Agenda
Alles blijft geste. Geen spoor van
werkelijk leven, geen poging tot
realisme. Het werkelijke leven is elders.
PZC Dinsdag 10 april 2007 25
OP PAD THEATER
p- Fort Rammekens
Het fort is open voor bezichtiging van di
t/m zo 13.00-17.00 uur. Iedere dinsdaga
vond is er een rondleiding om 19.30 uur.
Kosten €2,50 per persoon.
Ritthem, Rammekensweg.
MUZIEK
In the Ghetto
South African Musical Group brengt zin
derende musicalshow waarin traditionele
dans en muziek worden afgewisseld met
hip hop, breakdance, jazz en STOMP-ach-
tige scènes.
Bergen op Zoom, Schouwburg De
Maagd, 20.15 uur
In The Ghetto
Dansers, muzikanten en zangers van de
South African Musical Group nemen het
publiek mee naar een leven van kluister
ende townships en weidse savannes in
Zuid-Afrika. In the Ghetto vertelt het ver
haal van de jonge mensen die opgroeien
tussen de armoede van de sloppenwijken
en de vrijheid van de uitgestrekte velden
vol oeroude tradities en mythes. Alleen
muziek en dans kunnen deze twee uiter
sten verbinden.
Bergen op Zoom, schouwburg De Maagd,
20.15 uur.
meer agendanieuws op www.pzc.nl
FILM
BERGEN OP ZOOM OOSTBURG
Cinem'actueel,
Ernst, Bobbie en de geslpen onix: 13.45
uur; 300: 20.00 uur; Mr.Bean's holi
day^ 3.45 en 20.00 uur; Beestenboel:
13.45 uur; Music Lyrics: 20.00 uur;
Norbit: 13.45 uur; After the wedding:
20.30 uur;
GOES
Ledeltheater, Ten Canoes: 20.00 uur;
TERNEUZEN
Merral, 300: 20.00 uur Mr. Bean's holi
day: 20.00 uur; Norbit: 20.00 uur; Wild
Hogs: 20.00 uur;
AGENDA
't Beest, A prairie home companion:
20.30 uur
HULST
Koning van Engeland, 300: 20.00 uur;
Hot Fuzz: 20.00 uur; Leonard Cohen, I'm
your man: 20.00 uur; Mr. Bean's holiday:
20.00 uur; music Lyrics: 20.00 uur Nor
bit: 20.00 uur;
MIDDELBURG
Schuttershof, A prairie home compa
nion: 20.00 uur;
VLISSINGEN
CineCity, Thank you for smoking: 14.00
uur; 300: 13.30, 16.15 en 21.45 uur; Ba-
bel: 19.30 uur; Bambi en de prins van het
bos: 14.00 uur; Blood diamond: 19.00
uur; Ernst, Bobbie en de geslepen onix:
14.15 en 16.15 uur; Ghost rider: 16.15,
19.00 en 21.45 uur; Hannibal rising:
21.45 uur; Hot Fuzz: 13.30, 16.15, 19.00
en 21.45 uur; La vie en rose: 16.00 ur;
Mr. Bean's holiday: 14.00, 16.15, 19.15
en 22.00 uur; Music Lyrics: 19.15 en
22.00 uur; Norbit: 14.00, 16.15, 19.00
en 21.45 uur;
UITGAANSTIP
De laatste film van de Amerikaanse regisseur Robert Altman,
A Prairie Home Companion, is vandaag in twee Zeeuwse film
huizen te zien: het Schuttershoftheater in Middelburg (20.00
uur) en podium 't Beest in Goes (20.30 uur, ook morgen). Alt
man, die naam maakte met films zoals MASH, Nashville, The
player, Short cuts en Gosford Park, overleed vorig jaar november
op 81-jarige leeftijd.
Het verhaal van A Prairie Home Companion is gebaseerd op een
befaamde Amerikaanse radioshow met dezelfde naam. De film
laat zien wat er allemaal gebeurt tijdens de laatste uitzending
van de show, zowel voor als achter de schermen. Het is een ko
men en gaan van rare types, zoals zingende cowboys Dusty en
Lefty (Woody Harrelson en John C. Reilly) en Yolanda en Rhon
da (Meryl Streep - midden op de foto met Lindsay Lohan - en Li
ly Tomlin), alias de Johnson Sisters. Presentator/zanger Garrison
Keillor (links op de foto), die een beetje zichzelf speelt, is de in
spirator en presentator van de echte radioshow en schreef mee
aan het scenario. Hij verschijnt telkens net op tijd voor de micro
foon, waar hij nonchalant meezingt, koddige commercials pre
senteert en bizarre acts aankondigt. foto GPD
NADER BESCHOUWD
door Willem Nijssen
n kinderboeken komt het soms voor:
dat personen van dat boek uit de blad
zijden opstaan en echt beginnen te le
ven. (En dat dan weer in de verbeel
ding, natuurlijk.) Afgelopen woensdag ge
beurde er in het Scheldetheater iets derge
lijks op het toneel. De belangrijkste perso
nages uit Anna Karenina van Lev Tolstoj
kwamen er tot leven. Echt tot leven, vol
vlees en bloed. En toch, hoeveel leven pre
cies, dat moet ik nog eens goed navoelen.
Want hoe keurig het verhaal in grote lij
nen ook wordt naverteld, en hoezeer
daarmee het drama voelbaar wordt ge
maakt, er blijft iets poppedeinerigs aan
de voorstelling kleven.
Lev Tolstoj is indertijd enorm bejubeld
om zijn Anna Karenina. Vooral om zijn fij
ne karaktertekening; de personages wer
den bijna fotografisch nauwkeurig be
schreven. Zo was de Rus, voelden de Rus
sen van toen zélf. Van hoog tot laag. De
meest lompe boer, de hoogste ambtenaar.
En omdat hun karakters zo raak getroffen
waren, klopte het leven dat zij in het
boek leidden met het echte leven. Onbe
weeglijk, de boeren in hun traditie, de
ambtenaren in hun bureaucratie. Benau
wend. Wie anders wilde, deed dat andere
stiekem. Verborgen voor echtgenote, echt
genoot, buur, pope of politie. Het staat al
lemaal in Anna Karenina en men vond
het goed beschreven. Zo was het leven,
en dat was zeker niet verwerpelijk. Wat
dat betreft was er geen kritiek op Tolstoj.
Die kritiek was er wél op de heldin van
het verhaal, Anna Karenina. Destijds von
den velen haar onecht. Te dwaas, omdat
ze niet mee wilde doen aan 'dat circus'
van bedriegen en bedrogen worden. An
deren vonden haar te fijngevoelig, of te
aanstellerig. Voor weer anderen was ze te
impertinent of eerder arrogant. En haar
zelfgekozen dood, was die dan toch tra
gisch of was die eerder pathetisch? Een
heldin met zoveel tekortkomingen, dat is
vast en zeker geen Heldin. En zonder Hel
din geen Drama, geen tragedie.
Een tragedie, dat is deze Anna Kare
nina van theatergroep De Kern in
derdaad niet. Een komedie is het
natuurlijk ook niet. Ineens zie ik
het: het is een dans, een klassieke dans,
zo een waar niets tragisch en niets pathe
tisch aan is. Een sarabande, menuet, pava
ne of een bourrée. (Alleen al omdat het
zulke mooie woorden zijn, wil ik ze eens
opschrijven.) Mensen dartelen vrolijk om
mensen, het geheel is een trage kleurrijke
cadans. Even schuldeloos als de loop van
een rivier.
Het decor - dat ik eerst nog een beetje
amateuristisch vond - is er ideaal voor.
Marieke de Kruijf en Casper van Bohemen in Anna Karenina.
Een onbestemde ronde vorm met ver
schillende niveaus, waarop en waarrond
de personages inderdaad dartelen. Trapje
op, even alleen op het hoogste punt, dan
weer naar beneden snellend, soms in
vlucht, soms in spel. Of omhoog. Soms in
ruzie, soms in adoratie. Maar alles blijft
geste. Geen spoor van werkelijk leven,
geen poging tot realisme. Het werkelijke
leven (de eenvoud van het land net zo
goed als de gruwel van een ongeluk) is el
ders. Niets dan woorden, gedachten.
Theorieën. Spinsels.
Kleurrijk, zei ik zojuist. Maar dit decor is
kleurloos, en ook de kleuren van de kle
ding zijn gedempt. Er hangt eerder een
waas over de voorstelling. De sfeer van
die oude bruine foto's. Sepia. Is dat niet
hét symbool voor nostalgie? Voor tijden
die voorgoed voorbij zijn. Voor leven dat
voorgoed tot stilstand is gekomen. Anna
Karenina is dood, inderdaad, al vanaf het
foto Peter Jansen
begin van de toneelversie. (Een niet onbe
langrijk verschil met het boek.) Maar alle
andere personages zijn even doods. Me
chanisch in hun emoties, afstandelijk in
hun betrekkingen. Tussen zulke mensen
vindt een mens nog nauwelijks een mo
tief om te leven. Een excuus voor Anna?
Een interpretatie in de richting van ons
ego-tijdperk? De voice-over die de perso
nages toespreekt, lichtjes verwijtend, lijkt
wel uit het heden te komen.
Ondertussen geloof ik er niks van dat de
regisseur en/of de decorontwerper de be
doeling hadden om mij op de gedachte te
brengen van een dans. En zelfs aan de se-
pia-interpretatie twijfel ik. Anna Karenina
als een nostalgische 'danse macabre'. Vol
gens mij verzin ik het allemaal zelf Dat
het verhaal mij niet volledig inpalmt, is
een zwak punt. Maar dat de voorstelling
mij dan toch ruimte biedt voor zoveel in
vulling, dat is wel weer een sterk punt.
