In korte
broek
de Mount
Everest op
PZC Zaterdag 31 maart 2007
.foto EPA
angsten te beheersen. Alleen dan kun je
presteren. Dat geldt ook voor je rijexamen,
je moet de situatie controleren. De angst
mag niet regeren." Als de klimtocht er op
zit, wil Hof documentaires gaan maken en
lezingen geven. Hij wil mensen vertellen
over hoe ze angsten kunnen overwinnen,
dat ze in het hier en nu moeten leven, hun
beperkingen moeten leren aanvaarden.
Ook over hoe mooi de wereld is en dat de
natuur wel wat meer bescherming ver
dient.
Dan neemt zijn betoog toch wel een wat
verrassende wending. „Eigenlijk valt dat
allemaal in het niet bij mijn belangrijkste
advies: koud douchen." Zelf springt hij het
liefst een paar keer per dag onder de kou
de douche. „Eerst lekker warm en dan een
half minuutje koud water. Dan krijg je
lichaam een opdoffer. Je aderen springen
open, het bloed schiet er doorheen. Prima
tegen aderverkalking. Jaarlijks sterven in
Nederland vijftigduizend mensen aan
hart- en vaatziekte. Als je elke dag een kou
de douche neemt, leef je zo maar een paar
jaar langer. Het is een huis-tuin-en-keuken
middeltje. Het mooie is dat het echt werkt.
Koud douchen. Dat is eigenlijk de belang
rijkste boodschap."
Een zelfmoordpoging. Zo om
schrijft Hans Breukhoven van
de Free Record Shop het plan
van Amsterdammer Wim Hof,
alias The leeman, om in korte
broek de Mount Everest te beklimmen.
Voor zijn vijftigste verjaardag waagde
Breukhoven zelf de klim omhoog. Hij
kwam tot zevenduizend meter.
Hof: „Wat hij deed was een zelfmoordpo
ging. Hij ging in november omhoog als het
weer slecht is en de temperatuur rond de
min vijftig. Wij gaan als het milder is,
meer zon en minder wind. Je moet de snel
weg niet oversteken als het verkeer met
120 kilometer langs raast. Breukhoven
deed dat wel, wij gaan als het rustig is."
Hof is overtuigd van de haalbaarheid van
zijn plan. Koude doet hem niets. In de win
ter zwemt hij buiten. De beroepsavontu
rier heeft negen records op zijn naam
staan die met koude te maken hebben. Re
cent liep hij boven de poolcirkel een halve
marathon op blote voeten bij temperatu
ren tussen de 20 en 30 graden onder nul.
Zijn linkervoet bevroor, maar is weer hele
maal genezen.
Het heeft hem wel doen besluiten schoe
nen aan te trekken. Met het beklimmen
van de Mount Everest wil hij weer in het
Guinness Book of Records komen. „Ik heb
de toezegging dat mijn record geldt als ik
7060 meter bereik. Dat moet lukken, daar
na ga ik door om het meteen te breken."
Hof vertrekt op 1 april met drie Nederlan
ders naar Nepal. Daar sluiten vier Amerika
nen en zes sherpa's zich bij hen aan. Hij
loopt niet de hele tijd in zijn korte broek.
De klimtocht gaat in etappes. Elk traject
(behalve de laatste klim naar de top)
wordt meerdere keren afgelegd om te wen
nen aan het hoogteverschil.
Hof loopt elk stuk één keer halfnaakt, in
totaal zo'n vijftien dagen van steeds zes tot
acht uur. Het eerste wat hij op de top doet,
is een jas aantrekken. „Ik ben in 1999 in Ti
bet geweest en heb toen op de berg het
stuk tussen de 4800 en de 5400 meter in
korte broek en op blote voeten gelopen.
Dat ging makkelijk. Toen heb ik besloten
een keer terug te gaan, want ik kan daar
veel en veel meer."
Waarom iemand zulke capriolen uithaalt,
laat zich eigenlijk niet uitleggen. Hof doet
wel een poging. Het is zijn hang naar avon
tuur. Hij wil angsten overwinnen. Zichzelf
bewijzen. Werken aan zijn zelfrespect.
Zijn tweelingbroer André heeft dat weer
niet. Die is internationaal vrachtwa
genchauffeur. Zijn andere vijf broers en
twee zussen, ze groeiden op in Limburg,
leven ook niet extreem. Misschien zijn
broer Rob, die bijzondere documentaires
maakt. Projecten van soms wel van tien
jaar, maar die houdt zijn kleren aan.
Het grootste gevaar van de expeditie
schuilt volgens Hof in de koude gecombi
neerd met het gebrek aan zuurstof op gro
te hoogte. „Die twee effecten versterken
elkaar. Je lichaam ver
brandt meer vanwege de
koude en heeft daar
zuurstof voor nodig, die
er niet is. Het is daarmee
een kwestie van timing. Ik moet me goed
voelen. Anders begin ik er niet aan."
Zijn team kijkt daar anders tegenaan. Die
zien in Hof zelf de grootste risicofactor. De
angst bestaat dat hij de gevaren verkeerd
inschat en op eigen houtje verder gaat.
Hof: „We hebben een militair opgezet
plan. We bekijken elke stap strategisch en
tactisch. Er is altijd extra hulp binnen hand
bereik. Als het te koud wordt, houd ik
mijn kleren aan. Het is de expeditieleider
die daarover beslist. In overleg. Dat wel. Al
tijd alles in overleg. Als ik me goed voel en
het record is binnen bereik, dan ga ik. Ook
als de leider zegt dat ik het niet moet
doen."
Voor Hof is het beklimmen van de Mount
Everest meer een mentale dan een fysieke
uitdaging. Natuurlijk is hij goed getraind
(„Ik kan aan een vinger hangen op 1500
meter hoogte zonder touwen"), maar het
gaat hem om mentale hardheid. Het over
winnen van de angst, waarin hij trainin
gen geeft. „Veel mensen hebben ongegron-
Wim 'The leeman' Hof
foto Roland de Bruin
de angsten. Ze hebben iets
vervelends meegemaakt en
projecteren die angst op an
dere situaties. Ik help ze dat
te doorbreken. Door ze din
gen te laten doen die ze eigenlijk niet dur
ven. Als ik er bij ben, kalmeer ik de men
sen en dan gaat het goed. Dan gaan ze
over die brug of over dat touw. Het is nog
nooit gebeurd dat het niet lukte."
Zelf was hij doodsbang voor de
beklimming van de hoogste
berg op de aarde. „Ik ben al een
tijdje bezig mijn geest schoon te
maken. Ik was bang. Dan krijg ik pijn in
mijn buik, spelen mijn darmen op. Ik ben
nooit ziek, maar voor zo'n uitdaging ben
ik misselijk van de angst. Daar moet je
doorheen. Als dat wegzakt, dan ben ik
klaar. Ik weet hoe het is. Toen ik begon
aan klimmen zonder touw droomde ik er
's nachts van. Werd ik badend in het
zweet wakker. Ik viel in mijn dromen.
Dan ben je er nog niet klaar voor. Op een
gegeven moment blijft dat uit. Je moet de
tijd nemen om ergens naar toe te groeien.
Angst als signaal moet je daarom nooit ne
geren. Wel moet je er aan werken om je
De gevaren van
de Mount Everest
De top van de Mount
Everest ligt 8848 meter bo
ven zeeniveau en is daarmee
het hoogste punt op aarde.
De beklimming is vol geva
ren. Wie boven de 6000 me
ter met zijn mond open
ademt, kan zijn verhemelte
verbranden.
Boven de 5500 meter zwelt
het gezicht 's nachts op, in
het bijzonder rond de ogen.
Hoesten kan leiden tot ge
broken ribben, vingers en
tong kunnen kloven gaan ver
tonen.
Vlakbij de top van de Mount
Everest moeten klimmers
vaak vijftien keer ademhalen
om een stap te kunnen zet
ten. Op de dag van de topbe-
klimming verbranden de
klimmers 12.000 tot 15.000
calorieën, dat is zeven keer
het normale gebruik.
Boven de 8000 meter bevat
de lucht nog maar 30 pro
cent van de zuurstof op zee
niveau. Elk moment kan acu
te hoogteziekte optreden
naast hoofdpijn, gezichtsver
lies, bevriezing, onderkoe
ling, long- of hersenoedeem,
haperende ademhaling, hart
aanvallen en hallucinaties.
p- Deze zone heet de 'death zo
ne' omdat je lichaam hier
niet meer acclimatiseert. De
stress is hier zo groot dat de
spijsvertering tot stilstand
komt. Het lichaam begint
het eigen weefsel te verteren
om te kunnen overleven en
de hersens geven het lang
zaam op.
door Dolf Rogmans
Rond de top van de
Mount Everest (8848
meter) is de lucht zo
ijl dat een kerosine-
brander er niet werkt
en helikopters er niet
vliegen. Uitdroging
en hoofdpijn zijn nor
male verschijnselen.
Sinds 1920 zijn er
203 mensen tijdens
de beklimming omge
komen. Half mei
hoopt Wim Hof (47)
de top te bereiken. In
zijn korte broek. Zon
der extra zuurstof.
Alleen met een
muts op, hand
schoenen en berg
schoenen aan, en
dat bij zeker dertig
graden onder nul.
