itengebied
en kleien op zolder
Zingen
Vaoder van mien Wullemien
M
Nieuwe
raadkaart
20 Zaterdag 5 mei 2007 PZC
Molens; het zijn vaak fraaie blik
vangers in het Zeeuwse landschap
en gewild als foto-object. Uit de
collectie van verzamelaar Hans Lin-
denbergh opnieuw een sfeervolle
opname van een molen.
Vraag is om welke plaats gaat het?
Bijzonderheden over de situatie
toen en nu zijn van harte welkom.
Oplossingen kunnen tot uiterlijk
donderdag to mei worden ge
stuurd naar: Redactie PZC, Post
bus 31, 4460 AA Goes; fax:
0113-315669; e-mail:
redactie@pzc.nl
Onder de inzenders van een goede
oplossing worden drie waardebon
nen verloot.
De raadkaart van vorige
week riep een stroom
reacties op. Veel feiten
vermengd met jeugd
herinneringen. D. J. Van de Velde
uit Tholen: „Dit is een gezicht op
Tholen vanaf het vroegere 'meul-
wegje', nu Gemaalweg. De molen
rechts is tot 1971 eigendom ge
weest van wijlen m'n vader. Hij
werd gebouwd in 1848. Omstreeks
1930 zijn de in slechte staat verke
rende wieken, kap en stelling ver
wijderd. Deze waren al sinds 1924
buiten gebruik toen een ruwolie-
motor werd geplaatst voor het
maalwerk. Na de oorlog is deze
vervangen door een elektromotor
en is de molen in gebruik geweest
tot 1964. In 1980 kocht huidige ei
genaar Van Gorsel de molen en hij
heeft grootse restauratieplannen
om weer in volle glorie te kunnen
malen." Veel inzenders vermelden
de naam van de molen: De Ver
wachting. Volgens C. F, Stevense
uit Middelburg 'staand aan de Vlas-
markt bij de Venkelstraat en ook
wel Nieuwe Molen genoemd'.
De foto was voor A. Soomers uit IJ-
zendijke 'een aangename verras
sing'. „Ik ben geboren vlak onder
die enorme toren van de NH Lie-
vevrouwenkerk, in de Walstraat
nu Regentessestraat. Rechts van
de kerk de molen van de familie
Van de Velde. Hij was in mijn
jeugd niet meer als molen in be
drijf, je kon er graanvoeders kopen
voor kippen en duiven en zang
zaad voor parkieten en kanaries.
De molen links is De Hoop en
staat er nog steeds zo in volle glo
rie. Molenaar Dorst hield de mo
len in bedrijf tot ergens in de jaren
vijftig. Ik ben nog lid geweest van
de jeugdclub Op de molen; zin
gen, figuurzagen, kleien en dat
soort dingen op een van de zol
ders."
De witte walstellingmolen werd in
de loop van de tijd met bijna zes
meter verhoogd vanwege een
slechter wordende windvang. Op
de voorgrond de Molenweg met
verderop de restanten van een
stoomgemaal, nu omgebouwd tot
een woonhuis.
De waardebonnen gaan naar: M.
vd. Poest, Nisse; W. van Dijke,
Tholen; P. A. Corstanje, Goes.
door Annemarie Zevenbergen
V Hr,
door Engel Reinhoudt
Uit reacties is duidelijk geworden dat Pieter
Traas uit 's-Heer Arendskerke de schrijver is van
de liedjes "t Gat in d'aege' en 'Hannes van 't oef-
je'. Traas was actiefin het muziekleven ter plek
ke als dirigent en organist. Wie liedjes kan schrij
ven die na zo'n tachtig jaar nog steeds populair
zijn, heeft heel wat in de mars gehad.
Ook het gedicht over moeders schort is terecht.
Twee lezers stuurden het op. 'Moeders dure
schort' is een echt Brabants volkslied. Ik kom er
later nog eens op terug.
Mevrouw van Damme uit Oost- Souburg, maar
afkomstig uit Zuid-Beveland, bezorgde diverse
verhaaltjes en gedichten, die ook een ruime be
kendheid moeten hebben gehad, omdat ook an
deren met dezelfde verhalen op de proppen kwa
men. Een ervan is 'Leune op de bromfiets'. De
schrijver ervan is niet losgekomen van 'Joane op
de bromfiets' en het eindigt dan ook dat ze vuuf-
tig keêr rond 't durp most toet a de benzine op was.
Mevrouw van Damme droeg ook 'Vaoder van
mien Wullemien' voor. Vermoedelijk is het ge
dicht ook wel gezongen en het zou best ook van
de hand kunnen zijn van de eerder genoemde
heer Traas uit 's-Heer Arendskerke.
Vaoder van mien Wullemien ik mö je es wat vraege
'k Glöve da 'k het an je zie, da 'k het wè kan waege.
Ja, ik zegge 't joe voluut, zonder benauwd te 'wezen
Geef toch Wullemien an mien, 't staèt op m'n snuut
te lezen.
Goed za 'k aoltied voe d'r weze, 't aolle dag en
nachte.
A ze soms es wig mocht gae, Za 'k wè op d'r wach-
te.
Krakeêle za 'k nie mie d'r doe en ok nie op d'r vitte.
Eêl goed ken ik mienfersoen, mae ze mö mien elpe
spitte.
Komt 'r laeter zó 'n kleinen aap, dan spele ik wè
voe minne.
Oe a 'k dat werkje dan za doe, daè mö 'k nog wat
op verzinne.
'k Geve 't aoltied dan de pap, meêr kan ik ok nie ge
ve.
'k Zegge dat nie uutde grap, mae 'k zwere 't voe
m'n leven.
Vraag was er naar 'Tineke van Heule', ooit een be
kend liedje van de Vlamimgen Emile Hulle-
broeck en René de Clerque. Hier is het laatste
coupletje in prachtig Vlaams.
Tineke van Heule, mijn minneken,
Op u staat mijn zoetste zinneken,
U lust ik, u kust' ik,
Op uw harteken bouw en rust ik.
Tineke van Heule, mijn minneken,
Mijn poezelig dubbel kinneken,
Leg uw handeke in de mijn
En een bruiloft zal het zijn
Van een boer en een schoon boerinneken.
Tenslotte nog iets anders. Een woordje Brabants
overgenomen uit de gratis digitale nieuwsbrief
Taalpost. (Taalpost is een gezamenlijk initiatief
van het Genootschap Onze Taal en Van Dale
Lexicografie bv).
Het Brabants Dagblad publiceerde onlangs het
Groot Bosch Dictee 2007 in het plaatselijke dia
lect en in het Nederlands.
In de tekst krijgt koningin Beatrix een advies
voor haar aanstaande bezoek aan Den Bosch:
dè nuuw marremer op de Mèrt leet d'r nonnie
en die keikes die d'r nouw ligge, löpe nie mèkkelijk
mee die smalle hèkskes van tegeswoordig. Nou ja,
messchien heet uwes wel brejere hakke, want uwes
bent van ons moeder d'rre leeftijd."
Begrijpt u wat er staat?
