Bewoners heetten Turken
Di wier volop geskraeveld
Nieuwe
raadkaart
Zaterdag 7 april 2007 PZC
Dit jaar, 2007, is het jaar van de
molen. Hans Lindenbergh diepte
uit zijn collectie een aantal ansicht
kaarten op met (verdwenen) mo
lens erop. Vandaag de eerste: om
welke plaats gaat het? Nadere bij
zonderheden over de situatie toen
en nu zijn, als altijd, van harte wel
kom.
Oplossingen kunnen tot en met ui
terlijk donderdag 12 april worden
verzonden naar: Redactie PZC Bui
tengebied, postbus 31, 4460 AA
Goes; fax 0113-315669, e-mail
redactie@pzc.nl.
Onder inzenders van een goede
oplossing worden drie waardebon
nen verdeeld.
door Rinus Antonisse
Heel veel inzendingen van
mensen die in Sint Anna
ter Muiden zijn geboren
en/of er woonden. Het
plaatsje is als Mude omstreeks
1200 ontstaan op de linkeroever
van het Zwin, vóór sprake was van
Sluis, meldt D. Hollevoet uit Heil-
le. Het kreeg al in 1242 stadsrech
ten. Begin 19e eeuw woonden er
verschillende kunstenaars en
schrijvers, onder wie schilder
Baum en schrijver Eekhout.
Menigeen wijst op de monumenta
le pomp uit 1789 (in Lodewijk
XIV-stijl), die midden op de kaart
prijkt. Aan de voorkant het wapen
van het stadje (met halve maan).
„Kinderen die op 'Sietanne' woon
den - waaronder ikzelf - werden
door meester Gevaert van de ka
tholieke jongensschool in Sluis
steevast met de naam Turken aan
geduid", schrijft Hollevoet. „Later
ben ik erachter gekomen dat de bij
naam en halve maan er zijn door
dat Mudenaars in een grijs verle
den Turkse zeelui zouden hebben
gered."
Op de voorgrond rechts heeft heel
lang een Belgische kolonel ge
woond, weet W. Marteijn uit Groe-
de. D. Brouwer-Focke uit Vlissin-
gen woonde 35 jaar in Sint Anna.
Ze herkent woningen van de veld
wachter (Bosman) en de dominee
(Adriaansen), 'die, zoals de ronde
deed, zijn vrouw heeft verdron
ken.' Van Jantje Kommers leerde
ze de klok in de kerktoren luiden.
M. J. Saeré-van den Brink uit
Burgh-Haamstede waant zich 300
jaar terug in de tijd; Haar voorva
der Mattheus Croquette was toen
in Sint Anna schoolmeester en
grafmaker. De foto is volgens haar
genomen vanaf de school, nu
woonhuis.
„Ik herkende Sint Anna ter Mui
den meteen, omdat ik er afgelopen
zomer een expositie had, samen
met mijn zus, in het historische
stadhuisje", aldus C. Volker-van de
Vijver uit Middelburg. Volgens S.
van Driel uit Axel werd het stadje
vroeger gebruikt als doorgangsrou
te voor smokkelauto's.
De waardebonnen gaan naar: M.
van Sabben, 's Gravenpolder, E. M.
A. Mabesone, Middelburg en L.
Ducheine, Aardenburg.
door Frans van der Heijde
Iedereên, die mien een bitje beter kent, weet,
da'k een gruwelijken'ekel ebbe an winkelen.
As ze tegen mien zeie, da'k ies nieuws moe
ebbe, wies ik aoltied nè de staepels overemden,
broeken en truien, die a'k zie in mien kleerkaste.
Mè dat maekt hin indruk, wan ik schiene ge
woon 'an wat nieuws toe' te wezen.
Vö mien is 't een straf om uren deu stad te lo
pen en ik bin zö moe as een ond en zö blie as
een kind a'k er 'wi tegen kan'.
Neê, ik ebbe mè liever, da'k tuus mag bluve en 't
winkelen an vrouwen over kan laete. In zö'n ge
val kan 'k m'n eihen beperke tot het bewonde
ren van d'ankopen, as t'r temissen ies te bewon
deren valt..!
En as ik wil, kan 'k het 'pinspoor' op m'n com
puter volge.J
A'k zelf niks moe ebbe is winkelen êlemaele een
kruus. Ik prieze de zaken d'n emel in, wi of je
een stoel kan vinde vö wachtende mannen. Di
kan'k ruste en rondkieke. Ruste omda'k aoltied
pien in m'n rik en m'n benen kriehe en rondkie
ke doe m'n beseffe, da'k soms eêl wat lot
genoten ebbe.
Eêl af en toe zie'k mannen, die, vö mien onbeg-
riepelijk, ook in rekjes zoeke vö d'r vrouwe.
Dat bekieken van mensen is vö mien een oase
in de woestijn, die a 'winkelen' eêt. A'k het be-
harreld kan kriehe, probeer ik z'ook nog af te
luusteren, wan da's de moeite waerd. Ie zou 't
opschrieve...!
Lest was ik ook wi in zö'n zaak. Nie vö m'n ple
zier en ook nie mee plezier, mè ik ao m'n eihen
geschikt in m'n lot. En de stoel di a'k bemach
tigd ao, stoeng op een goeie plekke, eêl geschikt
as tiedelijk verbluuf
Vlak bie m'n stoeng een hröte bak. Zö'n bak om
in te graaien, een bak vol koopjes. En di wier
driftig gebruuk gemaekt van die mogelijkheid,
deu vrouwen van aolerlei leeftieden.
Het was een bak vol onderbroeken, die, af
hankelijk van de hroötte, ook wè andere
naemen zouwe ebbe.
Di wier volop geskraeveld en af en toe ieuw d'r
een vrouwe zö'n ding in de lucht om 't beter te
bekieken. Vee aode ze 'nie om 't lief, m'n neus
doek was nog hröter.
Een meid, puber van zö'n vuuftien jaer, was,
dienkelijks mee d'r moeder, eêl druk in de were
om d'r een geschikt exemplaar uut t'aelen.
Moeder graaide ook mee, mè meer doelloos.
A'k zö nè d'r omvang keek, docht ik a drek, dat
er vö eur nie vee bie zou zitte.
Nae vee 'graefwerk' in de hroten oop, diepte
dochterlief een stikje textiel op een ieuw 't tegen
't licht. Ie kon 't nauwelijks zie. Gelukkig was't
opvallend rood mee een figuurtje d'r op. Vanaf
mien plekke leek 't een arte, mè zeker was ik er
nie van.
Moeder stoeng even nè 't geval te kieken. Ik kon
zö an d'r gezicht zie, da ze d'ankoop nie wardeer-
de.
Mè dochterlief leek vast beslöte om dit stikje
lingerie ooit an te doen. En toen a moeder zag,
dat het zinloos was om d'r op andere gedachten
te briengen, sprak ze de vö mien onvergetelijke
woorden: „M'n kind, m'n kind, da jie toch zöies
antrekt, je schaemte is amper bedekt!"
De reactie van 't meisje was even kribbig as du-
delijk.
„lae, moeder, z'ebbe nie aolemaele mi van die
broeken an as joe. Die draeg je eest een êle stuit
an je kont an dan gebruuk je ze nog as poesdoek
vö je fiets!"
Weg waere ze. Nè de kassa. Even was ik blie,
da'k an 't winkelen was..!
