Sloegroen ontwaakt
O
Sperziebonen zijn aan mode onderhevig
PZC Zaterdag 14 april 2007
foto Ronald den Dekker
De PZC sponsort stichting Het
Zeeuwse Landschap. In Natuur-
journaalgaat hoofd ecologie
Chiel Jacobusse wekelijks in op
wat er aan de orde is in de
Zeeuwse natuurgebieden.
Pas vele jaren na de beloof
de groengordel rond indus
triegebied Vlissingen-Oost
kwam project Sloegroen van
de grond. Ruim één jaar gele
den is het eerste deel van
een groene buffer tussen in
dustrie en woonomgeving
overgedragen aan de Vereni
ging Natuurmonumenten.
De natuur kan aan de slag.
door Rinus Antonisse
p de achtergrond overheerst de indus
trie met hoge pijpen, gebouwen en
hoogspanningsleidingen. De voor
grond oogt voorzichtig lenteachtig.
Nog veel bomen en struiken tonen een kale
winterdracht. Hier en daar lichten de witte
bloemen van de sleedoorn op. Om de wilgen
hangt een teer, lichtgroen waas. Het project
Sloegroen ontwaakt.
René Wink van Natuurmonumenten, beheer-
eenheid Schelde, glimt van plezier. „Het ont
wikkelt zich goed. Het is een mooi gebied aan
het worden. Als je vijfjaar verder bent, dan zie
je het pas goed." Wat hem betreft mag het wel
wat vlotter gaan, maar hij beseft goed dat je de
natuur niet kunt dwingen. „Het is toch zware
kleigrond. De wortels moeten zich eerst goed
zetten. Dan komt de vaart erin. Als ik de strui
ken zo bekijk, dan doen ze het allemaal."
De vogels zijn er al volop. „Kijk een buizerd,
die jaagt een kraai weg." De roofvogel als wa
pen tegen oprukkende kraaien en eksters?
„Nee", legt Wink uit. „Die kraaien komen met
z'n drieën terug." Op het water ontwaart hij
een handvol talingen en bergeenden die zich
trouwens overal in het gebied laten zien.
Onder meer in de Galghoek, onderdeel van
Sloegroen. Dankzij natuurcompensatie voor de
tweede verdieping van de Westerschelde kon
een flinke waterplas worden ingericht, omge
ven door grasland. Vlak achter de stoere zee
dijk. Het gebiedje is bij hoogwater op de rivier
een dankbare wijkplaats voor (water)vogels.
In de wandeling heet het project Sloegroen
nog altijd het Sloebos. Bedoeling was aanvanke
lijk ook de hele oppervlakte te bebossen. Mede
na inspraak van de streek is daarvan afgezien.
Nu is ongeveer 45 van de 100 hectare kruiden
rijk grasland, dat begraasd wordt met runderen
van boeren uit de omgeving. Binnen dat be
graasde gebied ligt vijf hectare aan teruggekeer
de oude kreeklopen en een watergang, voor
zien van brede, natuurvriendelijke oevers.
Langs het water - ook bedoeld als berging bij
overvloedige regenval - ontwikkelt zich riet.
De helft van de eerste fese is ingeplant met bo
men als wilg, es, eik en aan de buitenkant ook
populieren, omdat die lekker snel groeien.
Wink geeft aan dat er ook veel struiken zijn ge
zet, zoals sleedoorn, liguster, vlier, veldes-
doorn, rode en gele kornoelje en diverse braam
soorten. Geen meidoom. „Dat is zo afgespro
ken met de landbouw."
Het project Sloegroen beslaat in totaal 200 hec
tare. Van de tweede fese is door de gemeente
Borsele al circa 20 hectare aangekocht. Wink:
„Het gaat mondjesmaat, maar er wordt stap
voor stap grond bijgekocht. Als er een flinke
lap aaneengesloten grond is verworven, gaan
we die wel inrichten. We willen niet wachten
tot alle 100 hectare in bezit is. Mogelijk gaan
we begin volgend jaar weer een deel inrich
ten." Een wandelpad, dat aansluit op het dorps
bosje van Borssele, ontsluit het gebied. „Het is
een prachtig ommetje", weet Wink. „Het
wordt veel gebruikt." Maar de mensen hoeven
zich niet te beperken tot het pad. Sloegroen is
bedoeld als zogenaamde struinnatuur. Er mag
overal gelopen worden, ook in het beweide ge
bied.
De maatschap Poppe-Dekker heeft een
landbouwbedrijf, paardenpension en mini-
camping De Kreekrug bij Grijpskerke. We
volgen beide families wekelijks tijdens het
kampeerseizoen.
door Miriam van den Broek
Het is druk op het land.
Tractoren rijden af en
aan. Ook Ronald Poppe
zit op zijn tractor. Hij
wil vanmiddag zijn doperwten
zaaien en legt daarom eerst het
zaaibed klaar. En dat valt dit jaar
niet mee.
Ronald komt van zijn tractor af
Om zeven uur 's ochtends is hij
begonnen. Drie uur later is het
dus wel even tijd voor een kopje
koffie uit de thermosfles. Hij
gaat zitten op het midden van
het land en pakt een kluit aarde
op. „Kijk", zegt hij. „Zo hard als
beton, je kunt het niet losknij-
pen tussen je vingers. Dat komt
omdat het een slechte winter is
geweest." Het heeft veel gere
gend en niet gevroren. „Als het
vriest, breekt de kleistructuur.
Maar nu bestaat de bovenlaag uit
kalkarme, keiharde klonten in
plaats van uit zachte grond. De
kans is groot dat de gewassen uit
drogen, omdat de wind door de
kluiten heen blaast. Het zal mij
benieuwen wat de oogst dit jaar
wordt."
Verderop is zwager Piet Dekker
suikerbieten aan het zaaien. Nou
ja, hij helpt vooral de loonwer
ker bij het zaaien. „Normaal
gaan we zelf met de eg over het
land. Maar nu de grond zo hard
is, hebben we de loonwerker la
ten komen. Die heeft een aange
dreven eg. Dat is een veel sterk
ere machine. Die kan de harde
grond deze keer veel beter bewer
ken."
Na de doperwten en de suiker
bieten, gaan ook de stamslabo-
nen de grond in, vertelt Ronald.
Stamslabonen? „Ken je dat niet",
vraagt hij verrast. „Dat zijn sper
ziebonen."
De doperwten, bonen en het
gras dat Ronald en Piet op het
land hebben staan, worden ver
bouwd voor het zaaizaad. „Dat
doen eigenlijk alle boeren op
Walcheren", leggen de zwagers
uit. „Dat komt omdat het heel
moeilijk is om conservengroen-
ten te verbouwen op kleigrond.
En wat nog veel belangrijker is:
conservengroenten moeten bin
nen twee uur nadat ze van het
land zijn gehaald, in een potje
zitten. Dat red je hier bijna niet.
Daarom worden de meeste con
servengroenten verbouwd in de
directe omgeving van de conser-
venfabrieken. En wij leveren
daar dan het zaad weer voor."
Zaad is trouwens trendgevoelig.
Daarom kopen Ronald en Piet
na elke oogst nieuw zaad in. „Ja
ren geleden wilden mensen gro
te tuinbonen. Inmiddels moeten
ze klein zijn. En het boontje in
de sperzieboon moest jaren gele
den wit zijn, daarna paars en nu
groen. Het duurt vijftien jaar
voordat de gewassen zo doorge-
kweekt zijn, dat ze aansluiten bi
de wensen van de consument."
Kamperen
