'Curasao kan rozengeur
en maneschijn worden'
'E
v16 I
Zaterdag 14 april 2007 PZC
Met de verkoop van zijn zaken
vergaarde Jacob Gelt Dekker (58)
een fortuin. Zo kon hij de
afgelopen tien jaar op Curasao
zijn plannen verwezenlijken. Hij
kocht huizen in de historische
wijk van Willemstad en maakte
er een hotel van. Hij stichtte een
slavernijmuseum en zette een
nierdialysekliniek op. „Het kan
op Curasao rozengeur en
maneschijn worden."
De Eilandsraadverkiezingen van
20 april zijn cruciaal.
door Jos Versteegen
r is geen twijfel over
dat Curasao bij het ko
ninkrijk wil blijven, dat
is de mening van 92 pro
cent van de bevolking.
Nu is de vraag: hoe wil je dat inkle
den? Tot hoe ver wil je dat de autono
mie van het eiland gaat? Het bestuurs
college van Curasao heeft gezegd: we
willen veel autonomie, meer dan een
gemeente normaal gesproken heeft.
Het pakket van de Slotverklaring -
dat is een overeenkomst tussen Ne
derland en de Antillen - is duidelijk:
Nederland neemt de Antilliaanse na
tionale schuld van 2,4 miljard euro
over en krijgt daardoor een grotere
vinger in de pap bij de rechtshandha
ving en het regelen van de overheids
financiën. Nu blijft er te weinig geld
over voor scholen en verkeerslichten
en veiligheid, en noem maar op. Daar
om is het daar zo'n rotzooi.
Voor Nederland is die schuldsanering
peanuts, terwijl het voor zo'n kleine
gemeenschap als Curasao een soort
strop om de nek is. Waarom is men
daar dan tegen die sanering? Men ziet
spoken. Ik zag laatst een verkiezings
bord waarop stond: 'Als wij het geld
van Nederland aannemen, dan raken
onze tienermeisjes toch nog in ver
wachting'.
Dan denk je: wat heeft dat nou met
elkaar te maken? Niks dus. Men haalt
er allerlei onzin bij, allerlei negatieve
elementen in de maatschappij, en die
zijn de schuld van Nederland. Een an
der spook is de gedachte: als we de
schuldsanering accepteren, gaan
straks alle goede baantjes naar Neder
landers toe.
Het sentiment op Curasao wordt ge
voed door de handlangers van de co
caïnehandel, die op sleutelposities in
de politiek zitten. Of je het leuk vindt
of niet, de cocaïnehandel is 30 pro
cent van het nationaal inkomen. Een
geordende maatschappij waar kinde
ren naar school gaan en een diploma
krijgen, daar hebben ze niets aan. Kin
deren gebruiken ze liever als slechtbe-
taalde drugskoeriers, volgestopt met
bolletjes. Ie reinste slavernij.
Onderschat de drugsjongens niet.
Met hun miljardenomzet hebben ze
enorm veel kapitaal. Ben Komproe,
minister van Justitie, is gearresteerd
wegens vrouwenhandel, want hij
zorgde voor valse verblijfsvergunnin
gen voor hoeren uit de Dominicaanse
Republiek, die om de zoveel tijd met
tassen vol cocaïne naar huis gingen.
Jammer da.t het niet tot een rechts
zaak is gekomen, want meneer zat in
de gevangenis en ging dood.
Chavez, de president van Venezuela,
heeft de grote veeboerderijen in zijn
land genationaliseerd en opgedeeld
in kleine kavels. Die hebben maar
één cash erop: cocaïne. De productie
is bijna vertienvoudigd en door de
massale aanvoer is de prijs natuurlijk
gezakt.
Curasao ligt vlak voor de kust van Ve
nezuela, dat kan niet mooier: een ide
aal doorvoerstation. De drugsbazen
wassen hun geld wit via de offshore
en via de containerhaven van Willem
stad. Je kunt je voorstellen hoe dat
gaat. Je bent een drugsbaas en je
koopt een container met - zeg maar -
onderbroeken, waar je een volkomen
irreële prijs van honderdduizend dol
lar voor betaalt.
Die container hou je drie maanden
vast en dan stuur je hem terug naar
de man van wie je hem hebt gekocht
Hij heeft een terugnamegarantieprijs
van bijvoorbeeld zestigduizend dol
lar. Dan heb je dus zestigduizend dol
lar witgewassen en de man in de ha
ven heeft veertigduizend verdiend.
Intussen is een aantal mensen gearres
teerd. Dat betekent dat zo'n contai
ner met onderbroeken niet meer
wordt teruggenomen en de drugsba
zen hun geld niet meer terugkrijgen.
Zij hebben wraak genomen: in de
cember en januari hebben ze tiental
len overslagbedrijven laten platbran
den. De 'war on drugs' is daar iedere
dag aan de gang.
Je kunt wel een negatief oordeel heb
ben over de drugshandel, maar zo
eenvoudig ligt het niet. De consumen
ten zijn wij hier, in Nederland en in
Europa. Als wij die rotzooi niet sno
ven, zou er geen markt zijn.
Als straks uit de verkiezingsuitslag
blijkt dat men niet instemt met het
Slotakkoord, dan drijft het eiland de
verkeerde kant op, dan is het inpak
ken en wegwezen. Een ramp. Veel te
weinig geld voor de bevolking en
veel te veel vrijheid voor de drugsba
zen.
Sint Maarten vindt de nieuwe rege
ling prima en is al bezig met de imple
mentering. De drie kleine eilanden,
Saba, Sint-Eustatius en Bonaire, vin
den de regeling niet ver genoeg gaan
en willen Nederlandse gemeenten
worden. Dat gaat volgend jaar gebeu
ren. Alleen dat ene drugsstation voor
de kust van Venezuela, dat ligt dwars.
Mocht de coalitie die vóór de Slotver
klaring is, de verkiezingen winnen,
dan krijg je een omwenteling op Cu
rasao vanwege de statusrechterlijke
verandering. Er komt vertrouwen. Er
komen investeringen voor hotels. Er
kunnen duizenden nieuwe banen ko-
Ook in de olieraffinaderij
van Curasao kan worden
geïnvesteerd. Zelf heb ik
drie jaar geleden bij de
Antilliaanse overheid, die eigenaar is,
een voorstel gedaan om een miljard
dollar te investeren. Nu wordt er se
rieus over een deal gedacht - mis
schien niet met mij, maar dat maakt
me niet uit, als het maar gebeurt.
De raffinaderij is verhuurd en het ei
land ontvangt 18 miljoen dollar huur
per jaar. Een lachertje. Na de renova
tie kunnen ze 250 miljoen dollar per
jaar krijgen. Dan heb je weer een
