h:
Het einde van België
Ml Wat is een Waal zonder Vlaming en
|F andersom. De voordelen voor de Wa-
len zijn legio. Ze worden verlost van
Filip Dewinter, één van de grootste
STANDPLAATS voorstanders van de Vlaamse onaf
hankelijkheid. Een man ook die het
(j00r niet heeft op allochtonen en op Wa-
Spectrum v13
PZC Zaterdag 7 april 2007
Francois Bayrou.
den op stabiele parlementaire meerderhe
den, wat leidde tot verzwakking van Frank
rijk.
De president, die tot 1958 een symboli
sche functie had, kreeg veel meer macht
en vertoont sindsdien gelijkenis met zijn
Amerikaanse collega. De Gaulle legitimeer
de de machtstoename door de president
direct te laten kiezen door de Fransen. De
verkiezing noemde hij 'een ontmoeting
tussen een man en het volk'. Bovendien
was hij voorstander van referenda, die hij
van tijd tot tijd organiseerde om te contro
leren of het volk hem nog steunde. De dag
na een verloren referendum in 1969 trad
hij af
e Franse president is het
machtigste democratische
m staatshoofd ter wereld",
1 S zegt Olivier Rozenberg van
het onderzoekscentrum voor Franse poli
tiek, Cevipof „De enige voorwaarde is dat
het parlement de president steunt, wat
meestal het geval is." Rozenberg somt op
welke machtsmiddelen de president alle
maal ter beschikking heeft: hij of zij is niet
alleen regeringsleider en - zo beloven alle
kandidaten - voert noodzakelijke hervor
De extreem rechtse kandi
daat Jean-Marie Le Pen.
ret einde van België is in
zicht. Het gros van de Belgen
e denkt dat het land over vijf
tig jaar niet meer bestaat, zo blijkt uit
jt een enquête van de kranten de Stan-
daard en Le Soir. Hoog tijd om de ba-
i lans op te maken.
Pascal Thewissen len> die hij als buitenlanders be
schouwt. De man wil zelfs de Rode
Duivels afschaffen en een eigen
Vlaams voetbalelftal oprichten.
TEn ook Yves Leterme mogen ze hou-
den in Vlaanderen, die spant toch
"~^|M maar samen met de 'Ollanders' zo
TyL £jj^B bleek onlangs toen hij na een onder-
onsje met Balkenende zomaar het
wegenvignet afvoerde. En daarmee
Wallonië van 24 miljoen euro op
jaarbasis beroofde.
Het koningshuis verkast naar Wallonië.
De Belgische royals spreken amper Neder
lands en echt populair zijn ze ook niet on
der de Vlamingen. Die wonen op hun
beurt niet langer in het land van Mare Dut
roux en hun politici verschijnen niet - zo
als de Waalse minister Michel Daerden -
dronken voor de camera.
Wallonië heeft ook José Happart, de be
ruchte ex-burgemeester van Voeren en te
genwoordig voorzitter van het Waalse par
lement, die weigert om ook maar één
woord Nederlands te spreken. Soit, het zij
zo. Geen enkele Waal hoeft nog Neder
lands te leren. Dus waarom nog lang fili-
busteren, zoals de Belgen zeggen. Opsplit
sen, dat rare koninkrijkje.
In de Belgische media is er weer volop be
langstelling voor de tegenstellingen tussen
Noord en Zuid sinds het omstreden
nep-journaal van de RTBF waarin het ein
de van België werd aangekondigd. Zeker
omdat nogal wat Walen (negen op de tien
kijkers geloofden het) erin trapten. Blijk
baar vinden ze het niet ongeloofwaardig
dat Vlaanderen zich van België losmaakt.
En dat mogen de media zichzelf aanreke
nen. Ze zijn er de voorbije jaren niet in ge
slaagd een genuanceerd beeld van elkaar te
geven. Sterker nog: de desinteresse voor el
kaar is schrikbarend groot. De kranten Le
Soir en De Standaard zijn daarom een se
rie gestart. Hun doel: objectief over elkaar
berichten, wars van karikaturen en voor
oordelen. Walen zijn lui, Vlamingen racis
tisch is er zo ééntje.
Hoe lovenswaardig ook: vraag is of dat
lukt. De werkloosheid ligt in Wallonië ho
ger dan in Vlaanderen en in Vlaanderen
stemmen meer mensen voor extreem
rechts. Uit de enquête van de Standaard en
Le Soir blijkt bovendien dat de Belgen he
lemaal niet willen scheiden. Liefst 93 pro
cent van de Vlamingen en 98 procent van
de Walen vindt dat België moet blijven be
staan.
En die verschillen? Ach. Vlamingen hou
den nou eenmaal van mayonaise met veel
eieren en Walen van mayonaise met ci
troen, zo viel te lezen in één van de artike
len. En juist die diversiteit maakt dat de
mayonaise pakt, om nog maar eens zo'n
prachtige Belgische uitdrukking te gebrui
ken.
Wallonië zonder Vlaanderen is een bana
nenrepubliek en Vlaanderen zonder Wallo
nië wordt op den duur gewoon ingelijfd
bij Nederland. En daar is niemand in Bel
gië, met uitzondering van misschien Filip
Dewinter, gelukkig mee.
mingen door, maar hij is ook verantwoor
delijk voor buitenlands beleid. Hij leidt de
strijdkrachten en kan zonder parlementai
re toestemming oorlog verklaren en over
de inzet van atoomwapens beslissen.
Hij is de hoogste magistraat, die de voorzit
ter van de Grondwettelijke Raad benoemt
en zodoende invloed heeft op de rechterlij
ke macht. Het parlement kan hem niet tot
de orde roepen of om uitleg vragen.
Tot voor kort was het bovendien onmoge
lijk de president af te zetten. Na een recen
te hervorming is het parlement voortaan
wel bij machte de president naar huis te
sturen. Dat blijft uiterst lastig.
De drie kandidaten die het best scoren in
de peilingen, Royal, Bayrou en Sarkozy,
willen allen de macht van het parlement
uitbreiden. Bayrou pleit voor een Zesde
Republiek, waarin de scheiding tussen de
uitvoerende (president en regering) en de
wetgevende macht (parle
ment) beter verdeeld is.
Royal wil een soortgelijke
hervorming en spreekt van
een Nieuwe Republiek.
Beiden pleiten voor een ge
deeltelijke evenredige verte
genwoordiging, waardoor
een partij als het Front Na
tional van Le Pen in het par
lement zou plaatsnemen.
In het huidige districtenstel
sel is het voor extreem
links en extreem rechts vrij
wel onmogelijk zetels te
winnen.
Sarkozy, die volgens de pei
lingen de beste kans maakt
op de overwinning, vindt
het vooral belangrijk dat de
president verantwoording
af moet leggen aan het par
lement en dat hij maximaal
twee termijnen mag die
nen. Er is nu geen limiet.
De bevolking stelt ook
vraagtekens bij de sterke
machtsconcentratie binnen
één persoon, maar vindt in
meerderheid dat Frankrijk
grotere prioriteiten kent
dan institutionele hervor
mingen. In peilingen noemen de meeste
ondervraagden huisvesting, werkgelegen
heid of lastenverlichting als belangrijkste
inzet van de verkiezing.
„Met een nieuwe republiek los je de pro
blemen niet op", zegt politicologiestudent
Malik Mimene (24). Zeifis hij, zo vertelt
hij op een terras bij het kunstcentrum Cen
tre Pompidou, een echte gaullist en dus te
genstander van grootschalige veranderin
gen.
Net als voor veel generatiegenoten is de ko
mende verkiezing voor hem van uitzonder
lijk belang.
Tijdens zijn leven heeft hij eigenlijk maar
één president gekend, Chirac, zoals jonge
Nederlanders niet beter weten dan dat Bea
trix dé koningin is. Op 6 mei mag Mimene
meebeslissen wie de nieuwe monarch
wordt van de Republiek.
Nicolas Sarkozy, volgens de
peilingen de grootste kans
hebber.
