voer voor verzamelaars
D
Schreeuwen om aandacht
I v43
PZC Zaterdag 28 april 2007
Dutch Design
Joost van Eijk en zijn kabinetkast.
e aanloop was zo groot,
dat de Nederlandse ont
werpster Pieke Berg
mans op een bepaald
moment besloot de deuren van
haar bescheiden presentatieruimte
in Milaan te sluiten. „Om mijn ont
werpen te beschermen", zegt ze
over de breekbare glazen accessoi
res die nonchalant over designklas-
siekers van meubelproducent Vitra
gedrapeerd lijken. „Het licht heb ik
aangelaten, zodat geïnteresseerden
toch door de ramen naar binnen
konden kijken."
Haar verhaal is exemplarisch voor
de aandacht die design uit Neder
land momenteel ten deel valt.
Tijdens de Milano Design Week
lijkt dan ook sprake van een be
scheiden volksverhuizing. Talloze
Nederlandse producenten en ont
werpers zijn in de Italiaanse stad
neergestreken om hun nieuwe col
lecties aan de wereld te laten zien.
Met name de Zona Tortona, een
gebied met veel jonge ontwerpers
ten zuiden van het centrum, is
oranje gekleurd. Het is daar een
ons kent ons, een samenkomen
van bijna iedereen in Nederland
die ook maar iets heeft met de
sign, waardoor enig chauvinisme
nooit ver weg is.
En toch zijn de meeste ontwer
pers niet voor deze jaarlijkse reü
nie naar Milaan gekomen. „Dutch
Design trekt de aandacht", ver
klaart Bergmans. Ontwerpster Ki-
ki van Eijk onderstreept die uit
spraak met een anekdote. Volgens
haar zijn met name Japanners
wild enthousiast over de presenta
tie Quality Time die ze samen
met Joost van Bleiswijk heeft op
gezet. „Ze gedragen zich als fans,
willen met ons op de foto."
Geïnteresseerden, buitenlandse
producenten maar ook verzame
laars storten zich in Milaan op al
les wat ook maar enigszins naar
Nederland ruikt, waardoor het
polderdesign zich als een inktvlek
over de wereld verspreidt. Vooral
de groep verzamelaars groeit.
Vandaar dat Van Bleiswijk zonder
schroom durft te zeggen dat een
door hem ontworpen kast een
slordige 34.oop euro moet opbren
gen. Waarbij wel gezegd moet
worden dat de kast uit een paar
honderd onderdelen bestaat.
Het gerucht gaat ook dat een
door Maarten Baas ontworpen
kast is verkocht voor een al even
aanzienlijk bedrag. Of het waar
is? Baas weet van niets. Hij is al
lang blij dat zijn nieuwe ontwer
pen in houtfineer zo positief ont
vangen zijn. Maar het zegt wel
iets over de status van het Neder
lands design. De exclusieve stuk
ken zijn meer dan gebruiksvoor
werp alleen: ze mogen wat kosten.
Ontwerper Chris Slutter vindt het
een logische ontwikkeling. „Men
sen willen een ontwerp met een
verhaal, liefst één dat ze op het lijf
geschreven is." Van Eijk noemt het
'blijvertjes'. „Ontwerpen waarop
je na jaren nog altijd verliefd kunt
zijn."
Dat geldt ook voor de nieuwe, uit
de kluiten gewassen ontwerpen
van Studio Job die op verschillen
de plaatsen in Milaan te zien zijn.
En voor de enorme lampen van
Marcel Wanders, één van de blik
vangers in zijn indrukwekkende
en verrassende solopresentatie.
Balanceerden ook Carole Baij-
ings en Stefan Scholten re
gelmatig op het randje van
kunst en design, nu laten ze een
aantal opmerkelijk functionele pro
ducten zien. Vorig jaar richtten de
twee een woonkamer in, zowel
met eigen producten als met ont
werpen van anderen. Met die pre
sentatie zetten ze nogal wat bezoe
kers op het verkeerde been. „Zeker
als we op de bank zaten, durfden
ze niet binnen te komen. Mede
daarom gaan we nu terug naar de
basis en laten we de producten
voor zich spreken", wijst ze op de
fraaie bollampen en felgekleurde
stoffen.
Daarmee sluiten, ze enigszins aan
bij reguliere producenten als Leo-
lux, Artifort, Montis, Label en Spec
trum. Zij zetten vooral in op de
mate van 'verkoopbaarheid'. Dat
geldt dit jaar meer dan ooit ook
voor Moooi, dat met degelijk zit-
meubilair een alternatief lijkt te
willen bieden voor de speelse, niet
altijd even functionele ontwerpen
in de collectie.
Een week per [aar is Milaan het
centrum van design. Op ruim
500.000 vierkante meter, ongeveer
honderd voetbalvelden, presente
ren meer dan 2500 meubelprodu
centen uit alle uithoeken van de
wereld hun nieuwe collecties. En
het is nog altijd te weinig. Tal van
bedrijven staan te trappelen om
een plek op de beursvloer te be
machtigen: er is een wachtlijst
voor nog eens veertigduizend vier
kante meter.
Mare Hegger van het Nederlandse
Leolux is dan ook tevreden met
zijn bescheiden plekje. „Vorig jaar
hadden we een presentatie in het
centrum, maar dat levert uiteinde
lijk toch minder op. Hier lopen de
kopers rond, terwijl de presenta
ties in het centrum vooral worden
bezocht door geïnteresseerden."
Onder die kopers dit jaar verras
send veel Russen, en hen kan het
volgens verschillende exposanten
niet exclusief genoeg zijn. Het ver
klaart de keus voor bont van Cap-
pellini, maar ook de enigszins klas
sieke, bijna ordinaire presentatie
van een toonaangevend bedrijf als
Cassina. Want smaak hebben de
'nieuwe' designliefhebbers nog
niet echt.
Zoeken naar echte vernieu
wing is dit jaar in Milaan
sowieso geen makkelijke
opgave. De verschillende collecties
gaan alsmaar de breedte in. Strak
staat naast organisch, modern
naast klassiek, retro naast vernieu
wend. Dat blijkt niet alleen uit het
aanbod op de beursvloer, maar
ook tijdens de honderden presen
taties in het centrum van de stad.
Het is de plek waar jonge ontwer
pers, voor wie een plaatsje op de
beursvloer te duur is, zich presen
teren.
Net als vorig jaar valt op dat aan
stormend talent en gevestigde na
men uit hetzelfde vaatje tappen.
Samengevat: ze doen waar ze zelf
zin in hebben. En dat sluit dan
weer aan bij het grillige koopge
drag van de consument, die gaat
voor een persoonlijk interieur.
Vreemd genoeg lijkt het in Mil
aan daardoor steeds minder om
meubelen te gaan. Producenten
schreeuwen om aandacht, bijvoor
beeld met grote afbeeldingen van
bekende ontwerpers als Philippe
Starck, Patricia Urquiola, Ross Lo-
vegrove en Christophe Pillet.
Maar ze proberen de designlief
hebber ook uit te dagen en te ver
leiden, onder andere met presen
taties die alle zintuigen prikkelen.
Een dergelijke ontwikkeling is
ook afleesbaar aan de producten.
De achterliggende gedachte is dat
een interieur niet statisch hoeft te
zijn, maar aanpasbaar is aan de
wensen van de gebruiker.
Om nog meer op te vallen 'plakken' sommige bedrijven het meubilair ge
woon tegen de wand.
