laten naden
ken over begrippen als vrede, vei
ligheid, verdraagzaamheid en vrij
heid van meningsuiting.
In de Vredesfabriek, die is opge
steld in de Nederlands hervormde
kerk van Cadzand-Dorp, staan vijf
tien machines. Apparaten als de to
lerantiemeter, de machtssorteer
der, de geweldschijf, de leugende
tector en de vooroordelenbalans
confronteren tentoonstellingsgan-
gers met hun eigen mening, so
ciaal wenselijke antwoorden en
discrepanties. Bram (11) en Fabri-
cio (10) van de Johan Willem
Frisoschool hebben al gemerkt dat
het niet zo makkelijk is om een
duidelijk standpunt in te nemen.
Het lijkt logisch om het leger af te-
schaffen als je geen oorlog wilt.
Maar wat doe je dan als een ander
land het jouwe binnenvalt.
Vrijheid van meningsuiting is ook
een groot goed. Bram en Fabricio
wilden dan ook al aankruisen dat
iedereen altijd mag zeggen wat hij
wil. Maar moet je accepteren dat
iemand beweert dat er geen joden
zijn vermoord tijdens de Tweede
Wereldoorlog? Fabricio consta
teert dat 'het wel moeilijk is met al
die dubbele bodems'. Maar hij is
het met Bram eens dat het goed is
dat ze in de Vredesfabriek worden
gedwongen om 'er goed over na te
denken'. Scholieren van nog zo'n
dozijn andere Sluise scholen doen
dat deze week ook nog. Andere be
langstellenden kunnen deze week
ook in de Vredesfabriek werken:
vandaag, woensdag en donderdag
van 9.00 tot 17.00 uur en vrijdag
van 9.00 tot 12.00 uur.
