De godinnen
van om de hoek
Een bijl te mooi om
niet nodig te hebben
24 Zaterdag 28 april 2007 PZC
KOOPdoor Wouter Klootwijk
Emmanuelle Seigner
Parijs 2002
Vogue Paris
Goed gereedschap is soms zo mooi dat je het alleen al
daarom zou willen kopen. Maar een verstandige man
koopt niet wat hij niet nodig heeft, mevrouw. Als hij
een perfect handgemaakt bijltje tegenkomt uit Zweden, wat
dan? Dan gaat een verstandige man als volgt te werk. In tuin
centrum of timmersuper zoekt hij de afdeling fik stoken. Hier
ligt vanaf het voorjaar een keur aan brandstof. Voor terrasvuur
en barbecue. De man vindt het netje hout. Aanmaakhout
staat er op. In het netje zitten spanen van een lichte houtsoort
en grove brokken. De aanmaakhoutfabrikant leverde een slor
dige sortering. Met zo'n groot brok aanmaakhout maak je
geen vuur aan, daar moet je juist weer aanmaakhout bij heb
ben. Of dat brok moet eerst kleiner voor je fik gaat stoken. En
dat is precies waar de man op uit is. Dan heb je een bijltje no
dig.
Hij gaat naar de afdeling bijlen en pakt er een van het rek. Een
aanstellerig rood gelakt bijltje uit
Duitsland of China. Eurootje of
Een flutbijl doet vijftien. Hij aait met zijn duim
/n dienst maar Ian®s de scherPte van het staal-
z n dienst, maar Wat je scherpte noemt
niet van harte Het is een bot bijltje, een waar
deloos geval, dat ding zal zwik
ken op een brok hout. Is zelfs ge
vaarlijk, met een bot bijltje moet je meer kracht zetten en ga
je minder zuiver te werk. Intens tevreden verlaat de man het
tuincentrum, Gamma of Praxis. Zonder aankoop. Er zit nu
niets anders meer op dan het begeerlijke vlijmscherpe bijltje
uit Zweden te bestellen. Hij heeft het als het ware vanzelf no
dig gekregen. Ook het netje aanmaakhout heeft hij niet meege
nomen. Want als je eenmaal een goed bijltje op het spoor
bent, verstandige man, dan koop je geen halfzacht aanmaak
hout in de winkel, maar hak je het zelf. Eindjes hout genoeg.
In de smederij van Gransfors Bruks in Zweden worden al 105
jaar lang bijlen gemaakt. Ze zijn in Zweden een begrip, wer
den bekroond om hun doelmatigheid en 'ecologisch design'.
In Nederland zag je ze zelden. Nu worden ze naar hier gehaald
door Piet de Vries in Sellingen.
De Vries verkoopt bijzondere kachels. Houtgestookte spek
steenkachels. Het verklaart waarom hij ook bijlen is gaan im
porteren. Gebruikers van zijn kachel houden zich meer dan ge
middeld bezig met houtjes.
Verantwoord en zo efficient mogelijk stoken is in de mode.
Daar heb je gereedschap bij nodig en wie al wat langer hout
zaagt en hakt weet dat gereedschap je geluk is, maar ook je gro
te verdriet kan zijn. Een flutbijl uit de gereedschapsuper doet
z'n dienst, maar niet van harte. Je gaat er niet van houden.
Het verschil voel je meteen met een enkele klap met een
goeie. Ik beproefde de 'wildlife hatchet', een kleine bijl van
Gransfors voor mee op reis door de woestenij.
Een licht bijltje, weegt ruim een pond, maar gedraagt zich als
een volwassen bijl. Het lijkt of de smid die hem maakte mij de
maat nam voor hij aan de slag ging. De bijl past me als een jas.
Goede ergonomie, deftig gezegd. Ik weet wie de smid is. Alle
smeden van Gransfors drukken, net als edelsmeden in siera
den, hun initialen in de bijl als het staal nog zacht is. Mattias
Mattsson maakte de mijne. Wie niks van mannengereedschap
hebben moet, kan een bijl aanschaffen met de initialen U.S.
Die is persoonlijk gesmeed door Ulrika Stridsberg. Of C.K. van
Claudia Kowalek.
Gransfors geeft op alle bijlen twintig jaar garantie. Ze zijn te
bekijken op de website www.gransfors.com waar ook iets over
de geschiedenis te vinden is van de Zweedse smederij. Op
www.speksteenkachels.nl staat een Nederlandse prijslijst. Zie,
de bloedjemooie allerkleinste, het minibijltje van
300 gram is duurder (92 euro) dan de wat
grotere 'wildlife hatchet' (64 euro). Het
zal meer werk zijn om zo'n kleine
te maken. Wat een juweel.
Die ga ik waarschijnlijk
ook nodig heb
ben. .,dt
Een licht bijltje dat zich als
een volwassen exemplaar
gedraagt. foto CPD
Copacabana
Rio de Janeiro 1997
W Magazine
Je zegt Kate Moss en je denkt
direct aan alle drama's uit de
roddelbladen. Zo'n onbereik
baar over het paard getild foto
model. En dan zie je haar.
Drie keer. Liggend op het strand
in Rio de Janeiro. Zwarte bikini,
met dunne opengewerkte randjes
afgezet. Een gouden draad in haar
bikinibroekje. Palmen, een ge
sluierde lucht. Het rechteroog
wordt gedekt door haar lange rood-
blonde haar. Ze kijkt ver weg. Ze
lijkt heel dichtbij. Benaderbaar. Je
ziet haar in Harper's Bazaar in Los
Angeles. Blond, strakke witte bo
dy, geruite hotpants, donkere kou
sen. Ze leunt tegen een auto en
kijkt naar zichzelf in de zijspiegel.
Op de achtergrond trekt een man
de onderbroek van zijn billen. Je
ziet haar voor de derde maal. Al
leen haar gezicht. De ogen omcir
keld met vegen blauw, wit en
groen. Slordige rode lipstick. Ze
kijkt je aan vanaf de wand van het
NRW-Forum, het museum in Düs-
seldorf Een foto van dik drie bij
drie meter. Haar groene ogen zijn
van een ontwapenende eenvoud
en daardoor schoonheid. Een foto
van Mario Testino. Net als die an
dere van het strand, van Harper's
Bazaar. Niets is terug te vinden
van het bizarre imago dat de bla
den van haar schilderen. Natuur
lijk is Kate Moss nog steeds een go
din. Net als veel van die andere fo
tomodellen. Niet meer die onbe
reikbare godinnen, maar die van
net om de hoek. Schijnbaar bena
derbaar. Zeker voor Mario Testino,
de belangrijkste modefotograaf
van de laatste jaren. Hij is kind aan
huis bij iedereen die in de populai
re cultuur van deze tijd wat voor
door Hans Jacobs
foto's Mario Testino
Hij kan bijna bij alle
godinnen en andere groten
der aarde achterom naar
binnen lopen. Mario Testino,
de modefotograaf die de
mode in de 21e eeuw een
nieuw gezicht geeft.
