Anne Hartog spot
Van de Ve
Voetbalsters
m
36 Maandag 2 april 2007 PZC
VRAGEN AAN
PATRICK DE GRAVE
Tholenaar Patrick de Grave maakte zaterdag
zijn debuut op Zeeuwse bodem als ploeglei
der van wielervereniging Theo Middel
kamp.
Naam: Patrick de Grave
Leeftijd: 32
Woonplaats: Tholen
Beroep: kwaliteitscontroleur bij
snoepjesfabriek in Roosendaal
door Koen de Vries
Hoe wordt iemand ploegleider
„Drie jaar geleden werd ik door Heddie Nieuworp gebeld of ik hem wil
de helpen. Ik heb toen de boot afgehouden. Afgelopen winter belde hij
weer. Adrie Bruijnooge en Peter Mol zouden ook een paar koersen voor
hun rekening nemen, ik heb ja gezegd, maar heb nu wel 42 wedstrijden
in mijn agenda staan."
De Omloop van de Braakman was een aparte wedstrijd.
„Het was megazwaar wedstrijd. Na tachtig kilometer hadden er al zestig
renners opgegeven. Dat maak je niet vaak mee. Aan het wedstrijdver
loop was geen touw vast te knopen. Ik heb een paar keer gedacht dat de
slag gevallen was, maar dan kwam alles weer bij elkaar. En toen de slag
viel, zaten mijn renners net even achterin."
]e had met veel scenario's rekening gehouden, maar die zijn niet uitgekomen.
„Dat klopt. Maar van de 46 finishers waren er twee uit onze ploeg. Dat
viel uiteindelijk niet tegen. Het was jammer dat Dirk van Dam een slech
te dag had. Uiteindelijk heeft alleen Jaco Wagenaar kunnen doen wat ge
pland was, al zat hij in de tweede groep en niet in de eerste. Hij moest
voor de laatste kasseistrook demarreren. Dat heeft hij gedaan."
En hij heeft daarna stand gehouden.
„Hij heeft ontzettend goed gereden. Hij is nog maar achttien jaar en
eigenlijk mountainbiker. De laatste ronde heeft hij kilometerslang vlak
voor de groep uitgereden met wind tegen. Dat is echt verschrikkelijk
knap."
Middelkamp is een ploeg met toekomst.
„Als mijn jonge renners blijven wel. Bij Middelkamp krijgen de ren
ners een trui en een broek. Andere ploegen betalen reiskosten, licen
ties etcetera. Wij bieden een mooi programma. Dat werkt ook."
Eindelijk is het dan zo
ver: volgend seizoen is
er een betaald voetbal
competitie voor vrouwen.
Weliswaar doen er nog maar
zes teams mee, maar het be
gin is gemaakt. Te laat voor
mij, maar op tijd voor de
nieuwe generatie. Dat dacht
ik toen ik voorbij het trai
ningsveld van De Meeuwen
uit Zoutelande reed en heel
wat meiden in de stromende
regen een partijtje zag voetbal
len. Ze trainden fanatiek alsof
het die woensdagavond het
mooiste weer van de wereld
was.
Zo gaat het natuurlijk vaker.
Voorvechters, getalenteerden
of lefgozers knokken voor ver
andering, maar zullen zelf
nooit de vruchten plukken
van de veranderingen. Dat ge
beurt in het klein en groot.
Martin Luther King streed
voor gelijke rechten voor
zwart en wit, maar stierf te
vroeg om te zien dat racis
tische discriminatie steviger
aangepakt wordt.
Een groep Vlissingse skater-
tjes streed voor een skatebaan
in de buurt. Met kramp in
hun buik klopten ze aan bij
'de hoge heren en dames van
de gemeente'. Als deze jon
gens groot zijn, zullen hun
kinderen misschien om de
hoek kunnen skaten.
Voetbal was eens mijn leven.
Ik wilde zo goed en zo hoog
mogelijk spelen, maar dat viel
in de beginjaren van het vrou
wenvoetbal niet altijd mee. In
elk team speelden een, twee
en als je geluk had drie getal
enteerden. De spelbepaalsters
namen het team al pingelend
op sleeptouw.
Leuk was het wel, want we
voetbalden, maar leuker werd
het toen er vertegenwoordi
gende teams kwamen. In het
Brabants elftal stond ik tus
sen meiden die allemaal kon
den voetballen en tegenover
meiden die dat ook al kon
den. Voetbal werd ineens een
teamspel.
Van het Brabants team kwam
het Nederlandse team. Het
was in de jaren dat we in afge
dankte, of afgekeurde Oranje
shirtjes en broekjes van de ju
nioren voetbalden. Het maak
te niet uit, we speelden wel
mooi tegen Duitsland, België,
Italië, Portugal, Frankrijk en
Engeland.
Een groep enthousiaste inter
nationals trok het land in om
reclame te maken voor vrou
wenvoetbal. Ik herinner me
de volle kantines met veel si-
garenrokende bestuurders die
meeknikten dat vrouwen kon
den voetballen.
Maar de overtuiging ontbrak.
Vrouwenvoetbal, zo werd ge
dacht, is niet meer dan een
oprisping. Het tegendeel is be
wezen. Heerlijk voor de mei
den van De Meeuwen, die
voor mij symboliseren dat de
promotie voor vrouwenvoet
bal zin heeft gehad.
Edith Ramakers
door Koen de Vries
Renner uit Giessendam
wint zware Omloop van
de Braakman.
PHILIPPINE - De Omloop van de
Braakman was zaterdag de zwaar
ste in jaren. Maar wie vooraf dacht
dat de uitblinkers de longen van
een paard en het hart van een
leeuw moesten hebben, kwam be
drogen uit. Het bewijs: winnaar
Arne Hartog en beste Zeeuw Mare
Blok hadden nog nooit zo weinig
getraind als dit voorjaar.
Het was een verbazingwekkende
overeenkomst, waar na afloop nie
mand een verklaring voor had. De
wind bües zaterdag hard (kracht 5)
en uit een ongewone richting
(noord-oost) over het loodzware
parkoers rondom Philippine. Al na
een paar kilometers spatte het pe
loton uiteen, als opmaat van een
koers waarin de renners nooit rust
zouden krijgen. In zo'n wedstrijd
zouden toch alleen de allerbesten
vooraan kunnen blijven?
Natuurlijk reden de besten voor
aan. Job Vissers bijvoorbeeld, de
nummer twee van de eerste wed
strijd voor de clubcompetitie, de
Ronde van Zuid-Holland. En Ar
thur Farenhout, twee jaar geleden
nog nationaal kampioen bij de eli
terenners zonder contract. Ook de
Zeeuwen Jaco Wagenaar, Paul Jere-
miasse, lohn den Engelsman en
Niek Rentmeester waren de hele
dag sterk en hoorden bij de slechts
46 finishers uit het veld van 130
deelnemers.
Maar zij waren niet alleen. Arne
Hartog, die na 140 kilometers de
Mare Blok finisht als tiende en is
de beste Zeeuw. „Ik heb slecht
overwinterd, ben ziek geweest
en zet hier mijn beste prestatie
neer uit mijn carrière."
1 de Ven zat helemaal stuk na zijn Grand Prix-debuut in Valkens-
foto Ruben Oreel
Vlissingse motorcrosser
maakt GP-debuut, maar
loopt WK-punten mis.
door Rudy Boogert
VALKENSWAARD - Rinus van de
Ven hield zich lang groot, maar
een kwartier na de finish kwamen
de tranen alsnog. De achttienjari
ge motorcrosser uit Vlissingen zat
gisteren in zijn debuut-Grand Prix
in Valkenswaard twee keer heel
dicht bij zijn eerste WK-punten.
Het mocht echter niet zo zijn.
Toen Van de Ven zich weer her
pakt had, probeerde hij zijn teleur
stelling onder woorden te breng
en. „De laatste tijd heb ik super-
hard getraind. Elke dag. Ik heb
Hij had weliswaar nog niet al te veel kilometers in de benen, maar finishte als eerste in de Omloop van de Braakman.
