ondanks alle romme
Het blijft
boeiend
-
dinsdag 8 mei 2007 II
Ze raakte niet uitgepraat over haar
werk als natuurgids. De 63-jarige
Ine van de Ven struint nog onver
minderd enthousiast door de
Zeeuwse natuur met belangstellen
den in haar kielzog. En dat al ruim
twintig jaar.
Het Nationaal Park Oosterschelde
is één van haar werkgebieden en
ze vindt het 'schitterend, dyna
misch en altijd boeiend'. „Het is
hier nooit hetzelfde. Het gebied
blijft veranderen. De binnensluf-
ter bijvoorbeeld is aan het versmal
len door de zandhonger en daar
door zie je dat aan beide zijden
van de geul nieuwe schorretjes
ontstaan. En neem de nieuwe
duintjes op Neeltje Jans, die ont
wikkelen zich natuurlijk ook
steeds verder. De pioniersplanten
zijn inmiddels aan het verdwijnen
en er ontstaat een nieuwe vegeta
tie. De natuur herstelt zich van
zelf. Aan de ene kant verdwijnt
iets, aan de andere kant komt er
iets bij. Daardoor blijft het
boeiend. Ik ontdek nog steeds
nieuwe dingen. Erg leuk vind ik
de rondleidingen in samenwer
king met de Nederlandse Onder
water Bond." Lachend: „Nee, ik ga
niet duiken. We bekijken de aqua
ria op Neeltje lans. En de getijden-
poelen. Daar zit zo veel leven in.
Soms zie je de pijlinktvissen gezel
lig rondzwemmen."
„Wat ik het leukste gezelschap
vind? Kinderen zijn prettig om
mee te hebben, maar ook oude
ren. Die kunnen ook echt in ver
wondering naar iets kijken. En dat
is het leuke van het gidsen. Je leert
mensen écht kijken."
„Ieder seizoen is het anders. In het
voorjaar zie je dat jonge 'meeu-
wen vlieg- enzwemles krij
gen. Dan is het een drukte
van belang. In de winter
mis je dat gekrijs van de
meeuwen wel eens."
Annemarie
Zevenbergen
'4^4
Zeepostelein w.
lijk het 'feestelijk' deel van de Ratte
kaai.
En toch, ondanks de rommel, is het
er mooi. De Oosterschelde is ver weg,
maar kan gelet op de veekrand boven
de betonblokken van de dijkglooiing
ook dichtbij komen. In het slijk diepe
geulen.het domein van scholeksters
en meeuwen. De vogels en een luid
zoemende hommel zijn even het eni
ge geluid dat te horen is. En als je
goed luistert het geborrel van het slijk
De Rattekaai was ooit een suikerbie
tenhaventje. Die kaai is aan een kant
nog duidelijk te zien. Aan de andere
kant steken stokken en dunne palen
in het slik. Resten van vervallen stei
gertjes. Het heeft er veel van weg dat
ook de sportvissers hun interesse in
de Rattekaai verloren zijn. Het maakt
het gebied nog sfeervoller. Het is laag
water. Heel laag water. Dit is het ver
dronken land van Zuid-Beveland.
Zouden daar nog resten van oude
Zuid-Bevelandse stadjes liggen? Ik
heb me laten vertellen dat die vooral
onder de huidige Oesterdam te vin
den zijn.
Op het havenhoofdje ligt ook een ge
denksteen, net onder de zogenaamde
Muraltmuurtjes, genoemd naar jonk
heer R. R. L. de Muralt, waterbouw
kundige onder meer op Schou-
wen-Duiveland, eerste en tweede ka
merlid en in Zeeland vooral bekend
als uitvinder van 'zijn' muurtjes. Op
de steen de tekst: 'Betonwerk systeem
De Muralt aangevangen in 1912. W. Ko
ning Wz dijkgraaf W. Kakebeeke
ontv.griffier, L. Kalle Hz dykbaas'.
Zou er wel eens iemand over die slik
ken helemaal tot aan het water bagge
ren? Wadlopen in Zeeland. Er staan
wel bordjes waarvan de tekst net niet
te lezen is. Je zal wel niet op de schor
ren en slikken mogen lopen. Maar
mensen die op zo'n plek vuurwerk af
steken, trekken zich natuurlijk ook
niets van die bordjes aan. Op de oude
kade nog iets geks. Rood mos tussen
de klinkers. De kleine blaadjes heb
ben de vorm van een soort varen
blaadjes. Mijn kennis van alles wat
'groeit en bloeit en ons altijd weer
boeit', schiet schromelijk tekort
Helemaal aan de andere kant van het
haventje de uitlaat van het gemaal J.
A. van der Graaff. Wat is dat toch
met die waterschappers om maar
overal hun naam achter te willen la
ten? Kunnen ze later tegen hun klein
kind zeggen: 'Er is nog een gemaal
naar opa genoemd.' Waarop het klein
kind met grote niet begrijpende ogen
naar opa kijkt en zich weer op Playsta
tion versie r8 stort.
Ratten hebben we niet gezien. Kas
sen wel. Vanuit een ooghoek, want
bij het zien van zoveel lelijk glazen ge
weld is het beter het hoofd discreet af
te wenden.
René Schrier
Je leest wel eens dat een simpele
bananenschil er jaren over doet om te
verteren. En waar valt je oog op als je bij de
Rattekaai de dijk overgaat. Een tl-lamp en
tientallen lege plastic flessen. Wanneer
zouden we daar dan van af zijn?
Er ligt trouwens nogal wat
troep. Aan het voormalige
havenhoofdje zelfs resten
van vuurwerk. Het haven
tje Rattekaai is wel de laat
ste plek waar je vuurwerk af zou ste
ken. Maar ja, verstand komt met de
jaren. Om de bocht het karton van
een tray bier, lege shagzakjes en Du-
rex-verpakkingen. Zoveel verstand
hebben ze dan weer wel. Dit is duide-
