loopt in
de weg
Geschiedenis van Afghanistan in jaartallen
1 0 Woensdag 11 april 2007 PZC
-.Jèl
AM '*it
.V'
%A
iè-ri'.
■m.
NAVO
Hulporganistaties zijn somber over de wederopbouw van
Afghanistan. De aanwezigheid van 36.000 buitenlandse
NAVO-militairen maakt het er volgens hen eerder slechter
dan beter op. „Wij zijn weggejaagd door de onveiligheid die
is ontstaan toen de Nederlandse soldaten er kwamen."
door Remko Tanis foto Behrouz Mehri/EPA
Hulporganisaties in Afghanistan
p- Vorig jaar kwamen in Afghanistan 24 Afghaanse hulpverleners om het le
ven door geweld. Ook werden vier ontvoerde Macedonische hulpverle
ners door de Taliban geëxecuteerd. In juni 2004 kwam de toen 39-jarige
Nederlander Pim Kwint (werkzaam voor Artsen zonder Grenzen) om bij
een aanslag in Noordwest-Afghanistan. De Taliban stelden zich daarvoor
verantwoordelijk. Een paar belangrijke hulpclubs in Afghanistan zijn:
p- Oxfam Novib (Nederland)
p- HealthNet TPO (Nederland)
'p- Cordaid (Nederland)
L- Islamic Relief Fund (Groot-Brittannië)
Terre des Hommes (Zwitserland)
CARE (VS)
L Internationale Comité Rode Kruis (Zwitserland)
L Save the Children (VS)
L- VN-Wereldvoedselprogramma (Italië)
L UNHCR (Zwitserland)
W Medicins sans frontières/Artsen zonder grenzen (Zwitserland)
"T" arenlang stuurde Abdul Maj-
I eed Siddiqi zijn medewerkers
I in Afghanistan het land door
I in grote, witte Landcruisers.
Handige voertuigen, in een
land waar een gladde asfaltweg al
lerminst vanzelfsprekend is. Na
mens de Nederlandse ontwikke
lingsorganisatie HealthNet TPO
konden de Afghanen met de weg-
monsters praktisch overal komen,
om gezondheidshulp te bieden.
Toen kwam de NAVO.
„Sindsdien", vertelt Siddiqi, „rij
den we niet meer in onze Land
cruisers. Ze lijken te veel op de au
to's van de westerlingen: als we
daarin rijden zijn we nog sneller
doelwit voor aanslagen. Als Af
ghaan kon ik twee jaar terug bijna
overal komen. Nu kom ik in het
zuiden niet meer buiten de ste
den. Te onveilig. En het wordt nog
elke dag slechter."
Hulpverleners en ontwikkelingsor
ganisaties ngo'sin Afghanistan
zitten tussen twee vuren. Ze wil
len de bewoners van het straatar
me land helpen. Doordat de wes
terse NAVO-militairen uitdragen
dat zij hetzelfde werk doen, zijn
de hulpverleners direct doelwit ge
worden van opstandelingen. Vol
gens drie grote Nederlandse ngo's
is Afghanistan voor hun hulpverle
ners alleen maar gevaarlijker ge
worden sinds de Taliban er zijn
verdreven.
Alles wat met of door westerse mi
litairen wordt gedaan, is een poten
tieel doelwit. Zoals een ziekenhuis
in de provincie Khost, aan de
grens met Pakistan. Het draaide
met behulp van HealthNet. „Maar
toen werd er door een opbouw-
team van ISAF (de vredesmacht
van de NAVO, red.) eerst een eer-
stehulppost naast gezet", vertelt di
recteur Willem van de Put van
HealthNet, „Direct boem! Zelf
moordaanslag."
Door het toegenomen geweld is
Afghanistan de goede uitgangsposi
tie van vijfjaar geleden kwijt.
„Waar is het toch fout gegaan?",
vraagt Bert van Ruitenbeek, Afgha
nistan-coordinator bij Cordaid,
zich af. „De hamvraag is langza
merhand of de strategie van de in
ternationale gemeenschap wel
werkt. De signalen die we nu krij
gen, zijn allerminst bemoedi
gend."
Een Afghaanse partner van Oxfam
Novib slaakte vorige week een
noodkreet: de hulpverleners zijn
In het westen van Afghanistan, bij de stad Herat, wachten vlak na de inval van buitenlandse troepen in oktober 2001 kil
Doordat de westerse militairen uitdragen dat zij hetzelfde werk doen, zijn de hulpverleners vaak doelwit van de Taliban
1919: Afghanistan wordt volledig
onafhankelijk van Groot-Brittannië.
1923: Afghanistan krijgt eerste
grondwet.
1926 - 1973: Verschillende konin
gen volgen elkaar op, al dan niet
met geweld.
1973: Prins Muhammad Daoed
Khan pleegt een staatsgreep. De
laatste Afghaanse koning Zahir
Shah vlucht naar Europa. Jaren van
politieke strijd en onrust volgen.
1979: Eind december stuurt de
Sovjet-Unie troepen, naar eigen
zeggen op verzoek van de commu
nistische regering in Kaboel. Die
heeft kort daarvoor met een staats
greep de macht gegrepen.
1989: Sovjet-leider Michaïl Gor-
batsjov eindigt de bezetting van Af
ghanistan na een slepende en bloe
dige oorlog.
1990-1992: De oprukkende moed-
jahedien ('islamitische strijders') ne
men in april 1992 de macht over
en vormen een overgangsregering.
In juni wordt Burhanuddin Rabbani
president van de inmiddels uitge
roepen Islamitisch staat van Afgha
nistan. Al gauw raken de regering
sleden onderling slaags: premier
Gulbuddin Hekmatyar begint een
gewapend verzet tegen Rabbani en
minister van defensie Ahmad Shah
Massoud.
y 1992 - 1995 Tijdens het beleg van
Kaboel sneuvelen duizenden Afgha
nen, door de raketten die Hekma
tyar op de stad laat afvuren.
1995: Vanuit Pakistan rukken gewa
pende koranstudenten op om de
strijdende moedjahedien-fracties
te verdrijven. Ze krijgen de naam
Taliban (het meervoud van 'talib',
wat student betekent).
1996: In september veroveren de
Taliban Kaboel. Rabbani en Mas
soud vluchten naar het noorden
van het land en weten daar de Pans-
jir-vallei onder controle te houden.
